Poeh... Sinds een paar dagen is slapen gaan een drama. Krijsen, ze lijkt nu na bijna 2 uur eindelijk in slaap te vallen. Gisteravond duurde het anderhalf uur. We leggen haar in bed, volgen het ritueel en gaan naar beneden. Ze huilt eigenlijk al voor we beneden zijn. We wachten dan een paar minuten af, voorheen viel ze na een paar minuten in slaap. Nu gaat ze almaar harder huilen, krijsen, uiteindelijk raakt ze flink overstuur. We gaan steeds naar haar toe, leggen haar weer neer (ze gaat steeds staan in bed), troosten haar, knuffelen tot ze rustig is en leggen haar weer neer. Nog voor de deur dicht is gaat ze huilen. Verlatingsangst zou misschien kunnen, maar daar merken we overdag nog niets van. Ze houdt ons wel in het oog, maar verder niet. Is dit dan die beruchte 11 maanden sprong? Hoe kunnen we daar het beste mee omgaan? Want dit is bijzonder onplezierig voor haar en ook voor ons. Ze was een huilbaby, toen krijste ze ook zo...
Herkenbaar, maar hier is ze net 10 maanden dus ik benoemde het als de 10 maanden sprong. Maar inderdaad totale paniek zodra zij in bed ligt en wij weglopen. Het was twee avonden op rij pas tegen half 12 dat ze eindelijk sliep. Gisterenavond ging ze wel vrij snel slapen (20:30) maar werd ze om 23:00 weer wakker en is ze weer tot 0:30 aan het huilen geweest. Ik weet ook niet zo goed wat we eraan moeten doen. Erbij blijven werkt wel maar ze word weer wakker en gaat weer huilen zodra we weglopen. Bij ons in de woonkamer laten slapen is hetzelfde. Ze valt wel in slaap maar word weer wakker als we 1 teen bewegen. Het is voor ons vermoeiend maar voor haar vooral heel erg vervelend. Ze heeft dan echt verdriet en als ze gekalmeerd is heeft ze rode doorlopen oogjes en natte wangetjes. Zo zielig . Ik denk gewoon even uitzitten maar. Het is een fase en gaat wel weer over..
Hier lijkt het wel verlatingsangst trouwens. Overdag nergens last van maar ik denk dat ze 's avonds in het donker toch liever bij ons blijft. Als we bij haar zijn is ze rustig maar ik hoef maar de deurknop vast te pakken en ze begint weer.
Herkenbaar hoor.. heeft bij ons 5 weken geduurd.. en is nu 3 avonden over.. heerlijk! Sterkte ermee. Ik denk ook verlatingsangst. Ze was altijd flink overstuur. We deden op den duur maar gewoon beneden laten spelen. Als wij zelf gingen slapen, ging zij ook zonder problemen weer slapen. Eerder probeerde we wel eens maar altijd zonder succes. Het is beste heftig en vermoeiend.
Ik zou het geen enkel probleem vinden om in één bed te slapen als dat het probleem voor haar op zou lossen. Helaas gaat dat niet. Ze doet werkelijk alles behalve slapen. Vaak geprobeerd maar het levert voor haar alleen maar extra prikkels op Ze kalmeert gelukkig snel, als je haar oppakt en knuffelt is ze zo weer rustig. Zo sneu, ze raakt echt overstuur. Ik kan niet bedenken wat we kunnen doen om haar te helpen, behalve dan doen wat we doen. Troosten en even later weer proberen. Tips blijven welkom Edit: 5(!) weken?
Als je haar oppakt en knuffelt tot ze rustig is en haar dan vast blijft houden, valt ze dan ook niet in slaap? Want dat werkt hier wel. Ze slaapt dan alleen heel licht dus we moeten echt doodstil zijn en degene van ons die haar vast heeft moet geen pink bewegen. Maar in ieder geval slaapt ze dan eventjes.
Helaas niet. Ze zit er wel tegen aan maar echt slapen lukt niet. Zodra ik ook maar knipper met mijn ogen is ze weer helemaal alert. Dat is altijd al zo geweest. Enorm alert meisje... Ik zou het stiekem heel fijn vinden als bij me zou kunnen slapen. Ze was een paar maanden geleden flink ziek en toen viel ze uiteindelijk wel op me in slaap. Genieten
Hier valt ze nu uiteindelijk 's avonds laat uit pure vermoeidheid in slaap in mijn armen. Dan wel dus.
Het is ook wat als je zo klein bent. Alles is nieuw, allemaal nieuwe dingen die je steeds maar weer uit moet proberen en dan 's nachts niet kunnen slapen door alle indrukken Het is heftig voor ons om mee om te gaan, maar denk dat het voor die kleintjes nog vele malen pittiger is.
Dat is het inderdaad, ik denk niet dat je dat moet onderschatten. Wij worden nu overladen met adviezen als negeren, geen aandacht geven, laten huilen enz. Alsof ze het expres doet om ons te pesten. Ze zit in een sprong en zit met zichzelf in de knoop, dat hoort bij die fases als baby. Het is voor zo'n kleintje ook een heftige fase dus echt niet dat ik haar dan in haar eentje laat gillen in bed. Hoe is het bij jou gegaan gisterenavond? Hier was het 22:30. En straks om uiterlijk 7:00 moeten we haar uit bed halen want we hebben een bruiloft. Kort nachtje dus helaas.
Precies, dat horen wij ook. Even laten mopperen vind ik echt geen probleem. Maar laten huilen tot ze overstuur raakt wel. Ik lees ook dingen als "ze bespelen je, hij moest lachen toen ik binnenkwam, dus ik ga niet meer naar hem toe". Shocking... Dochter is na 2 uur in slaap gevallen en was vanochtend om 6 uur wakker. Trek. Ik ben bijna op mijn werk maar ik neem aan dat mijn man haar alweer in bed heeft gestopt. Ze was duidelijk nog niet klaar met slapen