Ons dochtertje is ruim 11 maanden oud nu en gedraagt zich af en toe al als een echte peuter De Ipad, mijn telefoon en mijn sleutelbos zijn momenteel haar favoriete speeltjes. Af en toe mag ze een filmpje (Nijntje, musti) kijken op de Ipad en af en toe mag ze ook met mijn telefoon of sleutelbos spelen. Maar aangezien ze alles nog steeds in haar mond stopt moet ik daar wel bij zijn en dat kan natuurlijk niet altijd. Maar als mevrouw het gezien heeft en ze wil het hebben.... dan MOET ze het hebben. Anders is het krijsen, schreeuwen, huilen, ze wordt heel boos en kan ook hartverscheurend gaan huilen. Het fenomeen 'planking' heeft hier ook al z'n intrede gedaan, vanmiddag lag ze zelfs te kronkelen op de grond van woede en verdriet. Mijn gevoel zegt dat ze gewoon echt nog niet snapt waarom het dan niet mag terwijl ze het zo graag wil en daarom echt boos en verdrietig wordt. En ach, als we dan 1 of 2 filmpjes hebben gezien op de Ipad of ze heeft even gespeeld met mijn sleutels of telefoon, dan is het ook vaak wel weer goed en gaat ze daarna weer wat anders doen. Maar ik ben ook wel een beetje bang dat ze nu aanleert dat ze met dit gedrag haar zin kan krijgen en dat wil ik natuurlijk niet. Verder is ze helemaal niet driftig, ze zit bijvoorbeeld heel geconcentreerd te proberen stukjes brood aan haar vorkje te prikken wat nog niet echt lukt, maar ze blijft rustig en blijft het proberen. Ook in haar spel zie ik niet dat ze driftig wordt als iets niet lukt, meestal gaat ze dan gewoon wat anders proberen. Maar als ze iets ziet wat ze wil hebben of doen (als ze een van haar favoriete boekjes ziet liggen MOET die ook voorgelezen worden) dan gaat ze dus heel hysterisch doen. Heeft mijn gevoel gelijk en snapt ze het gewoon nog niet (vooral het waarom van de nee) of moet ik dit gedrag nu al niet accepteren en dus negeren?
Ik vind dat je haar best de Ipad oid even kunt weigeren. Hoe klein ze ook is. Het gaat om actie-reactie en dat hebben ze snel door. Dus als jij nu steeds toegeeft aan haar gillen en krijsen, gaat dat patroon worden en heb je het straks veel moeilijker om dat te doorbreken. Ze snappen over het algemeen een boel hoor. Ik weet niet of ze al kruipt? Komt ze waarschijnlijk ook wel bij dingen waar ze niet bij/aan mag komen. En dat moet ze ook leren.
Het belangrijkst is vooral dat ze leert dat ze met driftbuien en boos doen niet haar zin krijgt. Dus hierin consequent zijn, ook al met 11 maanden. Een kind van 11 maanden snapt nee goed hoor, niet altijd de reden van nee, maar goed, dat snapt mijn dochter ook niet altijd hoor. Maar nee is nee en met driftbuien krijg je niets voor elkaar. Zou dus zeker niet toegeven. Verder hoort het erbij hoor, niets raars. Wacht maar tot ze een peuter is afleiden helpt hier trouwens ook goed.
Zooooooo herkenbaar!!!! Ik geef de sleutels trouwens nooit!! maar de tablet vertel ik eerst dat we samen gaan spelen of iets bekijken verder gaat er een hoesje om heen en is ze niet zo geintreseerd maaar me telefoon en sleutels zijn zoooooooooooooo intressant, als ik der tegen hou word ze boos en gaat ze krijzen!!!
Ja ze kruipt, en rap ook! En inderdaad regelmatig gaat ze waar ze net niet mag komen (dat weet ze ook heel goed) dan zeggen we duidelijk 'nee' en dan zetten we haar erbij vandaan. Vaak probeert ze het dan nog wel een paar keer, maar dat vind ze gewoon een leuk spelletje, ze wordt dan niet boos. Dus ik denk dat ze die nee wel degelijk begrijpt maar de nee als ze ergens niet mee mag spelen nog nket echt. Moet er wel bij zeggen dat het veel erger is als ze moe is. Als ze fit is is ze gemakkelijker af te leiden met iets anders.
Misschien duidelijkheid scheppen door haar helemaal niet op ipad e.d. te laten en alleen haar eigen speeltjes te geven. Denk juist dat het voor haar onduidelijk is dat het de ene keer wel mag en de andere keer niet en ze juist nog niet snapt waarom dit is...
Eens. Een kind begrijpt niet dat het soms wel maar soms niet mag. Sleutels e.d. uit het zicht houden, iPad wegleggen als er niet gekeken wordt.
Herkenbaar. Hier krijgt ze dan overigens niet haar zin. Alleen al om aan te leren dat ze die niet krijgt als ze zo reageert en dat ze geduld moet hebben. Af en toe wijst ze iets aan en voordat je uberhaupt iets hebt kunnen zeggen of aangeven zit ze al te krijsen.
Het zit hem vermoedelijk inderdaad in het punt dat het soms wel en soms niet mag, dat snapt ze nog niet en kunnen we haar ook nog niet uitleggen. Sleutels en telefoon hou ik. U uit het zicht en de ipad ook, alleen pak ik die soms nog wel als ze een filmpje mag kijken, maar dan is het dus op mijn initiatief. Heb nu wel ontdekt dat zo'n driftbui duidt op een aanval van vermoeidheid haha dus een mooie gelegenheid om af te leiden met een slaapje
Eigenlijk logisch toch? Als je zelf moe bent heb je ook een korter lontje. En ach het hoort erbij en ze leren ervan. Maar vooral de eerste keer sta je behoorlijk raar te kijken als je een makkelijk kind hebt dat altijd alles maar goedvond.