zo zie ik het niet, er zijn vele genocide met tot wel 300x meer slachtoffers dan deze aanslag, dus de grote doet er blijkbaar niet zo zeer toe. ik denk dat het met name de onaantastbaarheid van amerika was, plus dat een grote wereldmacht is/was, zo diep in het hart getroffen is, wat mensen heeft doen opschrikken. genocide in turkije, afrika, joegoslavië of ergens anders, dat is een ver-van-mijn-bed-show voor de meesten, amerika vinden veel mensen 'gelijk aan ons' en als het daar kan, waarom zou het niet hier kunnen? een aanslag op madrid en op londen was daarna ook zo eng voor velen. ik denk dat 11 september zo'n impact heeft omdat mensen opeens weer door hebben dat we ook maar sterfelijk zijn en niet in eeuwige veiligheid leven zolang er gekken op de wereld rondlopen.
In zoverre doet de grootte er toe, dat er (volgens mij, correct me if I'm wrong) na de door Amerikanen gegooide atoombom op Hiroshima, bij een dergelijke door mensen aanslag nooit meer zoveel slachtoffers in 1 x zijn gevallen. Genocide in Rwanda, Sudan, Bosnië is een proces dat dagen, maanden, weken, zelfs jaren voort kan duren. Hoe dan ook, beide zijn gruwelijk. 11 september is mede door de manier waarop de aanslag is gepleegd, het grote aantal slachtoffers in 1 x, maar bovenal omdat het de toch al niet al beste Oost/West betrekkingen op scherp zette, een datum die ook bij ons in de geschiedenisboeken zal komen te staan. De aanslag heeft weliswaar op Amerikaans grondgebied plaats gehad, maar de effecten van die aanslagen zijn tot vandaag in de wereld voelbaar, ook in Nederland. 11 september is méér dan alleen maar de dag dat er aanslagen werden gepleegd met vier gekaapte vliegtuigen, het luidde ook een nieuw tijdperk in... het is begrijpel dat mensen binnen en buiten Amerika stilstaan bij deze dag (ik vind herdenken een beetje een te grote woord, er wordt hier verder op 11 september niet twee minuten stilte in acht genomen ofzo), omdat velen direct of indirect wel de gevolgen van 9/11 hebben gevoeld. Persoonlijk heb ik alle docu's en films over 9/11 zo onderhand wel gezien, maar om met Doe Maar te spreken 'er zit een knop op je tv, die helpt je zo uit de purree'... ik hoef er niet naar te kijken. Wat, wie en hoe je herdenkt, is uiteindelijk een keuze van een ieder zelf. Herdenken is uiteindelijk geen competitie tussen welke ramp of aanslag het ergste is geweest of welke het meest verdient herdacht te worden.
Tja wat deed ik op 11 september, ik was gewoon thuis toen mijn overbuurvrouw gillend door de straat riep dat er nog een vliegtuig in de toren was gevlogen. Toen heb ik de tv aangezet en heel egoïstisch was ik opgelucht, godzijdank de andere kant van Amerika en niet bij mijn zus in Californië in de buurt. Pas daarna kwam de gruwel. Vorig jaar vloog ik op die dag naar mijn zus, toch gaat het even door je heen op het moment dat je in het vliegtuig stapt. Met arges ogen bekijk je je mede pasagiers in de hoop dat als er zo'n idioot tussen zit jij hem of haar eruit kunt halen. Eenmaal bij mijn zus thuis krijgt haar zoon straf van zijn vader want hij heeft door de herdenkingsdienst heen gepraat en dat hoort niet, hij moet respect hebben. Ik denk er het mijne van, toen het gebeurde was hij 3, ik denk niet dat hij het snapt ook omdat het hem simpelweg niet is uitgelegd, hij moet gewoon 1 x per jaar netjes stil zijn voor de tv en luisteren naar die ellenlange lijst van mensen die omgekomen zijn. Ondertussen vraag ik mij ook af of zijn (overigens nederlandse) vader hem op 4 mei ook 2 minuten stil laat zijn. Groetjes Anita
Ik zei ook "in een klap" De genocide in turkije, afrika, joegoslavie of waar dan ook was niet 1 klap. Dat is over een langere tijd uitgesmeert. Snap je wat ik bedoel? Niet dat dat t minder erg maakt. Maar toch maakt t dat n beetje anders. En zoals Lia weer heel goed verwoord. Het was op amerikaanse bodem. Maar had inpackt op allerlei levels en in allerlei levens van mensen over de hele wereld. Dat bij elkaar maakt t toch ietsje anders. Natuurlijk is elke dood hoe wat waar of waarom....OF door wie, net zo erg. Dat is heel het punt niet.
Ter informatie een stukje uit het boek "Ze maken ons allemaal dood.." van Philip Gourevitch. Een boek dat over de genocide in Rwanda gaat. 'Decimeren' betekent het doden van elk tiende persoon uit een bevolking, en in het vroege voorjaar en de vroege zomer van 1994 is de Republiek Rwanda gedecimeerd door gepragrammeerde slachtingen. Hoewel het moorden niet direct hightech geschiedde -het vond grotendeels plaats met kapmessen-, werd het met verbijsterende snelheid uitgevoerd: onder een oorspronkelijke bevolking van ongeveer zevenenhalf miljoen mensen zijn minstens achthonderduizend personen gedood in nauwelijks honderd dagen.De Rwandezen spreken vaak van een miljoen doden, en misschien hebben ze gelijk. De doden van Rwanda hebben zich opgestapeld in een tempo dat bijna drie maal zo hoog ligt als dat van de vermoordde joden tijdens de holocaust. Dit is de meest efficiente massamoord sinds de atoombommen van Hiroshima en Nagasaki. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Mijn inziens is de media van grote invloed op hoe wij tegen gebeurtenissen in de wereld aankijken.
Imani, feitelijk zeg jij dan toch hetzelfde als wat ik zeg? Sorry, ik weet niet helemaal hoe ik je post moet interpreteren. M.i. bepaalt de media niet zozeer hoe wij denken -gelukkig kunnen wij hier meerdere media met verschillende meningen raadplegen- maar zeer zeker wel waarover we denken.
Lia, Met mijn post wilde ik duidelijk maken hoe de genocide van Rwanda in verhouding staat met andere menselijke rampen. Puur ter verduidelijking, niks anders. Ik ben het met je eens dat al deze gebeurtenissen gruwelijk zijn. Wat betreft mijn mening over de invloed van de media. De gebeurtenissen van 11 september waren live te zien. Ook na die tijd werden we ermee 'doodgegooid'. Nu zeven jaar later krijgen we elk jaar weer deze beelden te zien. Hiermee wil ik niet zeggen dat ik dat niet goed vind. Integendeel, ik denk dat het belangrijk is dat aan deze gebeurtenissen in de wereld aandacht besteed blijft worden om de mensen wakker te houden. Maar zeg nou zelf, welke informatie/ beelden kregen en krijgen wij binnen van Rwanda? Ik heb twee jaar in de buurt van Rwanda gewoond, ben daar zelfs meerdere keren geweest. Ik heb daar dingen op tv en in Rwanda zelf gezien over de genocide die voor mijn gevoel 11 september overtreffen. Omdat er vanuit de media weinig aandacht hier voor is geweest leeft het minder onder de mensen dan 11 september. Dat bedoel ik met de invloed van de media.
Heeft gister iemand de docu van Michael Moore gezien? Wel heel links gekleurd allemaal, moet je een beetje doorheen kijken, maar wel interessant. 9/11 Fahrenheit heet ie geloof ik.
Het boek dat je noemde, ken ik niet, maar ik heb wel de film Hotel Rwanda gezien... het is onbeschrijfelijk wat daar is gebeurt. Er staat me ook iets van bij dat in die film ook letterlijk is gezegd, dat de genocide in Rwanda gewoon niet mediageniek genoeg was. En dat de Verenigde Naties haar troepen daar geen orders wilde geven om de slachtpartijen te stoppen. Na het zien van die film schaamde ik me gewoon heel erg om Westers te zijn. Dat we tijdens 11 september live getuigen waren van de dood van 3000 mensen, heeft zeker bijgedragen aan het feit dat we vandaag de dag inderdaad nog steeds met die beelden worden geconfronteerd. Maar buiten dat moet je ook de impact van 11 september op het dagelijks leven van mensen hier niet onderschatten: dat wij soldaten in Afghanistan hebben zitten, is een direct gevolg van wat er die dag in Amerika is gebeurd. Ikzelf raakte in 2001 mijn baan kwijt als gevolg van 11 september. Dat is absoluut niet bedoeld als rechtvaardiging dat we ons van de genocide in bijvoorbeeld Rwanda weinig tot niets hebben aangetrokken , maar wel een verklaring waarom 11 september vandaag de dag nog steeds leeft bij de mensen, buiten de alom inde media aanwezige beelden van de aanslagen. Melloncollie, ik heb gisteren inderdaad weer de docu Fahrenheit 9/11 gezien, het was de tweede keer. De eerste keer zag ik de film in de bios, toen ik nog kinderloos was... ik moet zeggen dat nu met name het laatste gedeelte van de film er dubbel zo erg inhakte... de gedachte dat mijn kinderen in wat -in mijn optiek- een volstrekt zinloze oorlog is, is misselijkmakend. Zeker omdat wat Imani eerder al zei, we tijdens de genocide in Rwanda geen poot hebben uitgestoken. De connectie tussen Amerika en militante Arabieren als Bin Laden was al langer bekend, tegelijkertijd vond ik dat ook het meest zwakke deel van de film. In dat gedeelte insinueerde Moore vooral een hoop, zonder echt iets hard te maken... Wist Bush op voorhand van 11 september? Ik denk het niet; bij een dergelijke operatie zou er zo ongelooflijk veel in de doofpot hebben gemoeten, dat acht ik zelf niet mogelijk. Dat Amerika belangrijke signalen heeft gemist, is een feit, maar ik denk niet dat ze daarmee de aanslagen ook daadwerkelijk hadden kunnen voorkomen. Maar een van de dingen waar we het wel over eens kunnen zijn, is toch dat Bush de aanslagen heeft uitgemolken voor wat ze waard zijn... en Nederland heeft zich wat dat betreft keurig voor zijn karretje laten spannen, de Hoop Scheffer is nu niet voor niets de baas bij de NAVO. Maar goed, ik ga nu de cynische kant op Een van de sterke punten die de film naar voren bracht, is dat men heel subtiel de angstgevoelens bij de bevolking aanwakkert.... Veiligheid is een van de meest basale behoeften van de mens en zolang dat gevoel van veiligheid ontbreekt, kan een regering zich aardig wat permitteren. Dat gegeven heeft Moore ook aardig uitgewerkt in zijn docu Bowling for Columbine, die ook wel interessant is om te kijken. Er schijnt trouwens een vervolg op Fahrenheit 9/11 te gaan komen, die het tijdperk van 2004 tot heden zal gaan bestrijken.