haha voor mij was het geen lolletje meer ik heb dan ook al twee prachtmeiden maar mijn gevoel blijft ( nu nog steeds maar dan wel in mindere maten dan eerst) zeggen dat het een jongetje is. Tot nu toe is iedere echo die ik vanaf de 12 weken heb gehad nog steeds een grote (zeer grote) aanwijzing voor een meisje: er is nog steeds geen pieleke te zien maar wel keurige witte streepjes.... Ach roze genoeg hier in de kast, blauw koop ik niet. Mocht de kleine nu toch onverhoopt een manneke worden wordt hij gestraft door de eerste weken in roze gekleed te worden: moet hij mamma maar niet foppen
Hihi wat mij betreft leef je je uit met roze... Waarom ik het schreef: Ik zie best vaak topics langskomen met heel onzekere vragen door echo's die bv. zeiden '80% zeker een meisje' Tja. Je weet het pas 100% zeker als de baby eruit is, en MIJ lijkt het gewoon niet beter voor mijn nieuwsgierigheid (die heb ik ook zeg haha ) om zo'n uitslag te krijgen. Wij hadden een 20 wk echofoto waarop het ZOU kunnen dat je iets kon zien... ik helemaal gek geworden, want dan wou ik het weten ook. Het misschien weten/zien was nog veel erger dan het niet weten. Uiteindelijk bleek ik me blind te staren op een stukje navelstreng van onze lieve frummel. Ahum. Nu heb ik dus maar vrede gesloten met mijn nieuwsgierigheid
Och, ik zie het verschil niet zo tussen een geslachtsbepalingsecho met 16-15-14 weken en je bloed opsturen. De bloedtest is nog betrouwbaarder ook, en ik zie niet in waarom het met negen weken "ongeduldiger" zou zijn dan vijf weken later. Ik vind het allemaal even "ongeduldig", ik heb gewoon mijn 20 weken-echo afgewacht. maar dat onderscheid tussen een vroege geslachtsbepalingsecho en een zelf-bloed-test is er m.i. niet.
Ik durf het werkelijk waar niet te zeggen. Als ik de echo zo zie zou ik zeggen dat ik twee boontjes zie en dus een meisje, maar als ik de echo uitvergroot dan lijk ik balletjes te zien en net onder de navelstreng een pieleke. Dus ik zeg 50% jongen 50% meisje Nee ik durf mij deze keer echt niet uit te laten juist omdat ik niet kan zien of die boontjes nu echt boontjes zijn en of die navelstreng wel echt de navelstreng is. Jeetje wat heb jij een ingewikkelde baby. Nu al lekker eigenwijs,
HAHAHAHAHAHA Nou zo hebben wij dus ook zitten staren. Nou ja ik. Man is heeel resoluut in het niet willen weten. Tja, dan heb ik niet zoveel keuze he? En een eigenwijsje is het idd. Zit het de hele tijd te schudden en bewegen, wil ik het aan de aanstaande papa, opa, oma laten voelen, kunnen die eeuwig wachten tot er weer een schopje komt. Zo van 'goed dan, ga nu maar weg met die hand'.
Ohw ja hier ken ik dat ook! 's Ochtends als de kinderen luisruchtig onze kamer op rennen om ons wakker te maken is de dame in mijn buik ook vrolijk aan het springen. Wil ik dit manlief laten voelen is ze weer stil. Overigens beweegt ze wel graag als mijn oudste dochter voelt, tegen haar praat of heftig aan de buik schudt en zegt: Baby WAKKER WORDEN!!!!!! Maar ja ofdat nu vrije wil is vraag ik mij af Mijn jongste dochter doet mijn buik aaien en knuffelen en daar wordt de baby juist weer heel rustig van Hier dus ook lekker eigenwijs
ja ik zou zo'n jonge echo niet vertrouwen wij wisten het omdat we een vruchtwaterpunctie moesten laten doen met 16 weken vond dat al vroeg maarja XX of XY is wel duidelijk he? Ja als mijn man het niet wilde weten had ie toch echt pech ik moet al het zware werk doen dan wil ik wel wat motivatie hebben en het persoonlijk maken door middel van geslachtje weten is echt iets leuks waar je naartoe kan leven en dan ben je op de helft en dan kan je gericht spulletjes kopen / kamer schilderen enzo, nee mijn man had echt pech en hij zou niet anders willen, de vrouw gaat voor bij een zwangerschap, wat hij wilt vind ie niet zo belangrijk..