Wat kunnen die krengen soms dramatisch zijn! Sinds gisteren erg veel last van m'n hormonen dus... Kan wel om alles janken, terwijl ik normaal echt bijna nooit huil.. Nesteldrang komt om de hoek kijken terwijl dat volgens mij echt nog wel kan wachten En, last but not least, ik kan ineens uit het niet chagrijnig worden, gewoon, uit het niets Meer mensen hier last van toevallig??
Ik ken het ook al wel hoor Maar ik ben overgevoelig voor hormonen, ik noem ze ook "hormonsters" Ook ik kan zomaar ineens stik-chagrijnig zijn, hoeft geen aanleiding voor te zijn. Om het erger te maken, mijn man heeft moeite om met mijn hormonster-buien en gaat tegen me in. Dus nog heftigere confrontaties en meer woede van mij uit. Maar goed, laat me even 5 minuten uitrazen en de lucht is weer geklaard Snap er zelf ook niks van hihihi En inderdaad dat gejank, ik wordt er niet goed van! Om alles kan ik al janken! Toen ik naar mijn werk reed anderhalf uur geleden, reed ik een konijn aan. Ik letterlijk de tranen in mijn ogen staan :x Maar ach, het hoort erbij, gaat wel weer over
Leuk dat het herkenbaar is. Konijn jank ik ook om als ik niet zwanger ben hoor. Ik begrijp niet dat mannen er tegenin gaan en niet mee veren, scheelt hun en ons ook
Ik kan af en toe ineens janken om niets... is ook net zo plotseling weer over als het begon vaak. Mn man snapt er helemaal niks van
mn eerste zwangerschap was ik heel lief.maar nu?????volgens mij vind echt NIEMAND me meer aardig of leuk.heb straks wel een kind maar geen vrienden meer ben ik bang
ooooow ik vind die hormonen dramatisch!! Vind alles veel erger...ben al goed in van een mug een olifant makwn maar nu is het echt drama! En met mn verstand weet ik dat t de hormonen zijn maar mn gevoel wordt daardoor niet beter (of liever ) Bah bah!!! Wel grappig dat we allemaal ongeveer even ver zwanger zijn
Ik ben een echte b*tch geworden door de hormonen... Ik ben van mezelf al n pittige dame, maar nu pffffff.... Ml moet erom lachen en zegt dan doodleuk: ben je zwanger ofzo. Dan word ik nog kwader en lacht hij nog harder. Dan aait ie over mn buik en praat tegen de kleine en dan ga ik weer huilen whahahahaha. Van mn kinderen kan ik ook weinig hebben, en van hun vriendjes al helemaal niet! pfff, vreselijk als er eentje komt spelen hier, bah. Terwijl ik voorheen er 4 a 5 tegelijk in huis had, geen probleem. Maar nu, ik vind ze allemaal bloedirritant
Dat is echt heel erg herkenbaar, helaas... Eerstebeeb, dat zal wel meevallen, je komt straks in de fase dat je vriendelijker bent en dan maak je het gewoon goed met mensen
Haha! Hier ben ik soms ook bang voor. Ik ben zo ontzettend chagerijnig en kan dat soms zo moeilijk verbergen. En het stomme is, bij mijn eerste zwangerschap was ik zo zen echt de rust zelve en engelengeduld. Nu?! Alles en iedereen irriteert me en kan een sneer krijgen! Pff. Volgens mij vindt ook niemand mij meer leuk of gezellig. Ook heel herkenbaar whaha. Ik pas elke week op mijn nichtjes en vind ik normaal heel gezellig, maar nu?! Ik irriteer me paars en groen en geel. Ik kan weinig van ze hebben. En van mijn dochtertje ook veel minder Ik probeer mijn best te doen het te verbloemen maar ik ben gewoon chagerijnig. Brr hormonsters.
ik vind mezelf heel stom op het moment. enorme moodswings.. enorme slechte trek.. ik val enorm uit tegen m,n lieve dochter.. kan echt niet praten met manlief op het moment omdat het voelt alsof hij alles verkeerd zegt en doet.. en ik vind mezelf een zeikerd! ben moe en misselijk, misselijk en moe.. ik eet te veel en heb cravings naar alle verkeerde dingen.. alles zit al te strak dus vrees dat ik moddervet ga worden.. etc etc.. oftewel.. vre-se-lijk! ik hoop echt dat ik binnenkort weer een beetje te pruimen en positief ben! lfs, Dorri