Hallo allemaal, toch maar besloten mijn verhaal hier te doen. Ik ben nu 27 1/2, zo'n 3 jaar terug is na jaren van pijn endometriose geconstateerd. Wat volgde zijn vele ziekenhuisbezoeken, zware hormonen en 2 operaties. De laatste in april dit jaar. Hierna moest het beter gaan, in het begin was dit ook wel zo maar sinds augustus lijkt de ellende weer opnieuw te zijn begonnen. Heb weer veel pijn, krijg weer bloedingen etc. Door alle ellende van de afgelopen jaren ben ik geen relatie aangegaan en was ik ook niet echt op zoek. Toen in 2008 de diagnose werd gesteld werd mij ook al snel verteld dat ik door hormonen in de overgang zal worden gehouden en dat als ik kinderen wilde dit het beste voor mijn 30ste kon. Misschien dat ik daarna nog wel kansen heb maar de kans wordt telkens kleiner. Maar het kan ook zo wezen dat het al helemaal niet meer gaat lukken! Ja en nu komt het.... ik wil al kinderen sinds ik jong ben. Ik kan me geen leven voorstellen zonder een kleine van mezelf. Denk er al heel lang over na om het alleen te doen, want stel dat je niet een leuke man tegenkomt. En als je die wel tegenkomt... kun en wil je dan binnen een jaar aan kinderen beginnen? Ik heb voor mezelf besloten dat ik voor volgend jaar december een keuze maak en informatie inwin, maar nu zou graag in contact willen komen met vrouwen die ook endometriose hebben en met een kinderwens zitten, alleenstaande vrouwen die het traject zijn gestart etc. of een ieder die hier op wil reageren of raad/tips kan geven! Groeten, Akstra
ik had ook endo volgens de gyne, ik had alleen geen last van pijn etc, ik werd niet regelmatig ongesteld en had felle bloedingen, ben ook geholpen ad endo,25 mnd bezig geweest voor een baby
Hoi hoi! Ten eerste: super dat je dit overweegt! Beter dan later heel veel spijt krijgen denk ik... Ik heb dan geen endometriose, maar PCO. Mij was verteld dat ik voor mijn 25e de meeste kans had op een zwangerschap en dat de kansen daarna snel zouden afnemen. Ik had toen die tijd een partner en we zijn er samen gewoon voor gegaan. Ik was toen 22. Na 4 maanden was ik zwanger, maar toen ons kindje 2 jaar was hield de relatie geen stand meer. Ik heb nooit spijt gehad om toch een kindje te krijgen!! Ik kan mijn leven niet meer zonder haar indenken! De tijd daarna dat ik er met haar alleen voor stond zijn we ook prima doorgekomen. Dus ik zou zeggen: als je een hechte familie hebt of in ieder geval hulp achter de hand, Ga ervoor! Er zijn genoeg moeder dit het alleen doen en dat gaat prima! Ik zelf dacht ook aan de toekomstige problemen, want tja... Zat een nieuwe partner wel te wachten op iemand met een kindje? Maar die mannen zijn er zeker! Ik heb er eentje gevonden en wij verwachten nu ieder moment ons eerste kindje samen! Dus meid: ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe!!! Liefs, Janneke