Ik ben vrij snel in mijn relatie zwanger geraakt, wij zijn vanaf september samen en ik ben nu 21 weken zwanger. Het was onze bedoeling om voor de bevalling samen te gaan wonen, ik zou dan bij mijn vriend intrekken. Maar de relatie loopt niet echt lekker en we zien het samenwonen op het moment allebei niet zo zitten. We houden de mogelijkheid wel open, maar het kan dus heel goed dat we niet samen wonen als de baby komt. Qua relatie doen we ons best, maar het gaat niet makkelijk dus of we echt met elkaar verder gaan op lange termijn is ook niet zeker. Wel wonen we erg dicht bij elkaar (1 straat ertussen), dat maakt het praktisch gezien makkelijker. Maar ik zit evengoed met veel dingen waar ik over twijfel. Zoals: - we willen allebei graag voor het kind zorgen, dus 50/50 bij de een en bij de ander lijkt redelijk. Met een iets ouder kind zie ik dat ook wel voor me, maar met een pasgeboren baby? Ik wil borstvoeding gaan geven (is vriend het ook mee eens), maar dat lijkt me totaal niet handig. - ik las ergens dat het niet goed is voor de hechting van het kind als het al heel jong heen en weer gaat tussen 2 huizen/ouders. - ik weet niet goed wat te doen qua uitzet, bepaalde dingen hebben we samen gekocht zoals een wiegje. We zouden bij mijn vriend gaan wonen dus het is afgestemd op zijn meubilair. Nu weet ik niet goed of ik zelf al wiegje, commode etc moet kopen voor in mijn eigen huis... misschien gaan we straks toch samenwonen en is het overbodig, maar als ik te lang wacht is het herinrichten van het huis een heel lastige klus. Ik heb last van bekkeninstabiliteit, mag nu al niet meer tillen enzo, moet dus echt hulp vragen als ik dingen wil verplaatsen. Dit zijn dingen waar ik dan mijn hoofd over breek. Wat ik me afvraag zijn er hier mensen die ervaring hebben in een dergelijke situatie? Is het bijv wel te doen met borstvoeding, dmv kolven oid? Als mijn verlof voorbij is kan mijn vriend sowieso oppassen als ik werk, maar vooral voor de nachten vraag ik me af hoe dat moet. Liefst zou ik voorstellen dat de baby zolang hij 's nachts wil drinken bij mij is, maar da's misschien niet eerlijk naar mijn vriend toe. Ik hoop eigenlijk dat ik me voor niks druk maak en dat we er voor de bevalling uit zijn samen, maar als ik praktische oplossingen kan bedenken voor 'het geval dat' dan geeft me dat wat meer rust denk ik
met een pasgeboren baby elkaar afwisselen lijkt me niet goed. Vooral als je bv wilt geven is het toch het fijnst (en heeft de meeste kans van slagen) als je gewoon je kindje bij je hebt. Het kan natuurlijk wel. Als een kindje ziek is en in het ziekenhuis ligt gebeurt het ook maar dat is geen keuze van de ouders geweest. En als moeder lijkt het me echt rete zwaar steeds je kindje weer af te moeten geven ( heb daarom ook zo veel respect voor ouders met een kindje in het ziekenhuis!!!!!). Zou van te voren af spreken hoe lang de baby minsten bij jou blijft. Hij kan toch af en toe blijven slapen ( in de logeerkamer bijv) zodat hij toch veel betrokken erbij is.
ik heb co-ouderschap met mijn ex, de jongste was 3 maanden toen ze voor t eerst met papa en grote broer meeging. Dit ging prima, eerst rustig opbouwen en niet te lang. Ze is nu 9 maanden en sem is ruim 2 jaar. Demi is een ontzettend vrolijk lief klein ding en ze lacht tegen iedereen. Denk dat het juist moeilijker is om een co-ouderschap op te stellen wanneer een kind 4 jaar is. Mijn kids weten niet beter. Sem ging al heen en weer tussen papa en mama toen hij 10 maanden was. ( hij liet me zitten bij 12wk zwangerschap) Natuurlijk is het niet leuk en is het veel beter en mooier als een kind opgroeit in een gezin. Maar ik merk ( voor nu) niets vervelends of raars in het gedrag van beide kids. Ex en ik zorgen ook altijd voor een fijne sfeer en geen spanning bij ophalen of terugbrengen. Nooit verkeerd of boos praten over elkaar. Ex is inmiddels weer met een andere vrouw samen en de kids vinden haar hartstikke leuk. Ik minder, maar dat is mijn proces en daarmee wil ik de kinderen niet in de weg zitten. Ik wil maar zo zeggen, kijk naar je kind en zie dan hoe het gaat en verder moet. Ik heb misschien hele makkelijke kinderen. Geen idee, als t omslaat en het gedrag wordt anders of ze worden verdrietig, dan kunnen we het omzetten. Alles in het belang van de kinderen en ze vinden het bij papa net zo leuk als bij mama. Ik gaf flesvoeding omdat bv niet wilde vlotten, vandaar dat demi al wat sneller mee kon en sem wilde dat demi ook mee ging naar papa. Dit is mijn ervaring. Maar ik hoop echt dat jullie een gezinnetje mogen vormen en dat t voor jullie allemaal goed zal gaan. Dat is toch wel t meest ideale plaatje. succes met je zwangerschap en lekker genieten ook hoor!
@ chrystel73: Ja hij zou hier kunnen blijven slapen... alleen hij slaapt vanaf het begin eiegnlijk al nooit hier, misschien 3x gedaan ofzo. Zegt dat ie dan niet lekker slaapt en rugpijn krijgt... En hij zei van de week dus toen we het erover hadden, 'ik wil dat het kind 's nachts ook bij mij kan zijn maar niet dat jij dan per se altijd mee moet'. Dus echt hij alleen met de kleine. Maar voor in de eerste paar maanden zie ik dat helemaal niet zitten.. @fontana, fijn te horen dat het zo goed kan gaan! Hoe doen jullie het precies, paar dagen per week bij jou/hem of per week of nog anders? En hoe hebben julllie die eerste 3 maanden gedaan, vond jouw ex het geen probleem dat Demi niet met hem mee kon?
Ik heb er geen ervaring mee. Denk wel dat hij de eerste paar maanden zich meer moet aanpassen aan de situatie, dan maar wel bij jou slapen bijvoorbeeld.. Maar hoop voor jullie dat het voor die tijd al goed komt. Verder zou je bijv bij of na 30 weken kunnen kijken voor een eigen wieg, commode en dergelijke.. Desnoods 2e hands als jij dit geen probleem vind, dan zit je ook niet met lange levertijden.
ik zou met een baby tot 1 jaar vanwege de hechting niet kiezen voor 50/50% (zelfs rechters besluiten meerendeels om kinderen tot een jaar geen weekenden mee te geven aan de papa om deze reden, maar de papa mag eerst op visite komen in bijzijn van moeder en later opbouwend een half dagje of een dagje per week het kind meenemen) het kan goed gaan zoals fontana omschrijft maar zij heeft als voordeel dat er al een ouder kind mee is. één vaste locatie is beter voor een kind en dan af en toe mee is niet zo'n probleem (opbouwen dan) vooral met borstvoeding lijkt het me lastig. Je weet niet of het kind ook de fles pakt etc. Verder meest belangrijke... je zegt zelf eigenlijk al het liever niet te willen en dat voelt een kind (hoe jong ook) je hebt allebei je kraamperiode en erna nodig om de band op te bouwen en in alles te groeien (je kind en jij). Ik denk dat het geluk en belang van je kind samen met jouw gevoel (want dat is mede bepalend) hierin doorslaggevend moeten zijn natuurlijk hoop ik dat alles goed komt bij jullie... een zwangerschap is immers ook niet niks. tip !! denk na wat je wilt m.b.t. erkenning en gezag. Als je nu over alles al twijfelt zou ik persoonlijk hiermee wachten aangezien je anders je vriend rechten geeft waar je later spijt van krijgt en die later ook nog te regelen zijn. Dit is namelijk mijn stomste fout geweest ooit.. mijn ex erkenning en gezag geven. Had ik nooit moeten doen en als ik had gewacht had ik dat tijdig geweten.
De ene week haalt hij ze op woensdag om 08:00 op en haal ik ze vrijdag om 08:00 weer op bij hem. De andere week haalt hij ze op woensdag om 15:00 en dan haal ik ze zondag om 15:00 weer op bij hem. De eerste maanden toen demi zo klein was, kwam hij langs bij mij thuis. Ik vond dat zelf heel moeilijk, want ik voelde nog veel voor hem. Maar zo kon hij wel bij zijn dochter zijn, flesje geven en even in badje doen. Wij hebben echt ons best gedaan om het zo prettig mogelijk te laten verlopen. Geen ruzie,woorden of spanningen waar de kids bij zijn. Wij hebben dit co-ouderschap zonder inspraak van rechters of advocaten tot stand gebracht. Wij waren niet getrouwd o.i.d. Daarom hebben wij alles zelf in de hand en kunnen we het ook zo omzetten mocht t niet lukken. We hebben een ouderschapsplan opgesteld en ondertekend, daar houden wij ons aan. En zijn nieuwe partner ook. Idd denk dat wat koetje zegt wel heel erg klopt. Demi heeft een oudere broer. Ik had haar niet meegegeven als zij mijn enige kindje was. Hechting is heel belangrijk. Ik zie dat het bij demi goed zit, al zit ze nu in de "verlatingsangst fase" en trekt ze daarbij wel meer naar mij toe. Maar als ze papa ziet, nou joh, big smile, handjes in de lucht en als ie haar oppakt knuffelt ze hem heel hard. Dus dat soort momenten, tja dat zit wel goed. als je meer vragen hebt mag je altijd pb'en hoor.
@ chantalleke26, ja het had leuk geweest als hij vaker hier kwam. Ik slaap bij hem ook niet lekker, maar ik deed het wel. Nu steeds minder omdat ik het een beetje zat ben. En hij kookt/eet hier liever niet omdat ik geen afwasmachine heb, wil nooit lang blijven omdat ik geen tv heb en hij zich verveelt, niet met mijn auto rijden omdat die van hem fijner is, zo is altijd wat. Tweedehands spullen heb ik geen enkel probleem mee en ik heb gelukkig ook geld genoeg om zelf alles te kopen. Enige waar ik mee zit is dat ik nu al last van mijn bekken heb en dus echt hulp nodig heb om kasten te verplaatsen enzo. Ik heb weinig vrienden in de buurt wonen, dus als ik iets anders wil inrichten doe ik dat liever niet op het laatste moment want ik weet niet of het dan nog op tijd lukt. Het voelt heel dubbel, enerzijds zie ik nu leuke spullen die ik wel wil kopen maar het voelt net alsof ik dan achter zijn rug om bezig ben als ik dat zelf beslis. Terwijl we het er wel over gehad hebben. @ Koetjekuuk, het lijkt mij zeker het fijnste om in de 1e periode een band op te bouwen zonder heen en weer gesleep. Als ik eenmaal weer aan het werk moet zou ik het juist fijn vinden als mijn vriend dan op de baby wil passen. Maar meteen hele dagen en nachten lijkt me inderdaad niet fijn.. Over erkenning en gezag enzo heb ik wel nagedacht, maar ik zou het erg oneerlijk vinden om daar niet in toe te stemmen, als hij juist wel zijn verantwoordelijkheid wil nemen. De twijfels over de relatie kwamen in 1e instantie ook meer van mij dan van hem. En ik denk echt wel dat hij een hele leuke vader zal zijn. Dus ja dan kan ik hem voor mijn gevoel toch niet zijn kind onthouden... niet omdat het voor mij makkelijker is. Fontana jij ook bedankt voor je reactie, vind het fijn te lezen hoe anderen dit doen.
Hmzz ik ben misschien een enorme bitch dan, maar ik zou dit dus echt niet doen. Ik kan me niet voorstellen dat ik zou bevallen en dan een paar dagen?, weken? later mijn baby af zou moeten staan en alleen achter zou blijven. Ook al is dat maar voor een paar dagen.
maar het is toch niet dat je je baby aan een wildvreemde meegeeft, die ander is toevallig wel de papa van het kind en waarom zou jij zoveel meer rechten hebben dat hij? @ ts, misschien kun je het consultatiebureau bellen voor tips
Omdat de moeder het kind negen maanden gedragen heeft, gevoed heeft met haar lichaam en daar nog niet klaar mee is, de kleine krijgt daarna ook nog borstvoeding. Papa is natuurlijk een geweldige tweede, maar ik heb het idee dat mama onmisbaar is. Misschien heel fout maar zo voel ik het.
Het lijkt mij ontzettend moeilijk om je kindje mee te laten gaan, al is het de papa, en zeker als je relatie (nog) wankel is. Onze relatie is prima en we wonen ook gewoon samen met het kleintje erbij , maar ik geef haar ook nog geen nacht met papa mee, bijv naar zijn schoonouders. Okee, dat is wel ver weg en ik zou dus niet zomaar kunnen komen als er wat zou zijn, maar ik heb het gevoel gewoon dat ze nog bij haar mama moet zijn . Dat komt ook doordat ze tot voor kort nog 2-3 nachtvoedingen kreeg, nu zijn dat er nog 1 - 2, en ik merk dat dat al iets scheelt, maar ik kon me ook gewoon niet voorstellen dat papa dat zou "trekken" en dan overdag ook nog kon functioneren, toch minder gewend aan het vele wakker zijn dan ik. Weet niet hoe de papa daarover denkt trouwens, als het reëel wordt, die "nachtdiensten"? Het lijkt mij wel dat je zeker de kraamtijd (6-10 weken) kunt "claimen" voor je kindje om bij jou te blijven, en het lijkt me voor het wennen aan papa wel super belangrijk als hij dan idd regelmatig bij jou slaapt, of jullie samen bij hem. Dan kan hij gelijk meedraaien 's nachts en bedenken of hij dat ook alleen wil doen. En kun je je relatie nog eens goed testen, wie weet wat dat met jullie doet, samen voor het hummeltje zorgen. Overigens vind ik het wel erg stoer van hem dat hij gelijk zo veel en graag zelf en alleen bij zijn kindje wil zijn Maar daar staat tegenover dat ik het wel wat "suf" vind dat hij jouw huis en spullen steeds maar afkraakt . Als je echt van elkaar houdt wil je toch overal wel samen zijn?! (-> maar dat is misschien jouw twijfel ook wel ) Nou wens je veel succes!
Ik zou het de eerste tijd echt niet doen. Vooral met bv niet. Voor de productie en alles zou ik je kleintje zoveel mogelijk bij je houden. Heeft niks te maken met ´dat het niet eerlijk is voor papa´ maar gewoon omdat dit beter is voor de kleine, en dat zou toch voorop moeten staan. De baby zou maar net met regelnachten bij papa zijn, kan me er niks bij voorstellen.
Hier ook LATTERS. Ons meisje woont bij mij en -in tegenstelling tot bij jullie- is onde relatie dan wél goed. Maar qua praktische invulling denk ik dat het niet zo uitmaakt. Ik gaf ook BV en zij bleef dus bij mij. Zeker de eerste periode zou ik dat doen. Daarna kun je overwegen om te gaan kolven, maar als je je kindje een weekend aan de vader mee gaat geven, zul je dus wel spoedig moeten beginnen met het opbouwen van een diepvriesvoorraad melk. Als je die eenmaal hebt en je kolft als je kind bij de vader is, dan zou het moeten lukken. In ons geval komt hij vaker hierheen dan wij daarheen, maar dat komt vanwege de afstand en het veel praktischer is omdat we hier alles bij de hand hebben. Via marktplaats hebben we een leuke 2e hands babykamer voor bij hem gekocht en een extra budgetbox. Verder nam en neem ik de spulletjes mee van mij vandaan naar hem, want anders kun je inderdaad wel héél veel dingen dubbelop kopen. Da's een beetje zonde.
Ik heb hier geen ervaring mee, maar heb zelf het idee het voor het kind en ook voor jou beter zou zijn als ze bij jou blijft de eerste tijd, misschien wel een jaar ? Hij woont erg dichtbij dus hij zal dan toch niet zoveel missen als de baby in ieder geval standaard bij jou verblijft ? Hij kan altijd langskomen neem ik aan, en als hij s'nachts bij de baby wilt zijn, kan hij toch bij je logeren ? Dit zijn in ieder geval mijn gedachten/gevoelens erover.. vind het belangrijker dat het kind een stabiele situatie heeft, dan dat het precies 50/50 moet zijn voor de ouders...zeker als het kindje nog een baby is.
Uhhh vraag me niet waarom ik in de 'zij-vorm' typte .. volgens mij had je nog helemaal niets gezegd over het geslacht
betreft die erkenning en gezag bedenk je dat als je hierin toezegt en het fout mocht gaan alsnog hij de kinderen deels kan opeisen en je in alles behoorlijk in de weg kan zitten (paspoort, wat als kind naar ziekenhuis moet, operaties, schoolkeuze, verhuizing... hij heeft dan recht op inspraak en bij dingen heb je zijn handtekening nodig) men kan ook een goede vader zijn en gewoon omgang hebben zonder dit (direct) vast te leggen andersom als het nodig is (dus gezag en erkenning ongedaan maken) is vrijwel onmogelijk en dan zit JIJ EN JE KIND met de problemen