Ik ben op van verdriet. Ik ben bang hier niet meer uit te komen. Vorige week maandagavond vertelde mijn man, na 12 jaar een relatie en waarvan 3 jaar huwelijk, dat hij verliefd was geworden op een ander. Dinsdagmiddag zei hij me aan de telefoon voor mij te kiezen, maar ik hoorde aan zijn stem dat dit een keuze was 'voor de schone schijn'. En inderdaad ik had gelijk. Toen hij thuis kwam zei hij me het niet te weten wat te doen, want zijn gevoelend voor haar waren zo sterk. Ik vertelde hem dat ik niet kon wachten totdat hij een keuze ging maken tussen zijn vrouw die in verwachting is of een verliefdheid (hij was niet vreemd geweest en dat geloof ik ook, om mijn eigen redenen). Na een hysterische huilbui van zijn kant zei hij te stoppen. Hij zou eerst de tijd voor zichzelf gaan nemen om alles op een rijtje te zetten. Toen ik hem vroeg of hij dan een time out wilde zei hij: nee, ik wil je nooit meer zo kwetsen als nu, dat risico neem ik niet. Achteraf waren dit loze woorden. De volgende dag ging hij al naar haar toe. Volgens hem om het ook haar te vertellen. Hij vertelde me dat hij haar niet ging ontlopen maar dat hij volgende week wel ging kijken of het iets zou worden, maar hij zou het rustig aan doen. Vrijdagavond....hij zat al weer bij haar. Het ergste is dat zij zelf een alleenstaande moeder is en weet dat hij getrouwd is en dat ik zwanger ben. Mijn gedachten gaan op en neer...dan ben ik weer kwaad dat hij zoveel loze beloftes heeft gemaakt, dan ben ik weer verdrietig en wil ik hem terug. Voor mij kwam dit alles uit het niets, ik was er niet op voorbereid. Ik ben doorongelukkig en ben bang dat dit nog heel lang zal gaan duren. Daarbij komt dat ik nu nog zoveel met hem moet regelen, dat het nog eens extra moeilijk voor me is. En het is niet zo dat hij er niet voor zijn kind wil zijn, dus ook hierna blijf ik met hem geconfronteerd. Ze zeggen dat de liefde wel zal slijten, maar hoe lang duurt dit. Dit kan ik zo niet lang aan. Hij probeert telkens recht te praten wat krom is. Toen ik in het begin deze week zei dat hij me gewoon heeft ingerolen voor een ander werd hij boos, want dat was nog niet aan de orde. Maar hij zat er in de 3 dagen daarna al 2 keer. Hij loopt gewoon zijn pik achterna en is blijkbaar opgelucht..maar ik kan het niet geloven. Ik weet dat ik wel zal moeten, maar ik weet het ook allemaal niet meer. Vanmiddag heb ik mijn tweede echo, maar eerlijk gezegd interesseert het me op dit moment geen zak. Dit is niet wat ik me van een zwangerschap heb voorgesteld. Sowieso heb ik een klotetijd achter de rug. Afgelopen december kwamen we er bij 13 weken achter (na een goede 1ste echo) dat het hartje gestopt was met 9 weken. Een MA dus. Ik ben toen gecurreteerd. Vervolgens heeft mijn vader kantje boord geweest met een maagperforatie en heeft een van mijn collega's een hartstilstand en infarct gehad. En nu dit...hoeveel kan een mens aan. Het ene moment ben ik sterk en zeg ik tegen mezelf...je gaat voor jezelf nu. Maar ik droom van hem en dan word ik wakker en blijkt het allemaal niet meer zo te zijn. In mijn dromen lig ik zelfs met hem te vrijen. Kan iemand mij zeggen of ik hier nog uitkom. Ingrid
Wat een eikel zeg ! Sorry hoor Vind dit echt niet kunnen! Tlijkt wel of mannen niks anders kunnen als liegen ! Meid, tis misschien moeilijk, maar kies voor jezelf en je kindje! Zo'n kerel ben je echt niet waart..
Sjonge, weer zo'n vent die denkt de problemen op te lossen door naar die ander toe te gaan.. Meid: als hij echt aan jullie zou willen werken, zou hij niet naar haar toe gaan, maar haar juist uit de weg gaan... Ik ken dit van de ex van mijn man: die was toen ook verliefd geworden op een ander en ging steeds naar die vent toe. Dat werkt dus niet: zij is nu nog steeds bij die vent. Als ik jou was, zou ik niet afwachten, want dat is zo ontzettend energievretend. Ik zou hem een ultimatum stellen; of kiezen voor jou en contact met die ander afbreken, (de verliefdheid waait dan vanzelf weer over, zo gaat dat nou eenmaal met gevoelens. Verliefdheid is nog wel even heel wat anders dan houden van: dat laatste is in de eerste plaats een keuze die je voor de ander maakt). En als hij toch steeds naar haar toe blijft gaan, dan kiest hij blijkbaar voor jou. Ik zou dan echt stellen dat hij bij jou niet meer aan hoeft te komen! Dat zal moeilijk zijn, maar op dit moment houd hij jou aan het lijntje. Kan best eens zo zijn dat als jij een ultimatum stelt, hij beseft wat hij te verliezen heeft en terugkomt. Als jij geen ultimatum stelt, kan hij gewoon zijn gang gaan en zit hij vroeger of later toch bij haar en heeft hij een relatie met haar. Het voelt waarschijnlijk alsof je veel te verliezen hebt als je nu een ultimatum gaat stellen, maar je verliest waarschijnlijk just zeker als je dat niet doet. Stel je wel een ultimatum, dan heb je tenminste nog de kans hem terug te winnen...
nou, zo een beter kwijt dan rijk zou ik zeggen.....en je komt er echt wel uit hoor, je bent niet de eerste alleenstaande moeder. Je bent sterker dan je denkt!
Liegen is het meest walgelijke wat er is, dat zal nooit veranderen. Je bent zelf sterker dan je denkt...ga voor jezelf en voor je kindje! Straks zul je daar zeker van genieten!
Ik hoop dat dat snel gebeurt. Ik heb vandaag mijn echo gehad en het was een zeer bewegelijk kindje, maar helaas spatte mijn vreugdegevoel er niet vanaf, eerder verdriet. Maar ik weet dat het niet anders is. Ik ben gewoon keihard gedumpt en ingerolen voor een ander. Bedankt voor jullie reactie's
Ik kan me met geen mogelijkheid voorstellen hoe je je nu zult voelen, maar wil je wel ontzettend veel sterkte toewensen voor de aankomende tijd.... Lijkt me verschrikkelijk om mee te moeten maken en net nu je zo intens gelukkig zou moeten zijn en je volop zou moeten mogen genieten van het moois in je buik... Zorg goed voor jezelf en je kindje! *Knuffel*
Wat een zakken zijn sommige mannen ook! Heel veel sterkte meid en ik snap dat je nu niet echt kan genieten.
Jeetje meid, het zit je (zacht uitgedrukt) niet mee de afgelopen tijd! Ik kan me voorstellen dat je nu wel echt in een achtbaan zit qua emoties. En de zwangerschapshormonen gieren ook nog eens door je lijf... Dat juist iemand die je zo vertrouwt je zo in de steek laat is verschrikkelijk moeilijk te verkroppen. En als je je anders rot voelt ga je juist naar je man om erover te praten, en die is er nu niet voor je. Nog sterker: hij is de oorzaak van je verdriet. Ik kan me voorstellen dat jij nu niet geniet, maar het is toch wel heeeeeeel goed nieuws dat je kleintje het zo goed doet meid! Je bent nu in elk geval niet alleen (zo voelde het althans voor mij tijdens de zwangerschap van mijn meiske). Ik hoop toch dat je straks ook van je zwangerschap kunt gaan genieten, want het is zo'n groot wonder! Alles is anders dan je gehoopt en gedroomd had, ik begrijp het, maar die uk heeft je nodig en ik denk dat je veel steun aan je kleintje kan hebben, ook nu al. Ik wou dat ik je moed kon inspreken, maar hiervandaan kan ik je alleen een digi-knuf geven! Sterkte en pas goed op uk en jezelf!
Ik ben nu 32 weken zwanger en hoe langer ik zwanger ben hoe meer verhalen in deze geest ik krijg te horen/lezen. Het is DIEP TRIEST dat er zo veel vrouwen worden voorgelogen, in de maling worden genomen en in de steek worden gelaten door een vent tijdens zwangerschap. Echt triest. En bij elk verhaal worden er natuurlijk dezelfde reacties gegeven 'kop op, wees sterk, geloof het of niet je komt er weer bovenop'. En op het moment dat je die reacties leest, denk je 'yeah right ik sterf van verdriet' maar het is écht waar!
Hoi meid, wat een eikel sorry hoor. Mijn zusje heeft hetzelfde meegemaakt haar vriend dumpte haar na jaren lang een relatie te hebben gehad toen ze zwanger was. Ze heeft het heel moeilijk gehad en kon moeilijk genieten van haar zwangerschap. Maar een oud gezegde na regen komt zonneschijn. Het klinkt nu echt waardeloos maar waar is het echt. Mijn zusje is nu gelukkig heeft een pracht van een dochter van bijna 2 en is weer gelukkig met een nieuwe vriend. Die ook dol is op haar dochter. Laat die vent lekker barsten misschien is het nu ff doorbijten maar straks ben je blij dat hij uit je leven is. Zon kerel heeft toch geen manieren meid. Je verdiend beter!
rainbow zegt: hier sluit ik me helemaal bij aan. ik heb dit al twee keer meegemaakt. bij mijn dochter toen ik pas zwanger was en bij mij zoon twee jaar later toen ik bijna 6 maanden was. de vader van mijn zoontje bedroog me met een getrouwde vrouw met drie kinderen; (is nog altijd bij haar man) ook zij wist dat hij een vriendin had die zwanger was. even goed zijn er mee doorgegaan. hij heeft me laten zitten omdat hij zogezegt zijn vrijheid terug wou. maar twee dagen later was hij al terug met haar. was enorm pijnlijk zeker met de hormonen die er nog eens bijkomen. maar nu heb ik een prachtige knul die 4 maanden is en die altijd lacht net als mijn dochter van 3 jaar. [/list]
Lieve Vaamrile, Het is bijna alsof ik mijn eigen verhaal hier lees. Alleen was ik nog niet zo lang bij hem en was er (gelukkig) ook geen sprake van een huwelijk. Ook ik ben, vlak nadat wij erachter kwamen dat ik weer in verwachting ben, aan de kant gezet door mijn nu ex. Wij waren al bijna een jaar bezig om een kindje te maken en nu het eindelijk zover is, trekt meneer zijn handen van ons af. Ik ga eraan kapot. Elke dag voel ik me alsof ik door een vrachtwagen ben overreden. Ik begrijp dus heel goed hoe jij je voelt. En jij bent zelfs nog langer zwanger dan ik en bent getrouwd met die l*l! Ik denk dat je aan één kant wel blij 'moet' zijn dat jouw toekomsige ex-man zijn kindje nog wil zien. Mijn ex wil helemaal en totaal niets meer met ons te maken hebben. Ik wens jou in ieder geval heel veel sterkte toe. Laat het verdriet alsjeblieft toe. Dat doe ik, ik wil niet straks als de baby er is, helemaal instorten. Probeer steun te zoeken in je omgeving en laat iedereen je zoveel mogelijk helpen. Uiteindelijk kom je hier bovenop en ben je samen met degene van wie je het meeste houdt in de hele wereld en waar geen vent tegenop kan; je kind.
pffffff jeetje wat een domme kerels bestaan er op deze aardkloot meid! wat vreselijk erg! ik snap echt niet dat mannen zulke dingen doen... het enige wat ik je kan zeggen is dikke knuffel, kop op en na regen komt er ALTIJD zonneschijn dus ook echt voor jou al zie je het misschien nu nog niet zo!
Je hebt nu idd niets aan de woorden "het komt allemaal wel goed". Het liefste kroop je nu weg in een hoekje en kwam je daar nooit meer uit. Ik kan me heel goed voorstellen dat je nu even niet meer weet wat te doen! Je droom valt in duigen, dit had je je niet voorgesteld. Ik vind het zo erg voor je! Maar ik wil je toch zeggen om voor jezelf en je kindje te kiezen. Hoe moeilijk het ook is, maar vecht voor jullie! Ik weet niet of je lieve mensen om je heen hebt die je kunnen steunen? Laat aan je "man" zien dat je sterk bent en dat je hem niet nodig hebt. Laat hem zien dat je een sterke vrouw bent die met opgeheven hoofd kiest voor een leven zonder hem. Je wilt geen tweede hand vrouw zijn? Doordat je geen ultimatum stelt, gun je hem zijn avontuurtjes met zijn minares! Sta sterk en laat hem kiezen binnen een voor jouw dragelijke tijd. Heel veel sterkte meid! en heb je het echt heel erg moeilijk, wij zijn er hier altijd voor elkaar! Dikke *knuf*
Hoi Zonnestraal, Ik heb hem inderdaad geen ultimatum gesteld. Ik heb heb gezegd meteen te kiezen en dat is maar goed ook, want meneer is er ook helemaal voor gegaan. Dus vorige week dinsdag wist ik ook dat het over was. Alleen al de gedachte dat ik hem bedenk tijd had moeten geven terwijl hij haar even 'uitprobeert'...nou vergeet het maar. Daarvoor heb ik nog te veel zelfrespect. Liefs Vaam