Ik heb inderdaad al zoveel meegemaakt en nu nog steeds, dat ik wel sterk in mijn schoenen moet staan. Het komt allemaal goed, daar ben ik van overtuigd en daar hou ik ook aan vast. Mijn zusje zit hopelijk tijdelijk in een rolstoel. Ze moet naar de neuroloog en daar zal blijken wat er aan de hand is. Ik mag van jeugdzorg niet bij haar blijven om voor haar te zorgen want ik ben haar moeder niet zeggen ze dan. Ze moet dan maar terug naar mama toe, terwijl ze daar niet voor niets weg is natuurlijk. Zo makkelijk zijn ze nou, ik heb er echt geen woorden voor. Ikzelf loop bij algemeen maatschappelijk werk. Daar word ik veel geholpen gelukkig. Ik red mezelf wel, nu maar hopen dat dat met mijn zusje ook goed gaat, want ik vind het echt geen fijn gevoel dat ze hier dadelijk alleen zit. In de flats waar wij wonen, word alleen maar gedeald, geruziet en er zijn hier al tig vrouwen verkracht. Daarbij zit er in een van de 4 flats ook een loverboy. Ik snap niet dat jeugdzorg een flat neemt in zo'n buurt als deze.