Hoi, Ik heb vorige week donderdag een missed abortion gehad. Ik was 8 weken zwanger. Ze kwamen erachter dat het hartje niet meer klopte. Dit was mijn eerste zwangerschap. Afgelopen vrijdag heb ik een curettage ondergaan om het vruchtje te verwijderen. Mijn lichaam deed dit niet uit zichzelf. Ik merk wel dat ik heel veel moeite heb om te denken aan opnieuw zwanger te worden. Ik vind het eng en heb een grote angst om het weer te verliezen. Echter wil ik graag moeder worden en is al sinds ik kind ben 1 van mijn wezen. Ik heb van de gyn wel het nieuws mee gekregen dat mijn baarmoeder er gezond uit ziet en dat mijn baarmoeder een zwangerschap aan kan. De eerste keer duurde het 4 maanden om zwanger te worden. Dit schijnt te duiden op gezonde eicel en zaadcel. Mijn man is makkelijker erin en heeft het al wat afgesloten. Het is voor mij zo vers en heb zelf nogal moeite met afsluiten. Iemand advies hoe hiermee om te gaan? Iemand ervaring mee? Tips ?
Doe vooral waar jij je goed bij voelt. Wil je wachten, wacht dan. Wil je verder dan is dat ook goed. Ik heb vorig jaar een ma gehad met 10 weken. Ik wist zeker dat ik er meteen weer voor wilde gaan. Ik ben na de ma meteen weer zwanger geworden zonder ongi tussendoor. De angst dat het misgaat blijft, maar gaandeweg met goede echo's groeide ook het vertrouwen. Deze zwangerschap ging wel goed en inmiddels is onze dochter bijna 5 maanden. Ik wil je een hart onder de riem steken. Het gaat ook 9 van de 10 keer goed. Heb vertrouwen, maar helemaal onbezorgd zul je nooit meer zijn.
Helaas heb ik hier ook ervaring mee. Hoe je er mee om moet gaan is voor iedereen anders. Mijn vriend had het ook sneller afgesloten dan ik dat had. Voor mannen voelt het denk ik ook anders dan voor ons. Ik had er ook weer moeite mee om zwanger te worden.. Gaat het dit keer wel goed? Wat als het weer gebeurt? Je gaat nooit meer onbezorgd zwanger worden. Ik in ieder geval niet. Misschien helpt de gedachte dat het vruchtje vaak al niet "goed" was. Misschien kan dat je een beetje steunen. Het is een proces waar je door heen moet, hoe moeilijk dat ook is. Iedereen verwerkt het op een andere manier. Doe vooral waar jij je goed bij voelt. Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd.
Ik herken je angst voor het verliezen. Dat gevoel blijft, ook als je een kindje hebt... Ik heb vijf miskramen achter de rug, waarvan ik de eerste goed heb afgesloten. We worden zwanger ja, maar het vruchtje wil niet verder groeien. Toch zijn we blijven proberen, in de hoop op "beter". Als je een kinderwens hebt, is die er en die wil je graag vervuld zien. Ik denk dat het belangrijk is om deze miskraam voor jou een plekje te geven. Was het al jouw kindje? Of vond je het eigenlijk nog niets, omdat het geen armpjes en beentjes had? Voor mij geld het eerste. Hoe vroeg het ook mis ging, ik mis onze kindjes. Ik zal nooit weten of het jongetjes of meisjes waren. Ik zal nooit weten hoe ze eruit hadden gezien, als, als, als... En ook wij, blijven het nog steeds proberen. Het is alle angsten waard! (vind ik!)
Bedankt voor jullie reactie. Het is voor mij gewoon nog heel moeilijk. Ik heb al heel lang een kinderwens en natuurlijk wil ik het nog een keer proberen. Maar zoals jullie ook zeggen ik moet doen wat voor mij het beste is. En dat is zeker op dit moment nog even wachten. Lichamelijk zou ik het wel aankunnen, maar geestelijk nog niet. Maar ik wil dan ook niet te lang wachten. We kijken wel hoe het loopt. Tijd zal het leren. Momenteel nog veel verdriet hier. Nemo81: voor mij was het al mijn kindje. Vanuit mijn optiek ben je al ouders vanaf het moment dat je zwanger bent. Dan ben je al verantwoordlijk voor de kleine in je buik. Zo voelde dat ook voor mij. Hoe klein het vruchtje ook was, het was onze kleine. Ik zal nooit weten welke lieve persoonlijkheid er in deze kleine zou zitten en dat doet pijn. We waren ook zo gelukkig toen we zwanger waren. Onze eerste kleine ! Helaas heeft het niet mogen zijn. Mijn man is makkelijker en kan troost vinden in het feit dat de GYN heeft gezegd dat mijn baarmoeder gezond is en een zwangerschap aan kan. En omdat wij binnen 4 maanden zwanger waren (eerste keer proberen)zou wijzen op gezonde ei en zaadcel. Ik heb dan wat meer moeite met daarin troost te vinden. Het is wel positief nieuws maar voor mij maakt het, het verlies er niet minder op. Het heeft tijd nodig!! Na die tijd gaan we het zeker weer proberen.