Ik heb zelf geen ruggenprik gehad. Jij bent toch ook in het Erasmus/Sofia geweest? Ik ga maandag eerst op vakantie om weer een beetje bij te tanken. Daarna ga ik halve dagen beginnen. Ben al wel een paar keer op de zaak langs geweest en dat voelde echt als een overwinning. Wel kwam ik doodmoe thuis. Collega's wilden natuurlijk alles weten omdat zij erg hebben meegeleefd. Ik heb ook te maken met klanten ( werk in een grote kledingwinkel) en daar zie ik nu nog wel even tegenop,want vele wisten dat ik zwanger was. Ik ben er achter gekomen dat je goed naar je gevoel moet luisteren. Bij mij is alles uitgekomen...... Sterkte en xxxxxjes
Hai Toetie, Ik ben in delft in het ziekenhuis bevallen. Ik heb eerder in een ander topic mijn bevallingsverhaal geschreven..... zal hem zo even in dit topic plakken. Groot gelijk dat je nog even op vakantie gaat! Lekker genieten en alles laten zakken. Hoe is je vriend eronder? Over gevoel gesproken.... sinds de 20 weken echo heeft mijn gevoel ook alles goed voorspeld....
Hier mijn bevallingsverhaal uit het andere topic: Goede morgen meiden! Nou, gisteren aan het einde van de dag eindelijk weer thuis! Hier mijn verhaal..... Om 10:00 kreeg ik mijn eerste wee-opwekkers. Ze beginnen met een dosis van 4 stuks en daarna elke 3 uur 2 stuks. Al snel daarna kreeg ik koorts. Ze besloten om de dosis per 3 uur te verlagen naar 1 stuk. Van die pillen wordt je baarmoeder hard (harde buiken). Door de koorts heb ik veel geslapen (of tenminste met m'n ogen dicht gelegen). Eten lukte de hele dag niet zo goed. Ze mogen 5 dosissen per dag geven, maar omdat mijn koorts zo hoog was heb ik de laatste dosis niet meer gehad. 's Nachts had ik zelfs 40,3 graden koorts! Vanaf 1:00 kreeg ik echt weeën en had daarbij dus die hoge koorts. Alsof je met 40 graden koorts de marathon gaat lopen zegmaar. Rond een uur of 2:00 heb ik mijn vriend wakker gemaakt dat ik echt buikpijn had en toen kwam de arts even kijken.... ik had 1 cm ontsluiting. Ik besloot de pijn nog even aan te kijken. Rond 4 uur 4:30 trok ik het echt niet meer en de arts kwam weer kijken..... ik had nu 3 cm ontsluiting. De pijn was echt niet meer te harden, maar door de koorts mocht ik geen ruggenprik. Ik besloot voor de morfine te gaan. Dus rond 4:45 kreeg ik een morfineprik in m'n been, na 10 minuten werkte die. De morfine haalt de scherpe randjes van de weeën af en ik werd er suf van. Dat was wel fijn. Ik weet niet meer hoe laat ik het echt bijna niet meer trok, maar op een gegeven moment had ik zoveel pijn.... alsof ik moest poepen (en dan heeeeeel pijnlijk). Dat waren blijkbaar de persweeën, want de arts kwam met de zuster en ik mocht gaan persen. Na een paar keer persen braken m'n vliezen (ik dacht dat de kleine man al geboren was.... ik wist niet dat er zoveel kracht gepaard ging bij het breken van de vliezen namelijk!). Na nog een paar keer persen was het hoofdje er..... en nog een keer en de rest van het lijfje kwam eruit (om 6:35). De navelstreng was lang genoeg om de kleine man op m'n onderbuik te leggen. M'n vriend mocht dus ook de navelstreng doorknippen, dat was een heel mooi moment. Ons kleine ventje zag er prachtig uit en ook heel erg vredig..... zo van..... het is goed zo! Na 10 minuten kwam onze vriendin al binnen die foto's kwam maken. Heel fijn want ons ventje zag er nog op zijn mooist uit! Al snel daarna kwamen onze ouders, oma, broers en zus met aanhang. Iedereen was onder de indruk van ons knappe kind. Hij was echt af, ini-mini. Hij was 27 cm en woog 510 gram.... en een paar grote voeten!! De zuster zei dat hij zeker maat 45 zou krijgen, haha! Ik voel(de) alleen maar trots! Mijn placenta kwam er niet vanzelf uit, dus familie werd even de kamer uit gebonjourd en ik werd klaargemaakt voor de ok. Omdat mijn koorts na de bevalling weer snel gezakt was kreeg ik voor de curretage nu wel een ruggenprik. Alles verliep goed. Alleen daarna moet je zelf weer gaan plassen en dat lukte mij niet. Dus heb nu een katheter voor 3 dagen. Ik moest eigenlijk in het ziekenhuis blijven, maar dat wilde ik echt niet. We kregen uitleg over de katheter en nou moet ik zondag terug naar het ziekenhuis. Mag zondagmorgen zelf de katheter verwijderen en dan moet ik in het ziekenhuis laten zien dat ik zelf kan plassen. Op het moment dat ik naar de ok ging is mijn vriend samen met de zuster met ons kindje meegegaan naar de röntgenafdeling, daar werden foto's gemaakt. Er werd ons gezegd dat dit kindje niet levensvatbaar had kunnen zijn. De longen konden ze amper zien.... ja, 2 kleine streepjes.... terwijl normaal de borstkas vol moet liggen. Voor mijn vriend was dit nog wel even de ultieme bevestiging dat we een goede keuze hebben gemaakt. Ik was er al zeker van.... moederinstinct denk ik?! Mijn vriend en ik hebben samen nog afscheid genomen van onze kleine man. We zijn heel erg trots op hem!!
Wow! Alles komt bij mij ook weer naarboven borrelen Bij mij is het opgewekt met tabletten die ze inbrachten en een afbraak opgang zetten zeg maar. Om de 3uur hebben ze dit gedaan. We zijn om 12 uur begonnen. Ook kreeg ik via infuus een morfine pomp waarop ik kon drukken als het allemaal heftiger begon te worden. Ze willen je zo min mogelijk pijn laten hebben. Nou die pomp moest ik op een gegeven moment toch echt wel gebruiken! Wat een pijn pffff. Ook werd ik er erg misselijk van en heb ik alleen maar overgegeven. Wat je zegt over dat vruchtwater, dat is inderdaad een harde knal. Wel een hele opluchting vond ik het. Ons kindje kwam eerst met z'n kontje en woog 400 gram. Om 01:13 is hij geboren. De placenta konden ze er na een uur!! goed uithalen. Vorige week controle gehad en toen zagen ze toch nog een stukje placenta..... Gelukkig is dit 2 dagen later zelf afgekomen en heeft het mij een curettage bespaard. Dit zou anders wel gebeuren maar gelukkig niet pffff Nu is het wachten wanneer ik weer normaal ga menstrueren en dan eens verder kijken 11 Oktober moet ik weer op controle en krijgen we ook de uitslagen binnen van het kindje. Wij hebben hem laten cremeren en de as opgehaald.
Bij mij waren het ook pillen die ze vaginaal inbrachten. Maar ik kreeg er dus erg hoge koorts van. De pomp en de ruggenprik mocht ik niet hebben. De enige optie wat betreft pijnstilling was dus die morfine prik in m'n been. Ik kreeg om 10:00 de eerste lading wee-opwekkers.... en daarna dus een verlaagde dosis om de 3 uur. Ons kindjes is uiteindelijk pas de volgende dag geboren (13 september). Ik krijg over 4 weken ook een controle of alles schoon is. Hoe kijken ze dat na eigenlijk? Wij laten onze kleine man ook cremeren en halen het as dan op.
Oké vandaar! Ja ons kindje is ook de andere dag/nacht geboren. Gelukkig is het bij ons wel vrij snel gegaan allemaal. Ze kijken dat inwendig met een echo na en misschien dat je nog bloed moet prikken. Ik hoop op een voorspoedig herstel! En als je ergens mee zit of iets wil weten? Je zegt het maar! Ik heb hetzelfde meegemaakt en vindt het zelf ook wel fijn dat er lotgenoten zijn. Een ander die dit niet heeft meegemaakt staat er toch anders in. Vaak begrijpen ze niet goed hoe en wat. Als proberen ze zich wel in te leven. Meestal als ik mensen een fotootje laat zien schieten ze vol. Ze zien dat het al een echt mensje was met alles erop en eraan Succes en een knuffff!
Meiden veel sterkte met het verlies van jullie zoontjes.. Gelukkig hebben jullie wel een mooie bevalling gehad en nog even van de prachtige mannetjes kunnen genieten. Dat zijn de momenten die je je altijd zal blijven herinneren. Ik denk zo vaak terug aan die dag. Ik voel dan alleen maar de trots. Je hebt toch een compleet kindje gekregen! De controle gaat in ieder ziekenhuis anders hier deden ze verder niks, vroegen alleen hoe het ging, of ik al ongesteld was geworden en bloeddruk opmeten.. Niks controle echo ofzo. Nu 'scheelde' het voor mij dat ik was gecurreteerd omdat er een groot stuk placenta was achtergebleven hierdoor was ik verschrikkelijk ziek geworden (bloedvergiftiging) dus ik wist dat er niets meer kon zitten. Voelde het ook want voor die curretage dacht ik dat ik dood ging . Toetie bijzonder dat je 11 oktober op controle moet dat is de 1e vlinderverjaardag van mijn kleine meisje.. alweer een jaar geleden.