Omdat ik me vreselijk alleen en onbegrepen voel in de zwangerschap.. Ik ben moe, kan amper lopen omdat de baby schijnbaar op een of andere zenuw duwt, heb de laatste dagen alleen maar honger (is dat normaal?), geen zin meer in wat dan ook en ik ben klaar met de hele zwangerschap. Ben nog maar 31 weken zwanger, dus ik moet nog even.. maar het mag van mij nu wel eens afgelopen zijn. Geen moment kunnen genieten van de zwangerschap. Zo veel stress gehad. Nu dacht ik rust te krijgen, maar mensen nemen mijn hele zwangerschap over. Ik word gedwongen om allerlei cursussen te volgen die ik helemaal niet wil volgen. Allerlei dingen te doen die ik helemaal niet wil doen. Ik mag me niet even terugtrekken om alleen te zijn. Ze doen alsof ik me aanstel als ik geen eten wil eten wat ik van de verloskundige niet mag eten, 'want vroeger mochten we dat wel allemaal eten'. Pff, ik wil niet lastig zijn en daarom laat ik alles maar gebeuren. Maar ik vind het niet meer leuk. Zo. Dat moest er even uit. En aangezien jullie weten hoe het is om zwanger te zijn en hoe het is als de hormonen even alles overnemen, post ik het hier maar
Wat vervelend zeg. Ik weet hoe het is om veel stress te ervaren in een zwangerschap, ik ben 34 weken zwanger en al zoveel narigheid gehad met/rondom de baby. Het is belangrijk om echt bij jezelf te blijven, te doen wat jij wilt. Dit aan te geven aan de mensen om je heen, het is jou lichaam en jou kindje, alleen jij kan voelen wat goed voor je is. Anderen kunnen en mogen niet voor jou bepalen wat je moet doen of welke cursus je moet volgen. En geloof me, je zeurt echt niet als je dit aangeeft. Ik weet natuurlijk niet in wat voor situatie je zit maar is de vader van je kindje in beeld om je te kunnen steunen? Als het mij te veel word en niet instaat ben om 'een eigen keuze' te maken dan doet mijn vriend dat voor mij of neemt het voor mij op. Probeer echt te doen wat jij wilt of wat jij denkt dat goed is. Je stelt je niet aan!!! Liefs Shirin
hihi natuurlijk mag je even klagen, maar ik hoor toch best ook veel dingen waarbij ik denk dat is geen klagen meer door hormonen maar ook geheel klaagwaardig zonder hormonen in het systeem. Ik herken je gevoel helaas ook wel. Hier nu nog maar 22 weken maar er ook behoorlijk klaar mee. Als alles zeer doet, je niet kunt slapen en alles je frustreert en er alleen maar onbegrip is..... Gelukkig weten we in ons achterhoofd wel dat baby minimaal tot week 37 moet blijven zitten, maar zwanger zijn is echt niet altijd leuk. Mama zijn dat is leuk (soms ook minder leuk bij vlagen). Mensen hebben nu eenmaal allemaal het beste met je voor en willen je ook allemaal graag die mening opdringen. Blijf wel voor jezelf opkomen hè. Als je echt iets niet wilt of juist wel wilt moet je het ook gewoon wel/niet doen!!! Succes nog even met je zwangerschap en volgend jaar lach je erom
Dankje, Shirin, dat had ik echt even nodig Ik woon nu bij mijn vriend en zijn ouders (deze week nog). Hij heeft een hele goede band met zijn familie, wat al een beetje vreemd is voor mij want ik heb gebroken met mijn familie. Hij zal ook niet gauw tegen ze in gaan, of het niet met ze eens zijn. Dus van hem hoor ik ook vaak; ach, dat kun je best eten. Ik eet ook echt niks als ik twijfel of weet dat ik het niet mag eten. Alles voor de kleine. Maar een beetje steun was leuk geweest. Soms staan we met zn allen in de keuken en dan is het echt, vriend+ouders tegen mij. En dan voel je je best rot. Daarbij spreken ze geen Nederlands en als ik in paniek raak, kan ik mezelf echt niet in een andere taal uitdrukken. Het voelt gewoon vervelend dat iedereen de hele zwangerschap overneemt. Wat ik doe, hoe ik het doe. Ook al is het ongepland en is het ons eerste kindje, ik weet echt wel wat ik wel en niet moet/wil doen. Ik mag niet zelf bepalen wat ik koop voor de baby etc. Als ze na de bevalling ook zo doen, met opvoeding etc, pak ik mijn spullen en ga ik gewoon weer terug naar Nederland, met baby. Heb het gevoel dat het mijn kindje niet meer is zo! Zo is zwanger zijn niet leuk, je moet toch juist genieten van dingetjes kopen en zwangerschaps-dingetjes doen. Het is soms al zwaar genoeg met al die kwaaltjes. Gaat het bij jou nu wel beter, Shirin? Minder stress?
Matonneke, Ja precies, het is best zwaar soms. En in het begin vloog de tijd maar nu lijkt het gewoon stil te staan. Misschien omdat ik zo graag wil dat het voorbij is. Ik wil nu gewoon niet meer zwanger zijn. En de baby vasthouden en geen stress meer hebben! Maar helaas, zo werkt dat niet
Pfff je wordt wel heel erg geleefd door anderen hoor! Gewoon lekker assertief zijn en zeggen dat ze op moeten donderen. Door mijn hormonen heb ik echt helemaal nergens last van. Ze moeten me allemaal gewoon met rust laten. Het is heel belangrijk dat je ontspant omdat ten goede komt voor je baby. Je kleintje is nu heel hard aan het groeien. Zet jezelf en je kindje op 1
Ja eigenlijk wel.. ze moeten ook gewoon opdonderen. Het is mijn zwangerschap. Maar ik ben altijd zo bang om mensen te kwetsen. Zelfs als ik echt last heb van de hormonen, zal ik het niet laten merken. Gister had ik zo'n ochtend dat ik alleen maar moest huilen en toen kwam er iemand mijn kamer binnen en ik stopte direct met huilen. Hij had niks door gelukkig.. maar vervolgens ben ik doodleuk samen voor cursussen gaan kijken en me nog opgegeven ook. Voel me nu echt een watje..
Tuurlijk mag je klagen, Het is JOU lichaam JOU kind en JOU zwangerschap, dus die mensen lekker laten zeiken! en lekker je ding doen. als je niet naar cursus wil dan ga je niet, en als je geen biefstuk wilt eten dan eet je dat niet toch! en dan ben je gewoon maar een keer lekker bot dan kun je daar later altijd nog de hormonen de schuld van geven . en die mensen zo graag voor je zwanger willen zijn dan moeten ze de bevalling ook maar doen .
Hahaha nou de bevalling mogen ze van mij helemaaaaal overnemen hoor! Graag zelfs Maar dat doen ze dan weer niet.. flauw hoor. Vraag me nu wel af wat voor cursussen anderen hier hebben gedaan.. maakt het echt wat uit of je 4x aan zwangerschaps aerobics of yoga of iets doet?
och lieverd wat vervelend. en ik snap dat je geen nee zegt, en dat je anderen niet wil kwetsen maar weet je. als jij niet aan geeft dat je iets niet wil..... hoe moeten ze dan weten dat je het iet wil?? het spijt me hoor als ik het verkeerd opvat, en probeer het zo subtiel mogelijk te zeggen want je hebt het al zo zwaar. maar als je overal in mee gaat en niet zegt nee ik wil geen cursus doen dan weten zij ook niet dat jij dat helemaal niet wil. dat je het zwanger zijn niet leuk vind herken ik. ik vind zwanger zijn verschrikkelijk. en dat heb ik ook kenbaar gemaakt in mijn omgeving. hierdoor laten mensen me met rust. en als ik een x raar reageer weten ze waar het door komt. ze zijn bezorgt en blij en enthousiast. misschien dat ze zich daarom zo met je bemoeien. laat je tranen zien geef jezelf bloot zodat ze dingen voor je kunnen doen waar je wel wat aan hebt. misschien kennen ze je nog niet zo goed zodat ze niet weten hoe je reageerd op iets?? ik probeer je een beetje te helpen. het spijt me als ik de plank volledig mis sla. lekker blijven klagen hier hoor!!
ik heb bij de eerste een zwangerschapscursus gedaan. en ben tot op de dag van vandaag blij dat ik dat toen heb gedaan. heb er heel erg veel aan gehad toen. ben later niet weer op cursus gegaan. leuke van onze cursus was dat die vrouw heel open was. ze vertelde dus ook wat voor ongemakkelijke vrouwelijke kwaaltjes je kon krijgen en hoe je dat kon oplossen. tijdens de weeen was ik heel rustig ik hoorde constant haar stem. met zo'n pufriedeltje. dat heeft mij erdoorheen geholpen (het was niet zo'n leuke bevalling)
Nee hoor, je hebt helemaal gelijk! Ze kennen me inderdaad ook nog niet heel goed, maar ik heb in het begin wel een paar keer laten weten als ik iets niet wou. Maar daar hadden ze lak aan en het gebeurde alsnog. Daarom heb ik nu zoiets van, waarom zou ik het nog aangeven.. Klinkt wel fijn, die cursus die je hebt gehad.. fijn als mensen zo open zijn! Het hoort er nou eenmaal bij. Ik ga sowieso de cursus Voorbereiding op de bevalling doen. Dat wou ik zelf. En dan hoef ik ook niet alleen te gaan, vriendlief mag mee. Maar zwemmen en aerobics wil ik niet doen, heb nogal moeite met mijn nieuwe zwangere lichaam. Ook al heb ik een bescheiden buikje, mensen zien niet dat ik al in het derde trimester zit. Toch kan niemand mij overhalen om zoiets te doen (eetstoornis verleden zal er ook mee te maken hebben). Hoop van harte dat ze niet weer over dat zwemmen beginnen, want dat is best een gevoelig punt en ik denk dat de hormonen dan wel tevoorschijn kunnen komen
@sheerio, misschien is het juist wel goed om die hormonen een keer tevoorschijn te laten komen. Je moet niet over je heen laten lopen hoor, het is jou zwangerschap en jouw lijf en daar hebben zij niks over te zeggen. En je kunt altijd lekker hier komen klagen, dat doen we allemaal weleens !
Nee, je bent geen watje. Je bent meer een pleaser. Dat maakt ook niet uit, maar please jezelf en je baby gewoon. Als jij aangeeft dat je geen zin hebt in die cursussen en quality time met jezelf wilt, en je vrienden/familie begrijpen dat niet, dan ben jij toch degene die gekwetst is? Ik denk dat ze het echt wel snappen. Ik keerde rond 30 weken zwangerschap ook meer in mezelf en wilde de deur echt niet meer uit. Heerlijk zo!
Jeetje .. Je moet echt rekening houden met je eigen grenzen. Dit is jou zwangerschap, jij moet je er prettig bij voelen, zover dat mogelijk is. Beetje ertegen in gaan geeft echt niet hoor, kan zelfs erg prettig zijn met die horrormonsters in je lichaam. Sterkte met de bemoeienissen, vermoeiend pff
Bedankt voor de reacties, voel me wat minder alleen en onbegrepen nu Vandaag ben ik de hele dag met iemand samen en daar kijk ik niet bepaald naar uit. Ze zijn hier allemaal ontzettend sociaal en dat ben ik al niet. Maar nu helemaal niet meer! Blijf het liefst de hele dag in mijn bed liggen eigenlijk. Helaas moet ik er straks toch uit om te eten.. Morgen de eerste cursus, maar ik weiger. Sowieso kan ik amper lopen (fijne baby!), dus dat is een vrij goede smoes denk ik. Anders weet ik al hoe het gaat.. dan zeg ik dat ik liever niet ga en dan krijg ik van die neplacherige blikken van; weet je het zeker? ik zou het wel doen hoor, anders ga je heel de dag binnen zitten en zo ontmoet je nog eens mensen.. jaaaa ga maar gewoon, kom op! Bleh, geen zinnnn
Ik snap je hoor en klagen mag echt wel. Op dit moment ben ik ook heel erg ''anti sociaal'', juist om die reden. Zonder mensen om me geen bemoeienissen, geen irritaties enz. Mijn man skyped heel veel met zijn familie omdat hun niet in NL wonen, ik moet dan elke keer praten, wat zeggen of mijn buik laten zien! Laat me toch met rust! hahaha .
Oh echt waar, dat lijkt me ook vrij irritant Mijn vriend doet dat ook.. laat ie mensen aan mijn buik zitten, omdat de baby dan aan het schoppen is. (En natuurlijk stopt de baby dan met schoppen.. nog ongemakkelijker) Vind het sowieso raar dat mensen aan je buik gaan zitten als je zwanger bent! Heb maar een buikband aangeschaft met ; Don't touch! Wel grappig om te lezen dat er meer vrouwen zijn die juist nu heel anti sociaal zijn.. dacht dat het aan mij lag
@sheerio: maar je bent nu niet in Nederland dus begrijp ik??? ben je vanwege je zwangerschap dan je vriend achterna gereisd?? Wat een gedoe allemaal zeg...
Jep, dat is een heel gedoe geweest! Hele verandering vooral.. Alles is nieuw en het gaat allemaal heel snel, merk ook wel dat het me nu een beetje teveel wordt Vanaf dag 1 heb ik hier vanalles moeten doen, veel dingen die ook helemaal niet belangrijk zijn. Geen tijd gehad om te wennen. En nu weet ik eerlijk gezegd ook even niet meer hoe ik dat moet doen. Waar begin ik..