Ha meiden, Tot voor kort moest mijn zoontje altijd huilen als ik hem naar het kdv bracht en kwam ie superrap naar me toegekropen als ik hem weer op ging halen. Gelukkig huilt ie nu niet meer en zwaait hij me vrolijk uit, maar hij komt ook niet meer zo spontaan naar me toe. Alsof hij het niet leuk vind om naar huis te gaan. Hij blijft gewoon lekker zitten en schud met zn hoofd en mompelt dan iets van huhuh... Dit doet hij ook als ik hem uit bed wil halen. Hij is klaarwakker en als ik hem er uit wil tillen gaat ie gewoon weer liggen en schudden en iets van nee zeggen. Nu vind ik dat laatste niet erg, laat hem lekker spelen in zn bed tot ie er wel uit wil, maar bij het kdv voel ik me wel een beetje lullig Zal vast wel weer een fase zijn in de vorm van: ik ontdek mezelf en kan nu ook iets weigeren, maar is het herkenbaar??
ja hoor hier ook al een periode gehad dat ik met moeite haar jas aan kreeg op het kdv en ze voor me weg rende. Vind het alleen maar mooi en fijn dat ze het er naar haar zin heeft. heeft idd wel te maken met het ontdekken van het eigen ikje dat ze kunnen weigeren. Nu is het ook alweer eventjes zo dat ze gewoon weer meegaat en enthousiast naar ons toe komt gerend.
Hier meestal ook drama bij het ophalen want meneer is dan zo leuk aan het spelen dat hij echt niet mee wil. Haha vind het eigenlijk wel schattig dat hij het zo goed naar zijn zin heeft. Bij het brengen is het trouwens wel altijd huilen. Haha dat van dat bedje is heel herkenbaar! Julian wilt nooit meteen uit bed en wil eerst boekjes lezen. Ik vind het wel lekker want dat geeft mij nog even de gelegenheid om iets te doen.
Ja, ben ook wel blij dat mn zoon het naar zn zin heeft hoor. Maar het zal de eigenwijsheid van de leeftijd wel zijn
Ja ik vind het ook ideaal, want dan kan ik even rustig aankleden, haren doen etcetc... Dat is nou weer het makkelijke ervan