Hoi Uggie, Mijn oudste dochter, is ook nooit erkent door mijn ex. Ik heb hem, na een relatie van 3,5 jaar de deur uitgezet omdat hij vreemd is gegaan (terwijl ik 8 weken zwanger was, gepland). Heb hem nadien NOOIT meer gesproken of gezien. Maar.. Ik ga mijn dochter later wel vertellen (als de tijd er rijp voor is)dat haar 'papa' (mijn huidige vriend, die haar ook erkent heeft net als haar Brusje) niet haar echte papa is, maar dat hij wel altijd een papa zal blijven voor haar. Mijn vriend heeft haar nu al zoveel liefde gegeven (in de 8 maanden dat we bij elkaar zijn), Daarvan geniet ze enorm. We hebben sinds 2 Dec. ook kunnen regelen, bij de erkenning, dat mijn (huidige) vriend zijn achternaam nu wordt gebruikt bij haar. Dus ze heeft nu ook zijn achternaam. En mijn vriend heeft er een dochter bij (hij is altijd gek op kinderen geweest, en gevoelsmatig is mijn dochter ook die van hem ). Mijn ex zal ooit de confrontatie wel aan moeten gaan met mijn oudste dochter. Dat is iets wat ik niet uitsluit. Ik zal haar daarin wel steunen en helpen, ookal zagen ze aan de kant van mijn ex dat ze weg was.
Goed om jullie ervaringen te horen en steun hierdoor te krijgen. Ik heb ook al bedacht dat ik nooit dingen ga verzwijgen voor mijn kindje. Ik wil al onze foto´s van mijn ex en mij bewaren zodat als mijn kindje graag de vader wilt zien dat dat kan. Ook ga ik al ons email contact etc bewaren. Het is moeilijk, maar ik denk echt dat eerlijkheid heel belangrijk is.... Ik zal mijn kindje ook met alles steunen en ik hoop ook echt dat ik uiteindelijk een lieve vader voor hem/haar kan vinden! Op dit moment ben ik even helemaal klaar met mannen!!!!
Ik ben niet alleen maar werd wel getrokken door jouw verhaal. Mijn moeder is ook door mijn vader verlaten toen ze zwanger bleek, ze was 15 en 3 maanden zwanger Mijn vader was toen 20. Mijn moeder heeft nooit verzwegen dat de vader van mijn broertjes niet mijn echte vader was en ook nooit iets verkeerds over mijn echte vader gezegt. Ze heeft mij ook altijd zelf de keus gelaten of ik mijn echte vader wilde gaan zoeken o.i.d en dit heb ik altijd énorm gewaardeerd. Toen ik 12 was wilde ik heel graag maar wist nooit hoe ik het moest doen. Toen ik 16 was heb ik mijn moeder gevraagd of zij het wilde doen en zij heeft toen een brief voor mij geschreven. We hadden goed doorgesproken dat hij ook niet kon reageren maar gelukkig stons hij 2 dagen nadat we de brief hadden gepost bij ons op de stoep Natuurlijk zal ik met hem nooit de echte vader-dochter relatie krijgen die ik met hem gehad had kunnen hebben als hij niet weg was gegaan (mede door de afstand van woonplaatsen) maar ik ben wel heel blij dat ik hem nu ken en er ook geen wrok is tussen hem en mijn moeder. Hoe rot het ook is, probeer je kindje altijd de keuze te laten. Dat zal hij/zij later alleen maar enorm waarderen en je daarom ook respecteren. Liefs!
even off topic: Wow Sterre, ik vind jouw moeder wel heel erg dapper zeg, op je vijftiende in de steek gelaten worden en dan toch je dochter zo voor laten gaan en dan ook nog eens geen wrok koesteren. Kunnen een heleboel mensen een voorbeeld aan nemen.
ik vraag me eigenlijk af na aanleiding van jou verhaal of jij het je vader wel kan vergeven dat hij jou moeder keihard heeft laten stikken??? als ik heel eerlijk ben en nu zal ik best egoistisch overkomen maar als mijn dochter als ze 16 is haar vader wil leren kennen oke prima snap ik maar het zou me echt pijn doen als ze n relatie met hem op zou willen bouwen en hem in haar leven zou betrekken alsof hij haar vader is na alles wat ie ons heeft aangedaan! ik zou het ook niet zeggen of laten merken maar denk wel dat ik van binnen kapot zou gaan alleen al het idee dat ik mijn dochter opvoedt en alle normen en waarden heb geleerd en hij na 16 jaar de vruchten plukt van mijn harde werken...
Meid je ben zoveel sterker als hij en zijn hele familie bij elkaar...hij is het niet eens waard om die kleine uk te erkennen....het is ZIJN gemis niet andersom.... @loran....dat je dat durft de kleine met een leugen op te laten groeien....wil niet over je oordelen hoor...begrijp me niet verkeerd....maar lijkt me zo eng.
welke leugen dan? Ze gaat haar dochter toch gewoon vertellen dat haar 'nu papa' niet haar echte papa is?
Goed om de verschillende kanten van het verhaal te horen. Ik ga morgen met een maatschappelijk werker praten, dus misschien kan zij mij verder nog tips geven... Gisteravond begon de vader van mijn kind mij in ene weer te smsen... Hij wilde graag weten hoe ik mij voelde?! Heel opmerkelijk! Heb gereageerd met; dat hij mij genoeg pijn heeft gedaan en ik niet verder gekwetst wil worden. Hij smste toen: Dat hij dat begreep maar dat ik daarin voorbij ging aan zijn gevoelens... Hij wilde graag weten waarom... Ik heb maar niet meer gereageerd....!!
Female24: Ja maar is dat dan in het belang van je kind? Ik snap dat heel goed hoor, zou ook vreselijk boos zijn al mijn vriend ertussen uit was gepiept maar kinderen hebben wel recht om te weten wie hun echte vader is. En een band opbouwen zoals je met je ouder hebt die je heeft opgevoed doe je nooit natuurlijk. Tuurlijk heb ik het er met mijn vader over gehad en natuurlijk is het nooit goed te praten wat hij heeft gedaan maar je moet op een gegeven moment ook op een punt komen dat je verder moet, met of zonder elkaar. Uggie: Goed van je dat je naar maatschappelijk werk bent gegaan. Hoe is het gegaan? Moeilijk hoor dat hij nu weer gesmst heeft maar misschien is het met de tijd wel verstandig om toch even met elkaar om de tafel te gaan zitten?
Het kan ons allemaal natuurlijk overkomen maar toch vind ik het niet erg verstandig van je om zo snel zwanger te raken. Ik bedoel, je kind zal straks zonder zijn of haar vader opgroeien. Ik heb veel vrienden die ook zonder een vader zijn opgegroeid en 9 van de 10 zegt ook dat ze wat missen in hun leven. Ik ben gelukkig gezegend dat ik met mijn moeder EN vader ben opgegroeid. Ik had het voor geen goud willen missen. Ook zie je heel vaak dat die kinderen op een gegeven moment op zoek gaan naar hun vader. Ze willen hun eigen identiteit ontdekken. Dit laat al zien dat zowel moeder en vader heel belangrijk zijn voor de ontwikkeling van kinderen. Kinderen zonder een vader gaan ook vaker de verkeerde pad op dan kinderen met een vader. Tuurlijk zegt dit niks over de situatie van jou en die van je kindje later. Maar omdat ik zelf vrienden heb die zonder een vader zijn opgegroeit en hun verhalen en gevoelens hoor, word ik soms erg verdrietig wanneer ik hoor dat een kindje zonder zijn of haar vader moet opgroeien. Ik vind het wel egoistisch om te denken dat je liever niet wilt hebben dat je kind later een goede band ontwikkelt met zijn of haar vader. Hij mag je dan wel verlaten hebben en je zo achtergelaten hebben, het blijft wel de vader van je kind. En de welzijn van je kind is veel belangrijker. Misschien denk ik verkeerd, maar omdat ik het zelf in mijn eigen omgeving zie, ben ik erg negatief met zulke dingen. Vooral zaaddonoren irriteren mij mateloos. En dan doel ik vooral op anonieme zaaddonatie. Zij zullen bijna nooit erachter komen of ze de neus van hun vader hebben of de mond van hun opa ( vaderskant ). Maar goed, misschien denk ik verkeerd en heb ik wel makkelijke praatjes...Ik wens je wel in ieder geval het beste en ik hoop dat je ex zich bedenkt en zal begrijpen dat wat die doet, erg verkeerd is en weer contact met je zal opnemen omtrent je baby.
@Vlinder1982, er staat ergens 'met mijn ex lukte het helemaal niet dus ik dacht dat we wel genoeg zouden hebben aan condooms', ze hebben dus wel degelijk iets gebruikt.
het is echt erg! Zit zelf ook in een dergelijke situatie.Heb een zoon van 7. Heb/had een relatie van 2 jaar,ben nu 3 maanden zwanger en gedumpt. Het is zo onbegrijpelijk,hij is met me mee gegaan voor een 7 weken echo (ivm bloeding die ik had),we hebben het hartje zien kloppen,en hij leek bliij. Maar komt er dus op neer dat ik er weer alleen voor sta. Maar ja,jammer dat die dingen zo moeten gaan.