Naar aanleiding van het topic 'waar is jou dreumes nou echt bang voor' wil ik jullie vragen om advies. Mijn dochter is namelijk helemaal panisch van honden en raakt helemaal in paniek als ze maar denkt dat er een in haar buurt komt Het is allemaal begonnen door het enthousiaste gedrag van de stafford van mijn broertje en hij onder het spelen per ongeluk Tess haar sok meenam sindsdien heeft ze deze angst ontwikkeld. Maar de oma die 1 x per week oppast heeft ook een hond en oma wil nu dus niet meer in haar eigen huis oppassen omdat ze dit zielig vind voor Tess (blijft de hele dag angstig om haar heen kijken en als de hond maar aanstalten maakt om zich te bewegen begint ze al met huilen) Hebben jullie misschien tips om haar te kunnen helpen met haar angst of kunnen we de honden maar beter even vermijden en wachten tot ze er zelf beter mee om kan gaan?
Ik vind het lastig...je moet denk ik niets gaan afdwingen. Maar aan de andere kant zou ze er ook gewoon aan moeten wennen. Ken je niet iemand met een hele rustige hond? Die zou je dan bijv. kunnen uitlaten. Dan zit ze niet in haar eigen huis en heeft ze misschien minder het idee dat ze bang moet zijn. Ik zou het iig niet forseren! Denk dat dat averechts werkt!
Lastig, maar in ieder geval niet weghouden, want dan bevestigd dit haar angst. Met enge dingen moet je begeleiden. Bijvoorbeeld laten zien hoe lief de hond is. Als luca op onze hond valt met druk doen, moet hij haar een kusje geven. Je moet dit samen met haar aanpakken, dus mama (of papa) de hond een aai laten geven. En laten zien hoe normaal dit is. Samen even langs de hond lopen en verder niets. Voor de rest normaal doen bij de hond en haar niet troosten voor haar angst, want dat bevestigd de angst en het is niet terecht! De hond doet niets, dus moet ze niet gestimuleerd worden in haar angst. GEwoon in de buggy mee de hond uitlaten en haar de hond een koekje laten geven,(als deze dat rustig kan aannemen) Allemaal dingen doen die bevestigen dat eenhond niets engs is dus. Ook de hond naar de plek sturen als ze overstuur wordt, en daana samen gaan kijken dat hij daar ligt en niets doet (evt weer samen een koekje geven). Nou ja een warrig stukje, hopelijk heb je er wat aan. Belangrijk is ook dat je zelf rust uitstraalt en je niet laat meegaan in je dochters angst. Ik heb een heeeeele lieve rustige hond btw, maar ja of je daarmee wilt gaan oefenen, lijkt me niet nodig.
De hond van m'n schoonmoeder is echt een hele lieve rustige hond (labrador) En die bekijkt Tess altijd alleen maar als ze binnenkomt en gaat daarna rustig liggen maar zelfs dat is al teveel. Ben ook bang dat het forceren averechts gaat werken maar wil haar dus ook niet bij honden weg gaan houden want dan denk ik weer dat ze nooit over de angst heen kan komen. Vind het maar lastig.
Bedankt Sannaa voor je tips! Heb ik zeker wat aan! We halen haar nu inderdaad gelijk weg bij de hond als ze zo overstuur is dus daar gaan we ook maar aan werken!
Oh, haha, wilde net weer wat schrijven. Als ze idd zo snel al huilt is lastig. Ik weet niet hoe lang het geleden is??Anders eerst even beginnen met het negeren van de hond. Dat een paar dagen doen. Haar niet troosten, maar bevestigen dat dat de hond is en dat ze leif is en meer niet. Om haar weer te laten wennen aan het feit dat de hond er is en haar wel meenemen met uitlaten. Als ze daar al makkelijker mee wordt het beginnen emt het hondenkoekje. Miss doen zo van: Kijk eens hier een koekje voor Tess en hier een voor de hond." Dan geef jij het aan de hond. Is ze geinteresseerd het noge en keer doen. Evt dan een keer haar meenmen naar de mand en dan weer een geven. Dan weer terug naar de orde van de dag. Volgende keer weer proberen en net zo lang tot ze er een in de buurt van de hond durft te leggen. Hier werken honden koekjes super! Luca vindt het al vanaf 13 maanden ergleuk om ze te geven. (wel altijd erbij blijven antuurlijk)
Wat sneu voor je meisje! Ik zou haar idd niet weghouden van honden maar bijv buiten tijdens het wandelen honden benoemen en bekijken. En langzaam opbouwen, bij rustige honden uiteraard. Ik heb zelf 2 staffords, en weet hoe overenthousiast ze kunnen zijn. Mijn reu is dat nl ook maar mijn teefje is het tegenovergestelde, die is zo rustig. Die heeft menig bang kindje/volwassene van hun angst voor honden afgeholpen.
wij hebben zelf een hond en dat ging bij t begin niet altijd goed. ook huilen als de hond alleen al bewoog. maar nu is het juist precies andersom, zoonlief kruipt als een idioot op de hond af om te spelen en hond rent nu bang weg haha. Hoe wij dat hebben gedaan? Ja weenie is vanzelf gegaan. Als hij dan bang weg kroop voor de hond ging ik juist spelen met de hond en overdreven lachen om te laten zien dat het helemaal niet zo eng is maar juist leuk. En op een gegeven moment zat ik met zoonlief op de bank, hij op schoot, en de hond kwam eraan wandelen. niks aan de hand verder. ik hond aaien en toen boog mn zoontje voorover om ook hond te aaien en sinds dien vind hij het helemaal geweldig. ik zeg ook altijd 'aai hondje aai' en dat doet hij nu na. Het is overigens een labrador mix. succes