Er is vast al vaker over geschreven hier, maar toch even van me afschrijven... M'n dochter is net 1 jaar geworden (hoera! ) en vandaag kreeg ik voor het eerst de vraag: "en, zijn jullie al bezig met een tweede?" Van m'n vader. M'n moeder zei meteen "joh, ze heeft haar handen toch vol aan onze kleindochter" en "dat zijn hun zaken". Maar m'n vader is dus meer een flapuit/bemoeial en minder subtiel met dat soort dingen. Eerst reageerde ik dat we MINIMAAL 2 jaar leeftijdsverschil wilden, waarop hij zei: "nou, dan moet je toch al zo'n beetje aan de gang gaan". Hallo? Ik heb de boot afgehouden en uiteindelijk gezegd dat we er nog niet mee bezig zijn en 3 jaar wel een mooi leeftijdsverschil zouden vinden voor zover we er iets over te zeggen hebben. En dat we bovendien nog niet genoeg woonruimte hebben, eigenlijk. Maar goed: het is begonnen. Herkennen jullie dit? Zodra die 1 jaar-mijlpaal is bereikt, barst het los met de vragen? Ik vind het zo onbeleefd, zelfs van ouders/schoonouders, omdat je niet weet wat er precies speelt. Tot 3 maanden geleden had ik gewoon nog pijn bij het vrijen... En misschien willen we wel, maar lukt het niet.
Haha ja vreselijk. En t wordt alleen maar erger. Laatst liep ik met de hond en toen vroeg een buurman van 2 straten verderop: binnenkort wel een tweede zeker? En familie begint er elk moment dat ik ze zie over en wij hebben een grote familie dus minstens elke week
Wij krijgen die vraag wel maar gelukkig meestal wel op een nette manier. Meer als "zouden jullie nog een tweede willen?". Dat vind ik wel een normale vraag. Ik geef dan heel duidelijk aan dat er wel een wens is maar dat we eerst van onze eerste willen genieten. Ik vind het zo leuk wat hij allemaal doet en leert dat ik mijn aandacht even volledig op hem wil richten. We hebben in de MMM gezeten en na een zware bevalling en een keizersnede heb ik ruim een jaar borstvoeding gegeven. Ik wil nu eerst mijn lijf weer een tijd voor mezelf voor ik weer het pgd-traject in ga.
Verschrikkelijk. Ik kreeg ook de vraag op de eerste verjaardag van mijn dochter. En nu, nu we een dochter en een zoon hebben gaat iedereen er van uit dat ik met deze 'koningswens' klaar ben. Nu krijg ik allemaal opmerkingen (sinds de kraamweek!) van '... Het is natuurlijk dd laatste keer he, oh of wil je nog een derde dan?' Aaahhhrrg
Ik krijg die vraag zeker 3 x per week. Soms geef ik geen antwoord. Soms zeg ik dat we die avond wel even gaan oefenen. Soms zeg ik dat diegene die t vraagt t als eerste hoort.. Ik ben er wat kortaf in geworden maar t werkt wel.
Precies dit heb ik ook... Even genieten van je eerste, er helemaal zijn en je lijf voor jezelf hebben.
Ik heb de vraag al gekregen toen de kleine man vier weken oud was! Doe even normaal zeg... Zo heb ik dat ook gezegd trouwens 😁 Het is toch geen schande als je het maar bij een kindje wil houden. Ik weet namelijk helemAal niet of ik wel een tweede wil. Zeker met het oogpunt op deze zwangerschap, de bevalling en de heftige nasleep. Pfff
Wij hebben die vraag eigenlijk nooit gekregen. Wel word er weleens gedramt over een 3e en dat vind ik wel vervelend. Dan zeg ik bijv. dat ik absoluut geen 3e wil en dan zeggen anderen ja dat zeg je nu maar straks als zs op school zitten dan is het toch leuk. Maar verder zou ik me daar niet zo aan storen als mensen zeggen wanneer komt de volgende. Dan zeg je toch gewoon niet. Ik vraag ook weleens in gesprekken aan anderen of ze nog een kindje zouden willen. En de meeste mensen zullen het eerder vriendelijk bedoelen dan bemoeierig denk ik.
Brutale vraag vind ik het ook vaak. Net als "is het gepland?", een vraag die ik heel vaak kreeg bij mijn eerste.
Ik hoor nu al veel dat het bij een tweede toch echt anders is. Of hoe we dat willen doen met slaapkamers. (We hebben er drie plus zolder dus die snap ik sowieso niet.) Mijn positekleding kan ik maar beter niet echt seizoensgebonden kopen want ik weet nooit wanneer de tweede komt. Oh en, of ik gelijk weer voor iui kan of hoe we dat straks aanpakken? Eh hallo? Ik heb deze baby niet bij Albert Heijn gekocht en ik wil graag eerst bevallen voor ik er uberhaubt over denk. Ik begrijp de vraag ook nooit, ik denk altijd maar zo... Als ik iets moet weten dan hoor ik dan vanzelf wel. Het zou fijn zijn als iedereen zo dacht.
Haha. Sorry ik snap echt niet wat er zo erg is aan die vraag. Als je er niet aan toe bent is een simpele wij zien wel goed genoeg toch? En als je er wel mee bezig bent levert het weer gespreksstof op...
Niet echt vragen. Wel soms de vraag of we nog een keer een tweede zouden willen. Wel werd er inmiddels weer extra op me gelet. Voor de meeste was het dan ook geen verassing dat wij 2 weken geleden met de aankondiging kwamen weer zwanger te zijn. (niet drinken op feestjes, afmelden ivm lage bloeddruk, o en vergeet niet die groeiende buik...)
Ja heel herkenbaar (het begon al toen onze eerste dochter net geboren werd) en op een gegeven moment heel erg pijnlijk zelfs. Mensen houden er geen rekening mee dat je wellicht al wel bezig bent voor een tweede, maar dat het om bepaalde redenen niet lukt. Ik ben zelf altijd heel voorzichtig met vragen/opmerkingen richting een kinderwens.
Die vraag hebben wij gelukkig nog niet gehad. Vind het een hele irritante vraag. En idd wat al eerder is gezegd de vraag is het gepland. Waar bemoeien mensen zich toch mee. Ik zou er sowieso niks over kwijt willen als we wel met een tweede bezig zouden zijn. Wie weet duurt het een jaar en dan zijn diezelfde mensen waarschijnlijk ook zo brutaal om elke maand te vragen of het al gelukt is.
Hier de vraag al meerdere keren gehad. Gek genoeg juist van mensen die wat verder weg staan. Familie en naasten weten hoe zwaar het is geweest en hoe lang ik bezig ben geweest met herstel. Ik zeg altijd gewoon iets als: weten we nog niet of voorlopig zeker nog niet omdat ik voor mezelf het gevoel heb nog maar net weer volledig hersteld te zijn. De vraag kan soms moeilijk zijn, maar veel mensen zijn alleen maar belangstellend.
Ik herken het maar vond het niet erg als mensen dat vroegen. Nu zijn ze al een tijdje bezig van wanneer komt de derde... Tja, niet. We vinden 2 meer dan genoeg maar dank u voor de interesse.
Gelukkig kregen wij die vraag alleen maar van bekenden van wie ik het kan hebben. De meesten bedoelen het niet vervelend, maar gewoon uit interesse. Wel een keer dat een patiënt het vroeg, beetje raar wel, haha. Tegen haar zei ik: we zien wel. Want we willen maar 1 kindje en had geen zin om me tegen een relatief onbekende te gaan verdedigen voor die keuze. De meeste mensen uit de naaste omgeving weten dat we nu klaar zijn, en ik hoor de vraag inmiddels bijna nooit meer gelukkig. Vervelendste nu is uitleggen als je zegt dat je 'maar' 1 kind wil.
Hier geen last van aangezien wij heel duidelijk zijn dat we bewust maar voor 1 kindje kiezen. De meesten weten ook dat wij een heel traject door zijn gegaan en we zijn ook niet meer zo jong dus nee wij krijgen die vraag eigenlijk nooit!