Goede avond allemaal, Hier korte samevatting van me verhaal. Ik ben bijna 6 jaar samen met mijn vriend .we hadden allebij kinderwens . In 2010 werd ik zwanger maar me vriend ging vreemd had ik een abortus gedaan .na nog geen drie maanden kwam hij bij mij terug .ik vertrouwde hem niet helemaal maar besloot toch verder te gaan met hem .nou ben ik na al die jaren eindelijk weer zwanger geraakt en nou hoe ongeloofelijk het is ben ik weer zwanger geraakt.momenteel ben ik 10 weken zwanger .nou is de probleem dat hij mij niet gelooft dat ik zwanger ben.en hij blijft zeggen dat dat niet kan .ik weet niet wat ik moet doen en ik vind het niet leuk om elke dag aan te horen dat het niet van hem is.ik word helemaal gek want ik ben nooit vreemd gegaan en hij wel .de punt dat we uit elkaar gaan staat weer vast want ik vermoed dat hij weer bezig is met andere vrouwen en ik hoor het ook van me buren dat dat echt zo is .ik ben bij hem weg gegaan maar ik ben wel zwanger en alleen met me baby waarvan hij niet gelooft dat het van hem is .ik voel me heel verdrietig en kut .ik wil dat mijn babytje weet wie de vader is en daar heeft ook recht op om te weten .toch? Wie heeft dit soort gelijk situatie mee gemaakt en wat kan ik doen op dit moment voel ik me heel erg down en ik niemand om erover te praten. Een verdrietige moeder
Een man die vreemdgaat en nu ook misschien weer vermoedelijk zou nooit de vader van mijn kind mogen worden. Zeker als hij mij ook beschuldigd.. Ik vind het geen kleine beschuldiging om iemand van seks met een andere man te beschuldigen (het idee alleen al.. Gadverdamme) en iemand die ook maar zoiets kleins in mij heeft zou ik echt niet mee samen willen zijn. Wat moet het een vernedering zijn voor jou, ten opzichte van andere mensen die het wellicht wel weten (als het waar is he.. Ik zou niet een huwelijk beindigen omwille van geruchten). Wil jij met zo een man samenleven? Is dit een voorbeeld voor jou (misschien wel) toekomstige zoontje? Sterkte! X
Als eerst wil ik jullie bedanken voor de snelle reacties @MamaChantal ik zou graag dna test willen doen ja maar nu ik alleen voor sta geef ik toch me geld liever uit aan baby spullen ..... @studente90 nee ik heb me keuze al gemaakt en daarom ben ik weg gegaan bij hem na bijna zes jaar samen wonen. Ik woon momenteel bij me zus en door al zijn leugens steeds meer uit elkaar groeien beginnen de irritaties erger te worden ..maar hier zit ik niet zo mee , mij gaat het om me baby die heeft toch ook recht om te weten wie zijn/haar vader is ? Of denk je van weer abortus ik kan dat niet meer aan want ik heb heel veel spijt gehad van de eerste keer
Wat is dat een asshole van een kerel! Het is toch niet omdat hij kennelijk aan 1 vrouw niet genoeg heeft, dat jij daarom zou vreemdgaan? Ik zou wegwezen bij zo'n kerel! En je kleintje alleen opvoeden. Als hij echt 100 % zekerheid wil of het zijn kind is, kan hij na de geboorte altijd een DNA-test laten doen. Niks belet jou om als je kind ooit vragen heeft over zijn vader hem / haar eerlijk te zeggen wie het is. Dan kan je nog zien of er contact mogelijk is. Tenzij je de alimentatie echt echt nodig hebt, zou ik overigens aan deze kerel echt geen energie meer verspillen en dus zelfs niet de moeite doen van rechtszaken en dergelijke om alimentatie te verkrijgen van hem. Want dan kan je al gelijk in eerste instantie beginnen met een rechtszaak om aan te tonen dat hij wel degelijk de vader is van je kind (aangezien hij dat dus betwist). Ben je maanden bezig en echt gelukkiger zal je er niet van worden, vrees ik. Bovendien krijgt hij dan mogelijk ook nog bezoekrecht en zit je mogelijk de volgende 18 jaar nog met hem opgescheept.
Goede morgen allemaal , @Kaboutermeis jij heb helemaal gelijk ! Ik wil ook niet zoveel moeite doen en vooral niet met rechtzaken en al die dingen die erbij horen. Me vriendin heeft me ooit verteld dat als ik in de situatie met rechtzaken kom dan heb ik kans dat ze me kind bij me weg halen. Dat is dus niet de bedoeling. Ik denk dat ik alle contact ga verbreken met hem en dat ik geen moeite meer gaat doen. Ik wil een gezonde zwangerschap en niet met stress Morgen heb ik een bezichtiging bij een woning en hopen dat ik de woning krijg en dat ik rustig kan leven samen met mijn baby...
Kijk dat is mooi. Zou fijn zijn als je het huisje krijgt en het geschikt is. Wat ik wel vind is dat die vent er nu wel makkelijk vanaf komt. Jaren de lusten van een vriendin maar de lasten van een baby... Overigens halen ze je baby echt niet bij je weg als je probeert te bewijzen dat hij de vader is n hm op z'n plichten wijst. Aan de andere kant kan het wel zijn dat er een omgangsregel moet komen... En natuurlijk geen idee of je daar wel op zit te wachten. Wat ik in mijn situatie lastig vind is dat er op het geboortecerteficaat vader onbekend komt te staan. En ik wil gewoon graag dat mijn kindje weet wie zijn vader is want ondanks dat wij onenigheid hebben is het wel een hele leuke man.
Zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten. Het is moeilijk om los te komen van een bedriegende man, want je weet nooit of hij de waarheid spreekt. Je moet zelf bepalen wat het beste voor jullie is.
Ik wil jullie heel erg bedanken voor jullie reacties @AnnaCF je heb wel gelijk dat hij er lekker makkelijk vanaf komt maar later gaat hij er toch mee zitten.want ooit moet hij toch weten wie zijn kind is en de kind heeft daar ook recht op.ik vind het verschikkelijk dat ik dit moet mee maken maar ik houd mijn sterk in mijn schoenen..ondanks alles denk ik tenminste aan de toekomst van onse kind en hij niet .dat vind ik heel erg jammer ..ik heb alle hoop opgegeven en ga door met me leven hoe moeilijk het ook zal zijn ....... @Maiasaurus dat klopt wel wat je zegt dat het moeilijk is om los te komen maar zodra ik me eigen woning heb dan komt het helemaal goed.want er zijn maar een paar die komen te weten waar ik zal wonen ...hij mag het straks allemaal zelf uit zoeken net zoals ik het nu ook moet doen ik kan niet achter een man aanrennen en smeken dat hij moet veranderen..dat kan hij alleen maar zelf of hij dat wilt dat is nog de vraag maar ik verheug mij er niet meer zoveel op ..
Hoe oud ben je? Heb je een opleiding? Baan? Heb je de mogelijkheid om op je eigen benen te staan? Of tijdelijk bij je ouders in te wonen? Als hij je ongeboren kleine NIET erkent heeft hij geen poot om op te staan maar dan krijg jij geen alimentatie natuurlijk. Zorg eerst voor jezelf! En veel sterkte natuurlijk.
Hey meid hier een soort gelijke situatie.. Mijn ex dacht toen ik zwanger was dat hij een vrije kaart had om vreemd te gaan want ik was nu van hem de grappenmaker had nog niet door dat ik niet zo opgevoed ben en al helemaal niet in mijn bloed zit onderdanig te zijn aan een man..Hij mag zijn kind zien dat deed hij in het begin ook nu al 2,5 jaar niet Geweest ..Mijn dochtertje heeft een foto van haar papa iedereen weet wie haar papa is we gingen bijna 5 jaar en oma tante oom opa komen wel gewoon op bezoek..Maar op papier is hij geen vader hij en zijn vriendin (die niks weet) wouden halve voogdij gaan opeisen maar hij kon niks omdat hij op papier geen vader is hoef ook geen cent van hem hij mag cadeautjes kopen langskomen haar dagjes weg nemen maar dat weigerd hij dusja mijn dochtertje is gelukkig.met haar stiefpapa die haar zijn booboo noemt en wel de tijd neemt haar te leren fietsen schrijven en naar de speeltuin gaat met haar..Wat ik wil zeggen is je kan hem niet dwingen en als hij wel vader wilt zijn.moet hij zich bewijzen je wilt niet dat hij straks je kind iedere week aan een andere vrouw voorsteld /blootsteld..Je zou wat ik nu wil maken een album maken voor haar van haar vader en haar voor later als ze ouder is en alles erin zoals zijn lievelings kleur en gerecht en foto's van haar en hem samen ..Niet iedereen zal mijn keuze slim vinden maa. Voor mij voelt het goed en dat is belangrijkste je gevoel aan de kant en beste voor je kind zonder je liefdes/haat gevoel tegenover hem.Dna test is een idee maar met een officiële kan hij ook zijn deel kunnen gaan eisen je kindje raak je niet snel kwijt maar hij zou 50 procent voogdij kunnen krijgen als max..succes ik blijf meelezen want hoop echt dat gaat zoals jij voor ogen hebt en dat jullie kindje gelukkig mag opgroeien straks
Jeetje meis wat een heftig verhaal.. Ik heb alle reacties gelezen en moet zeggen met het helemaal eens met Kaboutermeis.. Eerst aan jezelf en je ukkie in je buik denken nu. Stress (wat logisch is dat je dat nu hebt) is niet goed voor jou en je ukkie. Ik wens je heel veel sterkte..!!!
Niet fijn van een kant natuurlijk. Maar als hij het kindje gaat opeisen is het ook niet fijn natuurlijk. Ik zou zoals kwebbel zei eerst maar eens voor jezelf zorgen. Alimentatie is ook niet alles!
Wat een sukkel! En wat goed dat jij voor je kindje kies. Als hij denkt dat kind niet van hem is en jullie zijn niet getrouwd dan komt hij alleen op geboorteakte als hij het kindje erkent (lijkt er niet op dat hij dat nu wil gaan doen). Niet erkennen betekend geen rechten, maar ook geen plichten. Dus geen alimentatie. Dat is een keuze die jij/jullie moeten maken. Verder vind ik het een heel mooi idee dat door iemand hierboven genoemd werd om een album te maken met wetenswaardigheden over de vader van het kindje. Met foto's, anekdotes, etc. Zodat als hij geen contact wil met het kindje hij/zij dan toch wat informatie heeft. En zoek iemand anders als vertrouwenspersoon die mee kan gaan naar VK/gynaecoloog etc. Zodat je het niet allemaal alleen hoeft te doen. Succes!
Ik ken dat soort mensen. Laat hem lekker vallen. Je stelt je kwetsbaar op door hem steeds weer te ontvangen. Laat hem je maar verdienen. En die baby, is jouw baby. Hij zoekt het maar uit als hij het er niet mee eens is ofzoiets. Waarschijnlijk heeft ie er al een paar.
Hallo allemaal , bedankt voor jullie reacties @godblessed jouw woorden hebben mij wel diep geraakt, en ik voel helemaal met jou mee! Ik heb heel veel respect voor je! En ik vind het een hele goede idee van over album.... Jij heb helemaal gelijk met wat je allemaal schrijft/zegt! Thanks voor je advies en ik ga er zeker aan werken @kwebbel17 ik ben 25 jaar, dus nog jong. Ik heb me opleiding 2 jaar geleden afgerond en geslaagd. Ik heb momenteel geen baan, maar ben wel van plan na mijn zwangerschap volop te gaan werken. Ik wil mijn kindje de beste geven ondanks ik dubbele taken straks moet gaan uitvoeren zowel mama als papa zijn. Ik kan niet bij mijn ouders wonen want die wonen in buitenland helaas wil ik niet zo ver gaan wonen omdat de buurt waar zij wonen niet ideaal is voor een kind op te groeien.. Ik heb kort geleden een bezichtiging gehad, een eengezinswoning in een dorpje. Ik ben van alles ver, maar dat maakt mij niet zoveel uit. Ik wacht momenteel af of ik word uit gekozen (via loting)... Voor de rest heb ik helemaal geen contact met de vader... Die is natuurlijk volop aan het genieten van zijn vrijheid. Me buren zien hem wel vaak, maar ik zelf niet. Het is wel goed zo, ik focus mij meer op de toekomst van mijn kindje. Ik hoop dat het uiteindelijk allemaal goed komt... Vrijdag ga ik echo doen voor de tweede keer, ik kan niet wachten, zo spannend
@Kim11 ik kies 100000% voor mijn kindje. En dat hij andere kinderen heeft is onmogelijk. Dit is zijn eerste kindje. Ik ben jaaren lang met hem samen geweest. Ik ken zijn ouders ook heel erg goed. Maar daar wil ik liever niet over hebben. Er zijn veel cultuur en geloofs verschillen....
Wat een rotsituatie! Ik heb hetzelfde meegemaakt, mijn zoontje is nu 3,5 en de vader heeft hem nooit gezien. Ik wil je adviseren nu geen beslissingen te nemen, en niet uit haat of vanuit wraakgevoelens te handelen. Ik weet nog dat ik eerst vreselijk boos was en vond dat mijn ex er niet mee weg mocht komen. Hij moest erkennen en betalen voor z'n kind. Iedereen mocht weten dat het zijn kind was en hij er niet naar omkeek. Boeten voor wat hij ons had aangedaan ofzo Maar wat ben ik blij dat ik alles heb laten rusten en helemaal niks gedaan heb. Ik heb alles van hem af laten hangen. Wilde hij erkennen? Prima, je weet de weg naar de rechter wel te vinden, laat maar zien dat je dit echt wilt en ik werk volledig mee. Wil je omgang? Prima, maar laat maar zien dat je dat wilt. Hij heeft nooit wat ondernomen en bij mijn kind is het inderdaad 'vader onbekend'. Maar ik kan hem wel vertellen wie zijn vader is, en dat is voor mij alles wat telt. Daarvoor hoeft zijn naam niet op de geboorte akte te staan. Hoe verdrietig de situatie ook, je kunt een man niet dwingen van zijn kind te houden en er voor klaar te staan. En ooit komen dit soort mannen zichzelf tegen want ik geloof er heilig in dat je niet ongestraft je eigen vlees en bloed in de steek kunt laten