Vandaag 13 weken zwanger en ik had zo gehoopt na de termijn echo rust te krijgen en te kunnen genieten. Niets is minder waar, nu bijna 2 weken na de termijn echo wordt ik weer gek van onzekerheid. Volgende week donderdag heb ik weer een afspraak bij de verloskundige en hoop ik het hartje te kunnen horen. Maar hoe krijg ik vertrouwen want de echo met ruim 11 weken zag er echt goed uit en de vk gaf aan dat we uit de gevarenzone waren. Ik ben nu op vakantie dus een afspraak maken om het hartje te luisteren gaat niet. Hoe gingen jullie hiermee om.
Ik heb een angelsound.. ik weet dat niet iedereen een voorstander ervan is maar na 2 miskramen vond ik het een fijn idee want die onzekerheid bleef zo erg..
Die heb ik bij de andere ook gehad, maar helaas nu nog niet en de verloskundige is er geen voorstander van, maar na mijn vakantie gaat hij er zeker komen.
Ik had ook een angelsound en die heb ik vanaf 12 weken gebruikt tot het moment dat ik hem dagelijks voelde bewegen. Dat was met een week of 18. Pas na de 20 weken-echo voelde ik me wat minder onzeker. Ik snap je heel goed. Je wilt zo graag dat alles goed gaat met je kleintje. Probeer een beetje vertrouwen te hebben. Je bent al enkele mijlpalen voorbij!
Ik vind dit ook een erg onzekere periode: nog niet het vertrouwen omdat je je kleintje voelt, en ook niet wekelijks een afspraak om te kunnen checken of alles nog wel goed gaat. Denk dat we alleen maar kunnen afwachten en erop proberen te vertrouwen dat je lichaam het goed regelt...
Ook hier vanaf de 12 weken echo een angelsound gebruikt. Voelde me zo onzeker, elke dag bang dat het niet goed zou zijn met ons kleintje. Nu ik de kleine elke dag voel bewegen sinds een aantal weken is de onzekerheid ook een heel stuk afgenomen gelukkig. Al maakte die angelsound de onzekerheid niet eens veel minder hoor, als ik smorgens had geluisterd was ik smiddags alweer bang dat het niet goed zou zijn, om gek van te worden! Je bent nu inderdaad uit de gevarenzone, en het kan altijd fout gaan, zelfs in de laatste weken. Maar daar moet je niet bij na gaan denken, dan wordt het een lange zwangerschap! Probeer er op te vertrouwen dat je lichaam dit kan, het gaat zoveel vaker goed dan mis!! Het is fijn dat ze bij de verloskundige elke keer het hartje gaan luisteren, en elke week langer zwanger laat de onzekerheid afnemen, echt! Probeer te genieten van deze bijzondere tijd!
Dank jullie wel voor jullie reacties. Het is ons zesde kindje en zevende zwangerschap, maar deze zwangerschap is zo raad begonnen dat ik het vertrouwen niet krijg. Terwijl ik steeds het gevoel had dat het goed zou komen . Met 7 weken bleek er namelijk niet meer te zien dan een vruchtzakje met dooierzakje van 5 weken, terwijl ik in ieder geval over de 6 weken heen moest zijn. 5 dagen na die echo een behoorlijke bloeding en een dag later op de echo zagen we een vruchtje van 7 weken met kloppend hartje. Daarna tot aan bijna 10 weken bloed en bruinverlies gehad, maar steeds wel goede echo's. Bij de andere zwangerschappen was dat heel anders. Dus vandaar die onzekerheid denk ik.
Ik ben nu 23+ weken, en mijn onzekerheid is nog steeds aanwezig. (Mijn eerste zwangerschap eindige in een mk, totaal niet verwacht en kwam uit de lucht vallen) daardoor ben ik nu nog steeds heel erg onzeker en vind het zwanger zijn heel spannend. Nu denk ik bijvoorbeeld weer van, wat als ik vruchtwater verlies, of wat als het kindje veel te vroeg wordt geboren. Sinds gisteren avond heb ik af en toe buikpijn. Het begon met steekjes links, en vanmiddag voelde het als menstruatie krampen. (Ik denk groeipijn/bandenpijn achteraf) Maar ook daar kan ik me enorm zorgen over maken. Het is mijn eerste kindje, en ik weet helemaal niet hoe bepaalde dingen te horen voelen. Dus dan denk ik van hmmm zal dit normaal zijn? En is dit wel goed? Etc. Ik probeer wel te genieten van het schoppende mannetje in mijn buik. Maar het is erg lastig! Ik ben ook elke echo enorm zenuwachtig haha. Het begon bij 7 weken, 12 weken, 16 weken, 20 weken. Ga morgen weer bellen om een echo (die moet ik zelf betalen, net als de twee van de andere 4 die ik heb gehad) maar voor mijn gemoedstoestand/rust is het beter als ik af en toe een echo "koop" Natuurlijk ook leuk om ons jochie te zien, maar ook voelt het als een beetje zekerheid. (Ookal zegt het natuurlijk ook niet alles) Ik hoop dat je ondanks alles wel van de kleine dingen kunt genieten. Ik kan wel zeggen ja je moet genieten het is zo voorbij etc. Maar ik weet hoe moeilijk het is!
Ik denk dat de onzekerheid voor sommige misschien nooit weggaat. Ben nu 11-12 weken en afgelopen maandag de termijn echo gehad. Alles was perfect, maar toch slaat de twijfel, 2 dagen later, alweer toe. Dan denk ik, ik ben minder misselijk sinds een week, mijn darmen rommelen niet meer, ik heb geen steekjes meer in mijn onderbuik, het zal toch allemaal nog wel goed zijn? Maar weet je, deze gedachtes heb ik al wel 100 keer gehad de afgelopen 2 maanden en al die keren was alles goed met de baby. Ik heb mezelf voorgenomen om nu echt te gaan genieten! En ik denk dat we dat nu best wel mogen nu we goede termijn echo's hebben gehad!