Ik voel me soms een beetje onzeker of ik nu zo'n zeikerd ben met huilen of niet. Ik laat mijn zoontje eigenlijk nooit alleen huilen in zijn bedje. (lees..langer dan 2min.) In mijn omgeving merk ik dat dat soms vreemd wordt gevonden. Zo van..ja..het is je eerste, dan ben je nog zo voorzichtig. Laatst waren we voor het eerst met zijn 2en een heel eind weg. Ik had de kinderwagenbak mee om in te slapen. Bij bestemming kon ik de kinferwagenbak boven op de slaapkamer leggen. Zo gezegd zo gedaan. Probleem bleek alleen. Ik kon hem niet horen. Ik moest wel een tussendeur dichtdoen vanwege honden. Er werd nogal laconiek gedaan over het feit dat je je baby niet hoorde. Ik hoorde al vaag in de verte hem huilen en heb hem bij me beneden gelaten. Ik zei tegen mijn moeder, die er ook was, dat ik hem wel bij me hield omdat hij straks misschien 10minutwn ligt te huilen daar voordat ik hem hoor. Meteen iemand die reageerde "nou, dan huilt ie maar 10 minuten!" Ik zei dat ik dat niet nodig vind. Vond het ook echt geen leuke opmerking. Maar ben ik nu zo mutsig? Ik vind 10minuten echt heel lang en zo onnodig. Hij is nog zo klein! Ik las laatst ook (weet niet of het waar is) dat als je een jonge baby een tijd alleen laat huilen de hartslag en bloeddruk enorm stijgt en het lichaam ook een stresshormoon aanmaakt, cortisol. Daarnaast vind ik dat er lievere methoden zijn dan laten huilen. Verder slaapt hij ook prima. Zijn er mensen die dit herkennen uit hun omgeving?
Ik vind het ook niet nodig. Je hebt helemaal gelijk. Ik neem altijd de babyfoon mee als we ergens naar toe gaan. Ideaal. Kan de baby ergens rustig slapen en ik hoor em toch altijd. Laat je niet onzeker maken hoor! Ik hoor het ook regelmatig maar geef dat altijd resoluut aan dat ik het nou eenmaal niet wil hebben. Mijn zoontje huilt haast nooit dus als het een keer gebeurt wil ik er voor hem zijn!
Hier nog 1..ik laat haar nog geen minuut huilen eigenlijk..ze zeggen nu al dat ik haar teveel zal verwennen, nou dat zou vast. Ze is mijn eerste en misschien (helaas) ook de laatste dus ja..ik kan er echt niet tegen als ze huilt in haar wiegje
Hij is nog zo klein! Toen mijn zoontje zo klein was (hij is nog steeds klein ) liet ik hem echt niet zo lang huilen, vond ik echt zinloos. Als we op visite waren dan stond de kinderwagenbak altijd in de kamer waar wij ook waren. Als ze zo klein zijn dan slapen ze gemakkelijk door rumoer heen (tenminste die van ons). Hij gaat nu richting de 6 maanden maar ik vind het nog steeds niet nodig hem zo lang te laten huilen. Soms kan het niet anders (moet ik even naar de wc bijvoorbeeld of ik moet even iets afmaken) maar als ik wel tijd heb dan ga ik naar hem toe. Het is nog maar hun enige manier van communiceren. Ze kunnen je niet roepen om iets te vragen. Doe vooral waar jij je goed bij voelt hoor. Het is jouw kindje en die hoef jij niet te laten huilen als je dat niet wil. Misschien is het waar dat je voorzichtiger bent met een eerste. Nou en! Daar worden kinderen ook groot van hoor.
Gewoon doen waar jij je goed bij voelt!! Iedereen weet toch alles beter, dat merk ik zelf ook vaak. Mijn zoontje heeft eigenlijk altijd goed geslapen, maar had ook wel eens een mindere periode. En nu wordt hij ook héél af en toe huilend wakker en is dan niet te troosten. Nou, dan mag ie gewoon gezellig bij papa en mama in bed hoor. Zeker als je kindje weinig huilt weet je dat er écht iets is als hij verdriet heeft. Ik ben dus ook geen voorstander van laten huilen en zeker niet bij zo'n kleintje als jouw kindje. Die kun je nog niet verwennen dus gewoon lekker troosten.
Ja de babyfoon ga ik voortaan ook meenemen. Mijn zoontje huilt ook niet veel en zoja dan is hij echt wakker of verdrietig of honger. (zoals elke baby lijkt me) Zoals je zwgt, dan wil ik er zijn voor hem. Dat gevoel heb ik zo sterk. Maar ja, na de zoveelste opmerking twijfel ik soms.
Zo ongevoelig van die mensen. Krijg daar echt de kriebels van. Zo'n klein kind laat je toch niet zomaar huilen zeg. "Een baby huilt niet zonder reden!" Groot gelijk dat je je gevoel volgt.
Ja heel irritant! Hier ook altijd opmerkingen dat huilen goed is voor de longetjes, je met te snel troosten lastige verwende kinderen kweekt etc. Ik bemoei me niet met mensen die hun kinderen wél lang laten huilen, dus dan wil ik ook niet dat zij met ongevraagd advies komen!
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben Ik volg altijd mijn gevoel gelukkig. Maar ja...eerste kindje geeft nog zoveel twijfel soms. Althans, bij mij dan.
Een baby hoort niet te huilen. Ik zou mijn kind dus echt never nooit in ern ander huis in de wagenbak in een slaapkamer van me vandaan zetten. Dat vind ik gewoon iets wat je niet hoort te doen. Ik had mijn kind altijd gewoon bij me. Lekker op schoot of in de draagdoek.
Ik laat mijn kindje ook niet huilen hoor. Ten minste, niet langer dan een paar minuten. Soms word ik ook vreemd aangekeken als ik hem dan uit bed haal. "Zal ik hem anders in bed leggen? Dan gaat hij vast slapen." Zei mijn schoonmoeder onlangs met goede bedoelingen toen hij daar geen dutje wilde doen, terwijl hij hartstikke moe was. Nou, daar kwam ze ook wel op terug toen hij het bij haar net zo goed uitschreeuwde. Lekker doen wat jouw gevoel zegt, zeker bij zo'n kleintje. Ze huilen niet zomaar en trek je niks aan van wat een ander zegt. Het is jouw kind en wat zij bij hun eigen kinderen doen moeten ze lekker zelf weten.
Ik vind het zo irritant als mensen ongevraagd hun mening geven over hoe je met je kind om moet gaan! Meid,het is jouw kind, jij bent zijn mama. Als iets niet goed voelt, gewoon lekker niet doen!
Inderdaad heel irritant, maar je moet je niet gek laten maken hoor! Ik heb mijn dochter ook nooit laten huilen, en nog altijd niet. Ze huilt als er echt iets is, en dan wil ik er voor haar zijn.
Volg je gevoel! Ik zou dat zelf ook niet doen. Ik neem vaak ook de kinderwagenbak mee als ik haar op een plek kan leggen waar ik haar kan horen. Als daar geen mogelijkheid voor is dan houd ik haar bij me (evt draagdoek). Ik vind het echt niet nodig als mijn kindje ligt te huilen in bed terwijl ze me nodig heeft. Ik trek het me soms ook aan als ik opmerkingen krijg over hoe ik omga met mijn kind, maar jij bent zijn mama, volg je gevoel!
Nee hoor je bent niet mutsig (of we zijn allebei mutsig, haha) ik laat mn kind ook niet huilen. Jengelen oke, dat heeft hij soms nodig om in slaap te vallen maar als hij gaat huilen dan is hij niet moe genoeg en probeer ik t later nog eens.... Op visite leg ik hem op een camping bedje en gaat hij meestal slapen. Gaat hij huilen dan haal ik hem er uit. Maar ik neem dan ook altijd gewoon een babyfoon mee zdat ik hem hoor....
Dat werkte hier juist heel slecht. Mijn meiden kunnen alleen slapen als ze platliggen. Dus hier gaat de babyfoon altijd mee, zodat ik ze kan horen als het niet lukt om te slapen. Ik word ook raar aangekeken als ik er "zo snel" weer heenga... Maar ik ken mn kindjes het best, en als ze huilen, vallen ze dus niet in slaap.
Ja dat herken ik wel...Iedereen altijd met hun adviezen. K volg idd ook gewoon mijn gevoel dat werkt het beste hihi
Met kerst was ik bij mn ouders en mijn dochtertje had ik op hun kamer gelegd in een ledikant. Helaas maakten mijn kleine neefjes er een sport van om naar de blauwe lampjes van de babyfoon te kijken en zeiden dan: zo dit huiltje was heel hard, kijk maar naar al die blauwe lampjes. Ik heb toen meer boven dan beneden gezeten. Vreselijk! Als ze nu ergens anders niet in slaap kan vallen, gaan we gewoon leker naar huis. Ook al begrijpt helaas niet iedereen dat.
Een baby is totaal afhankelijk van jou als moeder/vader, dus ik liet ze nooit langer huilen dan 3 minuten. (als ik ff bezig was wat ik niet abrupt kon laten vallen). CB zei 10 minuten, ka zei anderhalf uur (afbouwen inbakeren) yeah right...