Wie herkent dit? Twee dagen na de geboorte noemde de verpleging onze zoon al een 'temperamentvol mannetje'. Ook op het consultatiebureau viel direct de term 'temperamentvol'. Ik dacht nog: hoe kun je dat nu zeggen, hij is pas geboren. Nou, het duurde niet lang, of we waren er zelf ook achter . - Meneer werd nooit rustig wakker, nee er ging direct een enorme sirene af: MELK! NU! Als het naar zijn mening te lang duurde begon hij serieus te brommen en grommen (nu gelukkig niet meer haha). Maar nog steeds heeft hij geen geduld. Alles moet NU. - Alles, maar dan ook alles in de gaten houden. - Gefrustreerd en gedreven om dingen die hij nog niet kan (uit zich dan in: brullen, schreeuwen, hard kreunen, etc). Hierdoor een hele snelle ontwikkeling (hij loopt al achter zn loopwagentje). Hij is pas tevreden als het lukt. - Ontzettend druk zijn. Geen seconde stil kunnen zitten/liggen/staan. Altijd maar in beweging. Nooit eens lekker tegen mama aan, knuffelen is zonde van de tijd. Lekker ontdekken, maar ook snel uitgekeken op dingen. Gelukkig vermaakt hij zich best goed, omdat hij nu kan kruipen.. maar daarvoor was het echt verschrikkelijk. Niks kon hem bekoren. Heel ontevreden! Het kan verder niet wild genoeg zijn met spelletjes. Rustige spelletjes zijn saai. - Niet willen slapen. Dat is pas echt zonde van je tijd . "Hij slaapt soms in de box" is dan ook iets waar wij onze wenkbrauwen van optrekken: uhm, wat doet hij? Slaapt hier ook niet in de kinderwagen of in de auto. - Eigenzinnig. Hij weet precies wat hij wil en hoe hij dat wilt. Zint het hem niet, dan laat hij dat zeeeer duidelijk merken. - Opvliegend/snel boos. Als hij er tussenuit piept en de trap op probeert te klimmen, of zich aan de wc-pot aan het optrekken is en ik hem hier weghaal... WOEDEND! Afleiden heeft bijna geen effect. Lijkt wel een peuter met een woede-aanval. - Niet kleinzerig/roekeloos/niet bang zijn. Stapt overal op af, op de bank/bed duikt hij nog steeds met zijn hoofd naar voren naar beneden, - Alle emoties zijn uitvergroot. Is hij blij, dan is hij de gelukkigste baby van de wereld. Komt hij niet meer bij van het lachen. Maar is hij boos, berg je dan maar . Huilen is echt hysterisch krijsen. Tot overgeven en hoofdbonken toe. Heb hem nog nooit rustig horen huilen. Hoor vaak: je hebt huilen en huilen. Nou, hier niet hoor. Er is maar 1 huilstand en die is HARD. Nou ja, misschien hebben jullie het al door. Ik vind het behoorlijk lastig om hiermee om te gaan. Zeker omdat wij zelf totaal het tegenovergestelde zijn. Probeer alles in goede banen te leiden, maar word af en toe zo ontzettend gek! Iedereen zegt maar: dat zijn wel de leukste kindjes. Ja, zal best, maar ik zit er af en toe compleet doorheen en ben dan jaloers op kindjes die wat makkelijker hanteerbaar zijn (waar ik me dan weer super schuldig om voel natuurlijk ). Zelfs nu ik dit typ voel ik me rot. Ik hou echt heel veel van mijn zoon en geniet ook van de blije momenten (die dan ook heel intens vrolijk zijn), maar vind het erg pittig. Ik vind het erg naar dat ik mijn zoon niet accepteer zoals hij is. Tenminste, tja, als ik zo negatief doe over zijn gedrag, lijkt dat er wel op. Maak me zorgen over hoe dat moet als hij in de peuterpuberteit komt. Herkent iemand dit? Zijn er meer moeders die dit lastig vinden ipv alleen maar leuk?
Ja ik kan alle punten wel afvinken bij mijn zoontje, hij is exact zo. Na mijn rustige dochter was het wel even schrikken. Ik moet echt overal veel meer op Letten, dochter deed nooit stoute of eigenzinnige dingen, hij zit binnen een minuut op het dakterras of in een open raam, bij wijze van spreken. Lastig om mee om te gaan vind ik het nu niet meer. Paar maanden geleden toen hij nog niets kon wel. Was ook ontzettend gefrustreerd maar toen hij kon zitten, kruipen en nu lopen is dit deels over. Wel een ontzettend ondernemend typje, en inderdaad snel boos, gillen als iets niet mag. Maar hij is ook heel uitbundig en een echte knuffel, dat vind ik echt heerlijk. Dus ja, wel herkenning, maar ik vind het vooral leuk. Ongewenst gedrag negeer ik zoveel mogelijk, en ik probeer dingen uit het zicht te leggen of doorgangen te 'blokkeren' als hij ergens niet bij mag komen. Scheelt weer wat schreeuwpartijen als ik hem weg moet halen.
Veel herkenbaarheid in wat je schrijft. Onze zoon was ook een temperamentvolle baby en nu het makkelijkste en gezelligste kind wat je je maar kunt wensen. Dus het verandert vaak nog wel als ze wat ouder worden en wat meer kunnen en dus minder gefrustreerd zijn. Ook is hij heerlijk knuffelig geworden, kan lekker bij je zitten en dat was het eerste jaar absoluut niet zo. Kon geen seconde stil zitten, altijd in beweging. Het roekeloze zit er nog wel wat aan, maar ja... het is een jongetje!
Ben toch erg blij met je reactie . Blijkbaar is herkenning ook erg belangrijk voor me. Misschien vind ik het nu ook nog zo zwaar, omdat hij tot 2 weken terug zeer ernstige slaapproblemen had. We zijn daar nu nog mee bezig (gaat al erg goed, maar gisteren en vandaag even terugval). Dan zit ik dus de hele dag met een doodmoe kind dat niet te pruimen is .
Pfff, zit hier bijna te janken, haha. Fijn die herkenning. In mijn omgeving lijkt niemand het te herkennen en begrijpen. Zijn hier zelfs veel zeer makkelijke kindjes (dat zeggen de ouders zelf ook over hun kind: we hebben zo'n makkelijk kind). Heb hier ook de hoop en verwachting dat het beter wordt als hij echt kan lopen/praten (duurt nog even)/etc. Het is namelijk al zo'n verschil met toen hij nog niks kon.
Het lijkt wel of dit over mijn dochter gaat! Heel herkenbaar! Ze is nu 11 maanden en heel soms krijg ik nu een aai en zelfs laatst een kus Ook als ze huilt laat ze zich moeilijk troosten en als ik haar oppak begint ze te brullen en overstrekken en als ik haar niet goed vast heb laat ze zich zo op de grond vallen. Net lag ze ook helemaal van kwaadheid op de grond te schreeuwen... Doordat ze gewoon maar doet, niet bang is en een hoge pijngrens heeft is ze wel heel vlot, ze liep al met 10 maanden. Maat ik vind het wel lastig, ik zou wel lekker willen knuffelen met mijn meisje en het zou leuk zijn als ze niet zo zou gillen als haar moeder haar optilt
Ik herken het hier dus korte blik van iemand of zien ze foto: gelijk zeggen ze " wat een slimme eigenwijze koppie". Dat klopt. Alles wat je schreef had ze ook. Is het nu makkelijker? Nee, is anders. Je heb andere problemen zoals zelf alles willen, niet slapen, veel bezig zijn etc. Maar ik ben trots op haar elke dingetje die ze doet is zo leuk en ze is zo grappig, enorm sociaal, niet verlegen, niet bang voor hoogte. Durft alles, onderneemt alles. Bedenkt dingetjes zelf, goed omgaat met andere kinderen en volwassene. Daartegen heb je dat ze snel zich verveld, niet doorslaapt, weinig slaap nodig heeft, niet wil in buggy, wat ze wil is een wet geen haar wassen, geen tanden poetsen, zelf eten, aankleden etc. O ja knuffelen doen ze nooit zitten op schoot ook, nooit deed. Kusjes alleen als ze zin in heeft of je pijn lijdt. Snachts wil ze dan wel alleen knuffelen en niets anders Succes zou ik zeggen))
Hihi, ja krijg hier ook regelmatig een kus. Die hij dan ook helemaal verliefd komt geven . Dat op de grond gooien ken ik hier ook. Vlotte loper inderdaad. Knap van haar! Heb je een pb gestuurd trouwens.
@piccolina: bedankt voor je reactie. Ja, het brengt natuurlijk ook veel leuks en positiefs met zich mee. Herken de positieve kanten die jij noemt ook heel erg in mijn zoon.
De arts van het cb is altijd zo te spreken over onze dochter en noemt altijd op dat ze zo allert is op de omgeving. Met haar de deur uitgaan kan heel leuk zijn, ze vraagt mensen gewoon om aandacht en kan zichzelf dan goed verkopen
Hier precies hetzelfde! Toch grappig dat het echt een 'type' kind is. Herken namelijk ook de dingen die jullie zeggen en die ik zelf nog niet eens genoemd had.
Alsof je onze dochter omschrijft. Typisch! Ik lees even mee. Zit soms nu al met mijn handen in het haar haha.
Komt goed!! En in de tussentijd toch proberen te genieten van je kleintje en er een beetje in meegaan, want het gaat zo hard! Ik heb het eerste jaar ook als zwaar ervaren en heb me erg gestresst gevoeld. Na een jaar ging het beter en nu is het zo'n verschil met toen en geniet ik volop.
Herkenbaar. Hier werd dat versterkt/veroorzaakt door medische klachten. Die hebben we inmiddels onder controle, dus het is een stuk rustiger geworden, maar daarmee wel zichtbaar dat met name onze jongste graag alles mee wil maken/wil doen zoals de groten het doen/een sterke eigen wil heeft. Maar de negatievere aspecten zijn dus weg of heel erg verzacht. Hier waren de eerste maanden reflux en koemelkallergie de grootste boosdoeners en later oorproblemen. Na nu voor de 2e keer al buisjes en een half jaar terug de keel- en neusamandelen eruit, is ze echt een enorm stuk rustiger.
Heel herkenbaar! Gelukkig slaapt ze hier wel goed in haar bedje maar ook alleen daar, uitjes zijn altijd moeilijk aangezien ze gewoon niet(goed) in de kinderwagen slaapt. En idd heel erg stemmingswisselingen, als ze veel aandacht krijgt en genoeg mensen om zich heen die met haar spelen is de de aller vrolijkste maar dat kan ook in een keer omslaan. Wel fijn om herkenning te lezen want soms ben ik constant bezig om uit te zoeken wat er dan is, mss heeft ze het koud/warm, honger, ongemak of wat dan ook. Uiteindelijk is er helemaal niks aan de hand, mevrouwtje is gewoon zo als karakter . Maar soms wel lastig om dat los te laten .
Herkenbaar! alleen hebben wij een dochter en die is bijna 14 maand. Ik vond de 1e maanden niet leuk, het is onze 1e, dus je hebt dan een bepaald beeld voor je; lekker kroelen met je baby, baby die lekker in de wandelwagen ligt te slapen terwijl jij ff winkelt of gewoon een ommetje maakt met de hond. Nee hoor, wandelen/winkelen ging alleen als zij wakker was, dus tussen de slaapjes door, en daarna gezellig thuiskomen? echt niet, eerst de boel bij elkaar krijsen door alle indrukken(dat laatste wist ik als nieuwbakken moeder nog niet...). Kroelen? nee, alleen als ze de fles kreeg, dan viel ze in mijn armen in slaap. Ook huilen ging niet op een normale toon, nee ook standje aller hardst, haha! Ze was/is ook altijd in beweging, met 3 maand lag ze al liever onder de babygym dan in de box, want daar had ze ruimte om te rollebollen. met 5,5 maand zat mevrouw in de kinderstoel, want no way dat wij aan tafel zaten en zij in de box moest blijven, op schoot was geen optie door haar bewegelijke gedrag. Oja, en ze was 6 maand, toen ging ze al in de buggyopzet, want de kinderwagenbak, dat was iets voor baby's, haha! Nu is ze nog druk hoor, maar ik ken haar door en door, dus je kan er makkelijker op inspelen. Ook vond ik het heerlijk toen ze kon zitten, dan kun je weer wat meer gaan ondernemen; in de babyschommel, lekker fietsen. Hoe meer dingen ik met haar kan gaan doen, hoe blijer zij blijft, want verveling komt niet in haar woordenboek voor! Ze leert nu ook lopen, ze loopt op moment aan 1 handje mee, nog wel beetje als een dronkaard, maar dat mag de pret niet drukken. Eindelijk mag ze haar beentjes gaan gebruiken waar ze voor bedoeld zijn, en niet alleen om te trappelen! haha! Zoals ik al zei, de 1e maanden vond ik niet leuk, maar hoe ouder ze word, hoe meer ik op de roze wolk zit! Maar stiekem hoop ik dat een eventueel 2e kindje iets rustiger is, haha! Ps; door haar temperamentvolle karakter hebben we wel een voordeel; ze is eind vd ochtend en avond zooooo moe, dat ze als een blok slaapt!
Hier ook heel herkenbaar! Ik herken alles wat hier geschreven wordt in mijn zoontje van 16 maanden. Het wordt inderdaad met de tijd wat beter te behappen. Ik heb zelf heel erg moeten leren om het een beetje los te laten en op zijn beloop te laten gaan, zeker met die brokkenpiloot van ons. Wat ik zeker in het begin zelf heel moeilijk vond was dat iedereen altijd zei (en nog steeds zegt) dat het zo'n heerlijk alert, rustig, vrolijk mannetje was/is. Terwijl hij dat voor mijn gevoel niet is, zeker niet bij mij. Tuurlijk herken ik het (alleen dat rustige niet ) maar er zit nog zoveel meer in! Dat temperament laat hij alleen 'liggen' totdat hij zijn mama weer ziet, en dan komt het tevoorschijn: Huilen op standje hard, niet stil kunnen zitten, zijn wil is wet en o wee als je daar aan durft te twijfelen! Niet willen slapen, constant aandacht nodig hebben, etc... En dan willen mensen me niet geloven als ik zeg dat hij zo is, dat vindt ik zo naar! Zij zien hem maar een uurtje, waarin het het aller aller liefste kereltje van de wereld is, die iedereen versiert met zijn grote bruine ogen. Maar de rest van de tijd is hij bij mij in zijn vertrouwde omgeving (waar hij natuurlijk nog steeds het aller aller liefste kereltje is ) en dat temperamentje naar voren komt.
Zeer herkenbaar! Dl is van kleine baby ook al erg temperamentvol en echt ERG druk . Ook hier laat ze héél duidelijk merken als iets haar niet zint. Je moet echt 10.000 ogen hebben, want dingen uitsteken die niet mogen is haar favoriete bezigheid. En als we er dan (boos) op reageren dan vindt ze het nog grappig ook . Als ik haar wil uitleggen waarom ze het niet mag, dan draait ze gewoon haar hoofd weg en zit nee te knikken... Als ze iets niet mag en we haar daar weghalen en begint ze te brullen en te stampen op de grond. Ook heel snel alles beu, moet constant vermaakt worden . Ook tijdens het eten is het soms vechten . Ze kan héél flink eten, maar als ze genoeg heeft (zo uit het niks) dan slaat ze in een vingerknip, we kunnen zo snel niet zijn, de lepel uit onze handen. Of ze draait als een bezetene haar hoofd en begint te brullen en tieren. Ook als het eten niet snel genoeg komt, lees: zelf willen eten, maar het is nog te warm moet dus nog even afkoelen, dan is het feest aan tafel . Kleinzerig/bang kent ze niet . Vb. in bad. We doen altijd maar een héél klein beetje water in bad zodat ze zelf los kan zitten in bad en kan spelen. Maar zo wild! Draait, keert, laat zich van zittend op haar rug vallen. Dikwijls met het draaien gaat ze met haar hoofd onder en vindt het nog super grappig ook ! Probeer haar uit te leggen dat ze de poezen (we hebben 2 katten) rustig moet aaien. En als ik het dan voordoe dan zit ze me uit te lachen en even later mept ze er gewoon op ! Wakker worden doet ze tegenwoordig beter en rustiger, maar is nog maar even zo. Een tijdje terug waren 10sec voor mevrouw al te lang, dan begon ze gewoon te brullen in bed! Kan ook geen seconde stilzitten, bvb. in haar eetstoel zit ze gewoon constant heen en weer te bewegen, handen omhoog, been eruit willen halen, ... enz. Ben nog wel zat dingen vergeten . En dit is al enkele maanden aan de gang en wordt er niet beter op... Kan ook echt een schatje zijn hoor! En zie haar doodgraag, maar soms mag het voor ons qua karakter ook wel een pak minder zijn . Op cb vorige week meldden ze ons dat ze nu stilaan een eigen wil kon ontwikkelen (peuterpuberteit) en we moesten er mee lachen, want hier is die al wel een tijdje bezig, maar dan was het babypuberteit ! Hopelijk gaat zl wat rustiger zijn, anders staat er ons helemaal iets te wachten !