Ik heb een zoontje van 14 maanden oud. Ik vroeg me af hoe jullie je kindje regels leren? Een voorbeeld. Mijn zoontje mag niet aan de brokjes van onze kat zitten, aangezien ik hem wil leren dat hij er gewoon van af moet blijven, zet ik het niet weg. Als hij richting de brokjes kruipt en er met zijn hand aanzit, ga ik tegenover hem zitten en zeg dan nee dat mag niet, dat is van de poes niet van jou. Maar vervolgens doet hij het nog een keer, weer zeg ik nee dat mag niet. Als hij het een derde keer doe pak ik hem op en zet hem ergens anders neer maar weeeeer wil hij er naartoe kruipen. Hij begint trouwens gelijk te huilen. Dit gaat de hele dag door zucht.. Hoe leren jullie je kindje iets? En als hij niet luistert wat doen jullie dan? Best lastig dat we er geen gebruiksaanwijzing bij krijgen
Whaaaaaa! Ik lees mee, zo herkenbaar! Wij hebben een soundbar waar dochterlief niet aan mag komen.. Ze loopt er expres naar toe om dat ding een zwieper te geven.. Hebben al vanalles geprobeerd: nee zeggen, weghalen, ergens anders neerzetten, negeren, recht aankijken en zeggen dat het niet mag.. Het enige wat we tot nu toe bereikt hebben is dat ze heel hard Nee Nee roept en dan vervolgens alsnog een zwieper aan dat ding geeft.. Daarbij kijkt ze ons lachend aan omdat ze weet dat het niet mag.. Of ja daar twijfel ik dus aan, of ze weet dat het niet mag of dat ze weet dat wij reageren.. Ze lijkt het een leuk spelletje te vinden
euhh...niet Hij luistert NIET! 1000x zeg ik opnieuw dat het niet mag maar toch weer doen *ZUCHT* Dus ik heb helaas nog niet de oplossing. Ohja en de tip "blijven herhalen" werkt hier niet echt, er zijn dingen die ik al zeker 6 maanden probeer af te leren maar het wil maar niet lukken.
ik zeg, heel duidelijk 1x nee, dat is niet van jou. pak haar op en zet haar ergens anders neer. bij de 2e of 10.000e keer zeg ik alleen NEE. Geen uitleg, geen afleiding. gewoon nee. nee is nee. luister je echt niet en is mn geduld op: de box!
Euh lastig, ze proberen je gewoon uit op een bepaalde leeftijd... Wellicht iets zoeken om hem te "straffen" met iets wat hem raakt in de zin van dat hij het niet leuk vindt. Hier staat de box niet meer maar wanneer ze echt iets blijft volhouden wat niet mag gaat ze op de gang/naar bed. Een keertje goed stem verheffen wil hier ook nog wel eens werken maar dat doe ik liever niet... maar soms.... grgrrrr
Toen ze 14 maanden was probeerde ik ook van alles maar niets werkte haha ze ging gewoon door waar ze mee bezig was pff.. Vanaf 18 maanden heb ik een 'straf stoeltje' neergezet..en eerlijk ik dacht dat dit niet ging werken maar het werkt echt! Ik was bang dat ze er 1000x vanaf zou komen maar niets bleek minder waar. Ze bleef zitten, na even kwam ik terug en vertelde haar wat ik niet leuk vond dat ze deed enz. Nu doen we dit nog steeds zo, ze zegt dan : Solly mama! Knuffel en klaar, en daarna is het ook echt klaar. misschien dat 14 maanden nog te vroeg is om te 'straffen' ? dat het vanaf 18 maanden beter gaat, verschilt ook per kind denk ik.
Herhalen, herhalen, herhalen. Afleiden, afleiden, afleiden. Geen andere oplossing hier Als hij naar de kattenbrokjes kruipt, spring ik er tussen, zeg ik nee, ik wijs met mijn vinger ( oh god, ik wilde nog zo niet zoals mijn moeder worden met dat vingertje) en ik leid hem af. Hij mocht trouwens de 1e keer wel even voelen wat het was. Dus brokjes pakken, en met zijn handje in de waterbak. Nu hij weet wat het is, hoeft hij niet meer te kijken en is nee dus nee. Zelfde geldt voor andere dingen. Niet in de kastjes komen, mama laat zien wat er achter het deurtje zit, en nu is het klaar.
Afleiden als hij het een tweede keer lukt en als hij er weer terug naar toe gaat zet ik hem voor "straf" in de kinderstoel en dat herhaal ik tot hij ermee stopt. Nee blijven roepen zonder consequenties heeft geen zin.
Hier hetzelfde probleem. Hier wil ze telkens achter de poes aan zitten en dan trekt ze de poezen aan de haren. 100x nee gezegd, weggehaald, afleiden. Ik blijf het maar herhalen. 1e keer is ook zoals jij doet, nee zeggen en uitleggen dat het niet mag. 2e keer nee. Stopt ze niet dan haal ik haar weg en geef haar iets anders waar ze wel mee mag spelen. Hier lijkt ze het ook een spelletje te vinden, lachen en eigenwijs kijken als je nee zegt. En hier is het ook meteen huilen en boos.
Nee zeggenblijven herhalen en met een strak boos gezicht blijvenkijken tot ze weggaan van de plek.. Dan juist heel enthousiast doen en blij
Inmiddels stort onze zoon van 8 mnd zich huilend ter aarde als hij het woord "nee" hoort. Ik krijg dus de indruk dat hij er iets van begint te snappen, haha. Neemt miet weg dat hij na 15 sec drama alsnog weer hetzelfde probeert. Dan leid ik hem af of haal ik hem weg. In beide gevallen tijgert hij dan als een dolle terug naar hetgeen waar hij mee bezig was. Soms zet ik zijn grote broer in, dat is wel effectieve afleiding Het duurt gewoon een tijd voor ze het echt snappen. Consequent volhouden. Zorg dat je toon en lichaamshouding ook echt meewerken. Ik zwaai er altijd heel juffig met mijn vinger bij en kijk streng. Daardoor klink je vanzelf ook strenger. En jonge kinderen zijn gewoon gevoeliger voor toon & houding dan voor het woord op zich. En houd vol. Net zoals die kattenbrokken: zorg dat je daar echt altijd "nee" over zegt en hem weghaalt. En niet dat er bijv. momenten zijn dat je het laat begaan. (Zul je bij kattenbrokken of stopcontacten misschien niet snel doen, maar er zijn soms van die dingen die eigenlijk niet mogen maar waarbij ik soms de neiging heb om te denken "laat maar even want ik ben nu echt even bezig en hij is er toch even lekker zoet mee". Maar dat moet ik dus echt niet doen, want dan is het ook niet duidelijk meer. Soms kun je wel bedenken vóórdat je "nee" gaat roepen of het echt zo erg is. Het is namelijk vaak ook wel zo, dat als ze het eenmaal uitgebreid bekeken en gevoeld hebben, dan het niet interessant meer is en dan ben je er vaak wel van af. Terwijl alles wat niet mag echt mateloos boeiend blijft.