Meiden, Merk zelf dat ik de laatste tijd echt de behoefte krijg om het even van mij af te schrijven. Sinds begin dit jaar zijn we bezig voor een ukkie. Helaas nu ruim 14 rondes verder staan we nog met lege handen. De enige 2 roze strepen heb ik met mijn ovutesten gehad.... nooit een positieve zwtest dus. Ook hier veel vrienden die vrij snel zwanger zijn geraakt. Elke keer weer een hele confrontatie bij weer zo'n prachtig bericht en ik ben oprecht blij voor anderen. Mijn lf zit tussen de 8 en 11 dagen. Maar daar maak ik mijzelf niet zo zeer zorgen om. Zwanger worden met een kortere lf moet gewoon mogelijk zijn. Maar ik heb gewoon de angst dat het nooit zal lukken. In okt ben ik naar mijn ha geweest omdat ik een lf had van 6 dagen. Ze gaf aan dat ik tot juni moet wachten en de boel moet los laten. Ze denkt dat die korte lf kwam doordat er schijnbaar iets voortijdig mis zou zijn gegaan. Inmiddels zijn we weer heel wat rondes verder en ik heb de boel echt wel losgelaten, maar ik merk steeds dat elke ongi weer een steeds grotere teleurstelling begint te worden. Op zich kom ik die eerste week wel door nu ik weer fulltime werk heb... Maar nu met die vrije dagen krijgt het toch weer de ruimte in mijn hoofd om er over te piekeren. Egens weet ik ook wel dat het komt wanneer het komt, maar de moed begint mij aardig in de schoenen te zakken. De twijfel slaat soms echt toe en vraag mij af hoever dat we willen gaan... En of ik uberhaupt wel weer hiermee naar mijn ha wil gaan.. Ze is nog al een bitch.. Misschien toch nog maar alles de tijd geven tot maart? Ik weet het niet meer...
Hoi Biancs, Wat vervelend dat het nog niet gelukt is!! Je LF is inderdaad niet heel erg lang, maar al genoeg meiden hier gezien waarbij het daarmee ook gelukt is! Wij zitten inmiddels bijna in ronde 19, ben al bijna een week overtijd, maar kan echt niet zwanger zijn! Wij zijn na 1 jaar na de huisarts gegaan en gelijk bloed- en zaadonderzoek gehad. Ik zou dus gewoon weer gaan hoor!! Ik voel me de ene keer ook beter en optimistischer als de andere keer. Er zijn al 15 stellen die dichtbij ons staan en zwanger zijn in de tijd dat wij bezig zijn. Dat doet pijn. Laatst ook....hele goede vrienden, 1e maand raak! Dat kwam keihard aan!! Kon alleen maar huilen! Nu gaat het wel weer.... echt met ups&downs! Heel veel sterkte en succes! Volg je gevoel!
Na een jaar zou de huisarts je door mogen sturen. Ik zou nog een keer contact op gaan nemen dat je een doorverwijzing wilt.. Meis geef niet op hoor! Wij zijn al bijna 6,5 jaar bezig. In onze omgeving zijn mensen die ondertussen al 2 kinderen hebben. Niet opgeven! Vraag een doorverwijzing, ook al is zij een bitch. Dikke knuffel
Tnx voor je berichtje.. Wat frustrerend om overtijd te zijn. Het voelt zo ego he om te janken om het feit dat weer iemand zwanger is die dicht bij je staat. Ik probeer ook zoveel mogelijk mijzelf stil te houden hoor over dat het niet lukt. Bij mij gaat ook steeds door mijn hoofd dat het niet gek is dat het niet lukt... Want tja op de x aantal stellen lukt het zwanger worden niet zo eenvoudig.. En daar zullen wij bij horen.. Heel negatief, maar zo denk ik er over. Verder gun ik het mijzelf ook niet echt om er over te lopen zeuren, er zijn zat stellen die nog langer wachten dan wij. Ik zie dat jij inmiddels in de mmm zit? Hebben jullie die onderzoeken via de ha van jou of je partner laten doen? Wij hebben nm beide andere ha. Heb er ook over nagedacht om over te stappen naar de ha van manlief. Jeetje kiekies wat hebben jullie al een lange weg gehad... Echt respect daarvoor!
Hoi meis, Hoe herkenbaar. Het is ontzettend frustrerend om geconfronteerd te worden met het feit dat datgene wat jij en je partner zo graag willen anderen soms in de schoot geworpen worden. Ook bij mij. Mijn schoonzusje is maandag bevallen van een prachtige zoon. Zij is per ongeluk en ongewenst zwanger geworden. Ik heb op dit moment een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en heb een mini chemo gehad om de zwangerschap af te breken. Hoe tegengesteld kan het zijn. Geef de hoop zeker niet op! Maar ik denk wel dat het goed is als je een verwijzing krijgt van je huisarts. Bitch of niet, ze is het verplicht! Het is protocol namelijk dat een vrouw na een jaar proberen doorverwezen wordt naar het ziekenhuis. Je hebt al een korte lf dus ik kan me voorstellen dat het prettig is om te weten of er niet meer aan de hand is. Dat had ik in ieder geval wel. De mmm is geen pretje, maar het is voor het goede doel! Als je HA moeilijk doet, dan zou ik zeker overstappen. Hoe kun je dan vertrouwen hebben in je huisarts? Dat is wel heel belangrijk in een behandelrelatie natuurlijk. Ze neemt je niet serieus als je niet wordt doorverwezen. Geloof me, huisartsen denken dat ze de wijsheid in pacht hebben, maar dat is echt niet zo hoor! Veel sterkte. Groetjes Patricia
Ik heb nog nooit een traan gelaten als iemand vertelde dat ze zwanger zijn, maar van hun kwam het zo hard aan!! Zij is 14 juli uitgerekend, precies 2 weken na onze uitgerekende datum als ik geen mk had gehad. Dat maakt het extra confronterend. Bij ons weet wel iedereen inmiddels dat we bezig zijn. Zijn daar erg open is en dat voelt goed! Zeker nu ik vaker naar het zkh moet. Ik wil niet liegen, dat heb ik al genoeg gedaan! Wij hebben alleen bloed- en zaadonderzoek via de HA gedaan. Alle andere onderzoeken in het zkh. Heb FM gehad, samenlevingstest, kijkoperatie..... alles is prima! Nu begonnen met het spuiten van menopur in combinatie met IUI. Dus in de MMM ja! @Kiekies, wat vreselijk.... al zoooo lang bezig!! Dan mag ik niet klagen!!
Hoi Biancs, Ik herken je gevoel. Wij hebben 24 maanden moeten wachten. Als je 12 maanden bezig bent (wat je bent want je zegt dat je 14x hebt 'geprobeerd' dan moet de HA je doorverwijzen naar het ziekenhuis. Ik snap je piekeren enz. Ik was blij dat ik even naar iemand kon met mijn zorgen (in het ziekenhuis) en zij controleren ze alles van jou en je partner. Dit klinkt allemaal als niet zo fijn, maar dat was het voor ons juist wel! We konden even ons hart luchten, onze zorgen uitspreken en alle zorgen werden serieus genomen en goed onderzocht. Dat je HA zegt dat je los moet laten, dat is onmogelijk, jammer dat je HA dat niet snapt!! De anderen gun je het altijd!! Natuurlijk is het voor hen leuk, en ben je blij voor hen, maar de klap voor jezelf is soms gewoon echt een beetje te heftig! Ga aan de bel trekken en zeuren totdat JIJ je zin hebt! Succes meid, ik hoop dat het snel gelukt is!
@Clijntje..... even offtopic, sorry! Maar je bent zwanger zie ik! Gefeliciteerd!!! Wat goed!! Wij kletste samen in een topic, maar die was gesloten zag ik ineens!! Echt super dat het gelukt is!!
Hoi ja daar bale Ik al van dat die dicht was, jaaaaaa na 24maanden en met behulp van iui is het nu raak, heel onwerkelijk hoor, maar ook erg leuk! Dank je wel
Biancs, herkenbaar hoor, ook de angst dat t nooit zal lukken. Wij proberen nu zo'n 15 maanden, en af en toe verlies ik ook de moed. Ik wil je wel echt aanraden om naar het ziekenhuis te gaan, evt via ha van je man inderdaad. Al was het alleen maar omdat het nieuwe moed geeft als ze he daar echt willen helpen. In ons ziekenhuis is iedereen ontzettend lief en positief, dat helpt om de moed erin te houden.