15-29 Februari mama's

Ik heb ondertussen van de dokter ook Emesafene gekregen.
Helpt wel een beetje moet ik zeggen.
Heb vandaag iig nog niet over gegeven... *jeuj*

De Efteling was erg leuk en ik heb me redelijk aan alle regeltjes gehouden.
Over 5 daagjes mijn echo... Ik ben benieuwd.


@Kloko... Heel veel sterkte

 

Heel veel sterkte, Kloko...

Hier zwangerschapsmisselijkheid ten over: lig op dit moment zelfs aan het infuus in het ziekenhuis omdat ik uitgedroogd ben...
Als ik het moet geloven kan het wel een weer duren voor ik weer naar huis mag. Maar door alle commotie kreeg ik vanochtend wel een echo Er was een kloppend hartje te zien! Over twee weken krijg ik weer een echo want de verloskundige dacht mogelijk twee frummeltjes te zien! Maar was allemaal niet goed zichtbaar, dus ze kon niet 100% uitsluitsel geven wel/ niet.

 

oei spannend!

 

@pandorabeads; heftig, meid! dat is even schrikken. maar gelukkig word je goed in de gaten gehouden en voel je je snel beter!

Ik weet dat ik niet mag zeuren met mijn 'kwaaltjes', maar ik voel me vandaag weer zo ellendig. Zo lusteloos en moe, moe, moe... En sinds een paar uur ook een zeurende koppijn. Ik heb niet eens de kracht om de vaatwasser leeg te halen. Ik heb net mijn mannetje al moeten bellen of hij de boodschappen wil doen (met dit weer ga ik sowieso de deur niet uit, maar toch...). Voel me meteen weer zo schuldig...
Wil ook zo graag genieten en blij zijn met mijn zwangerschap. Helemaal na de vreselijke verhalen hier op het forum. Ik weet dat ik dankbaar moet zijn en moet genieten. Maar het lijkt wel of mijn lichaam (en hoofd) daar alles aan doet om tegen te werken.
Nu ben ik ook nog eens enorm ongeduldig. Vandaag precies 9 weken, maar dan nog 3 weken wachten tot we het iedereen kunnen vertellen. Daarbij te horen gekregen dat het met mijn tante helemaal niet goed gaat (heeft terminaal kanker). Dan twijfel ik weer over van alles. Ook of we het haar niet gewoon al moeten vertellen. Wellicht dat ze zich daardoor een beetje beter voelt, maar dat neemt niet weg hoe ellendig zij zich voelt met die vreselijke ziekte!
Het draagt allemaal niet bij aan mijn gemoedstoestand...

Zou die roze wolk nog komen???

 

ik zit hier ook nog te hopen op een roze wolk hoor! Zo moe! en dan doe ik weinig (omdat ik zoooo moe ben) maar daardoor moet lief heel veel doen en daardoor voel ik me weer alsof ik faal ofzo... niet leuk iig. En dan worden al die negatieve gevoelens ook nog eens flink versterkt door die rot horormonen dus echt lekker is het niet.

Blij dat er een kindje in mijn buik groeit? JA absoluut, echt super heppie mee.
De invloed van dat kindje op mij en mijn leven en het belangrijkste, op mijn gevoelens? Nee daar ben ik absoluut niet blij mee

 

@zus01: waarom zou je dan nog 3 weken wachten?! Ik vind die grens van 12 weken sowieso een beetje willekeurig. Als je een goede echo hebt gehad met 9-10 weken, is de kans dat er in de 10e en 11e week iets gebeurt volgens mij niet groter dan in de 12e, 13e, of 14e week (etc).

Sterkte met je moeheid en je tante.

@syrae: de zwangerschapshormonen zijn best heftig he? Ik moet ook echt mn best doen om niet uit te vallen of te sjagrijnig te reageren tegen manlief. Volgens mij went je lichaam er op een gegeven moment wel weer aan, dus dan zal het vast allemaal weer iets makkelijker gaan.

 

@Pandorabeads: zo nu al tegen uitdroging aan? Das niet niks! Hoop dat het snel beter gaat. Misschien 2 frummeltjes?! Wow! Zitten tweelingen in de familie?

 

Er zitten bij mijn man verder op de in de familie wel tweelingen, maar niet bij ouders of broers/ zussen.
Ben inderdaad nu al uitgedroogd, had het ook niet zo snel verwacht. Volgens de arts moest ik rekening houden met een week voor ik weer thuis ben...

Ik ben vandaag trouwens ook tante geworden van een jongetje: Johannes Tamme, roepnaam Jonathan. Helaas kan ik niet op bezoek want ze liggen in een ander ziekenhuis...

 

@Pandorabeads, zet 'm op in het ziekenhuis, je weet waar je het voor doet. Kun je nu iets binnenhouden?

O en die roze wolk... Die is bij mij ook nog niet echt aanwezig. Ik ben zoveel moe en de hele dag bezig met wat ik wel en niet wat eten om maar niet misselijk te zijn, dat is extra vermoeiend.

En ik heb enorm heimwee naar huis, wij wonen sinds 5 maanden in de VS en ik zou het liefst vandaag op het vliegtuig stappen om naar NL te gaan, helaas gaat dit niet... Dat geeft mij extra zorgen, ver weg zijn van iedereen die mij lief is...

 

@Pandorabeads: oh wow, misschien twee! Spannend hoor! Maar wel erg balen dat je in het zkh ligt zeg, oei. Hoop voor je dat het na de 12 weken iig over is met die misselijkheid. Sterkte nog ff.

@Zus01: als je het graag wil vertellen, zou ik dat gewoon doen hoor! Hier weet ik dat het goede nieuws mensen wel geholpen heeft, juist als ze terminaal waren. Ook weet iedereen in onze omgeving het al, wachten tot 12 weken lukt ons niet . Balen dat je je zo voelt meid, maar er komen vast betere tijden aan! Te moe om de vaatwasser uit te ruimen ken ik helaas al te goed, verder geen kwalen gelukkig, maar die vermoeidheid kan zo verlammend zijn he! Knuf.

@Mopje: ah, dat is niet fijn nee, heimwee nu . Kun je wel lekker veel skypen enzo? En blijven jullie daar, of is het tijdelijk? Ook knuf voor jou!

 

@Mopje- Helemaal in VS? Hoe ben je daar beland? Wat balen van de misselijkheid en moeheid. Hopelijk snel wat fitter...

@Pandorabeads- Wauw uitgedroogt, das niet niks. Beter dat ze goed voor je zorgen in het ziekenhuis. En een misschien tweeling??Spannend! Ik hoop toch stiekem wel op 1 klein hummeltje aangezien het al mijn 3e (en laatste) word. Gefeliciteerd met je neefje Jonathan!

@Zus- ik ben het met babyproject eens, als je een goede echo hebt gehad dan zou ik het ook vertellen. Als mijn echo straks met 9 weken goed is, heb ik er alle vertrouwen in en mag de wereld het ook weten. Sterkte met je tante en je misselijkheid.

@alle dames zonder roze wolk- Ik heb daar ook last van, ik denk de meeste zwangere wel in dit beginstadium kan ik er nog zo veel gebeuren, dan ook nog al die kwaaltjes die erbij komen, en je lichaam die helemaal moet wennen aan die 'hormonsters':x
Ik denk dat we allemaal kunnen gaan genieten als we over de 12 weekjes heen zijn. Als het buikje lekker zichtbaar gaat worden, dat we lekker door de stad kunnen wandelen met een kei leuke buikband om ons buik omdat het gezien mag worden....
Laten we hopen dat die 12 weekjes snel voorbij zijn!

 

Inderdaad Suzanne86, die 12-weken-grens voorbij en dan wordt het volgens mij allemaal wat makkelijker, en wat echter.

Vandaag de hele dag lichte ongi-krampjes gehad maar gelukkig geen bloedverlies. Ik ben eerder blij dat ik weer iets voel dan bang dat er iets mis is.

Afspraak gemaakt voor de eerste echo is echt een mooi moment om naartoe te leven.

pandorabeads; sterkte in het ziekenhuis, hopelijk voel je je snel weer beter

 

Wij zitten hier voor mijn werk een paar jaar. En ja, gelukkig hebben we skype, maar dat is toch niet hetzelfde

Hopelijk heb ik in september een tripje naar huis

 

@Pandorabeads, beterschap meid, ik hoop dat je snel weer opknapt!

@Mopje, kan me voorstellen dat t niet makkelijk is, als je zo'n stuk uit de buurt woont op t moment... Zou wel fijn zijn als je inderdaad tussendoor nog even deze kant op zou kunnen komen!

 

@Adriana- Wanneer heb je je eerste echo? Dat is inderdaad iets om naar toe te leven... Ik kan ook niet wachten

@Mopje- Nee dat is ook niet hetzelfde Skypen. Hopelijk inderdaad snel een tripje naar hier. Hopelijk heb je het op je werk dan wel naar je zin, moet wel een topbaan zijn om helemaal te verhuizen naar daar?

Ik heb sinds gisteren echt een positief gevoel over de zwangerschap, het schommelde nog wel eens omdat het niet gepland is. en 3 is toch wat meer veranderingen dan 2. We hebben maar 3 slaapkamers. En waarschijnlijk toch een iets grotere auto nodig. Maar ik zag het vannacht(kon niet slapen) wel positief in, de meisjes samen op een kamertje, en het oude kamertje van mijn oudste word dan het kamertje voor de baby Ik zag het helemaal voor me, al die kamers gevult met kids. Zelfs een tweeling kon ik positief over denken, terwijl dat eigenlijk een van mijn angsten was. maar als ik een gezonde tweeling zou krijgen zou ik ook super gelukkig zijn, dus lichtjes die roze dromerige wolk. Maar wie weet vanavond weer twijfels en angsten vooral over of het gezond zal zijn en of ik het allemaal aan kan. Maar ik probeer in die positieve vibe te blijven.

Ik ga dadelijk beginnen met de kamertjes bij elkaar voegen, voor zover als me dat lukt, al wat te zwaar is mag mijn vriend mooi doen.

 

@Miepens: Welkom en gefeliciteerd!
@Pandorabeads: Jeetje wat vervelend dat je zo ziek bent, heel veel sterkte! En spannend of het er 1 of 2 zijn, ben benieuwd!

Blij om te lezen dat jullie ook onzeker zijn wanneer er weinig kwaaltjes zijn. Heel herkenbaar, maar desondanks probeer ik er toch van te genieten (wel moeilijk), omdat al die angst ook vast niet positief is. Het is toch afwachten en leven van echo naar echo

 

25 juli is mijn eerste echo, en 1 augustus is mij intakegesprek. Is dat niet vreemd??? Het is ook nog in 2 verschillende ziekenhuizen. Pfff lekker handig dat heen en weer rijden

 

Klopt. Mijn tante heeft terminaal kanker en hoewel het de laatste weken erg goed ging met d'r, heeft ze nu weer een enorme terugval. Het kan tijdelijk zijn, maar ook het begin van het einde.
Ze is mijn lievelingstante en een soort 2e moeder voor me. Ik denk dat ze het superleuk nieuws zal vinden. Maar ik hoop gewoon zo dat ze de geboorte van ons kindje zal kunnen meemaken. Dat zal het mooiste geschenk zijn wat ik haar nu dan nog kan geven.

Maandag hebben we de termijnecho. Ik ben dan 9,4 weken zwanger. Met 7 weken al een positieve echo gehad. Mocht maandag deze ook positief zijn, dan ga ik het echt aan wat meer mensen vertellen. Mijn tante als eerste!!

En ja, jullie hebben gelijk: het kan altijd nog mis gaan. En die ongerustheid zal ik ook nog altijd behouden, maar ik denk dat dat er ook allemaal bij hoort natuurlijk. Beetje 'gezonde' ongerustheid!