Dag allemaal, Mijn zoontje van bijna 8 mnd gaat vanaf as maandag 1 dag per week naar de gastouder. Vorige week en vandaag is hij een paar uurtjes wezen wennen... En hij huilt van afscheid tot ophalen. Hij heeft een half uurtje geslapen maar verder groot verdriet. Wandelen, op schoot, in de wagen, in de wipper, het was allemaal niet goed. Hij heeft wel gegeten en gedronken. Ik vind t zo ellendig! Hij moet nu eenmaal 1 x per week een dag naar de opvang maar voel me er nu helemaal niet goed bij. De gastouder is een schat van een vrouw met engelengeduld dus daar twijfel ik niet aan, maar wil niet dat hij straks 8 uur lang huilt.. Moet hij gewoon wennen? Tips? Of per direct mn baan opzeggen helaas geen optie... Hij had zijn bedknuffeltje mee, kan ik verder iets meegeven als troost?? Speentjes etc wil hij niet.
Mijn dochter is vanaf 7 mnd beginnen gaan. De 1ste week 2x 1 uurtje om te spelen, de week erop 2x een halve dag, de week daarna 2x een ganse dag. Hoelang is hij gaan wennen, het is misschien te lang geweest voor de 1ste keer?
Eerste keer 2 uurtjes vandaag 3 uurtjes.. Maar zodra ik weg ging was het al brullen. Nu gaat hij de komende tijd op maandag en is dan alleen, nu waren er nog drie kindjes, dus het is dan wat rustiger.
Heeft hij echt de hele tijd gehuild? Heeft de gastouder dat gezegd of denk je dat zelf? Op zich is huilen bij het afscheid normaal maar dat is meestal met hooguit een half uur voorbij. Als hij echt de hele tijd heeft gehuild vind ik het apart dat hij wel heeft gegeten en geslapen, kindjes met groot verdriet willen dat doorgaans helemaal niet. Zou het kunnen dat hij weliswaar niet erg happy was maar niet helemaal overstuur? Dat maakt wel verschil namelijk, want in dat geval moet hij gewoon wennen en gaat het vanzelf na een tijdje beter.
Ze vertelde dat hij heeft gehuilt tot na zo fruithap, dat ging er wel in, toen is hij een half uurtje in slaap gevallen, huilend wkker geworden, na een halfuurtje werd hij wel rustiger, maar zodra er iets gebeurde, een ander kindje gillen of huilen of er viel iets moest hij werr huilen en duurde een tijdje voor hij rustig werd... Hij heeft goed water gedronken en zowat een hele boterham op, net als thuis en toen is hij nog in slaap gevallen maar tien min later kwam ik m halen. Hij was wel goed verdrietig vertelde ze. Hij zal wel wennen, maar k vind t zo sneu. Geeft geen fijn gevoel...
Ik vermoed dat het wennen is. Het is een hele lastige leeftijd om voor het eerst naar de opvang te gaan waar alles anders is. Mijn zoontje startte met ruim een jaar op het kdv, na een paar keer flink huilen toen ik wegging (gelukkig daarna niet meer) ging het prima. Hij sprintte naar binnen en er kon geen kus meer af. Toen waren we twee weken op vakantie, en daarna was het weer raak. De eerste dag liep hij nog vrolijk tot de deur van zijn groep, ging zitten op de grond en brulde. Pas toen ik weg was stopte hij. De keer erna ging hij bij de buitendeur al op de grond zitten huilen. Maar na 3 keer was het over. Nu kan ik hem gewoon weer brengen, hij wil wel opgetild worden, maar als ik met hem naar het speelgoed ben gelopen en hem neerzet is het goed, dan krijg ik een knuffel en gaat hij lekker spelen. Succes en sterkte!
Het zijn allemaal nieuwe dingen. Over een maandje gaat het al beter en over 3 maanden wil je kindje er niet meer weg Gaat helemaal goed komen hoor. Geef het even de tijd. Als hij tot nu toe altijd jou bij zich heeft gehad, is het best een grote omschakeling
Als hij tot nu toe geen andere kinderen of drukke geluiden gewend was dan is het inderdaad dubbel wennen, nu komt ie zowat in een ander universum. Voor het wenningsproces is het trouwens altijd beter om 2x per te gaan.
Hier zelfde ervaring. Noud ging met 9 maanden pas naar de gastouder. Was echt drama in het begin. We hebben hem wel eerst 3 dagen laten gaan. Gastouder heeft vooral gedaan wat voor hem het fijnste was. Dat bleek voor Noud het zitten in de kinderstoel zodat hij alles kon overzien. Het ging steeds beter en beter en nu gaat hij 2 dagen per week met heel veel plezier heen.
Is het misschien mogelijk om hem in het begin wat vaker te laten gaan; bijvoorbeeld nog twee of drie extra ochtenden of middagen? Ik ben bang dat 1 dag per week wel heel weinig is voor zo'n kleintje om goed te kunnen wennen. Ik zie om me heen vaak dat wennen véél langer duurt bij baby's die maar heel weinig naar de opvang gaat in vergelijking met baby's die veel vaker gaan (zoals onze baby's) en die zo gewend waren.
Dankjullie wel allemaal, geeft me wat hoop even overleg gehad, hij gaat nu een paar keer extra een halve dag om beter te wennen. Hij is wel met andere kindjes in aanraking geweest van ongeveer zijn leeftijd, vond dat ook gezellig. Maar harde geluifen etc is hij niet dol op,.. Thuis schrikt hij dan ook wel, maar dan geef ik t eigenlijk bewust weinig aandacht, zeg dan ooohjee boemeleboem! En ga weer door en dan is t al snel weer goed.. Maar daar is t allemaal onbekenf en kan hij blijkbaar niets hebben...
Hier was hij wat jonger toen hij ging (4 maanden) maar moest ook erg wennen. Niet zo zeer huilen omdat ik wegging, was hij toen denk ik nog te jong voor, maar ook heel veel moeite met harde en onverwachte geluiden. Gillende/ schreeuwende/ huilende kinderen, dat kende hij thuis allemaal niet. Zolang hij bij de GO op schoot zat was het goed, maar dat kon natuurlijk ook niet de hele dag. Slapen, eten e.d. ging vaak ook wel prima daar. Maar spelen was moeilijk, zoontje kreeg vaak een plekje aan de andere kant van de kamer om te spelen, zodat hij niet midden in de herrie van de andere kindjes zat. Uiteindelijk zagen we stukje bij beetje vooruitgang en sinds de zomervakantie vorig jaar (14/15) maanden gaat het echt goed. Daarvoor heb ik nog getwijfeld om hem weg te halen, maar de gastouder deed niet meer dan d'r best en een KDV bv zou het probleem ook niet oplossen. Toen hij eenmaal kon lopen met 16 maanden ging het echt goed en nu stuurt hij me gewoon weg zodra ik hem heb gebracht. Ik zou het dus nog even de tijd geven, ook al is dat niet makkelijk, ze moeten ook even de tijd krijgen om te wennen. Deze leeftijd staat ook bekend om verlatingsangsten en eenkennigheid wat 't extra lastig maakt.