Hoi meiden, Ik heb gisteravond/ nacht een onwijs grote ruzie gehad met mijn partner, waardoor ik echt een woede aanval gekregen heb, en met alles begon te smijten, en daarna brak ik dus in tranen. De ruzie heeft 3/4 uur lang geduurd, met veel geschreeuw er ook bij. Naderhand voelde ik echt een soort spierpijn in mijn buik. Geen krampen, en of bloedverlies... Maar ben nu zo erg bang dat ik de kleine wat aan gedaan heb. Wie heeft dit meegemaakt? En moet ik me zorgen maken? Want stress is er ook wel, probeer er niet veel aan te denken,.. Maar dat gaat onbewust.. Ik zit namelijk zonder werk, en werk zoeken gaat nu echt zo moeilijk.. Ben nadat ik ontslagen was, erachter gekomen dat ik zwanger was.. Had een ruzie gekregen met een collega(de hormonen spelen toen die tijd ook een rol mee!) Pff,.. Zonder dat ik dat dus wist.. Ik hoop graag reactie van jullie te krijgen, want maak me zo'n zorgen..
Och wat een heftig verhaal zeg. Volgens mij kan je je babytje niet zoveel kwaad hebben gedaan maar ik zou me nu dus maar proberen kalm te houden. Ik zit in het zelde schuitje qua werk vinden en ik wil je niet ontmoedigen maar er zijn maar weinig mensen die je nu nog een baan willen geven. Daar kan je weinig aan doen, dus je vooral niet teveel in opwinden. Ik maak me eerder zorgen in die ruzie met je partner, loopt alles wel oké tussen jullie? Soms is eenz wangerschap zo heftig voor je relatei dat eht echt wel belangrijk is om veel te praten met elkaar!
het is nog steeds niet bewezen dat stress kwaad kan voor je ongeboren kindje. Ik heb in mijn zwangerschap heeeeeel veel stress gehad (schoonmoeder overleden, man die vreemd ging) en een heel gezond kindje op de wereld gezet. Maar probeer nu wel even wat ontspanning te gaan zoeken, al is het maar voor jezelf
Het beste is toch nog altijd zo min mogelijk stress te hebben tijdens de zwangerschap denk ik zo. Maar ik moet maar zwijgen, ben zelf ook zo een stresskip
Stress kan wel kwaad voor je kindje, dat is ook bewezen. (Lager geboortegewicht, moeilijkere start, meer concentratieproblemen op schoolleeftijd etc). Hoeft natuurlijk niet bij iedereen zo te zijn, maar het is wel een risico. Maar even terug naar het onderwerp; ik heb het ook meegemaakt, met een week of 7 geloof ik. Ik kreeg toen zo'n enorme woedeuitbarsting dat ik mijn lief letterlijk ben aangevlogen (wat dus nogal wat fysieke inspanning vereiste ). Ik voelde toen ook iets 'knappen' in mijn buik en daarna had ik ook last van een pijnlijk/kramperig gevoel. Gelukkig is dat vanzelf weer overgegaan, net zoals de overemotionele buien overigens Beebje zit nog steeds veilig in de buik, dus probeer je er niet te druk over maken want dat is weer een extra zorg. En of stress nu voor je kindje wel of niet kwaad kan; voor jou kan het dat zeker! Dus inderdaad, al is het alleen voor jezelf; probeer te ontspannen. Is makkelijker gezegd dan gedaan, vooral als er van alles om je heen gebeurt wat je stress bezorgt, ik ken het.. Maar probeer het toch! Sterkte!
Ik denk niet dat je je zorgen moet maken hoor?? Ik heb 2 weken terug tijdens het koken in mijn arm gesneden.. ik ging met mijn arm de wasbak in waar zo een groot kartel mes omhoog uit stak! Waarmee ik dus bijna me hele pols heb open weten te snijden :O ik was totaal in shock want het zag er niet echt fijn uit, me arm stond helemaal open en ik zag echt alles van bot tot spieren en aders!! Dus ik stressen want leek wel dat ik dood ging op dat moment, en mijn vriend ook die kon niet eens meer 112 intikken!! Gelukkig was er niks aan de hand is het gehecht, en gelukkig geen zenuwen of aders geraakt.. pfff wat een geluk zeg! Maar hierna was ik zo bang dat ik een miskraam zo krijgen want ik zat toch te trillen nog 2 dagen erna!! Gelukkig is er helemaal niks met me beebje aan de hand (hoop ik dan) Maar heb geen bloedverlies of erge steken gekregen!! Dus maak je maar geen zorgen, ruzie is heel normaal zeker als je zwanger bent(bij mij dan, ben ontzettend snel aangebrand) ...
Nou dankzij mijn rot hormoontjes hebben me mannetje en ik wel eens woorden en soms echt flink ruzie daarna heb ik dus ook erge spierpijn gevoel in me buik en harde buiken dus echt goed zou t niet zijn maar daarna ga ik proberen te ontspannen en trekt t weer weg ons meisje beweegt lekker en volgens mij is er dan niks aan de hand als je steeds zulke ruzies hebt denk ik pas dat t niet goed is maar ik heb er ook geen goed gevoel bij hoor dus snap je heeeeel goed
Wat naar meid! Je hoort inderdaad wel vaker dat je door de hormonen echt woede-aanvallen en zo kan krijgen! Is alles inmiddels weer goed? W.b. de stress; zelf ben ik ook een stress-erd, wat ik niet wat voor de zwangerschap; ik heb zelf hele nare angstgedachten (gehad), en was soms zo bang en dan werd ik stresserig.. En dan werd ik weer heel bang dat dit invloed op ons kindje! Maar... ik heb er heel veel gesproken die bijv. depressief waren en heel stresserig, nare dingen aan het hoofd hadden (geen werk meer) en hierdoor veel stress hadden en die een gezond kindje hebben gekregen! Het is heel makkelijk gezegd, dat weet ik uit eigen ervaring, maar probeer ontspanning te zoeken! En.. weet dat het van tijdelijke aard is, daar houd ik me op zulke momenten dan ook aan vast; die rot-hormonen doen heel veel met je! Sterkte!
de ruzie kan geen kwaad denk ik, maar je lichaam geeft wel aan dat je rustig aan moet doen. missch kun je even bellen met de verloskundige dat je hartje kan horen als je je zorgen maakt. je zegt dat je nu geen werk kan zoeken. waarom is dat? omdat je zwanger bent? ik heb ook werk gevonden toen ik 3 maanden zwanger was, in de vorige zwangerschap. het kan dus wel. maar ik ken jou situatie natuurlijk niet.
Hee wat vreselijk om te lezen.. heb zelf ook een stressvolle periode achter de rug en had ook wel s spierpijn in mijn onderbuik. Ik heb er eigenlijk nooit over nagedacht dat dit ook wel s gevolgen kon hebben voor de baby. Jeetje als ik die zorg er ook nog bij had gehad was ik gek geworden. Snap wel dat jij je zorgen maakt.. heel goed zelfs Probeer afleiding te zoeken, heeft bij mij geholpen En idd.. vraag aan je vk of je het hartje mag horen Als je de situatie uitlegd zullen ze het wel begrijpen En hier eentje die met 12 weken zwangerschap nog werk heeft gevonden dus don't worry, er bestaan nog lieve bazen in Nederland die een zwangere vrouw aan willen nemen Dan wel voor een 0-uren contract maar tis iig werk.. Succes
Hoi meiden, Bedankt voor alle reacties, de ruzie is inmiddels uitgepraat. En snap hij nu eindelijk dat dit merendeel door de hormonen komt. Ik ben nu 9 a 10 weken zwanger, en volop aan t zoeken naar werk. Ik ben sinds vrijdag afgewezen voor een WW uitkering, en heb nu een bijstand uitkering aangevraagd. Het is erg rot nu qua financiën voor mij, en heb ik dus nu 1 maand bijna 2 maanden achterstand met me ziekenfonds premie, en ben ik dus volop aan het stressen omdat dat het belangrijkste is voor mij om nu te hebben, vanwege de zwangerschap, en kraamzorg etc etc, werk vinden is gewoon echt rot nu, want heel veel werkgevers zijn niet meer zo makkelijk, vooral nu je bijna 3 maanden bent, zou je het ook niet meer kunnen en mogen verzwijgen. Ik heb al veel sollicitaties gedaan, en krijg of geen gehoor, of een afwijzing voor een gesprek. Nog geen gesprekken dus gehad. Pfff,.. flinke stress dus. Maar wil niet teveel stressen, vanwege me beeb in me buikje. Hebben jullie nog enige advies voor mij wat ik eventueel nog kan proberen, of doen?? Bedankt !!
Snap dat je graag snel werk wil vinden, maar kan je partner jouw ziekenfonds niet betalen tot je weer een inkomen hebt? Neem aan dat hij het toch ook belangrijk vindt dat je ten alle tijden zorg kunt krijgen en geen vervelende achterstanden krijgt etc. Het gaat wel over jullie kindje en jouw gemoedstoestand. Hoop dat je snel iets vindt en je weer wat kan ontstressen!