Ik ben benieuwd of er op dit forum vrouwen zijn die Hooggevoelig zijn, en of dit sterker werd tijdens hun zwangerschap. (hooggevoelig, fijngevoelig, overgevoelig voor: geuren, beelden, geluiden, emoties, gevoelens, etc) Hoe heb je dit ervaren? Hoe ben je er mee omgegaan? Hoe ging jij met de omgeving om? (familie, vrienden, collega's) Liefs van Tumtummie! P.s. echt graag alleen serieuze antwoorden van vrouwen die zich herkennen in de topic en beschrijving.
Hoi, Ik ben HSP'er. Bij mij ligt de nadruk op emoties en gevoelsbeleving. In mijn zwangerschap is dit aanzienlijk sterker geworden, maar dat is natuurlijk ook bij niet HSP'ers het geval. Mijn lichtgevoeligheid is ook sterker geworden, echt pijnlijke oogballen bij witte luchten al. Dus ik heb (nog) sneller mijn zonnebril op, ook al voel ik me soms voor joker lopen, maar ja. In mijn omgeving wordt hoogsensitiviteit niet echt serieus genomen, dus ik houd het ook meer voor mezelf. Ik heb er zelf ook niet echt last van, behalve dat ik wel altijd mijn best doe om emotioneel ingrijpende beelden en verhalen te vermijden. Die kan ik erg, erg moeilijk loslaten. Ik zie het verder meer als kwaliteit, ook in m'n werk komt het heel goed van pas! Hoog empathisch vermogen en ben behandelaar in de verslavingszorg. Leuk dat je dit topic hebt geopend, ben ook wel nieuwsgierig naar verhalen van anderen! Groetjes Patricia
Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet het idee heb dat het 'erger' is geworden tijdens de zwangerschap. Buiten de normale hormonen dan.. Ik merk wel dat ik minder kan hebben van mensen, ik raak (nog) sneller uitgeput door alle emoties. (Ook van anderen). Ik verdraag het wat minder goed. Ik heb dan snel de neiging om mij af te zonderen. Lekker rust, met mezelf
Mijn hooggevoeligheid in combinatie met zwangerschap gaat me eerlijk gezegd niet makkelijk af. Ik ben lichamelijk hypergevoelig en geestelijk ook erg sensitief. Mensen in mijn omgeving die zeggen vaak uit zichzelf al van, Goh, wat voel jij dingen snel/scherp aan (gevoelens, gebeurtenissen) En ook geluiden en geuren daar ben ik erg gevoelig voor. Ik vind het vaak erg vermoeiend om zoveel te voelen en ben nog niet zo ver dat ik me kan afsluiten oid. Dus daar wil ik nog mee aan de slag. In eerste instantie is alles heftiger geworden bij de zwangerschap. Eerst vooral lichamelijk. Ik voel werkelijk álles. Heb ontzettend veel symptomen die zich constant afwisselen. Mijn hele lichaam reageert. Met mijn gedachten probeer ik mijn lichaam wat rustig te houden. Ik wist 8 dpo dat ik een testje moest doen want ik kreeg allerlei orgasmes in mijn slaap. Mijn baarmoeder was super onrustig. Ik wist dus dat er iets 'gearriveerd' was. Vreselijke pijnen tijdens de innesteling aan mijn linkerheup, daarna veel migraine, mijn baarmoeder deed pijn (iedereen dacht dat dat een blaasontsteking was maar ik wist dat het door de gevoeligheid kwam) ontzettend veel maagzuur, hartkloppingen, tintelingen in mijn spieren, een metaalsmaak in mijn mond. En de misselijkheid werd overweldigend waardoor ik nu medicijnen slik. Mijn lichaam ruikt naar zwangerschapshormoon en nu ruikt mijn bed er ook naar. Ik vind dit persoonlijk héel erg vervelend. Douchen vind ik niet prettig, de hitte in combinatie met de geuren van de producten. Veel producten kan ik ook niet verdragen. Ook ruikt mijn man anders... Al met al niet makkelijk en zelfs mijn moeder luistert verbaasd naar me als ik dit uitleg. Ik voel me er dan toch heel erg alleen in. Ik heb sinds een paar dagen ellendige baarmoederkrampen die ik niet kan plaatsen. Is dit de gevoeligheid of gaat het gewoonweg weer mis? Dat vind ik nog erg lastig in te schatten. Geestelijk heb ik het ook wel moeilijk. Maar dit komt ook wel door het lichamelijke aspect natuurlijk. Maar sommige beelden kan ik niet aan, zoals dierenleed etc. Alhoewel ik dit sowieso niet goed trek hoor. Ook merk ik dat ik meer op mezelf ben. Minder aan het whatsappen en afspreken met mensen. Al met al vind ik het niet makkelijk. Hopelijk zal dit steeds beter gaan.
Wil nog even zeggen dat ik dit bericht eerder getypt had en pas na dodenherdenking heb verstuurd..Anders komt dit misschien onfatsoenlijk over.
Wat fijn om te weten dat ik hier niet de enige in ben! Ik ga ook nog even verder lezen, want ik zag nog een paar reacties
Nogmaals vind ik het echt fijn om te weten dat ik niet de enige ben!! Zo voelt het namelijk wel, dag in dag uit. Ik ben lichamelijk én geestelijk zelf heel sensitief. Ik heb het idee dat dit echt een taboe is. Ik word ook aangekeken van: maak je niet druk. Of: doe even normaal, je kan nu echt niks voelen van je kindje in je buik. Ik denk van wel namelijk, want ik ken mijn eigen lichaam het beste toch? Maar waar ik echt de meeste moeite mee heb en waar ik me echt alleen in voel, zijn die vreselijke stemmingswisselingen door de hormonen. Ik ben morgen 10 weken zwanger, ik wen wel lichtelijk aan de bijwerkingen van hormonen... Maar ik kan zomaar ineens huilen! Zomaar ineens krijg ik de slappe lach! Of zomaar Word ik heel boos. Vooral als ik teveel op een dag heb gedaan. Dat van mezelf afzonderen, weinig whats app en Facebook herken ik. Zelfs vriendinnen die ik helemaal niet meer spreek. Omdat ik het niet aan kan, ik voel hun verwachtingen bijna en daar kan ik niet aan voldoen. Wat weer stress oplevert. Herkenbaar??
Ik ben hsp en zwanger van de tweede. Vreemd genoeg merk ik weinig verschil. Ik merk wel dat ik me zonder moeite in mijn cocon wentel, zegmaar. Het voelt heel veilig om mijn wereldje heel klein te maken. Ik ben wel emotioneler, maar dit wijt ik vooral aan hormonen. Dus ja zwanger en hsp, en nee ik heb er geen extra last of plezier van. @Skye81 Wat beleef jij alles intens nu zeg. Je ruikt zelfs het zwangerschapshormoon. Ik kan me hier niets bij voorstellen, wat vervelend dat je er zo'n last van hebt.
Ik begrijp helemaal wat je bedoeld!! Terwijl dit een tijd is om te genieten! Wanneer ben je uitgerekend? Ik denk dat die steken in je buik, wat je voelt, je baarmoeder is die groter wordt. Ook de banden waar je baarmoeder in hangt rekken op. Dit kan echt pijn doen! Ik heb gelijk bij de eerste keer dat ik het voelde, mijn ademhaling ernaartoe gebracht en toen wist ik wat het was. Dat zorgt voor rust en dan minder pijn. Xxx
Bedankt voor je reactie! Jammer dat je niet erg serieus genomen wordt wbt hsp. Maar goed dat je het gebruikt in je werk!! Kun je indd goed inzetten.
Ik weet niet of ik HSP ben, maar wel altijd heel gevoelig overal voor, geuren gevoelens en nog veeeel meer dingen. Zo wist ik bijvoorbeeld dat mijn 2de zwangerschap niet goed zou gaan, al toen ik net 5 weken was en nog geen echo of wat dan ook. Mijn testen waren knal, maar ik wist het gewoon. Toen ik dat tegen mijn moeder zei, ik denk dat dit fout gaat kreeg ik alleen maar te horen ach maak je niet druk je maakt je zelf gek, geen zorgen maken komt goed. Maar ik wist het..... Mijn zwangerschappen zijn geen pretjes geweest...ik had HG (overmatig spugen en niets binnen kunnen houden) Maar dat werd erger bij alle geuren. Zowiezo ben ik heel gevoelig voor geuren, ik ruik het als iemand ziek is...... Zo wist ik dat mijn rij-instructeur ziek was...en hij is ook overleden eraan. Maar ik wist het.... Het heeft het niet makkelijk gemaakt, maar mijn cocon werkt goed...lekker weg trekken. Helaas vinden anderen dat vaak niet zo leuk, ze snappen het niet dat je niet geniet van je zwangerschap....
Zucht. Wat herkenbaar. Hier ook hsp en momenteel erg somber, richting depressiviteit . Volg ook haptotherapie, ivm angst voor wat komen gaat (i.c.m. eerste overweldigende bevalling en het moederschap). Ik voel me zo gruwelijk alleen staan, emoties komen als tsunami over me heen, maar tegelijkertijd beredeneer ik zoveel verstandelijk en weet ik niet om te gaan met wat ik voel. En dit hele verhaal vind ik dan ook nog eens één grote aanstellerij: waarom kan ik niet onbezorgd genieten, waarom moet het zo moeilijk en moeizaam gaan? Momenteel even pittig hier, dus... Door dit topic besefte ik me zojuist: och ja, ondanks dat ik geen stempel 'hsp' wil: het IS er en hoort blijkbaar bij me. Ik kan even geen positieve aspecten van hsp zien nu.. Zucht!
Hier nog een HSP-er! Erg herkenbaar allemaal! Ik heb gelukkig weinig lichamelijke klachten, het lijkt soms wel alsof ik me beter voel dan voordat ik zwanger werd. Ik vind het (nog) bewuster leven heerlijk. Ook ik merk dat er van alles wordt versterkt nu ik zwanger ben; mensen en situaties aanvoelen, voorspellende dromen etc. Ik probeer hier elke keer weer het positieve van in te zien. Het is immers een heel bijzondere gave. Als ik merk dat iemand/iets mijn grens over gaat, neem ik heel snel afstand. Dat voelt niet voor niets niet goed. Voordat ik zwanger werd voelde ik al de aanwezigheid van mijn kindje, dat hij nu echt bij me is voelt enorm vertrouwd en goed. Ik doe alles voor die kleine!
Hier ook hsp-er. Mijn lijf pikt alles op, alles lijkt te vibreren, vooral negatieve trillingen. Voor geuren ben ik sowieso gevoelig maar nu nog meer, alles stinkt en is te veel. Door de hormonen heb ik tijdens m'n zwangerschappen veel moeite met mijn emoties. Ik kruip dus ook het liefst in m'n coconnetje en merk ook dat ik bepaalde situaties en/of mensen vermijd. Op dit moment zit ik weer in zo'n fase dat ik nergens zin in heb. Leuke dingen waar ik normaal wel naar uit kijk doen me nu niks. Heel vervelend eigenlijk. Van de andere kant vind ik bepaalde dingen wel erg bijzonder om zo bewust te voelen c.q. mee te maken. Zo voelde ik bij alle 3 de zwangerschappen al van te voren de aanwezigheid van "iets". Dat de testen positief waren vond ik ook totaal niet verbazend. Bij m'n eerste kwam ik in het zkh vw galkolieken maar heb me om m'n zoon geen seconde druk gemaakt omdat ik gewoon wist dat de pijn niks met hem te maken had. Bij de tweede voelde ik direct dat het een tweeling was, helaas is er eentje afgekomen. Wat ik ook wel bijzonder vond was dat ik bij alle drie het geslacht al aanvoelde. Bij deze zwangerschap heb ik wel het gevoel dat er iets gaat zijn bij de bevalling. Niet perse negatief maar iets van een stuit oid. Óf juist een thuisbevalling wat m'n vriend eigenlijk liever niet heeft. Geen idee maar ik ben benieuwd.
Ik kan veel slechter tegen muziek nu, heb ook veel hoofdpijn, maar ook wanneer dit niet het geval is. Ik ruik ook veel meer. Kan in de woonkamer ruiken dat mijn vriend zijn luchtje in de badkamer opdoet (is erg ver weg). Ik ben soms emotioneler.. Kan slechter met negatieve mensen omgaan en kan dingen nog beter voorspellen..
fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! Ik ben (nog) niet zwanger voor zover ik weet. Het gekke is dat ik de laatste tijd aan anderen 'zag' al was het alleen maar op een foto, of in een droom, dat ze zwanger waren en dit een aantal maanden later dus ook zo echt was... Dus ben benieuwd wanneer dit bij mijzelf gebeurd.. Ik ga hier nog even verder lezen!
hoihoi ik ben hsp en 10 weken zwanger op geuren en geluiden reageer ik nog veel sterker. maar verassend genoeg kan ik mentaal alles heel goed loslaten. ik heb namelijk op mijn werk een big isseu meegemaakt afgelopen dagen en ik kan het supergoed loslaten, ik weet niet wat ik mee maak!
hier nog een hspertje hahaha. ik ben er achter gekomen dat ik hsp heb toen ik net bevallen was van mijn dochter in 2010 dus ik weet het nu een tijdje en ik moet zeggen dat ik er denk ik aardig mijn weg in weet te vinden. ik vond het vooral gerust stellend dat ik nu weet wat er is en daarom kan ik er gelijk een stuk beter mee om gaan en voel ik mij zelf niet meer zo schuldig over dingen die ik doe voel ruik hoor of binnen krijg. Nu ben ik weer zwanger maar dan van een tweeling en ik merk er best veel van dat ik hsp heb. bij mijn dochter kon ik niet in de gang lopen van de boter en yochert en zo en nu ruik ik alles veel beter. mijn man stinkt bijvoorbeeld nu in mijn neus heel erg. en iedereen die voor bij komt ook. ook kan ik niet tegen etensgeuren, verder ben ik ook erg emotioneel en zo maar dat heb ik vaker dus dat weet ik ook van mij zelf. ik moet wel zeggen dat ik nu wel vaker mij zelf stoor aan mensen dit heeft te maken met de hormonen en met het hsp. verder heb ik er denk ik weinig last van of ik kan er mee omgaan haahah