Hoi meiden, Even mijn verhaal kwijt Vorige week donderdag middag enorme krampen. Ze kwamen en gingen en er zat 5 minuten tussen. Toen dacht ik... Misschien toch even verloskundige bellen Mijn man was ondertussen thuis gekomen en de verloskundige ontdekte 1cm ontsluiting. Gelijk naar het ziekenhuis, omdat ik nog geen 37 week was. In het ziekenhuis aan de ctg en daar werden inderdaad weeën geconstateerd. Verloskundige zei dat het misschien die nacht wel zou doorzetten. De weeën bleven, maar ontsluiting bleef uit. Slaap prikje gehad en de hele nacht liggen rommelen. Volgende dag werd ik naar de kraamafdeling gebracht. Af en toe ctg, weeën bleven, wel minder heftig en geen verdere ontsluiting. Zaterdag mocht ik dan naar huis. Zondag ochtend zelfde verhaal. Nog steeds geen 37 week, dus hup, weer naar ziekenhuis. Weer geen verdere ontsluiting.... Dus na paar uur weer naar huiss gestuurd. Sinds afgelopen maandag 37 week en nu mag ik thuis blijven. En het blijft rommelen. Zoiezo elke dag wel paar uur krampen / weeën. Volgens de verloskundige is het wachten tot het echt doorgaat en dat hoeft niet lang te duren, maar ik wordt er heel onzeker van en vooral ongeduldig. Elke keer wanneer ik pijn heb denk ik, zou het dan nu echt doorzetten....?? En dan telkens de teleurstelling als het toch ophoud, of als de verloskundige er is, geen verdere, of eigenlijk minimale verdere ontsluiting. Herkent iemand mijn verhaal? En hoelang duurde het voordat het ECHT doorzette. Groetjes, Doula
Wat vervelend! Gelukkig zit je nu wel op 37 weken, maar al dat gerommel en er niets voor terug krijgen is ook niets. Ik hoop voor je dat het snel doorzet
Vervelend, en heel herkenbaar, behalve dan dat het hier echt telkens maar een uurtje is. Heb niet het idee dat dit heel veel doet, we wachten dus maar vrolijk af. Gelukkig ben je de 'magische' 37 over!