Hallo allemaal, ik heb begin dit jaar een hele nare miskraam gehad met allemaal medische toeters en bellen eraan. Nu ben ik heel erg gelukkig dat we opnieuw een baby'tje mogen verwachten. Ben nu 6,5 week zwanger. Volgende week 1e echo en dan nog een met 12 weken en daarna mag ik ipv bij gyneacoloog gewoon in een praktijk. Nu was ik alleen de laatste dagen zo onwijs ziek en beroerd dat ik zeker wist dat mijn familie, die ik vaak zie, het door zouden hebben. Dus gisteren hebben we een taart laten maken en het verteld (en ja hoor, ze hadden al een vermoeden ). Wat zouden jullie hebben gedaan in zo'n situatie? Ik ben nog steeds bang of het volgende week wel goed zal zijn, en 6,5 week is wel megapril natuurlijk....
Ik vind het super knap van je dat je er zo over denkt! Het is niet niks wat je meegemaakt hebt.... en de echo komt wel goed niet teveel piekeren!! en iedereen kan je steunen in deze nieuwe zwangerschap! DUS van harten gefeliciteerd en laat volgend week even weten na de echo en geniet van je zwangerschap ookal is het soms wat moeilijk!
ik heb het, ondanks dat ik een miskraam had gehad ook heel snel verteld hoor, gewoon omdat we positief wilden blijven denken en inderdaad, mocht het weer misgaan is het krijgen van steun erg prettig. Dus ik vind het niet te vroeg
De familie hebben,wij het meteen verteld, voor de echo nog. Toen het misging leefde iedereen mee dus wilden wij het nu ook vertellen. Met de algemene bekendmaking hebben we wat langer gewacht...das pas sinds vandaag zo'n beetje.
vorig jaar heb ik ook een hele nare miskraam gehad. kwam er achter bij de echo. ben na 2 wkn afgevoerd met ambulance na inbrengen van pillen om de miskraam op te wekken. had niemand iets verteld over de zwangerschap, maar toen wist dus de hele buurt het! ben een paar mnd daarna weer zwanger geraakt en superonzeker geweest. heb t nu wel gelijk verteld. wilde er ook gewoon over kunnen praten, zodat ze me ook gerust konden stellen enz. als t fout gaat krijgen anderen het ook vaak te weten.
Allereerst gefeliciteerd!!! Wij hebben het bij onze mk niet verteld en ik heb het daar zo moeilijk mee gehad! Vandaar dat we het nu direct met 6/7 weken hebben verteld. Niet iedereen ging er even leuk op in maar ik vond het ontzettend prettig om alles te kunnen delen! En nu proberen te genieten he meid!
Wij hebben het na onze miskraam JUIST vroeg verteld. Toen ik mn miskraam kreeg wist niemand dat, hebben we niemand verteld. Ik smste 's nachts mn moeder af want ze zou die dag op mn dochter passen ivm werk. Wat heb je dan "Ja een griepje" ik voelde me zo lullig. 's Avonds zaten we als een dood vogeltje bij mn schoonouders aan tafel, ik staarde maar voor me uit, niemand wist 't, niemand kon ons steunen of begrijpen... Vond 't zo akelig... Toen we weer zwanger raakten hebben we het met een week of 8 verteld, ik was weer erg misselijk en toen hebben we 't juist verteld omdat we de vorige keer de steun erg miste. Maar 't belangrijkste natuurlijk: GEFELICITEERD!