Ik was net 17 toen ik zwanger raakte. En inderdaad, met toestemming kun je gewoon trouwen. En ik zou niet te veel op een bezoekje van Jeugdzorg rekenen. Er moet wel meer spelen dan alleen een jonge leeftijd (met uitzondering van héle jonge meisjes uiteraard). Geniet van je zwangerschap en succes!
Mijn buurmeisje van 15 was ook ineens zwanger, 16 toen ze beviel. Nou weet ik via via dat ze onder controle staat bij de kinderbescherming. Ik geloof dat die haar ook wat ondersteuning bieden. Ze woont bij haar moeder met het kindje. Nou moet ik er wel bij zeggen dat dat buurmeisje niet helemaal goed is, erg laag IQ enzo. Misschien dat dat ook meespeelt. Maar als je je kind en jezelf een stabiele omgeving kan bieden, goed voor je kindje zorgt en je mensen hebt waarop je eventueel kan terugvallen (in geval van nood of voor oppas als je op school zit ofzo) lijkt het me dat er niks aan de hand is en dat er geen reden is om 'zomaar' je kind af te pakken.
in principe onderneem jeugdzorg geen stappen als er geen signalen zijn. Wanneer je ouder bijv vertellen dat je inderdaad gaat stappen en het kindje alleen thuis laat, of liever je geld aan sigaretten dan aan voeding uit geeft, of je woonsituatie niet goed genoed is (schimmels/ of andere gevaarlijke dingen) of jeugdzorg langs komt en zelf gebreken constateert waarop geen actie ondernomen word of de jeugdige niet mee werkt, dan halen ze een kindje uit huis. En dat is echt het uiterste... Ze bieden allereerst alternatieven. Ik ben zelf maatschappelijkwerkster, niet werkzaam geweest of wat dan ook bij jeugdzorg, en ja, er worden erge verhalen verteld enz... MAar zij moeten volgens protocollen handelen. En, je hoort het vaak zat, te laat ingegrepen, vader vermoord zoontje en moeder, enz... voorzichtigheid geborden...
Oef! In zo'n geval zou ik het beter vinden als zo'n kindje wel tijdelijk bij bijv de ouders werd geplaatst...
ik ben nu rond 11 weken zwanger, maar is buikkramp, en buikpijn gewoon? offfum moet ik me zorgen maken?
hmm, 16 jaar en zwanger, ik heb het mijn ouders verteld maar mijn schoonouders weten van niks, mijn vriend durft niks tegen hun te zeggen en ik zelf ookniet. hoe kunnen we dit nou het beste doen? ik heb al een klein buikje dus verstoppen kan echt niet meer, ik word er gek van help?
Hoe langer je wacht, hoe erger het wordt, omdat zijn ouders dan ws steeds meer het gevoel zullen krijgen dat je ze al die tijd voorgelogen hebt. Zo snel mogelijk door de zure appel heen dus en vertellen en dan zie je dag voor dag wel hoe het verder loopt en wat je moet doen.... Sterkte!
ohh eng he. Ik kan me het gevoel nog zo naar voren halen! Gewoon doen, t is niet anders. En je kan het maar beter heel leuk verpakken, als ze jullie blijdschap zien zal dat bij hun misschien ook wat wegnemen! Maak een taart met jullie worden opa en oma erop ofzo, smeer beschuit met muisjes. Ze schrikken toch wel, kan je het net zo goed leuk maken!
Ik geloof niet dat de ouders van kindjes die uit huis worden geplaatst het in de regel terecht vinden dat de kindjes worden weggehaald en zo heb je dus altijd 2 kanten aan het verhaal. Ik zeg echt niet dat ze nooit fouten maken maar ben blij dat er een instantie is die let op kleintjes die nog niet voor zichzelf op kunnen komen.