Jemig, nou ik hoop dat die peuterpuberteit niet erger wordt dan dat dit al is. Ze stapt gewoon 's ochtends al met het verkeerde been uit bed. Meteen jengelen, bijna niet willen eten, alleen maar drinken uit de fles (soms tuitbeker), huilen wanneer ze op bed gaat, constant de aandacht willen en niet zelf kunnen spelen... Een maandje geleden was ze veel liever... Hoe is dat bij jullie en wat doen jullie eraan? Constant aandacht geven lijkt me ook niet goed voor de ontwikkeling om zelf te spelen. Help!
Oei.... hier vorige maand ook zo een fase gehad van een paar weken. Nu is ze weer superlief, speelt alleen, jengelt niet, eet goed, zonnig humeurtje elke dag! Maar als ik het zo lees komt er weer een donderwolk aan binnenkort! En ja, het gaat over, straks heb je je lieve meisje weer terug maar wanneer?! Sterkte...!
wat een toeval, ik wilde net een topic gaan openen! Onze dochter is net 16 maanden en verder een schat van een meisje! Vrolijk en speelt meestal zelf. Maar nu heeft ze opeens buien!!! als ze iets niet mag, of iets lukt niet dan maakt ze zich helemaal stijf, en daarstraks ging ze zelfs dramatisch op de grond liggen! Met rood aangelopen hoofd en ondertussen even kijken wat ik zou doen de boef!!! Ik weet iig dat ik dan niet toe moet geven (haar dr zin geven) want dan leert ze dat die buien beloond worden. Maar ik vind het wel lastig hoor, wat te doen. Als ik haar optil gaat het volgens mij snel over, maar goed dan heeft ze dus wel de aandacht gekregen. Aan de andere kant denk ik dan: dan haal ik haar uit de boze bui.. maar wil haar niet gaan verwennen dat ze denkt ah driftig doen is optillen... Nu heb ik er niet te veel aandacht aan gegeven, en tussendoor geprobeerd wat af te leiden met een speeltje 9werd weggemept...) Iemand tips? wat betreft het zelf spelen, ik herken eht wel dat ze soms als ik echt even iets moet doen, juist de aandacht wil. Wat ik dan doe is even spelen met haar zodat ze zelf goed in t spel zit, en dan wat anders gaan doen. (dat zeg ik dan ook, niet dat ze t echt snapt...) Ik speel dan wel iets wat ze zelf kan, bijvoorbeeld iets in en uit een bakje doen oid. Doe je een aangeefspelletje dan wordt het weer lastig onderbreken. Verder helpt het me om dan eerst even min klusje af te maken terwijl ik wel rustig tegen haar praat. Ze moet van me leren soms even te wachten. Daarna geef ik haar dan weer even de onverdeelde aandacht. Moeilijk is het soms he! vanmorgend acht ik ook jemig de peuterpuberteit gaat nog komen!!!! Ben benieuwd naar jullie adviezen en ervaringen!
Heel herkenbaar. En ja het gaat over: over een paar weken is ze 17 maanden . Mijn ervaring tot nu toe is dat het in fases komt en gaat. Wat hier de laatste maanden helpt als hij aandacht wil op het moment dat ik iets doe, is om ons boefie zijn eigen rol te geven: een eigen schoonmaakdoekje, ook een theedoek en wat onbreekbare afwas, mee laten koken met een bakje en een lepel, etc. En dan een compliment geven dat hij zo goed mee helpt. Vind hij fantastisch. En verder helaas toch het gejengeld soms keihard negeren nadat ik gezegd heb 'Ga maar lekker even zelf spelen, mama doet nu even ... Als ik klaar ben met ..., dan gaan we samen ...'. Het werkt hier toch het beste. Maar ook ik hou me hart vast, het kan nog veel erger worden als ze twee zijn.
die van ons is nu 22 maanden... Vandaag tot 2x toe een driftbui. De 1e duurde 20 minuten. De 2e bijna een úúr!!! Na 3 kwartier dacht ik dat het over was, en wilde ik haar luier verschonen en toen begon alles dus wéér opnieuw... aaaargh! Op zo'n moment krijst ze, ligt ze op de grond te draaien en alles en iedereen wat te dichtbij komt, moet het dan ontgelden. Aanraken mag écht niet dan. Dus stevig vasthouden (wat bijna niet lukt overigens) werkt alleen maar averechts. De bui zakt er echt niet van. Toen het eindelijk even stil werd (ik zat even in een andere kamer -werd anders écht gek) , ging ik kijken, zat ze op haar knietjes, keek me aan, en strekte toen haar armpjes uit. Ze zei zelfs 'klaar' ... En toen was het dus echt over. En konden we gewoon weer doen wat de planning was, eventjes naar de winkels... en was ze weer hartstikke lief. Ik heb nu ook zoiets... wat als het nóg erger wordt?! Maar oke, dan doe ik waarschijnlijk het zelfde als nu, net zoals toen bij 11 maanden, en toen bij 15/16 maanden .
Zoooo ontzettend herkenbaar. Valerie was rond de 16 weken ook echt een paar weken helemaal van slag. Gejengel en gejank om niks, en als ik een keer zei dat iets niet mocht, dan maakte ze er echt een drama van. Maar eigenlijk sinds vorige week....is ze weer 'normaal'. Dus ja, het gaat weer over
Grappig ik herken het ook. Ik moet er soms wel om lachen hoor hoe hij staat te stampvoeten. Maar ik word er wel moe van af en toe!
Hier precies hetzelfde, Het wakker worden gaat goed, dan is ze zoooo lief.. maar daarna, ik zou d'r af en toe wel op marktplaats kunnen zetten
Hier een meisje van bijna 15 maanden dat de laatste tijd ook veranderd lijkt te zijn in een klein draakje. Enne... misschien niet leuk om te horen, maar wij hebben er ook nog een van 3 jaar rondlopen en ook die is de peuterpuberteit nog niet voorbij. Maar aan de andere kant: het gaat in sprongetjes en er zitten tussen de donderwolken gelukkig ook zat leuke momenten. Waarin je kindje telkens weer nieuwe dingen kan en begrijpt. Houd je aan die momenten vast, hoe moeilijk het ook is soms. Sterkte met alle opstandige en dwarse peutertjes! Groetjes, Wendy
Wat fijn om dezelfde ervaringen te horen! Het is soms erg lastig, want ik ben aan het afstuderen en kom bijna niet aan mijn werk toe nu. Soms laat ik haar echt even jengelen en piepen en reageer ik niet. Soms werkt dat en gaat ze dan zelf spelen, maar vaak genoeg wordt het uiteindelijk echt huilen. Net wilde ze bijna niet eten, heb 1 hapje gedwongen en toen haar uit de kinderstoel gehaald. Drama! Dat was niet de bedoeling. Ze bleef maar huilen, dus ik heb haar maar in bed gelegd... Eventjes gehuild en toen gaan slapen. Zou ze ook moe van zichzelf worden?
@ firegirl dat is inderdaad pittig, als je ook afstudeert! Misschien kun je haar af en toe even bij iemand brengen zodat je door kunt werken en daarna er voor haar bent? En t is inderdaad ook goed om geregeld gewoon zelf te laten spelen en niet meteen aandacht geven.... Lastig soms he! Ik heb het meestal als ik even iets voor mijn werk moet doen achter de compu, of als ik sta te koken. Dan heeft ze me opeens nodig en wil niet alleen spelen... terwijl ze anders gewoon lekker door t huis scharrelt...
Hier ook eentje met het zelfde probleem...stampvoeten, gooien met speelgoed, slaan als ze haar zin niet krijgt. En als ik haar dan nog negeer...keihard krijsen... Gelukkig werkt dit bij deze mama allemaal niet zo...want bij mij is nee gewoon echt nee...dus ze is snel weer stil. Een paar weken geleden wilde ze opeens niet meer gaan slapen 's avonds. Toen lag ze zeker 1 uur te krijsen in bed voor ze ging slapen. Ik heb haar genegeerd, heeel moeilijk, maar na 3 dagen was het over.
Wat ik hier doe als ze weer eens drama queen uithangt op de grond is bij haar neerhurken, haar naam roepen en dan heel serieus aankijken vragen wat er aan de hand is. Je ziet haar dan denken (en is dus meteen afgeleid) soms zegt ze dan even iets of gaat ze zelf meteen wat anders doen en als het een beetje langer duurt vraag ik "waar is de bal/pop oid" en dan gaat ze die zoeken. Werkt (tot nu toe) geweldig hier
ik doe de laatste tijd al het negatieve gedrag helemaal negeren. ze hangt ook soms heel veel aan me maar dan zeg ik dat ze heel lief kan zelf spelen en dan is het ff door mopperen maar uiteindelijk gaat ze zelf lekker spelen. en het stampen/gillen (dit deed ze ook een poos, gillen als ze geen aandacht kreeeg) heb ik genegeerd en nu doet ze het gelukkig niet meer. en idd, komt met golven en dan gaat het weer weg. tzal er allemaal wel bij horen en als het met te gortig wordt na een paar dagen kies ik echt een middagje voor mezelf en oma wil dan wel even oppassen, anders ga ik ook nog stampvoeten