Zijn hier andere moeders met kinderen in de leeftijd rond 16 maanden waarvan zoon of dochter ook zo driftig is. Ons zoontje wil echt constant zijn zin. Anders is het huilen gillen geblazen. Hij kan soms ook schattig en hart verwarmend zijn maar 85% van zijn dag is hij aan het huilen lijkt het wel en het zuigt energie. Hij wil bijv constant mij of me man mee naar de voordeur brengen en wil dan naar buiten toe. Hij wil de poort van de tuin openmaken klimt er letterlijk op als je hem eraf tilt is het gillen. Als je iets afpakt wat hij niet mag is het gillen. Als jd hem vanuit de keuken meeneemt naar de woonkamer. Sinds kort wil hij ook altijd aan het stopcontact zitten wat natuurlijk absoluut niet mag. Hij huilt gilt gooit zn hoofd achterover. Laat zich op zn billen vallen. En alles is nee. Ik dacht dat dit pas vanaf 2 was....als hij zn zin krijgt is alles ok maar anders...
hier nog 1! Het is nog niet heel de dag door, maar mevrouw kan drifbuien krijgen waar je u tegen zegt. We negeren het, want dan is ze er vaak binnen vijf minuten uit. Als ze heel huilerig is en niets is goed, ga ik vaak met der buiten spelen. En bijvoorbeeld ik stond vandaag in de etos en ze pakte iets wat ze niet mag. Gaat ze in de etos staan krijsen. Dan pak ik mij gewoon onder der arm en negeer ik der gedrag. Vaak is ze er dan zo uit. Maar het is zeker erg vermoeiend
Hier een driftkikker, maar van een heel ander kaliber. En ook al vanaf 8 maanden. Het hoeft niet pas met twee jaar te beginnen. Sommige kinderen zijn er wat vroeger mee.
Ow ja, hier ook een driftkikker. Maar ik moet zeggen dat ie nu weer in een iets betere fase zit sinds een week. Eindelijk. Ik dacht echt dat het helemaal niets meer ging worden tot de peuterpuberteit voorbij was. Ik heb m laatst een driftbui even helemaal uit laten razen terwijl ik naast m op de grond zat en zei dat ie best boos mocht zijn en dat ik goed begreep dat hij het leuk vond om op de aanrecht te klimmen maar dat het niet mocht. En ow ow, hij ging tekeer! Toen wilde ie zn speen en klom op schoot en heeft 10 min geknuffeld. Eerst ging ik m veelal afleiden omdat ik zoiets had: dadelijk wordt ie zo boos dat ie de hele dag boos blijft. Maar het tegendeel is juist waar. Op het moment dat ie zn frustratie kwijt kan (terwijl ik rustig en begripvol blijf), is ie daarna vaak juist wel veel beter te pruimen.
Ja ik ga idd ook vaak naar buiten rondje op de fiets soms wandelen. En vaak negeer ik de driftbuien ook dat is idd het beste. Maar het is gewoon vermoeiend want soms is echt niks goed.
Hier ook een driftkikker. Ik benoem vaak dat ik begrijp dat ze boos is omdat ze iets niet mag en leg haar dan (meestal terwijl ze krijst) nog uit waarom ze het niet mag. Ik probeer haar dan even te negeren, na een minuut is de ergste boosheid er wel uit en snikt ze nog wel na of is ze een beetje aan het jengelen. Dan is het moment om haar af te leiden met een leuk liedje, boekje, spelletje oid. Ze kan hier idd ook op de grond gaan liggen krijsen in de supermarkt. Dan blijf ik er gewoon naast staan tot ze weer opstaat (en dat is meestal wel vrij snel, als ze er lang in blijft hangen dan zet ik haar gewoon op haar voeten en zeg, kom houd jij maar de spaghetti vast (oid))
Hier ook een driftkikker, maar dan met 14 maanden. Ze is volgens mij gewoon enorm gefrustreerd, ze wil meer dan dat ze kan. Op het moment wil ze de huistelefoon maar die mag ze niet. Dan zet ze een keel op! Ik heb al visioenen van de supermarkt en een krijsende dochter die op de grond ligt omdat ze geen koekje mag, haha Ook bij het luierverschonen en handen poetsen gaat ze compleet over stuur. Ze gooit zich gewoon van de commode af. Leuk bij een poepluier Ik probeer haar zo veel mogelijk af te leiden en inderdaad haar gevoelens te benoemen. Ik vind ook dat die er mogen zijn. Maar lastig vind ik het wel. Gister heeft ze vanaf het wakker worden, tot haar ontbijt (15 min.) 9 keer zo'n huilbui gehad. Dan ben ik geel blij dat het zondag is en m'n man het even kan overnemen!