Ik zit met een probleem. Mijn vriend en ik zijn momenteel 25 weken zwanger. Mijn vriend is deze week begonnen bij defensie. Hij wil daar gaan werken als luchtverkeersleider en zit nu in de basisopleiding van militair. In die periode moet hij doordeweeks van huis en alleen zaterdag en zondag thuis. Deze eerste week valt me zo zwaar dat hij niet thuis is. Ik heb vroeger altijd gezegd ik wil geen vriend bij defensie. Hij heeft altijd in de horeca gewerkt en is daar helemaal klaar mee. Hij heeft vroeger altijd wel over defensie gedacht en dat hem dat wel wat lijkt. Toen hij ging solliciteren dat ik dat wordt hem toch niet. Maar het werd hem dus wel. Hij was zo enthousiast hierover dat ik mijn gevoel apart heb gezet. Ik gunde hem dit ook wel. Maar deze week valt me al zo verschrikkelijk zwaar, ik zie gewoon op tegen mijn verlof omdat ik dan ook alleen zit. Is er misschien iemand die weet hoe ik hier mee om moet gaan en wat ik hier kan doen zodat ik dit beter kan handelen? Ik hou van hem en wil hem ook niet kwijt. Kan iemand mij hierbij helpen?
Waarom wil je dat hij geen militair is. Hoor nu voornamelijk de reden dat hij doordeweeks van huis is.... Ik denk dat dit bij veel gezinnen zo is ongeacht hun baan. Dat hij op oefeningen gaat of zelfs uitgezonden word natuurlijk een ander verhaal. Die gevoelens waren die eral voordat je zwanger was of kunnen Hormonen ook en rol spelen?
Veel afleiding zoeken, doe leuke dingen met vriendinnen, babyshoppen, lees een goed boek, kijk naar een leuke serie enz. enz. en accepteer dat het nu eenmaal zo is.
Werk je zelf? Want dan zijn de avonden toch niet zo heel lang. Ik snap het wel goed hoor, ik hou er ook niet van om lange tijd alleen te zijn, paar dagen gaan wel, maar zoals jij stuurt de hele werkweek, lijkt me ook niet fijn. Als je inderdaad de hele dag thuis bent is dat wel heftig, zeker met een klein kindje erbij. Ik weet niet of je een (schoon)moeder hebt die in de buurt woont, dan zou ik af en toe misschien wel vragen of ze je met wat dingen kunnen helpen, zeker als je bevallen bent en tijdens de laatste loodjes. Verder afspreken met vriendinnen, een zwangerschapscursus doen, misschien zwangerschapsyoga, of nog een andere beweeg cursus ernaast, wat afleiding zoeken dus eigenlijk. Kan ook als de baby er is, mamafit cursusjes, dan kom je ook weer in contact met andere moeders, en ben je wat minder alleen. Wat ik verder zou doen is bespreken met je man, hoe lang dit precies gaat duren, hoe hij het straks ziet met jullie kindje erbij. Etc. Ik neem aan dat hij nu de basistraining gaat doen, maar naar mijn weten ben je ook niet zomaar luchtverkeersleider, daar is geloof ik een erg intensieve selectie voor. Dus wat als hij dat niet haalt, welke weg wil hij dan in, en blijft hij dan ook lange tijd van huis. Etc. Succes ermee, en een hele fijne zwangerschap!
Dat zou voor mij ook al reden genoeg zijn hoor Ik denk dat je jezelf tijd moet geven om er aan te wennen. Je leven een beetje anders gaan indelen/inrichten zonder je mannetje dagelijks. Maar dat kan best even lastig zijn.
Alles went. Mijn vriend heeft om de week avonddienst. Dan zien we elkaar max een uur per dag als we geluk hebben. En ja, we slapen wel in hetzelfde bed etc, maar je leeft in die week behoorlijk langs elkaar heen. De eerste keer viel het ook erg zwaar. Ik verveelde me kapot zodra de kids op bed lagen, series etc op tv waren lang niet zo leuk omdat ik ze alleen moest kijken, etc etc Maar nu vind ik soms juist heel prettig. Ik kan lekker tegelijk met de kids m'n nest in, beetje series kijken die hij absoluut niks vindt, tv kijken of gewoon om 10 uur gaan slapen Jouw situatie is wel iets anders, maar zoals ik al zei: alles went.
Ja het is wel iets dat je moet kunnen. Ik geloof niet dat zoiets kan gaan wennen. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik het wel een verschil vind of het defensie is of offshore. Ik heb ervaring met beide. De eerste 5 jaar van onze relatie zat hij bij de Marine. Dan was hij soms dus 4-5 maanden weg. Wij hebben toen besloten om dat niet meer te willen. Nu is mijn man een maand weg en een maand thuis. Dit vinden we beide heel erg goed. Je hebt echt een week nodig om even je draai te vinden. Dan 3 weken is het normaal en draai ik alles alleen. En in de maand thuis is hij er elke dag. Echt heerlijk. Maar goed...dit is iets wat we beide heel goed kunnen. Ik vind een paar weken alleen soms ook echt heerlijk. Echt even tijd voor mezelf wanneer ik dat wil. Beide zijn we mensen die heel goed alleen kunnen zijn. Kan me ook voorstellen dat je dat niet kunt. Wees wel eerlijk tegen jezelf en elkaar als je het niet fijn vindt. Want anders lijkt het me niet een fijn leven.
Hey, als hij uiteindelijk de opleidingen heett gehad krijgt hij een functie eegens. Dan kan hij , op oefeningen na, altijd nog s avonds naar huis. Mits het niet te ver rijden is.
Ha, ik was dus niet de enige. Samen in verwachting kan wel, maar samen zwanger nog nooit van gehoord. On topic. Je zal er aan moeten wennen als je het hem wel gunt. Net zoals horeca en vrachtwagenchauffeur (en nog een aantal beroepen) is het een baan waar je veel op jezelf zult zijn.
Mijn vriend is internationaal vrachtwagen chauffeur, hij is ook vaak 1 week weg en alleen de zaterdag en zondag thuis.. Of soms alleen de zondag.. Af en toe is hij ook wel eens 2 weken weg. Moet zeggen dat ik er aan gewend ben geraakt, ga vaak wat met vriendinnen doen en doe door de weeks m'n eigen ding. Ik denk dat je je draai moet vinden en kijken wat je fijn vind om te doen. De laatste 5 weken van de zwangerschap was hij wel in nederland en elke avond thuis, en nu onze prachtige zoon geboren is is hij ook wat meer thuis gelukkih 😊
Je had ook je twijfels wel eerder uit mogen spreken naar hem. Zou dat alsnog doen. En anders gewoon accepteren en het beste ervan maken. En niet zo afhankelijk zijn van hem. Duizenden dingen die je kan doen als je alleen bent. Mijn vriend werkt 's nachts, ik overdag, wij zien elkaar ook alleen in het weekend. Niet altijd leuk alles hoeven doen doordeweeks, maar zoveel tijd voor mezelf is soms ook wel fijn. Ik verveel me nooit hoor!
Meid, mijn man is ook militair en al jaren lang. Nee het is niet leuk om veel alleen te doen... Hij moet nu een cursus in die bepalend is voor zijn carrière bij defensie. 2,5 uur hiervandaan dus ik ben doordeweeks alleen. En ja, het is zwaar. Ik heb 2 kindjes, eentje bijna 6 en een is 2. Over 10 weken komt de derde erbij, plus we zitten nu in de verbouwing voor meer plek in huis... Dus echt een ramp. Maarrrrr het is hoe je je opstelt het voordeel is dat ik zelf militair ben geweest en weet hoe het is. Plus ik bekijk het positief: hij doet wat hij leuk vindt, heeft goede zin daardoor en mist ons ook ontzettend. Dit is iets wat je kan bespreken onder elkaar he? Ik zeg ook altijd dat ik hem vreselijk mis en dat maken we helemaal goed in het weekend Ja, hij gaat nu die opleiding in, en nog wel wat meer maar uiteindelijk krijgt hij een vaste plek en dan kan hij wellicht alsnog elke avond naar huis. Dat is hier (buiten de cursus om) wel het geval hoor
Mijn man werkt ook bij defensie. Inmiddels al 12,5 jaar. Maar ik kan me de opleiding nog herinneren alsof het gisteren was. Idd de hele week intern en alleen het weekend thuis.ik woonde gelukkig nog thuis maar hij woonde al wel ruim een jaar bij ons in huis. Ik kan alleen maar zeggen dat je er echt even doorheen moet bijten. En proberen de weekenden extra gezellig te maken. Doordeweeks afleiding zoeken. En het klinkt misschien heel raar maar het went echt! Als de opleiding klaar is gaat ie wss ook onregelmatig werken en dat is ook al een omschakeling op zich...
Mijn vader heeft toen ik een kind was een periode in het buitenland gewerkt. Was hij ook alleen in het weekend thuis. Dat was voor mijn moeder niet leuk, maar het was een investering in zijn carriere en een goede keus voor ons gezin. Je moet proberen naar de lange termijn te kijken, naar waar je het voor doet. Deze periode is vervelend, maar gaat voorbij. En dan heb je een vriend die een mooie functie heeft en ook nog eens echt doet waar hij blij van wordt. Dat is toch geweldig?
Die opleiding is maar 4 maanden. (Soort AMO waarschijnlijk) Ik ben ook samen met een militair. Nu zit hij dichtbij op kazerne en is iedere avond (op oefeningen na) thuis. Maar zodra de baby geboren is gaat hij starten op de KMS. Ruim 1.5 uur hier vandaan. Hij wordt dus binnenslaper. Tja dan ben je ook alleen. Ik moet zeggen dat het wel went, als er ritme in zit. Toen hij bij de AMO begon zat dat ritme er zo in. Natuurlijk miste ik hem maar het voelde anders als dat hij op oefening is. Dan zit je in dat ritme iedere avond thuis & dan in eens weken weg.. Ook ik heb altijd geroepen geen militair. Maar als ik zie hoeveel plezier hij in zijn werk heeft, waarom zou ik hem dat niet gunnen.
Jeetje, zou ik even blij zijn als hij voor zo'n baan zou gaan. Tien keer liever een luchtverkeersleider dan iemand die in de horeca werkt. Niet om flauw te doen, maar je kunt het misschien ook omdraaien. Vindt hij het leuk om zijn zwangere vrouw alleen te laten? Vast niet, maar hij doet het wél voor jou en jullie kindje. Als hij deze baan heeft geeft daf jullie vast meer zekerheid voor de toekomst. Je kunt er denk ik best aan wennen, het begin is altijd lastig. Je moet voor jezelf een nieuw ritme vinden en een andere invulling aan dingen die je voorheen altijd samen deed. Hier ben ik veel alleen met 2, straks 3 kinderen. Het is hier nooit anders geweest. Na een vakantie is het altijd weer even wennen maar ik vind het vaak ook heel fijn om weer een paar dagen op mezelf te zijn. Je geniet er weer extra van als je samen bent. De kinderen weten niet beter. We vinden het natuurlijk niet altijd leuk, maar we leven er goed van en nemen het ongemak dan maar op de koop toe. Zoals anderen al aangaven, probeer er op een positieve manier mee om te gaan, dat scheelt de helft.