Zoals iedereen hier zegt: Je vriendin moet zelf haar beslissing maken. En denk iederdaad zoals iemand anders al zei (weet even niet meer wie) dat de meeste mensen hier op het forum niet de goede gesprekspartners zijn omdat iedereen hier heel graag kinderen wil. Ik ben zelf zwanger geweest toen ik 15 was (condoom gescheurd). Ik kon hier gelukkig goed met mijn moeder over praten. Ik heb toen besloten om het kindje niet te laten komen. Ik vond mezelf veel te jong om voor een kindje te zorgen. Ik heb er nooit spijt van gehad. En ik ben heel erg blij dat ik nu, 8 jaar later, pas mijn eertse kindje ga krijgen. Ik wil hier mee zeggen dat je vriendin er niet perse een trauma aan hoeft over te houden. Ze kan ook zo denken: Later krijg ik een mooi kindje van een man die van me houdt. Maar zoals ik en iedereen al eerder zei. Je vriendin moet zelf kiezen! Veder wil ik geen meningen over mijn beslissing van toen.
Ik denk dat als je vriendin twijfelt, het beter is als ze het kindje houdt. Dit is een heel gevoelig onderwerp, maar ik geloof dat je nooit spijt krijgt van een kind houden. Nee, het zal niet altijd makkelijk zijn en ja, ze zal er dingen voor op moeten geven. Maar ik geloof dat het het waard zal zijn. Dit kan een heel bijzonder mensje worden, iemand als jij en ik. En het leven is niet altijd makkelijk, maar ik ben blij dat ik er ben!!
Ik weet dat je geen meningen wilt over je beslissing van toen. Ik wil toch even reageren maar dan wel positief op jou verhaal. Ik heb dit ook meegemaakt toen ik 23 was. Bij mij was het door de prikpil heen gegaan (en gescheurd condoom) en heb toen gelijk gezegd tegen mijn nu ex dat ik nog geen kinderen wilde (we konden elkaar net 2 weken en was de 1e keer dat we sex hadden gelijk raak) Dat hij toen met mij mee is gegaan naar de abortuskliniek heeft mij wel geholpen en heb er nu zeker nog steeds geen spijt van. Bleek toen ook nog eens een tweeling te zijn. Tuurlijk heb ik wel eens gedacht stel dat ik nu geen kinderen meer kan krijgen en zeker na mijn miskraam heb ik wel gedacht van het zal toch niet.. maar nu inmiddels 33 weken zwanger en dit wordt ons 1e kindje (ben de andere niet vergeten hoor want heb wel 3 vlinders op mijn lichaam getatoeerd staan ) maar heb er zeker geen trauma aan over gehouden. Ik ga niet zeggen wat ze moet doen maar als ze besluit het weg te halen laat ze dan wel naar een erkende kliniek gaan dan weet ze zeker dat alles goed en hygienisch gebeurd. Sterkte voor je vriendin in deze moeilijke tijd met moeilijke beslissing
Een hele moeilijke beslissing die je vriendin zelf moet maken. Ik denk ook dat alle reacties hier haar misschien alleen maar meer doen twijfelen. Er zijn namelijk altijd voor- en tegenstanders....en aangezien wij allemaal de precieze situatie niet kunnen beoordelen is het erg moeilijk om een oordeel te geven. Ik geef dus ook mijn mening niet. Wel het advies voor haar om er over te praten met haar naasten/huisarts/andere instanties en wens ik haar ongelooflijk veel sterkte en kracht om deze moeilijke knoop door te hakken! En fijn voor haar dat ze zo'n goede vriendin heeft aan jou!
ik wil jullie toch allemaal bedanken voor de reacties.. en namens haar (de meid waar het over gaat) bedankt voor alle sterkte wensen.. ik snap het heel goed dat er veel word gezegt dat het haar eigen keus is.. wat NATUURLIJK ook zo is.. Baas In Eigen Buik.!!
Ikzelf ben mama geworden op mijn 18e (Inmiddels 19). Ook de vader van mijn kindje wilde het absoluut niet & stond erop dat ik het zou weghalen. Heb een erg moeilijke tijd achter de rug en had een afspraak gemaakt in het ziekenhuis voor abortus. In de 5 dagen verplichte bedenktijd heb ik me bedacht....Ik wilde dit kindje..Ik zou er spijt van krijgen als ik het zou laten weghalen. Inmiddels is mijn dochtertje 4 maanden jong en wat ben ik blij dat ze er is! Pfft had het mezelf nooit vergeven... Ze moet doen waar ze zich het beste bij voelt & hoe de thuis situatie is. Maar ze moet zich vooral niet laten beinvloeden door haar ex. Misschien is het wel verstandig om eerst met een maatschappelijkwerker te praten....Een buitenstaander...Lijkt me heel verstandig. Succes!
adoptie!???????????? heftig, veel sterkte en praat veel met haar dat heeft ze nu nodig... laat haar adoptie bekijken en andere mogelijkheden.
Lastige situatie... Maar het lijkt me wijs om gewoon eerlijk en open te zijn naar de ouders toe. Ik was ook altijd bang dat mijn ouders me op straat zouden zetten als ik zwanger zou zijn. Maar dit is niet gebeurd. Ik was dan 18 toen ik mijn 1e kindje kreeg. Het is goed om er met elkaar over te praten. Evt. met een maatschappelijk werker erbij, of met de huisarts? Het is goed om alle opties goed te overwegen. Je vriendin zal hulp nodig hebben, of ze het nu houd of weg laat halen. het zal beide ingrijpend zijn! Ik ben ook een jonge mama geworden, gelukkig wel een hele lieve vriend die me wel wou steunen! We zijn ook getrouwd toen ik zwanger was van de 1e. Heel erg veel sterkte gewenst!
dit kan niemand maar alleen zij belissen.... vergeet niet overige opties, pleegouders of adoptie of dergelijk
die keuze moet ze zelf maken.. krijgt ze nog een gesprek met iemand van de kliniek die bepaald of ze erachter staat ? abortus is niet de enige optie.. ik zou haar naar de huisarts oid sturen zodat ze meer info kan krijgen en iemand waar ze dit mee kan bespreken en die alle mogelijkheden laat zien. want al past dit kindje misschien niet in haar leven,er zijn genoeg vrouwen die heeeeeell graag moeder willen worden en onvruchtbaar zijn bijv. wens je vriendin veel wijsheid met het maken van haar beslissing!
Een beetje jammer dat hier (volwassen!) vrouwen gaan verkondigen dat ze het niet weg moet laten halen, omdat zij nog niet zwanger zijn geraakt of een miskraam gehad hebben. We hebben het hier over een meisje van 16... TS, wat lief van je dat jij dit voor je vriendin aan het uitzoeken bent! Ik hoop dat ze, welke keuze ze ook maakt, ze op jouw steun kan blijven rekenen. En dat ze er zelf 100% achter staat. Sterkte ermee!
ik snap alle reactie heel goed.. ook het zelf beslissen. wat ze ook wel degelijk doet. ze trekt zich niet veel meer aan van haar ex en denk goed na er over wat ze wil doen. ook weet ik (en zij ook wel) dat abortus niet de 1nigste optie is.. maar zelf wil ze dat naar mijn idee niet.. waarom weet ik niet. de laatste reactie van vond ik er mooi, en erg waar. ik neem alle reacties mee naar haar toe, en praat verder met haar. ze zit nu nog in de 5 dagen verplichte bedenkingstijd. dus ze denkt er nog verder over na. waarschijnlijk word ze woensdag gebeld door het ziekenhuis voor een afspraak. ook om duidelijk te stellen hoe oud het kleintje nu zal zijn. zelf ben ik ook zeker tegen abortus maar goed, zo als jullie allemaal al zeggen, het is HAAR keus. dus ik ga haar niet dwingen, dat mag ik of wie dan ook niet doen. maar hoever het ook tegen mijn principes in gaat, ik sta er wel voor haar. ook al vind ik het hele moeilijk. ze is mijn beste vriendin dus ik laat haar niet vallen. verder is het misschien fijn om te weten voor de mensen die dit lezen dat zij misschien niet haar vader kan inlichten vanwege dat hij korsakov heeft en haar moeder buiten beeld in vanaf haar 2de jaar. we wel mijn moeder hebben in gelicht omdat we er wel een volwassene bij wouden hebben. en er ook op school al met de mentor is gepraat. verder praat ik veel met zowel mijn moeder (die dus ook mee is geweest met ons naar de huisarts) en mijn vader en met mijn eigen vriend. Zij weet zelf ook dat ze elk moment van de dag mij mag bellen (als we niet samen op school zijn) of dat ze via mij mijn ouders kan bereiken en we altijd bereid zijn naar haar toe te komen (ook al ben ik al het huis uit). Ik hou jullie op de hoogte en lees de reacties zo veel en snel mogelijk.!!
Ik vind dat je er mooi en goed mee om gaat TS, ook al ben je een tegenstander dan alsnog si het een beslissing die haar leven gaat beinvloeden en ik vind het mooi dat je daar toch neutraal in blijft!! @de rest, ik heb zelf een overledne kindje met 20 weken en een ma meegemaakt, ben niet voor en niet tegen abortus, maar ga ajb je eigen gevoel omdat je een miskraam hebt meegemaakt of omdat jij of anderen geen kindjes kunnen krijgen. Dat is ontzettend klote voor jou, maar daar heeft een 16 jarig kind geen drol mee te maken. Een abortus betekend ook geen verminderde kans op een volgende zwangerschap, dit was vroeger misschien zo, maar tegenwoordig niet meer. Die meid is pas 16, hoeft geen steun vanaf huis te verwachten, dr exvriendje kan ze ook niks mee, ik zou het heel goed begrijpen als zij er voor kiest om deze zwangerschap af te laten breken. Hoe rot dat voor wie dan ook is. Ik zeg niet dat het goed is, het is alleen ook niet fout. Dat geblaat over 'een kind houden omdat je het ook gemaakt hebt' Alsof iedereen hier zn hele leven sex heeft gehad met dat in zijn of haar achterhoofd, ajb zeg! Als ik zie hoe veel kindjes mishandeld worden of het jeugdzorg traject (en dan niet in positieve zin) in gaan dan denk ik wel eens hoe hard ook, het kindje was beter afgeweest als het nooit gekomen was dan met al het leed en mogelijke geestelijke beschadigingen wat het nu meemaakt.
Fijn dat je er bent voor je vriendin, heel goed van je ! Ook verstandig dat jullie een volwassene hebben ingeschakeld erbij. Ik hoop dat ze goed kan na denken in deze vijf dagen over wat ze wel en niet wilt. En ze moet er niet bang laten maken door de dames hier ! Tot een bepaald aantal weken hoeven ze het kindje niet via curretage weg te halen maar kan het ook met medicijnen. Ik denk dat ze die keuze ook wel mee zal krijgen uit het ziekenhuis. Laat haar hier alvast over in lezen tot 7 of 9 weken worden deze medicijnen nog gegeven ( in ieder geval bij GGD ) Veel sterkte voor je vriendin in deze moeilijke tijd.
De abortuspil (mifepristone, oorspronkelijk gekend als RU 486) wordt sinds 1 februari 2000 in Nederland gebruikt en kan ingenomen worden tot 49 dagen na de eerste dag van de laatste menstruatie (= 3 weken over tijd). Dit werkt in 83% van 'gevallen'. (ik weet niet hoe correct dit nog is)
Tja, dat is een moeilijke kwestie.. Ik weet niet goed wat ik zou doen, maar denk dat ik het zou houden. Ik ben namelijk bang dat ik eeuwig spijt zou hebben. En dat lijkt me vreselijk. Natuurlijk zal het niet makkelijk zijn om wel een kindje op te voeden op die leeftijd. Maar misschien zijn er opties..? Ik zou ook zeker naar een instantie gaan (of je door de huisarts laten verwijzen) voor een goed adviesgesprek. Maar goed, ik heb het dan ook nooit hoeven kiezen. Daarbij vind ik dat ze het zeker NIET moet doen, omdat hij dat vind. Jammer dan voor hem. Goed dat jullie jouw ouders erbij betrokken hebben. Verstandige keuze. Ik hoop voor haar dat ze de keuze maakt wat het beste voor haar lijkt. Welke dat ook mag zijn!! Sterkte!
ik moet zeggen dat ik sommige reacties echt raar vind. Die van je weet dat je zwanger kan worden, wie vrijt moet de gevolgen dragen, ... Een kind maken of krijgen MAG geen straf zijn he. Als je om die reden je kindje zou houden zou dat echt verkeerd en onbezonnen zijn (kan zelfs verkeerd aflopen in mijn ogen). Hou er rekening mee dat deze meid 16 jaar is, waarschijnlijk zoals vele op die leeftijd onbezonnen en naïef. En kindje krijgen is heel zwaar en zal heel je leven veranderen. Begrijp me niet verkeerd en ben helemaal niet tegen tienermoeders want heb er zelfs grote bewondering voor hoe zij hun eigen jonge leven opzij kunnen zetten om voluit voor hun kindje te gaan (meestal nog zonder papa in beeld). Tips naar deze meid toe kan ik niet geven maar praat met profesionele hulp zij weten beter hoe ze hier mee moeten omgaan. Veel succes voor je vriendin en hopelijk zal ze snel de juiste keuze maken.
@lenka: ik vind jou reactie erg mooi en ook zeker wel waar.. ik vraag om mensen hun mening maar, ik snap wel dat jij zegt dat mensen niet moeten zeggen dat je het nooit weg mag laten halen.. der zijn zelf voor mij (ook al ben ik tegen abortus) nog wel situaties waarvan ik denk, hier is/ was het wel het beste.. maar zelf denk ik in dit geval dat zij haar kind wel een goede toekomst zou kunnen geven.. maar zo als ik al vaker zei, het blijft haar keus.. ik kan haar niet dwingen.. ze weet zelf wel dat ze wel goed weet wat er aan de hand is, wat het allemaal betekend en dat ze er goed over na moet denken.. maar daarom is het wel handig om ook verschillenden meningen mee te nemen.. want nu ziet ze verschillende dingen staan, verschillende situaties en degelijke, waar ze dan over na kan denken.. wel lees ik bij iedereen, dat het hoe dan ook haar eigen keus is en dat ze er goed over na moet denken, dat vind ik persoonlijk fijn om te lezen, maar zij zelf ook.. Bedankt voor alle reacties die er inmiddels al weer bij zijn gekomen, ik lees alles goed door en laat het haar ook weer goed door lezen.. Dus.......... !.Bedankt Allemaal.!
Ik zou best zo'n vriendin willen hebben die er ALTIJD voor me is hoor, topwijf ben je! Al het nodige is al gezegd, dus ik ga niet in herhaling vallen,... Ze meot doen wat haar hart haar in geeft.
Ik lees sinds het weekend zo nu en dan de reacties hier, maar heftig hoor, zo jong en er thuis niet over kunnen praten. Gelukig heeft je vriendin veel steun van jou n jou familie! Wel wil ik even aandragen dat abortus niet de enigste optie is. Je vriendin kan de zwangerschap ook voldragen en het kindje via pleegzorg afstaan. Er zijn meerdere mogelijkheden, ze kan het kindje echt laten adopteren door een stel dat graag kinderen wil, of ze kan het voor een bepaalde periode laten verzorgen door pleegouders terwijl ze zelf nog contact met het kindje mag. Dan is er ook een mogelijkheid dat ze over bijvoorbeeld 4 jaar, als ze klaar is met school, haar kindje zelf weer in huis mag hebben. Abortus is niet de enigste optie. Ik vind dit zelf alleen geoorloofd als de gezondheid van de moeder risico loopt of ze door psychische redenen ( psychisch ziek of verstandelijk beperkt ) de zwangerschap niet kan voldragen. Voor een moeder is het waarschijnlijk later een fijner gevoel dat je een kindje hebt gebaard dat nu woont bij mensen die er graag voor zorgen, als dat je het kindje niet hebt laten leven.