owkeej, het begin allemaal moeilijk te worden.. Haar abonnement van haar telefoon is tijdelijk geblokkeerd.. maar daar op zou ze gebeld worden door de gynaecoloog voor een afspraak voor een beoordeling (ik denk dus om te kijken hoe oud het kleintje is).. nu zou ze dus dan het ziekenhuis moeten bellen dat ze word gebeld op een ander nummer.. maar hoogst waarschijnlijk vergeet ze dat te doen.. ze is er zelf ook niet echt druk mee, om te zorgen dat alles rond komt.. de huisarts bellen deed ze al erg lang over, en dan kwam ze met het excuus dat ze alleen 's ochtends kon bellen voor een afspraak wat dus helemaal niet zo was.. ze kon gewoon tot 5 uur bellen i.p.v. wat zij zei van 8 tot 9.. nu krijgen we dus straks weer zo iets, dat ze niet belt naar het ziekenhuis (gynaecoloog).. ik krijg het idee dat ze niet goed weet wat ze wil.. terwijl ze er inmiddels heel duidelijk over zei dat ze het weg laat halen.. ze zat in die 5 dagen verplichte bedenkingstijd, maar die zouden vandaag over zijn (vanaf vrijdag, want toen ging ze naar de huisarts).. ik weet dus niet meer wat ik moet doen. want het is wel belangrijk dat ze er zelf ook wat voor gaat doen.. ik kan niet alles voor haar doen.. en dan kom ik nog op het punt dat wij eerst allemaal dachten dat het kleintje tegen de 8 weken zit, misschien 9 weken.. we dacht eerst dat ze zwanger is geraakt in de eerste 2 weken toen ze de prikpil net had, want dat beschermde hij nog niet.. maar nu mijn moeder en ik vrijdag eens goed hebben na gedacht, ze vergat haar pil ook regelmatig voor dat ze aan de prikpil begon.. dus wie weet is het ook wel ouder dan dat.. omdat ze dus haar pil regelmatig vergat.. HELP HELP HEL.!! Hoe kan ik haar zo nog helpen, als ze er zelf ook niet voor doet.??!!
Niet. Het is toch haar eigen verantwoordelijkheid, en ook al steekt ze nu haar kop in het zand, ooit komt ze het "probleem" wel weer tegen. Als ze zelf niet wil, kun je hier moeilijk bij helpen. Lekker verhaal allemaal zeg...
Zou haar misschien hard maar wel zeer duidelijk aangeven dat als ze het kindje niet zou willen houden ze nu actie moet ondernemen en er anders misschien geen keuze meer is. En als ze haar kop in het zand wil/blijft steken ze 'vanzelf' over een maand of 7 met een kind in haar handen staat..
ik snap jullie punt.. denk inderdaad dat ik haar er morgen maar op ge wijzen, want zo schiet het ook niet op.. vind wel moeilijk, maar jah het is niet anders denk ik.. :S
poeh wat een verhaal. Klinkt allemaal zeer onverantwoordelijk wat ze op dit moment doet. Maar inderdaad, ik kan me voorstellen dat de keuze heel erg moeilijk is en dat dit ook iets is waar je als 16 jarige normaal niet mee bezig bent (dit zeg ik zonde rhier een oordeel over te hebben!) Ik zou inderdaad ook streng voor haar zijn, er groeid een baby in haar buik. Zij beslist over zijn welzijn, zij moet de keuze maken. Straks kan ze het niet meer weg laten halen. Succes
ze heeft haar opa en oma nog.. en verder alleen sinds kort haar nichtje van 3maanden jonger en haar oom.. verder heeft ze geen familie meer.
misschien dat die opa en oma haar eens wat meer uitleg geven en er wat druk achter zetten, ik bedoel niet druk van dat hun beslissen wat ze moet doen maar dat ze wel snel moet zijn met haar beslissing en dan de uitleg van de keuze's en waarom.. en vooral dat ze wel moet bellen, kindje wordt ook ouder., ze kan er niet voor weglopen.. kun jij niet met haar opa en oma praten of oom, iemand waar ze heel goed contact mee heeft en haar wat tegengas kan geven?
Ik was 17 toen ik zwanger raakte. Iedereen vond dat ik het weg moest laten halen en heb me laten overhalen. Nu 6 jaar later heb ik nog steeds psychische problemen hiervan. Ik krijg nog steeds hulp en heb nog steeds trauma's. Ik ben nu zwanger en kan er niet helemaal van genieten. Ik heb flashbacks en ben heel angstig voor de bevalling. Ik heb er heel erg spijt van. Ik had het nooit moeten doen. Ik kan niet zeggen wat ze moet doen. maar ik raad aan om echt hulp te zoeken met het fiom en ze moet er 100 procent achter staan als ze het weg wil laten halen. ik gun het niemand om zich zo ongelukkig te voelen als ik de afgelopen 6 jaar mezelf heb gevoeld
Jeetje ik kan hier niet tegen. Ik vind dat ze het moet houden. Er bestaat een risico dat als ze het weg laat halen dat ze nooit meer kinderen kan krijgen. Misschien is het wijs als ze het ziet. Dis een echo of zo? Dan ziet ze dat het een mensje is en niet zomaar iets wat je weg doet zonder na te denken. Ze heeft momenteel wel alle steun nodig! Dus een kind opvoeden op je 16 de zal niet mee Vallen. Maar als ze er spijt van krijgt. Is het te laat!!!!
Ze heeft het aan har oom en haar nichtje verteld. Vandaag moet ze dan ook naar het ziekenhuis (vertelde ze mij gister avond) voor een gesprekje. Eerder was haar verteld dat ze nog een beoordeling moest, dus ik denk ergens dat dat vandaag is.. maar ik zou anders ook niet weten waar dat gesprek over gaat, zij zelf weet het ook niet.. Haar oom gaat met haar mee, anders was ik mee gegaan, maar zo hoef ik tenminste vandaag niets te missen van school.. Zo gauw ik weet waar het over ging enzo, laat ik het weten. wat wel belangrijk is om te weten, is dat ze des tijd zo goed als alleen met mij heeft gepraat en ze toen zelf heeft besloten om het weg te laten halen.. dus ze staat er wel achter, het is niet de keus van iemand anders geworden..
Ik vind dit zo erg! Een mensje.. het leefde, het hartje klopt.. het is een levend wezen.. En we beslissen maar raak of het wel of niet weggehaald wordt. Tot aan de 24 weken.. En ondertussen vechten we elkaar de pan uit als het om die zielige varkentjes gaat, die lijden of de kippetjes in de te kleine hokjes.. Volgens mij is er nergens zo'n onveilige plek voor de mensheid als de baarmoeder. Want dit kind heeft geen keus, het wordt gewoon gedood. Sorry dat ik zo emotioneel reageer!
Nouja zeg hier heeft de vriendin van TS toch niets aan ? Geef dr nog maar even een schuldgevoel :s. Een kind mogen krijgen moet geen straf zijn, je moet er volledig achter staan. Doe je dat niet, wat moet je dan ? Zelf en het kind ongelukkig maken. Beide geen toekomst niks ? Ik denk dat de vriendin van TS dondersgoed weet dat er andere opties zijn en er over nagedacht heeft. Maar dit is toch haar keuze ? Ze moet er zelf ook mee kunnen leven hoor!
pfoee wat moeilijk, ik ben het wel eens met Ikdus, wat moet ze dan, ze zal dr zelf over nagedacht hebben, en weet waarschijnlijk ook de andere opties wel.. ik vind het ook heel erg en ben ook van mening dat het dr eigen stomme schuld is en ik ook wel degelijk vind dat ze er voor op moet draaien maar als dit de beste oplossing voor haar is, wie zijn wij om daarover te beslissen. zij zal moeten leven straks of later met het feit dat als ze nog een keer zwanger mag raken ze dondersgoed weet dat dat kleintje dan ook een broer of zus had kunnen hebben.. dat lijkt me al meer dan voldoende last voor haarzelf.
ja het is ook erg maar idd daar heeft ts niks aan het het is haar vriendin haar beslissing. Wij kennen die hele vriendin niet eens, ts heeft verder niks over haar verteld, moet ze dan het kindje houden omdat iemand anders dat beslist? wie gaat er dan voor zorgen, de moeder zelf? wie weet is die wel zo labiel als wat of nog zo onvolwassen, nou wil dan niet weten hoe het leven van het kindje er dan uit ziet. het is ook heel verdrietig daarom vind ik dat we ts beter tips kunnen geven die ze door kan geven, zoals adoptie etc...
moet eerlijk zeggen dat ik abortus minder erg vindt dan (geestelijke/lichamelijke) mishandeling of verwaarlozing....
Het blijft een moeilijk en pijnlijk onderwerp. Het belangrijkste is dat ze een keuze maakt waar ze zelf helemaal achter staat. En of we het wel of niet eens zijn met die keuze daar zullen de meningen over verschillen. Ik zou het me ook echt niet voor kunnen stellen om een kindje weg te laten halen. Maar ik denk dat toen ik 16 was er wellicht ook anders over dacht. Nu (en dan spreek ik ook uit eigen ervaring) weet je dat het krijgen van een gezond kindje allemaal niet zo vanzelf sprekend is, dus nu kijk ik tegen abortus ook heel anders aan. Maar met verwijten schieten we op dit moment helemaal niks op. Ieder heeft zijn eigen mening en die moeten we (hoe moeilijk ook) accepteren van elkaar.
ik snap alle reacties heel goed, zelf heb ik het er ook heel moeilijk mee.. vanmorgen heeft ze mij gebeld. ze was bij het ziekenhuis geweest.. het kleintje van al 14 weken oud.. toch heeft ze ook toen nog besloten dat ze het niet wilt houden. ze heeft een abortuspil (zo heet dat volgens mij) gekregen, de bevalling word opgewerkt hier mee en de bevalling zou dan morgen of zaterdag zijn.. ergens ben ik heel boos op haar, en hoe jammer dan ook, dit zal ook altijd wel tussen ons 2 blijven spelen. ik bedoel, geef toe, nog anderhalve maand en ze was halve wegen geweest.. ik weet zelf ook nog goed hoe ik hier mee om moet gaan. plus, ik heb geen kans om met haar te praten, hoog uit op msn... ik vind het moeilijk om haar nog echt te zien als mijn beste vriendin terwijl zij nu bezig is een kindje te vermoorden.. sorry maar voor mij voelt het zo. Kan iemand mij misschien wat beter uit leggen wat een abortuspil in houd.? En heeft iemand tips om hier mee om te gaan.? liefs, een meisje die het niet meer weet
Pff gewoon een babytje van 14 weken. 14 weken zichzelf warm en veilig gevoeld. Zelfs als ze die abortuspil gebruikt en het kindje wordt geboren zal het hartje kloppen als het eruit komt. Dit doet me echt pijn. Is er echt geen mogelijkheid om haar nog om te praten? Ik bedoel haar tante die zal deze emoties toch ook voelen. Kan ze haar niet tegen houden. Pff 14 weken dat kleintje is al klaar hoeft alleen nog maar te groeien en sterker te worden