Wat een schrik en dan stort je wereld ineens in... Wat onwerkelijk geen woorden voor. Heel heel veel sterkte!
Heel veel sterkte ! Ik heb het met 13.2 weken meegemaakt alleen hebben ze het bij mij onder algehele narcose weg gehaald heb de kleine niet gezien. Ons kindje is onderzocht bij de afdeling pathologie en begraven op de begraafplaats samen met alle vlindertjes die rond een bepaalde periode veeels te vroeg zijn gestorven. Het ziekenhuis regelde dit allemaal. Wij hadden geen kaartje gedaan. Moest een half jaar wachten van me gyn om zwanger te worden. Heb heel veel verdriet gehad. Somige mensen maken onbedoeld vervelende opmerkingen en dat raakt je. Na ongeveer een jaar zijn we weer zwanger geworden.. Moet er wel bij zeggen dat het niet makkelijk is er blijft altijd nog angst de volgende zwangerschap.. Angst om weer hetzelfde mee te maken dat je teleurgesteld word dat het kindje niet meer leeft. Pff denk dat het blijft de hele zwangerschap. Waar ik veel baat bij heb gehad... Schrijven.. Een plekje in je huis maken heb een echofoto in de woonkamer met een kaarsje die ik aansteek als ik behoefte heb soms praat ik er tegen.. En een vlinder gekocht van gietijzer hangt buiten aan de muur. We hebben alle echofotos bewaard en de kleine heeft gewoon de naam die als koosnaampje hadden in de zwangerschap. Weet niet of je wat aan mijn info hebt.. Maar ik wens je alle kracht en sterkte de komende tijd..
och meid! Wat afschuwelijk en verdrietig! Ik wil jullie heel veel sterkte wensen. Ik kan me goed voorstellen dat jij het eigenlijk niet kunt geloven. Dit verwacht je gewoon niet. Sterkte!
Wat ontzettend verdrietig! Vreselijk om dit mee te moeten maken.. Ik ben zelf helaas ervaren met miskramen (missed abortion) en het is ongelofelijk moeilijk. En dat bleef bij mij ook wel. Ook omdat je er niet meer zo onbevangen in staat. Ik heb een paar maanden gewacht met het weer proberen, alhoewel de gynaecoloog na de curretage (ik was nog niet zo ver als jij) wel zei van "Ga er direct maar weer voor, dan ben je er sneller overheen". Maar ik had toch wat meer tijd nodig. Ik was zo ontzettend geschrokken. Nu ik weer in verwachting ben geraakt, ging dat gepaard met behoorlijk wat angsten, vooral echo angst. Maar dat hoorde er bij mij gewoon bij. Dat moment dat ik bij de missed abortion op de echo keek en zelf al het hartje niet meer zag kloppen was te traumatisch. En nog steeds vind ik het eng. Ik doe eerst steeds mn handen voor mijn gezicht en de echocopist moet dan zeggen of het hartje nog klopt. Wel moet ik zeggen dat ik eerst niet zo blij was met de opmerking van de gyn, maar toen ik positief testte, was dat op de uitgerekende dag van het vorige kindje, en toen was er toch een stukje verdriet weg en werd ik weer wat blijer. Ik wens je heel veel sterkte toe en de toekomst zal je weer mooie dingen (dus ook kindjes) brengen. Doe wat jij wilt en alles op jouw tijd. Ik leef met je mee.
ten eeste meid Heel veel sterkte met die grote verlies!! Ikzelf ben 2 keer met 14 weken onnze kindjes kwijt geraakt. Bij mij kwamen ze vanzelf. Dit omdat de bm open ging staan. Dus niet helemaal hetzelfde als bij jou. Hoe snel ik weer zwanger was na de bevalling. Na de eerste 3 maanden en de 2de keer na 2 maanden. Ik had na de 2de alleen niet zwanger mogen worden dus dat is een beetje een gok. Hield helemaal niks bij. Ik hoop dat je cyclus zich snel hersteld maar probeer eerst die een plaats te geven. Praat er samen over en laat je tranen gaan!
jeetje, ik weet niet goed wat ik moet zeggen.. sterkte en zoals anderen ook al zeggen laat je emoties gaan!
Wat verdrietig is dit voor jullie zeg! Wij hebben rond 18 weken ons kindje verloren. De schok is enorm, en de geboorte was heel erg verdrietig. Of je hart uit je lijf gerukt wordt. Laat het allemaal toe, het verdriet. Huil tot je ogen er zeer van doen en vertel tegen elkaar over wat je voelt..... Ik dacht er nooit meer overheen te komen, maar uiteindelijk werd ik na 3 maanden weer zwanger en lijkt alles nu goed te gaan. Bij mij was de oorzaak duidelijk en komt maar zo sporadisch voor.......dat we daar proberen niet te veel angst voor te hebben.... Ik hoop dat je veel steun krijgt van je omgeving en van je oudere kindje, dat kan veel troost geven. Ik wil je een dikke knuffel geven.....sterkte meis!
Dank jullie wel meiden, doet goed om te lezen alles.. We zijn verdrietig maar ook deels blij dat we toch die pretecho deden en nu is het bekend anders zal ik tot 20wk meelopen of stel dan zullen ze afwijking zien wat nekplooi niet aangaf is nog erger... Of geboren met ernstige hartafwijking... We maken nu veel zorgen as ma over onze dochtertje. Heb met mieite kinderdagverblijf geregeld en daarna vriendin haalt haar op en ze blijft daar maar ze heeft nog nooit gelogeerd en slaapt erg slecht... Ik hoop dat het tenminste tot nacht gebeurt en dan mijn man met haar thuis kan gewoon slapen... Ikzelf maak mij zorgen over zelf bevalling. Gezien mijn slechte eerste ervaring (4x ruggenprikken werkte niet, beenweeen, 36 uur stormweeen, dubbele opwekkers die niet werkte, geen ontsluiting. Half bewusteloos en flink overgeven) ik ben erg bang nu dat na ellende zal toch gecurrigeerd worden.. Wil gewoon zsm vanaf.. Ik herstel van operaties of narcose wonderlijk snel en goed (dat zeiden ze altijd na laparascopie en ks dat ze dat bijna nooit meemaken dat iemand volgende dag na ks gewoon naar huis mag zeg maar)... Dus ik ga as maandag overleggen of ik toch onder narcose kan.. Nadeel is dat je kindje niet krijgt maar ik weet niet of ik dat zou willen ook... Dus even nadenken en overleggen Hebben vandag naar het strand gegaan en veel fotos samen gemaakt en met buik op die manier mooie blije afsluiting te krijgen.
Heel veel sterkte. Je moet zelf beslissen maar ik zou niet voor de operatie gaan, ik denk persoonlijk dat je erna spijt krijgt je kindje niet te hebben gezien. Ik heb altijd spijt gehad ook al was dat een miskraam
Vreselijk om mee te maken. Ik wil jou en je gezin veel sterkte wensen met dit intense verdriet. Moet je vandaag bevallen? Ik ben vorig jaar mei bevallen van een eeneiige tweeling die met 16 weken is overleden en heb toen ook moeten bevallen. Ik ben toen opgenomen in het ziekenhuis en kreeg daar cytotec om de boel op te wekken. Binnen 6 uurtjes waren onze zoontjes geboren. Was heel intens en tegelijk ook prachtig. Ook al kunnen ze niet bij je blijven, het zijn de mooiste kindjes die er zijn. Wij hebben vooral fotos gemaakt. Zelf heb ik weinig tijd gehad met de kindjes omdat er complicaties bijkwamen. De placenta liet niet goed los en ben toen met spoed gecuretteerd. Hopelijk loopt het bij jou beter en kan je meer afscheid nemen van je kindje. Heel veel sterkte!