hai meid, ik ken je soort situatie, lees mijn verhaal maar bij help, ik wordt tienermoeder. This gewoon kut, je weet niet wat je moet doen. Je ouders zijn dood bang dat je daalijk niet gelukkig wordt, omdat je het niet kan redden. Maar je moet doen wat je zelf wilt! je hart volgen. Dat heb ik ook gedaan! en ik ben echt dol gelukkig met het feit dat ik zwanger ben! En er zijn echt veel instellingen die meiden (zoals wij, tienermoeders) willen helpen! Maar als je eenmaal voor je zelf een beslissing heb gemaakt, moet je die doorzetten! anders krijg je er later spijt van! Het zal zwaar worden, maar maakt daalijk de glimlach van je eigen kleintje niet alles goed? ik kan niet voor jouw denken maar voor mij maar het meer dan goed! Veel succes en volg je hart! laat weten hoe het veder met je gaat! dikke kus
Hoi urretje, gelukkig ook iemand die jong is! Het gaat nog wel klote ik heb besloten dat ik het wil houden maar mijn moeder doet er zo raar over, ze vind dat ik het weg moet laten halen en dit en dat.. wat zeiden jou ouders erover.. xxx
Ik denk dat je moeder er gewoon nog erg aan moet wennen. Geef haar er de tijd voor. Ik denk zelf dat je een goede keuze hebt gemaakt, voor zover ik dat vanaf hier kan beoordelen
Goed van je dat je een beslissing hebt genomen!! Jammer dat je moeder niet gelijk helemaal achter je staat maar zij had natuurlijk zo haar verwachtingen en dromen voor jou en meestal hoort daar op je 17e zwanger worden niet bij......Ik denk echter dat als ze ziet dat jij achter je beslissing blijft staan en verantwoordelijk met je beslissing omgaat ze wel zal bijdraaien. Ze zal wel moeten!!!!! En ik denk ook dat zij over 8 maanden vol trots achter de kinderwagen zal lopen Heel veel suc6 de komende maanden, ik vind het nogmaals een knappe beslissing!
Hallo, Ik vind het een moeilijke keuze die jij moest maken maar ik vind het dapper van je dat je het kindje houdt. Ben zelf ook net bijna 6 wkn zwanger van de eerste. Ik wens jou heel veel geluk en plezier met deze zwangerschap. Kus Fennita
me moeder schrok zich rot, dacht dat ik een grapje maakte. Want van een vaste relatie was toen niet echt sprake. We gingen net een paar prille maanden met elkaar. Alleen toen ze zag dat ik het meende, heb ik haar duidelijk uitgelegd waarom ik het wilde houden. Ik heb haar gevraagd zich te verplaatsen in mijn positie en wat zei zou doen als ze mij was. Ze zij het zelfde. Het is niet de verstandigste keuze die ik kon maken, maar voor mij gevoel wel de juiste keuze! Mijn moeder moet er nog steeds aan wennen!Ik krijg tenslotte een kind op mij 17e of net 18e Soms zegt ze nog steeds; wat doe je jezelf aan! Want heel mijn leven is in een paar weken totaal veranderd! en dat zal steeds erger worden! Sommige vriendinnen hebben me nu al laten vallen en het kindje is er nog niet eens. Maar je ouders zullen je proberen over te halen om het kindje weg te laten halen. Ze willen je beschermen, zorgen dat je een gewone jeugd hebt, goeie opleiding, huisje,boompje,beestje.. maar in sommige gevallen(zoals bij ons) gaat het niet in die volgorde. En als ze dat door hebben, zullen ze waarschijnlijk je keuze respecteren en je steunen! Ik hoop dat dit je een beetje steunt! ik heb veel aan dit forum gehad! liefs
Hallo! Ik vind het echt geweldig dat jullie zo dapper zijn geweest om deze keuze te maken! Ikzelf heb ook in deze situatie gezeten.. Vorig jaar november kwam ik erachter dat ik zwanger was.. vriend wilde bij me weg.. me moeder zei in eerste instantie dat ze me zou steunen.. de ouders van me vriend zagen het helemaal niet zitten en zagen onze toekomst al helemaal voor zich met heel veel vooroordelen..! Toen ik eigenlijk een beetje de keuze had gemaakt om het te houden, en ik me moeder dat in een verschrikkelijke ruzie had verteld, draaide me moeder terug en vond het ineens niet zo'n goed plan en zei dat ze me niet verder kon helpen.. Helaas verloor ik toen bloed en ben toen naar het ziekenhuis gegaan om een echo te laten maken.. helaas was er toen al geen vrucht meer te zien.. Dus heb ik een miskraam gehad.. Nu ruim 9 maanden later, ben ik er nog steeds niet overheen.. een abortus was dus in mijn geval zeker geen oplossing geweest! Ik wens jullie allemaal heel veel succes en heel veel geluk met jullie kleintjes!
Hoi Marlous (en Urretje) Wat een dappere meiden zijn jullie echt geweldig!! Er zijn moeilijke perioden maar ik hoop dat jullie er toch van kunnen gaan genieten, en net wat urretje zegt 1 glimlach van je baby en alles ligt achter je, ik vind het zo knap!! petje af voor jullie. Liefs en knuffels Janna
hey marlous, Super dat je het houd!! Eerder in je berichten las ik dat je moeder zei dat ze je zou steunen welke beslissing je ook maakte, maar nu lijkt het er op dat ze die hele uitspraak niet gemeend heeft, ze probeert je nu haar wil op te leggen, zo zie ik het althans.. Fijn ook dat je vriend in ieder geval aan het bij draaien is.. Nu je moeder nog.. Ach als ze eenmaal haar eerste kleinkind in haar armen heeft, zal ze ook heus wel bijdraaien hoor, geloof me ik weet zeker dat ze dan verkocht is... Mijn eigen moeder zal haar kleinkinderen nooit meemaken, want ze is in juli 2005 helaas overleden, ze heeft wel van mijn stiefzoontje mogen genieten, ze was er ook op tegen dat ik een vriend had met een kind, maar toen ze mijn stiefzoontje eenmaal ontmoet had, was ze zo trots als een pauw!! iedereen moest en zou de pasfoto van haar stiefkleinkind zien, want ze was tenslotte stiefoma geworden Maar destemeer doet het pijn, dat ze haar 'echte' kleinkinderen nooit zal zien...
hallo ik vind het ook heel knap van je dat je het houd. ik was namelijk ook al zwanger op mn 17 en heb nu een gezonde dochter van 6 en ik kan me geen dag voorstellen zonder haar.nu ben ik bijna 25 en heb mn opleiding ook gewoon afgemaakt toen mn dochter 1 was geworden en heb nu mn eigen winkeltje dus het wil niet zeggen dat je hele jeugt voorbij is je kan ook leuke dingen doen met je kindje of met een goeie oppas kan je ook heus nog wel lekker een avondje opstap.