Hey millou ik heb een vriendin die ook een alleenstaande mama is,ze is dolblij met haar beslissing en zegt dat het moment dat je je kindje in je armen hebt je ineens een soort van liefdeskoepel rond je baby en jezelf hebt. Haar vriend deugde totaal niet(zat aan drugs en pakte haar geld stiekem) haar ouders die vonden het niet supererg omdat ze werkte en njah oke ze hebben het financieel goed en zagen het wel zitten(natuurlijk ook niet direct maar uiteindelijk na alle dingen te overwegen wel) in ieder geval lees deze reacties eens goed door van wat je kan doen(huurwoning,etc...) ikzelf zou gewoon nog eens naar mijn ouders gaan en rustig gaan zitten en zeggen,kijk mama en papa ik weet dat het nu niet goed uitkomt voor een beebje en dat er zoveel problemen zijn maar ik kan een abortus niet doen om(je zegt dan de reden ,bv emotioneel kan je dat niet aan,of je bent ertegen,etc..)normaal gezien zouden ze dan begripvol moeten zijn...zoniet vind ik het heel erg,ouders moeten voor hun kinderen zorgen en er is ltijd kans dat ze ook vroegtijdig zwanger kunnen worden en als ze het niet over hun hart krijgen om een abortus te doen dan moeten ze die steunen. Goed het zal moeilijk zijn en ja ik weet ook niet of jij het type bent dat achteraf uitgaat elk weekend tot....in de nacht en dan het beebje achterlaat bij de ouders,of nog van die toeren.Nujah je kan nog wel uitgaan hoor,die vriendin van mij gaat ook nog wel eens weg alleen niet meer zolang of wel gaat ze een dag eens goed uit en regelt ze een oppas(haar ouders willen graag op het beebje passen dus daar geen probleem) je zal afspraken met je ouders moeten maken,ik persoonlijk denk ook dat het beter is om door te studeren,hoe je dat doet weet ik niet maar kijk eens op tienermoeder websites daar staan veel soortgelijke toppics op ... ik wens je alvast veel geluk meid en geloof me als je je beebje in je buikje voelt of als je ze in je armen vasthoudt dan zul je blij zijn met je beslissing,of je nu alleen bent of niet. groetjes
hai hai ik was zelf ook 17 met de eerste en iedereen wilde een abortus! Ik heb het niet gedaan en nooit een moment spijt van gehad. Ze is nu bijna 12 en we zijn prima op onze pootjes terechtgekomen als je wilt mag je me rustig pb- en dan vertel ik je meer Liefs en sterkte gewenst!
Mamalyn schreef; Nou, ik moet eerlijk zeggen dat ik alleen maar negatieve en verdrietige verhalen heb gehoord van meiden die abortus hebben laten plegen. Dus idd heeeeel goed over nadenken, maar volgens mij wil je, je kindje sowieso houden. Enne, ik ken ook zat verhalen van meiden die het wel redden hoor! Als jij je studie afmaakt, heel belangrijk!dan kan je een goede baan vinden. daardoor je kindje op een kinderdagopvang plaatsen op de dagen dat jij werkt. Je krijgt hier veel van vergoed hoor als alleenstaande ouder! Tuurlijk moet je op de centen letten maar als jij jezelf en je kindje goed kan verzorgen-onderhouden gaat het prima! Mee eens.. Meid als je je kindje wilt houden, moet je dat lekker doen... Ik heb jaren terug een abortus gedaan, omdat ik nog studeerde en volgens adviezen van vrienden en familie, het niet aankon....Ik heb er nog steeds spijt ervan... Ik heb nu 2 gezonde meiden en nog 1 op komst en ik geniet er ontzettend veel van.....Ze zijn me alles...Ik zou ze voor niks willen missen.... Volg je hart en doe wat jezelf wilt..... Liefs Jeanney
Hoi, Ik weet een beetje hoe je je voelt. Ik heb ongeveer een gelijke situatie, alleen ben ik 25 en zit niet op school, maar ik woon wel (weer) bij mijn moeder. Die was er ook niet zo blij mee, haar dochter die een kind alleen op moet voeden en geen huis en geen werk heeft, maar na een paar weken was ze helemaal bijgedraaid en ze is super blij dat ze voor het eerst oma word en ze wil zelfs plek voor me vrij maken als het niet anders kan. Ik wist ook gelijk in het begin dat ik het kindje wil houden, maar omdat er toch gemengde gevoelens meespeelde ben ik naar het VBOK gestapt en die hebben mij super goed geholpen en die helpen mij nog steeds, ben echt blij dat zulke instanties bestaan en ik zou er ook zeker als ik jou was gebruik van maken...En geloof me, als alleenstaande moeder heb je zoveel steun en recht op zoveel dingen hier in Nederland, ik zou me daar geen zorgen over maken...Overigens een tip: ik ga per 1 februari starten met een hbo opleiding, dat is thuis studeren en ik krijg studiefinanciering, kan ik mooi en studeren en er voor mijn kindje zijn...succes en gefeliciteerd met je zwangerschap. Groetjes
Meid dit kan je niet alleen! zoek professionele hulp! alleenstaande moeder zijn is al ontzettend moeilijk met een baan, een huis en op latere leeftijd, dus laat staan als je studeert geen huis hebt en 17 bent! ik zou zeggen ga ervoor als je denkt dat je dit kind veel liefde en een goed leven kunt geven.. maar denk eraan dat je er ook veel voor op moet geven en vooral als je 17 bent zal dit heel moeilijk zijn...
hai ten eerste ik sta ook niet achter abortus, ik heb er wel goed over nagedacht want ben ook ongepland zwanger geraakt en ben ook nog maar 19 jaar, ik heb geen diploma en werk bij een supermarkt niet ideaal dus. met me ex heb ik geen contact meer, maar ik red het dankzij me ouders ze steunen me hardstikke en zijn super blij dat ze oma en opa worden krijg zelfs een ledikantje van ze en kleertjes. ik zou als ik jou was nog even goed erover praten met je ouders. ik heb nog geen moment spijt van gehad dat ik het gehouden heb, als je het hartje hoort en het kindje ziet op een echo is het allemaal de moeite waard geweest
Ik vind het lastig hoor.... 17 jaar, pfoe.... Tuurlijk is er een kans dat je het gaat redden, maar ik kan me heel goed voorstellen dat je ouders dit niet hadden bedacht voor hun dochter, zo een moeilijk leven. Want het zal nooit makkelijk worden, dat is 1 ding dat je zeker weet. En trouwens, ik heb (op latere leeftijd) een abortus gehad en ik heb daar geen moment spijt van gehad, ook (zelfs) niet nu ik kinderen wil. Maar goed, dat was echt mijn eigen beslissing, niemand heeft me daartoe "gedwongen". Maar ik zou toch nog even goed nadenken als ik jou was, en er rationeel naar proberen te kijken... Een abortus is geen garantie voor een gelukkig leven, maar een kindje op zo'n jonge leeftijd ook zeker niet! veel sterkte met je keuze....
Oh meid, heb te doen met je. Je bent inderdaad nog erg jong maar er zijn je zoveel meiden voor gegaan! Niet allemaal van harte natuurlijk maar het kán wel. Als je het écht wilt, kán jíj dit ook! Probeer inderdaad rustig met je ouders in gesprek te komen. Zij zijn zich rot geschrokken, da's logisch. Ze moeten ook wennen aan het idee, schamen zich misschien om aan vrienden en bekenden te moeten vertellen dat hún dochter zwanger is geworden en nu ook nog het kindje wil houden. Het is even een shock, je verwacht niet 1,2,3, dat je dochter studerend thuiskomt met een zwangerschap. Maar.... er zijn mogelijkheden maar dan moeten je ouders er wel achter staan! Uiteindelijk zal ook een deel (opvoeding en verantwoordelijkheid) bij hen komen te liggen. Hoe goed je ook afspraken maakt, in de praktijk werkt het meestal toch iets anders uit. Ik hoop dat je ouders open staan voor een gesprek. Het is allemaal niet ideaal, dat snap je zelf ook, maar vele tienermoeders hebben een prachtig leven geschonken en met steun van de ouders zelf ook een schitterend moederschap, ook al is het misschien wat vroeg Succes en hou ons op de hoogte
Hey wil ook reageren Ik was ook 17 bij mijn eerste wangerschap, ik was net over na hotelschool van kmho af En vertelde het mijn moeder... die zei als eerste... LAAT MAAR WEGHALEN Later is dit veranderd ben paar maand later gaan samenwonen dat was mij geluk. ALleen 9maand na bevalling was ik weer zwanger .. en mijn (ex) partner kwam eracter dat hij homosexueel was. en stond dus alleen met een baby en zwanger 3maand Ik heb redelijk snel met urgentie een huisje gevonden en alles alleen gedaan incl bevalling van 2de kindje Mijn jongste is nu in aug 8 geworden en oudste 9half maar NOOIT SPIJT Gehad! Doe wat je hart je ingeeft.. en je ouders zullen wel bijdraaien.Het zijn niet voor niets je ouders Geloof mij Heel veel succes
Hey Hey.. Kzit allemaal zo de verhalen te lezen en ik vind eerlijk gezegd dat iedereen er wel wat makkelijker over denkt..ze moet zich wel bewust van zijn wat zich een kindje allemaal met zich mee gaat brengen..Ik ben nu zelf 34 weken zwanger en pas net 20..stukkie ouder dan haar natuurlijk (had geen geplande zwangerschap) maar ik bevond me de afgelopen maanden ook in een situatie dat mijn moeder wilde dat ik het weg liet halen omdat ik er niet 'klaar'voor was en zij niet voor alles op wilde draaien..hoeveel ze ook van me houd...ik moest en zou het huis uit.. Ze moet beseffen dat (ze is pas 17 natuurlijk) als ze het kindje wil houden en dit een stabiele thuisbasis wil geven ze toch hierbij hulp moet zoeken die niet van de ouders afkomt als die er negatief over denken... Ik zelf heb me eigen aangemeld bij een vrouwenopvang en de hele situatie uitgelegd... Mocht daar gaan wonen en word nu helemaal begeleid met mijn zwangerschap, toekomstbeeld etc. Met het gevolg dat ik urgentie heb gekregen voor een huurwoning en dat mijn opleiding en kinderopvang in samenspraak met, de groepsleiding, casewerksers etc en natturlijk mijzelf worden geregeld. De eerste weken na de bevalling blijf ik nog daar wonen in een Zogehete Tienermoedergroep en daar loopt 24 uur per dag groepsleiding rond die ons soort meiden helpt om het moederschap 'volwassen'in te gaan.. Misschien iets voor haar? Probeer alleen maar te helpen en mijn ervaring met de tienermoederhulpverlening is echt heel goed.. voel me vertrouwd en zekerder... Hoop dat ze dr eigen aanmeld en hier iets mee doet.....schaam je eigen er vooral niet voor! Met mijn moeder en mij gaat het overigens weer oke hoor..ze zag dat ik de juiste hulp erbij kreeg en steunt me nu ook door dik en dun....weet dat er mensen altijd negatief over mijn moeder blijven denken doordat ze de keuse mij uit huis te zetten heeft gedaan... Maar aan de ene kant ben ik dankbaar dat ze mij even met de neus op de feiten heeft gedrukt en mij in een positie gebracht had dat ik het nu echt zelf moet oplossen...Volgens mij word je hier ook een stuk volwassener mee...heb tenslotte me eigen dingen nu goed geregeld...en dat is alleen maar goed als je moeder word toch? Nou sorry voor het lange verhaal;..maar ik vond gewoon niet dat iedereen haar ouders moest aanvallen...die weten tenslotte ook niet wat ze ermee aan moeten denk ik.. Groetjes
esjelare Was ook 17.. ben nu 10 bijna 11 jaar verder nooit geen spijt gehad.. ben nooit geen groep geweest wat..... ik was 19 en 2 kinderen! Heb er echt nooit geen spijt gehad ervan! Maar ieder zit anders in mekaar natuurlijk
Ik heb een hele andere mening. Denk ook eens aan het kindje dat je op de wereld zet. Wat ga je later zeggen als het gaat vragen wie is mijn papa? Een kindje neem je samen in goede en financiele omstandigheden. Je wilt je kindje toch het beste geven? Verder heb je totaal nog niks. Je kan je opleiding niet afmaken. Dus een goeie baan kan je dan ook niet krijgen. Je gaat leven van uitkeringen. Dat is ook geen vetpot. Maar buiten dit alles vind ik dat je ook aan het kindje moet denken. Dat vergeten veel mensen.
tess me ik ben hier niet mee eens .. ben ook tiener moeder(op mijn 17de zwanger).. heb 2 diploma's en een baan.. mijn kinderen zijn nooit iets tekort gekomen! dus ben hier niet mee eens!
babs 81 ben het helemaal met je eens. mijn moeder heeft 2 kinderen van haar 1e huwelijk en was al snel van onze vader gescheiden, onze vader is er nooit voor ons geweest, we zagen hem wel af en toe maar dat was het...daarna is mijn moeder hertrouwd en daar is ook een kindje uitgekomen en die man was er wel maar ook weer niet (die zijn 12 jaar later ook gescheiden). Mijn moeder heeft 3 kinderen alleen opgevoed en ik moet zeggen dat we nooit iets tekort gekomen hebben. De garantie dat vader en moeder samen blijven is er nooit en de garantie dat de vader het wil erkennen of er daadwerkelijk voor zal zijn is er ook niet. Ik word zelf ook alleenstaande aanstaande moeder, mijn ex heeft me verlaten voor een ander op het moment dat ik zwanger van hem ben geworden. Het kind was/is gepland, alleen nu wil hij er van af zien...en ik niet, mijn familie en vrienden staan achter mij en ik zal dit kindje zoveel liefde geven wat ik zelf ook altijd gehad heb en vechten voor dit kindje. MIJN kindje! Als ik mijn toelatingstest heb gehaald, ga ik per 1 februari beginnen met mijn 4jarige hbo opleiding en dat heeft de gemeente mij aangeraden, om als zwangere/alleenstaande moeder te gaan studeren. De opleiding is op de hoogte van mijn situatie en vind dat geen enkel probleem. Tessme Kinderen neem je niet...daar moet heel veel geluk voor zijn als je een kind kan krijgen en daadwerkelijk krijgt!
kij eindelijk iemand die achter me mening staat die ik zelf heb meegemaakt! je kan tenslotte ook denken gelukkig te zijn en idd je partner die er vndoor gaat dan heb je ook niets!
als jij dit kindje wil houden, dan moet jij dit kindje houden! Zorg dat papa wel op de hoogte is en blijft van jouw zwangerschap, jouw ouders mogen jou niet vragen het weg te laten halen. Zij kunnen die keuze niet voor jou maken al is het natuurlijk hun ouderlijke plicht om jou goed in te lichten over het ouderschap, de voor- en nadelen. Maar als jij het kindje weg laat halen, puur omdat jouw ouders dat willen, dan krijg jij er gegarandeerd spijt van. Zoek oplossingen, denk nu alvast hoe- en of jij dit kindje ergens kunt onderbrengen wanneer jij aan het studeren bent. Dit is ook zo bij werkende mama's daarin verschilt jouw situatie niets! Financieel is er echt wel wat te verzinnen, het is geen fijne gedachte maar er zijn instellingen genoeg die je helpen als jij voor jezelf en het voorbeeld naar je kindje toe maar gaat werken zodra jij je opleiding hebt afgerond! Een ongeboren kindje mag niet van het leven worden ontnomen omdat jullie niet goed hebben opgelet of een impulsieve keuze hebben gemaakt. Alle respect voor jou als jij de keuze maakt die je nu voor ogen hebt! Onthoud goed, een kind wordt groot van liefde en eten! Dure kleding en andere luxe heeft het niet nodig dus dat is absoluut geen reden om de zwangerschap te beeindigen en je leeftijd... vroeger waren ze allemaal erg jong. De enige reden dat dit niet meer zo is, is dat het niet meer hoeft (anticonceptie), de kleinere gezinnen wens, en de opleidingsmogelijkheden die voor de meeste onder ons binnen de mogelijkheden ligt. Denk er goed over na meid! Heel veel succes en laat je niet leiden. Deze keuze maak jij zelf met gezond verstand.
netta81 precies... een kind heeft enkel liefde nodig en eten! zo dacht ik ook! en moet je zien hoeveel ik van mijn kinderen terug krijg aan liefde en hoe gek ze met mij zijn! Dan kijk je achterom en denk je... zo 10 jaar geleden.. maar heb het goed gedaan!
ik vind dit zulke moeilijke verhalen om te lezen. is er dan niemand die TS kan helpen? andere familieleden? mijn zusje heeft vorig jaar (ze was toen 17) abortus laten plegen, ze was "perongeluk" zwanger geraakt. haar moeder (ze is mijn stiefzusje) wilde dat ze het liet weghalen. ik heb een gesprek met haar gehad, dat wij hier de kleine in huis wilden nemen en ook de kosten op ons zouden nemen. ze was er zo blij mee. maar ze heeft zich toch door haar moeder laten overhalen om he niet te houden. en heeft met 16 weken abortus laten doen. de kleine was nu bijna 3 maanden geweest. ze heeft er heel veel moeite mee nu. laat je dus door niemand een abortus aanpraten, ook niet door je ouders. tis jou leven, en hun moeten maar aanvaarden hoe jij je leven leeft. doe wat jou het beste lijkt, want anders krijg je echt spijt.
ik heb beide situatie's mee gemaakt. mijn ouders en toenmalige parnter ik was toen 17 en zwanger heb toen veel druk op me gekregen en abortus laten plegen waar ik zelf niet achter stond eigenlijk. Dat is zo'n k*t gevoel en heb ik heel lang gehad dat ik depresief was. Ik ben er na met 18 zwanger geraakt . Maar een instantie kan je goed verder helpen of je moet al een goede woningbouw vereniging hebben die met je mee leven . teven ook de sociale dienst bij de gemeente aankloppen daar krijg je je geld dan meestal van . Ik kreeg toen rond de 1000 en kon wel goed rond komen kon niet veel extra's maar kon goed leven met mijn dochter .