Momenteel gaat Esmae 3 halve dagen per week naar de opvang. Voorheen werkte ik 's avonds en was het niet noodzakelijk, maar vooral heel fijn om de middag voor mezelf te hebben. Nu werk ik overdag en kan ik 's avonds lekker thuis zijn, bij het gezin. Beide heeft dus voordelen. Vanaf de leeftijd van zeven maanden, is Esmae heel vaak verkouden of ziek en sinds ze naar de opvang gaat, is het eigenlijk continu feest. Ze is vlak na haar eerste verjaardag daar naartoe gegaan en vind het erg leuk. Iedereen heeft wel eens een kind dat ziek/verkouden is, wij hebben een kind dat wel eens niet verkouden is. Het hoort erbij, maar ik vind het erg extreem. We slapen een paar dagen lekker en het bal begint weer. In december heeft Esmae dus een maand bijna in het ziekenhuis gelegen, twee antibiotica kuren gehad en een weerstand van Jan Doedel. Maar ok, ze knapt op, is nu ruim drie weken thuis en ze ging lekker. Sja en nou komt het. Ze is twee uur weer op de opvang geweest afgelopen week en ze is dus WEER verkouden. Weer slecht slapen, heel erg hangerig en huilerig en inmiddels krijg ik er wat van. Ik kan echt waar, geen snot meer zien. Af en toe, ok... maar...ik ben er zo klaar mee. Het lijkt me voor haar ook zo vreselijk vervelend. Ik vraag me ook af of ze nu wel opbouwend is, of dat we afbreuk doen. Ik overweeg nu echt om te stoppen met de opvang. Als ze straks twee is geweest, mag ze naar de peuterspeelzaal en ik vraag me af of het zinvol is om deze periode te overbruggen. Ik zal dan weer 's avonds moeten gaan werken en het gooit andere plannen in de war, maar dit trek ik eerlijk gezegd ook niet meer. Natuurlijk voorkom je niet dat ze iets krijgen etc. etc. Maar ze heeft zo vaak iets, dat het echt niet meer leuk is en het relativeren vind ik echt heel moeilijk. Als ze 's nachts wakker word, of 's avonds al, krijg ik hartkloppingen van de zenuwen. Niet weer zo'n nacht, denk ik dan. Niet weer een hoop gehuil omdat alles verstopt zit etc. etc. Ik vraag me werkelijk af wat wijsheid is. Vooral met haar ziekte-achtergrond. Als ik dit bespreek met mensen, krijg ik alleen maar te horen; ze lopen overal wel wat op. Beter nu dan straks. Goed voor de weerstand (welke weerstand??). Dan krijgt ze het straks niet meer. Donderdag moeten we voor de nacontrole naar de kinderarts en worden er ook nieuwe longfoto's gemaakt, ook daar wil ik mijn vraag stellen. Toch zou ik graag eens serieus willen brainstormen hierover met meerderen. Zijn er misschien ouders met deze ervaring en wat hebben jullie gedaan? Zou het zinvol zijn om haar thuis te houden en op die manier wat meer weerstand op te bouwen of moeten we doorgaan met andere argumenten? Ik weet het dus even niet meer.. Het zou overigens geen probleem zijn om weer in de avond te werken, mijn werkgever biedt deze flexibiliteit.
Als eerste wil ik zeggen dat je je eigen gevoel moet volgen. Dat vind ik altijd het belangrijkste en heb ik ook altijd gedaan. Een moedergevoel vertelt je meer dan alle buitenstaanders. Ymke is vorig jaar januari in het ziekenhuis opgenomen met het RS-virus. Ze is er goed ziek van geweest en eigenlijk zijn we sinds die tijd aan het klungelen met haar. We gaan van de ene verkoudheid in de andere en van de ene oorontsteking naar de andere. Het is net wat je schijft, ze is soms niet verkouden. Ze heeft 4 weken geleden buisjes gekregen en haar oortjes bleven maar lopen. Afgelopen week 3x naar het ziekenhuis geweest om alles schoon te laten maken. Hopen dat het een tijdje zo blijft, maar ik hou mijn hart vast. Ymke heeft naast de chronische verkoudheid koemelk- en soja-allergie en lactose-intoleratie. Ze gaat 4 dagen per week naar het KDV, helaas heb ik niet de luxe dat ik 's avonds kan werken. Op de dagen dat Ymke ziek is gaat ze niet en komen opa/oma oppassen. Ik merk wel dat Ymke het erg naar haar zin heeft op het KDV en ga haar daar ook houden. Er zal een tijd komen dat het beter met haar gaat. Wel merk ik dat Ymke vaker in het weekend ziek is, de maandag en dinsdag rommelen nog wat door en daarna gaat het weer beter. Totdat het dan weer weekend is. Nu ligt ze ook weer op bed, erg verkouden, veel hoesten en benauwd. Ook is ze hangerig en kan niets hebben. En zeker die gebroken nachten, de nachten dat ik heb doorgeslapen na haar geboorte zijn op de vingers van 1 hand te tellen. Ik denk als ik de luxe had van 's avonds werken of minder werken dat ik Ymke wel iets minder naar het KDV zou doen. Maar aan de andere kant. Mijn huisarts zegt ook steeds, KDV-kindjes zijn nu vaker ziek maar straks op de basisschool of PSZ bijna nooit. Maar nogmaals, volg je eigen gevoel. Ik kan me goed voorstellen dat je ermee worstelt. Wat zegt je vriend/man ervan?
Zo zie ik het: Kinderen moeten weerstand opbouwen en in een grote groep kinderen heerst er zoveel! Een kind bouwt weerstand op als het ziek wordt. Het is een periode waar je doorheen moet of ze nou 1,2 of 4 jaar zijn en naar school gaan. Helaas hoort dit bij een normale ontwikkeling blijft je kindje telkens ziek lees verkouden etc laat het dan eens nakijken door de kno arts. Ons ventje is ook nog weleens een verkouden maar heeft nu buisjes en wordt hier niet ziek van.
Ik zou nog even een paar maandjes wachten. Ik heb het wel eens erger gelezen hoor, kinderen die om de haverklap aan de antibiotica moeten omdat ze van alles en nog wat oppikken. Maar een verkoudheid... Mijn oudste heeft het ook een paar maanden gehad, ik denk een half jaar. Dus wel wat korter dan die van jou, maar het was wel iedere maand raak. Toen was het opeens over en nu is hij alweer 10 maanden niet meer ziek geweest.
Ik geloof ook dat mijn gevoel direct zou zeggen "ik hou mijn kind wel thuis". Mijn jochie is in het eerst jaar ook flink ziek geweest. Na 3 weken al een oorontsteking, een maand later weer. En verder een stapel verkoudheden, oogontstekingen, buikgriepjes en 6e ziekte. Maar na een jaar ging het al een stuk beter. Ik denk ook dat het bij jullie, met de lente op komst straks wel beter zal gaan. Maar ik zou de mening van de kinderarts ook meenemen. Want een ziekenhuisopname is toch wel wat meer dan een regulier verkoudheidje..
Onze dochter is het eerste jaar dat ze naar het kdv is gegaan ook vaak ziek geweest, en was constant verkouden (met name in de wintermaanden). We hebben regelmatig bij de huisartd en het ziekenhuis gezeten. Afgelopen winter is het prima gegaan, af en toe verkouden een paar dagen, maar dat was het ook. Ik verwacht dat het met jullie dochter nu het (hopelijk) weer warmer gaat worden hert beter gaat en volgend jaar winter ze er al veel minder last van zal hebben. Ik zou het zeker nog een paar maanden aankijken..
Zou haar gewoon laten gaan, denk niet dat het echt zou helpen om haar thuis te houden, misschien is ze er gewoon gevoelig voor en moet ze er overheen groeien? Snap wel dat je het zat bent hoor.
ik denk dat het het verplaatsten van het probleem is, want als je haar nu thuis houdt, gaat ze straks alles oppikken op de peuterspeelzaal. Maar wat er ook al eerder gezegd is, je moet doen waar je jezelf goed bij voelt. hoe gaat het verder met je eigenlijk, we hebben een tijd terug met elkaar gemaild en nooit meer daadwerkelijk afgesproken voor dat bakkie thee.
Ik zou haar thuis houden, t is prima dat ze weerstand op moet bouwen maar dat kan ook als ze iets ouder is en dan is ze er miss ook beter tegen bestand. Maar zoals hierboven al gezegd doe wat goed voelt (dat is eigenlijk altijd de beste keus) sterkte
Ik vind het erg moeilijk. Momenteel heeft ze weer 39.4 bijvoorbeeld en dus zou ze niet eens naar de opvang mogen. Het geeft ontzettend veel onrust. We willen eens onderzoeken of het mogelijk is om opvang aan huis te krijgen, zodat ik niet 's avonds hoef te werken eventueel. Op die manier kan ze wel aan haar weerstand werken. Het is gek, als je kind niet ziek is, sta je er niet eens bij stil, het is zo vanzelfsprekend. Maar telkens op je werk gebeld worden, omdat ze koorts heeft en alles, dat begint toch ook lastig te worden. Ook als je dit als ouders zijnde samen oplost. We raken toch wel door de vrije dagen heen. In 2010 hadden we in september al geen dagen meer over. Ik heb twee maanden bijna niet kunnen werken. Ik heb een nul-uren contract, dus ik verdien dan ook niets. Het is het allemaal net niet zeg maar.. Je weet dat het ook weer in orde gaat komen, maar als je er middenin zit, is het echt zo moeilijk en frustrerend. Ik ga dus morgen bellen met een gastouderbureau om eens te inventariseren, wordt dus nog vervolgd. Zijn er onder jullie ook ouders die deze keuze gemaakt hebben? Stoppen met de opvang en het anders doen? Of juist helemaal niet meer.
Wij hadden hetzelfde, liepen ook bij de kinderarts, ze had medicijnen en flinke luchtweginfecties gehad. We werden er gek van, na 3/4 jaar zowat aaneengesloten ziek te zijn geweest en geen enkel moment om nog een beetje bij te komen, waardoor haar weerstand zowat nihil was en ze alleen maar steeds benauwder en zieker werd, waren we het goed zat. Toevallig kwam ik door omstandigheden in die periode zonder werk te zitten en gingen we ook nog eens verhuizen. Toen heb ik haar 5 maanden thuis gehad en ze is ontzettend opgeknapt in die tijd! Eigenlijk heeft ze misschien hooguit 2 x een verkoudheidje gehad, maar goed, dat hoort er gewoon bij. Daarna is ze naar de psz gegaan en nu zit ze sinds juli ook weer op het kdv en het gaat prima. De medicijnen hebben we nooit meer hoeven gebruiken sinds het moment dat ze van het kdv is geweest. Hier was het dus o.a. door omstandigheid dat het zo liep, maar voor haar heeft het zeer positief uitgepakt.
Meid, wat rot voor je dat je dochter constant zo ziek is! Ik kan me helemaal voorstellen dat je er moedeloos van wordt. Ik snap wel dat ze weerstand op moeten bouwen, maar dit is ook niet goed. Ik heb je net een Pb gestuurd, hopelijk heb je er wat aan. Ook wij hebben de beslissing genomen om over te stappen van het kdv naar een gastouder nadat mijn dochter opgenomen was na de zoveelste luchtweginfectie. De overstap was bovendien op dringend aanraden van onze kinderarts! Het gaat nu echt enorm goed bij de gastouder, wat een verademing.
Even een update. Op 3 maart bezochten we de kinderarts voor controle en die verwees ons door naar de KNO arts. 22 maart zou ze geholpen worden aan haar neusamandelen. Ware het niet dat ze nog steeds verkouden was van die ene keer op de opvang. Ze is daarna nog geweest, maar 18 maart is ze voor het laatst geweest. We hadden die zondag de 17 wederom op de eerste hulp doorgebracht. Weer bloed moeten prikken, weer longfoto's laten maken en weer antibiotica, omdat er weer een longontsteking zat. Dit keer mocht ze goddank mee naar huis en knapte ze erg snel op. We hadden min of meer al besloten om de operatie zelf nog niet in te zetten, omdat we het zo snel vonden. Qua leeftijd, maar ook na alles wat ze al achter de rug had. En tja, het was nu natuurlijk toch al niet doorgegaan onder deze condities. Deze keuze valt goed. We staan nu ook in contact met een gastouder bureau, maar ik wil Esmae eerst thuis goed op laten knappen. Ze slaapt overigens weer heerlijk door sinds ze thuis is. Ook een fijne bijkomstigheid. En verder? Sja, ik moet nu 's avonds werken en ben dus vijf avonden per week op stap. Maar ik heb het er graag voor over als dat betekent dat mijn kind veel minder vaak ziek zal zijn.
Wij hebben er uiteindelijk voor gekozen om te stoppen met de opvang. Hij had elke keer antibiotica nodig om er bovenop te komen en dat kan nooit goed zijn voor zo'n klein lijfje! Sinds wij hem er vanaf hebben gehaald is hij niet ziek meer geweest, geen oorontstekingen, geen snotneus, helemaal niets! (nu al 3 maanden) Dit terwijl hij in december/januari nog 3 antibiotica kuren nodig had om weer op te knappen! Ben achteraf erg blij met de keuze! Wel zorg ik er nu bewust voor dat hij genoeg in contact komt met leeftijdgenootjes. Zo speelt hij met alle buurtkinderen in de binnentuin, komt buurjongetje regelmatig over de vloer en ga ik regelmatig naar Ballorig. Denk dat we het zo goed compenseren.