Ligt er inderdaad aan wat voor screening je bedoelt. Ik heb het over netwerkpleegouders. Deze worden gescreend en vaak is het kind daar dan al geplaatst. Dan krijgen pleegouders tijdens de screening al de pleegzorgvergoeding. Ik ging er misschien onterecht vanuit dat Syane dat ook bedoelde, maar wellicht bedoelt ze zo’n screening als jij beschrijft.
Als ik uit eigen ervaring mag spreken ben ik bang dat ze dit wel zo mogen doen.. Toen ik 18 werd gebeurde dit ook en ik werd er heel onrustig van! Heb mijn studie laten vallen en heb naarstig gezocht naar een baan om huur te kunnen betalen. Gelukkig hielp het begeleid wonen project waar ik woonde mij wel met het regelen van een voorrang op de sociale huurmarkt (ik zou immers op straat komen te staan aangezien ik geen ouders had om op terug te vallen) en mijn plaatsing liep een maand na mijn verjaardag af! Uiteindelijk de eerste de beste hat-eenheid die ik vond genomen en mocht toen de paar overbrugging dagen gelukkig nog in mijn kamertje blijven, maar daar heb ik wel geluk mee gehad... Dat lukte niet iedereen! Ik spreek nu wel over 17 jaar geleden, maar verbaasd me niks als dat niet veranderd is! Ik weer nog goed dat ik het zoo raar vond dat je op je 18e zo hard in het diepe gegooid kon worden... Al die tijd in je jeugd moet je van alles... En dan ineens ben je 18, voor de wet volwassenen.. Maar mentaal vaak nog lang niet, en succes zoek 't maar uit!
Oh? Mijn ervaring (wel van een paar jaar geleden) is echt anders. Dat verschilt dan per gemeente wellicht? Of is inmiddels aangepast. Dat is te hopen!
Wat naar dat je dit zo hebt moeten meemaken.. gelukkig is het goed gekomen, maar ik kan mij voorstellen dat de impact best heftig is op dat moment.
Dankjewel allemaal voor de tips en ervaringen. Genoeg voer om over na te denken en na het weekend mee aan de slag te gaan.
Dankje, ik ben goed terecht gekomen hoor... maar het is idd wel iets wat me altijd heeft blijven verbazen dat je eigenlijk van het ene op het andere moment zo wordt los gelaten... Succes iig! Hopelijk lukt het om wat hulp te krijgen..
Gisteren een gesprek gehad met zijn gezinsvoogd. Het verhaal ligt helaas toch wat anders dan mijn broertje schetst. Hij maakt er een enorm potje van en weigert zelf alle hulp. We zijn enorm geschrokken omdat hij bij ons een heel ander beeld schetst dan aldaar gaande is. De reden waarom mijn vader nooit is ingelicht is omdat mijn broertje dit niet wilde, hij heeft informatie verstrekking geweigerd. Heel erg treurig. Ze bieden hem volgende week nog de mogelijkheid tot gesprek voor een oplossing, zodat hij niet op straat komt te staan. Hij weigert begeleid te worden, met als gevolg dat hij dakloos wordt. Ze hebben hem meerdere varianten van wonen aangeboden. Hij weigert alleen naar het gesprek te komen volgende week, dus eigenlijk staan m’n vader, ik en Jeugdzorg machteloos.
Ach jee. Wat een verhaal om dan nu mee geconfronteerd te worden. Triest. Helaas kun je er idd heel weinig mee als iemand zelf niks wil. Zowel als familie als hulpverlening. Hebben jij en je vader mogelijk nog invloed op zijn keuze? Of trekt hij zich daar niks van aan?
Als hij er nu al zo’n potje van maakt is misschien bewind/mentor een goed idee? Of wellicht zelfs een curator maar dat gaat wel weer redelijk ver… maar bijv een mentor zou wel weer kunnen.
Dit valt te proberen. Dat kan je als vader of zus zelf aanvragen. Kijk hiervoor op de site van de rechtbank in de buurt.
mijn vader die doorgaans een goede band met hem heeft is vanmiddag de huid vol door m’n broertje gescholden toen mijn vader het gesprek wilde aangaan. Ik ben bang dat hij er niks van aantrekt. We laten het nu maar gebeuren en kijken wat hij doet.. leuk is anders maar hopelijk leert hij eruit.
Helaas zie ik dit in mijn werk als hulpverlener heel vaak gebeuren. Er is echt van alles mogelijk qua begeleiding als een jongere 18 wordt. Helaas willen ze zelf niet altijd meer begeleid worden. Ze zijn overmoedig en denken het zelf te kunenn. Vaak na een aantal jaren zie je dan weer terug komen maar dan in de volwassen hulpverlening. En ook zie ik met regelmaat dat de jongere naar de familie toe helaas niet het juiste verhaal verteld. Het puberbrein is gewoon nog niet volwassen en kan eigenlijk deze belangrijke beslissingen nog niet maken of overzien.