Ons kleine meisje word nu echt groot, wat zijn "moeilijkheden" meebrengt die eigenlijk gewoon heel grappig zijn. Echt een (pre) puber. Voorbeeldje van net: Rond 20.00 zat ze met haar mobiel, en werd gebeld. Dus wij zeiden "hey je word gebeld" Zij: Nee dat is gewoon een muziekje. Paar sec later werd ze weer gebeld. Dus ik kiik op haar telefoon en zie dat ze inderdaad gebeld word..door een nummer die er niet in staat. Dus wij zeiden " je werd wel gebeld, waarom lieg je?" Zij: ik lieg niet! En ging boos en huilend naar boven. Wij keken elkaar aan en waren een beetje verbijsterd wat er gebeurd was.. Dus wij appen dat nummer wie het is.. En vragen of ze diegene kent. Nou nooit van die naam gehoord, we moesten haar met rust laten, wilde niet meer naar beneden komen en was een partij aan het nep huilen op de gang boven. Nou uiteindelijk haar naar beneden gekregen dus samen nog een app gestuurd dat ze haar niet kende enz En toen was ze "ineens" moe en wilde ze slapen. Het was wel een beetje sneu, ze raakte echt in paniek. Maar was echt een situatie waarvan je dacht "Uh wat gebeurde er?" En hebben wij het gedaan. Herkenbaar?
Onze dochter is wrs jonger. Maar echt aan het pre-puberen. Dat het allemaal onze schuld is kan ik nog(!!) Niet zeggen. Maar alles is wel heeeeeel erg. Dikke tranen en veel zakdoeken hoor..
Oei, puberperikelen; wij zitten er middenin! Onze tweede zoon heeft sinds een maand of 4 een vriendinnetje. Helemaal tot over zijn oren verliefd is hij. Ontzettend schattig maar soms ook lastig. Zo verwacht hij van alles van de andere gezinsleden als ze langskomt ( niet zo stom lachen, niet smakken, geen remsporen in de wc achterlaten en niet op zijn kamer komen uiteraard. Een poosje terug had ik al met hem besproken dat wij (nog) niet willen dat ze samen slapen. Ze kwam bij ons logeren, maar moest dus op een andere kamer. Nu gaf hij aan dat hij ook een keer bij haar wilde logeren en ik had gezegd dat ik dan eerst een keer haar moeder wilde spreken. Vorige week was hij druk zijn tas aan het inpakken, dus ik zeg: Wat ga je doen? Hij zei: Ik ga vannacht bij ..... Slapen, dat had ik toch gezegd?? Ik zei: Nee, dat heb je niet gezegd, ik wil eerst haar moeder spreken want ik wil niet dat jullie al samen slapen en als haar moeder daar anders over denkt, gaat de logeerpartij niet door. Kwaad dat hij was! Ik was ouderwets, dacht alleen maar slecht van hem, enz Schoorvoetend gaf hij het telefoonnummer en wat bleek? De moeder van het meisje dacht er precies zo over. Hij heeft dus keurig op zolder geslapen en kwam als een boer met kiespijn thuis. Ik zei tegen hem dat hij gelukkig niet de enige puber is met zulke vreselijk bekrompen ouders, haha
@lies276 haha, mijn vriend mocht helemaal niet bij mij logeren. Daarom spraken we om 6 uur 's morgens af en kwam hij alsnog bij mij in bed liggen
Nee, gelukkig niet het geval. Daar was ik ook bang voor. Ze bleek snapchat te hebben, daar haar nummer gegeven aan een meisje. Gister was ze naast me op de bank nog aan het appen met dat meisje en verwijderde gelijk allemaal stukjes tekst uit Whatsapp. Dingen die ik niet mocht lezen natuurlijk. Ik had het meisje gebeld en die vertelde van snapchat, dus aan dochter gevraagd hoe het zat. En die zei natuurlijk dat ze van niks wist en het niet waar was. Ik had ondertussen zelf snapchat gedownload en kon haar zo opzoeken. Weet niet zo goed wat we hier nu mee aan moeten. Heel het gedoe over snapchat snap ik wel, uiteindelijk zei ze dat een vriendinnetje het has en zij het ook wilde. Als ze dat gevraagd had, had dat gemogen. Maar dat liegen,verdraaien.. Het hoort erbij denk ik. Maar leuk vind ik het niet.
Oh heerlijk! Onze dochter gaat geregeld “andere ouders zoeken” Vaak hartverscheurend huilen zonder dat ze weet waarom. En ze doet moeilijker dan moeilijk over de kleinste dingen.... Ze heeft nog geen telefoon dus daar hebben we geen gedoe mee.
Heel vermoeiend idd. Hier ook zo'n meid. Iedereen moet naar haar luisteren en erg aan het moederen over haar kleine zus. We houden niet van haar, ze doet nooit wat goed en flinke krokodillentranen als het niet naar haar wens gaat. Veel op de telefoon aan het kijken en zodra wij langslopen word het scherm weg gedraaid..... Een heel eigen stijl komt naar voren qua kleding, niet altijd eentje waarvan ik denk, o dat staat leuk... Maar goed dat hoeft natuurlijk ook niet. Soms denk ik, dit is nog maar het begin, wordt ws nog een standje erger.... Maar gelukkig blijft het liggen en verdraaien voor nu nog weg, maar weet niet hoe lang, met de telefoon is ze al erg geheimzinnig.
Herken het allemaal! Ik heb zo'n rotleven, ik mag nooit wat, janken, huilen, brullen. Stiekem gedrag gelukkig nog niet, denk niet dat het nog heel lang duurt, ze heeft een vriendin die nogal stiekem is. Liegen is wel erg makkelijk, kan haar kleine zusje regelmatig totaal niet verdragen. Ze heeft ook zoveel taken die ze moet doen. Het is allemaal verschrikkelijk! Oooh een puber zijn is zo moeilijk..
Liegen en verdraaien van de waarheid = telefoon inleveren! Ik vind het wel knap dat je dat andere meisje gebeld hebt, dat zou ik dan weer niet doen. Maar bepaald gedrag heeft consequenties en blijkbaar kan zij de wereld nog niet aan.
Herkenbaar........ bij de minste zucht of scheet stiert ze naar boven jankend en tierend. Ik laat het vooral lekker gaan zolang het in proporties blijft. Waar ik wel echt niet goed van word is de rommel die madame produceert Die telefoontjes blijft een ding hoor vind ik. Als ik zie hier hoe dat gaat in die groepsapps enzo... Van de week was er een hele ruzie gaande over of spruitjes wel of niet lekker waren .... Ik ben blij dat ze nu een telefoon heeft zodat we nog kunnen meekijken en bijsturen. Gelukkig is ze er wel heel eerlijk en open over maar ik blijf het een ding vinden.... We straffen er inprincipe niet voor tenzij ze idd echt keihard liegt. Liever probeer ik erover te praten en het bij te sturen en uit te leggen
Maar even serieus... een puber zijn is ook erg moeilijk. Al die hormonen die met je aan de haal gaan, het is niet niks
Oh geen idee hoe het gaat normaal, ook heb zelf geen normale pubertijd gehad. Ik laat haar over het algemeen maar gaan.
Als ik het zo lees ben ik blij dat onze dochter nog geen telefoon heeft houden we nog maar even zo... al gaat ze vooral om met jongens, maken die ook zo’n toestand met de telefoon?
Mee eens, ik zie haar soms worstelen en dan heb ik wel eens met haar te doen.... wat dan het beste helpt bij mijn dochter is, er niet tegen in gaan, armen wijd zodat ze er zo in kan lopen en even flink kan uithuilen...
Het is ook heel moeilijk voor ze hoor. Kan ik me van mijzelf ook nog goed herinneren. Boos worden en zelf niet weten waarom, vermoeidheid. Ik laat hem ook meestal gewoon en dan komt hij na een half uurtje weer even bij me.
Nope. Althans mijn oudste niet. Die gebruiken de app alleen functioneel. Zullen we nu voetballen of kom je naar mij? Geen geruzie oid gezien.
Ik vind het liegen wel heel erg trouwens. Ik zeg ze altijd dat ze met alles bij mij kunnen komen en dat ze alles mogen zeggen zolang ze eerlijk zijn, ik heb echt veel moeite met liegen en stiekem gedrag (en dan bedoel ik niet stiekem een koekje pakken of wat langer lezen).