Ik twijfelde of ik dit onder Bevalling of Lounge moest zetten, maar ik denk dat het toch beter hier past. Even samengevat: Ik heb een aandoening waarbij ik allergische reacties kan hebben (denk aan galbulten, dikke lip, dik ooglid, etc.). Bij bijvoorbeeld een ergere zwelling krijg ik dan een injectie of tabletje Prednison en/of Cetirizine en dan zakt het weer af. Nu had ik aan de gynaecoloog gevraagd of ik bij de anesthesist langs zou kunnen om te vragen of een allergietestje mogelijk zou zijn (stel dat ik toch een ruggenprik nodig zou hebben). Zo niet, pech dan. Maar leek me goed om het tenminste even aan te kaarten, zodat ze er daar van op de hoogte zouden zijn. Het consult, vorige week, bij de anesthesist verliep raar. Ze leek enorm gedesinteresseerd, had geen flauw idee waar we voor kwamen, had m'n intake papier niet gelezen, dossier niet gelezen, kende de allergische aandoening niet, stelde rare vragen, etc. Zei gelijk dat ze tijdens de zwangerschap geen allergietestje doen, maar ze zou nog aan een collega vragen of ze nog iets voor me konden betekenen. Ze haalde nog net niet haar schouders op. Daarna gingen manlief en ik weer naar huis... En toen werd ik vandaag opeens gebeld. Eerst door de anesthesist. Raar gehaast gesprek waar ik geen touw aan vast kon knopen, maakte er uit op dat ik bij een andere anesthesist op consult moest komen of zo. Maar ik zou nog gebeld worden door de assistente. Uh...ok? Toen werd ik opeens gebeld door de gynaecoloog die vandaag dienst heeft Die koe van een anesthesist heeft hun het advies gegeven dat ik maar in een academisch ziekenhuis moet bevallen! Ze heeft van een mug een olifant gemaakt! Ik mag nu opeens niet meer bevallen in het ziekenhuis waar ik drie jaar lang de hele medische molen heb doorlopen (en m'n zwangerschap tot nu toe) en waar we een hele fijne gynaecologe en verloskundige hebben. Ik heb die anesthesist toen direct opgebeld, ben boos geworden dat het zo opgeblazen wordt en haar reactie was: "Mevrouw, u heeft het tegen een dokter. Mijn medisch advies is het eindoordeel. Dan zoekt u maar een ander ziekenhuis." En toen gooide ze abrupt de telefoon neer :x Drie weken terug lag ik daar nota bene nog in het ziekenhuis wegens vroegtijdige weeën! Die aandoening staat al vanaf het begin in m'n dossier. Geen haan die er ooit naar gekraaid heeft! Ik ben even flabbergasted. Mag dit zomaar? Kan ik hier tegenin gaan? Heb ik hier als patiënt überhaupt iets van rechten in? Voor m'n gevoel wordt m'n vrije keuze me opeens ontnomen en word ik in een hoekje gedreven :x Thuis bevallen is overigens geen optie, ik woon in een regio (lees: the middle of nowhere) waar de afstand tussen huis en ziekenhuis te groot is, dus waar dat sowieso niet meer mag.
Wat zegt de gynaecoloog erover? En bv een consult met een allergoloog + gyn samen, zou dat een optie zijn? Of bv dat een allergoloog even contact heeft met die anesthesist om uit te leggen wat er speelt? Geen idee hoor, ik opper maar wat, maar zou dus kijken of je zo kan regelen dat die anesthesist het toch terugneemt, dus bv doordat ze gewoon meer verstand heeft van wat er speelt.
Helaas wel ja, denk ik. Laat ik voorop stellen dat de arts een totale trut is als ze zo met haar patienten communiceert. Maar medisch gezien, jij hebt aangegeven dat je mogelijk problemen hebt met een ruggenprik. Zij heeft besloten dat ze onvoldoende ervaring hebben met een dergelijke reaktie en dat ze dit dus niet aandurven. De kans dat je een ruggenprik nodig hebt is aanwezig. Dus wordt je naar een ander ziekenhuis verwezen waar die kennis wel in huis is.
Om wat voor allergie gaat het? Ik weet dat ze bijvoorbeeld bij een latexallergie heel streng zijn en dat daar heel wat bij komt kijken tijdens een bevalling.
Mijn allergoloog had contact met haar gehad en gezegd dat ze geen ervaring hebben met mijn aandoening i.c.m. ruggenprik, dus dat ze daarin geen advies kon geven (Eigenlijk kan je dat dus ook opvatten als dat ze nog nooit een patiente hebben gehad die een probleem bleek te hebben met de ruggenprik...) Dit is iets wat bij mij in de familie zit. Mijn nichtje is bij de eerste bevallen in een academisch ziekenhuis (Rotterdam). Ze vroegen toen aan haar man om er 24/7 bij te blijven omdat ze de aandoening niet kenden en ook niet wisten wat ze dan zouden moeten doen Mast-cell aandoening. Is dus niet een specifieke allergie, hoewel ik dan wel een typische allergische reactie heb. Lastig uit te leggen Alleen is die kennis daar dus niet in huis. In heel Nederland zijn ze weinig bekend met deze aandoening (heb er inmiddels 19 jaar ervaring mee). Dus voor mij is een academisch ziekenhuis alleen maar veel extra stress en weinig toevoeging. Ik baal ook als een stekker dat ik dit ter sprake heb gebracht
Als de ervaring daar in het andere ziekenhuis ook mist zou ik hun bellen. En via hun artsen dit spelen en vragen als zij de kennis hebben ja of nee. Dit zwart op wit willen zetten en door willen sturen naar jou ziekenhuis. Wie weet helpt dat, sterkte!
Ik zou een gesprek aanvragen met jouw gynaecoloog om te zien hoe die erin staat en wat de exacte reden nu precies is waarom je opeens deze verwijzing krijgt. Verder denk ik dat je anesthesioloog het zekere voor het onzekere wil nemen en het risico niet wil dragen. een ruggeprik klinkt heel simpel, maar als jij een reactie erop krijgt, tijdens je bevalling, zullen ze opeens veel zaken moeten ondernemen, en lopen jij en je kindje mogelijk een groot risico waar ze misschien niet alle middelen bij de hand hebben in jullie ziekenhuis.
Ik denk dat doorverwijzen met die reden wel mag, de manier waarop niet. Probeer nog eens met je gyn erover te spreken en het academisch ziekenhuis, heeft die er ook geen ervaring mee wat is dan de meerwaarde van daarheen te gaan? Is het alleen de ruggenprik of ook bij volledige narcose? Dat is minder fijn omdat je de geboorte mist dan maar wel een alternatief voor als het niet goed zou gaan
streek of stadziekenhuizen hebben niet zo'n zin in complexe patienten. Als er teveel bij komt kijken, mag je naar het Academisch ziekenhuis. Ze kunnen niet teveel tijd aan je besteden omdat ze evenveel voor jou betaald krijgen als ene ' makkelijke' patient. Lang leve de marktwerking in de zorg..
Gaat dat echt zo? Manlief en ik zeiden dat als "grapje" tegen elkaar na dat consult vorige week. Dat we de indruk hadden dat ik haar te veel moeite "time is money" zou kosten en dat ze daarom zo extreem ongeïnteresseerd deed. Ik zat echt niet op al die extra stress te wachten. Hoor ook bedrust te houden vanwege de vele harde buiken en krampen die ik nog steeds heb sinds de ziekenhuisopname. Doe zo m'n best om die 37 weken te halen. En dan moet ik straks halsoverkop voor een intake of whatever naar Rotterdam of UZ Gent gaan reizen Terwijl ik amper van m'n bed naar de wc kan in huis. Ben er oprecht heel erg verdrietig over.
Durf het bijna niet hardop te zeggen maar het eerste wat ik dacht was "had je maar niks gezegd". Wat een onnozel wijf zeg jeetje. Dat gezegd hebbende, snap ik het ziekenhuis wel. Een normaal ziekenhuis is daar doorgaans niet op ingericht en snap dat als ze je willen doorsturen bij vermoedens. Sterkte meis! Hopelijk pakt het goed voor je uit
Ja, ik kan mezelf echt wel voor m'n kop slaan dat ik er over begonnen ben Had me zoveel ellende en stress bespaard. Dacht echt dat ik er goed aan deed om het even aan te kaarten bij ze, zodat ze er tenminste van op de hoogte zouden zijn. Had totaal niet verwacht dat dit zo uit de hand zou lopen
Doorsturen bij een mogelijk gevaarlijke situatie snap ik overigens maar al te goed hoor. Ik ben het alleen totaal niet er mee eens dat dit hier het geval is (leef er al 19 jaar mee, dus zal toch wel enig idee hebben, lijkt mij ). Voor mijn gevoel is dit een gevalletje onwetendheid en verantwoordelijkheid afschuiven.
Dan kunnen ze me alleen Prednison, Dexamethason en/of een antihistaminicum geven. Voor mijn aandoening is er geen verdere behandeling mogelijk namelijk.
Sowieso klacht indienen over die chicky met haar attitude. Ze is arts ja, maar jouw bezoek bezorgt haar een gedeelte van haar loon. Ik walg van artsen die zich zo hoog voelen.
Een arts mag een behandeling weigeren, indien hij/zij denkt dat het niet veilig is. Denk aan bv een chirurg die een operatie weigert uit te voeren bij een jehova's getuige, omdat deze bloedtransfusie weigert. Wanneer de chirurg dat te gevaarlijk acht, mag deze de patiënt dus weigeren. Maar een andere chirurg, zou het risico wel durven te nemen. Mijn advies zou dan ook zijn, om met de andere anesthesisten van dit ziekenhuis te overleggen, of zij jou wel willen behandelen. En inderdaad tegelijkertijd een dikke vette klacht neerleggen, over de asociale manier waarop je behandeld bent. Succes.
Er zijn er maar twee, waarvan er één alleen waarnemend is (degene die ik heb gesproken geloof ik). De overige zeven zijn recent allemaal vertrokken na ruzie met het bestuur over hun salaris en een uitspraak van de rechtbank die niet in hun voordeel was. Ik kan proberen om die andere te spreken te krijgen, maar ik geloof dat hij er momenteel alleen part-time is.