Hallo allemaal, hier eindelijk weer een berichtje van mij. Vorige week, na 1,5 dag in het ziekenhuis te hebben rondgehangen, bleek er nog niets veranderd te zijn aan de staat van mijn baarmoeder. Toch heeft de verloskundige het op een of andere (niet heel aangename :x) manier voor elkaar gekregen om mijn vliezen te breken. Daarna kreeg ik hormonen om de weeën op te wekken. Het gekke was dat er, samen met de weeën, een ongelooflijk pijnlijk blaasontstekingachtig gevoel mee kwam. Dit gevoel was het sterkst tussen de weeën door, dus echt lekker ontspannen tussendoor was er niet bij. Omdat ik er van uit ging dat de bevalling nog heel lang zou gaan duren (was nog geen 2 uur bezig) en dit gevoel (en dus het niet kunnen ontspannen) echt te erg was, vroeg ik om een ruggeprik. Daarvoor moest de verloskundige eerst voelen hoe het ervoor stond met mijn baarmoeder. En wat bleek? Volledige ontsluiting! Dus voor mij geen ruggeprik, maar persen! Voor mijn gevoel ging dat heel snel, maar ik ben toch nog 1,5 uur bezig geweest. Binnen 3,5 uur na het breken van mijn vliezen werd Daniël dus geboren. Een reus van een vent, bijna 9,5 pond. Daarna ging het mis. Mijn placenta liet niet los, waardoor ik bloed bleef verliezen. Binnen 20 minuten lag ik op de OK, maar toch had ik al 3 liter bloed verloren. Het was echt kantje boord, geen fijne gedachte De afgelopen week ben ik alweer heel aardig opgeknapt. Heb veel geslapen en probeer nu d.m.v. mijn voeding af te komen van de enorme bloedarmoede die ik heb. Met Daniël gaat alles gelukkig goed. Hij weigert alleen van de borst te drinken, dus ben ik extra druk met kolven, flesvoeding en tussendoor toch nog aanleggen in de hoop dat hij het uiteindelijk toch gaat snappen. Morgen komt de lactatiekundige langs, ben benieuwd of zij hem nog kan overtuigen.
@jola.....zo.....wat een heftig verhaal! Kan me voorstellen dat je even bij moet komen van zo`n pittige bevalling! Fijn dat het zo goed gaat met Daniel.....een flinke kerel al!