Net als wat andere meiden zeggen, volg je hart. Wat je omgeving ervan vind is niet belangrijk. Wat je ook doet het is nooit goed. De één wilt dit, de ander wilt dat. Helaas, in dit geval is er geen middenweg zodat je iedere partij blij kan maken. Je kan immers niet een halve abortus plegen, het is dan helemaal en definitief. Ik was 23 toen ik zwanger ben geraakt, ook door de pil heen en ongepland. En zal 24 zijn als ik in januari 2011 ga bevallen. Ik heb geen opleiding afgerond, behalve middelbare school. Was wel van plan dit te doen via mijn werkgever. Wou eigenlijk in januari 2011 starten. Ook dat gaat het niet worden. Aangezien mijn vriend en ik eigenlijk gelijk al hebben besloten het te houden. Mijn vriend heeft een vast contract en verdiend goed om ons te onderhouden. Ik kan zelfs minder gaan werken. Er zijn vele wegen die naar Rome lijden als jullie de beslissing maken om het te houden. Mocht je toch voor abortus willen gaan, sta er dan wel voor de volle 100% achter. Welke keuze je ook maakt, bedenk je dat de keuze definitief is!
ik kijk er niet raar tegenop ik was zelf ook 19 toen ik zwanger raakte.. (wel bewust) ik woonook samen met mijn vriend... en alles gaat goed ik ben inmiddels 20 en 35 weken zwanger meid je moet watbij jou het beste voeld veel suc6 met je zwangerschap
Hey meid, wat een moelijke situatie voor jou, zelf heb ik niet zo iets mee gemaakt, was 24 zwanger van de eerste nu 26 zwanger van de tweede. Maar wel ben ik zelf om het zo maar even te noemen een foutje... mijn moeder en vader waren ook 1 jaar samen mijn moeder was 17 toen ze in verwachting raakte (door pilgebruik heen) mijn vader was 21, moeder studeerde nog, vader werkte in het bedrijf van hun thuis. Ze hebben besloten er voor te gaan, hoe moelijk dit ook is geweest in die tijd (niet dat dit nu niet zo meer is, alleen de kijk is een klein beetje mee gedraait met de tijd) haar vader was er helemaal tegen, het was gewoon een schande, net zo als vele andere mensen er zo over dachten). Ze zijn gaan trouwen tijdens de zwangerschap, en mijn moeder vertelde dat ze met een enorm dikke buik haar diploma uitreiking heeft gehad, ze was er zo trots op. Op het moment dat ik geboren werd, was iedereen er zo blij mee, het is zo speciaal... ik zelf natuurlijk ook anders zat ik nu niet hier. Ze zijn nu nog steeds gelukkig getrouwd, mijn moeder heeft haar studie nooit af gemaakt, maar is wel gaan werken, niets heeft hun eigenlijk in de weg gestaan, 1 jaar later kwam mijn broertje Succes met het maken van een keuze!
zelf was ik 19 toen ik van mijn eerste bevallen ben, we hebben bewust gekozen om zwanger te willen worden, ook de 2e was een bewuste keuze (voor zover je natuurlijk een keuze hebt) ik ben nu net 21 en heb 2 geweldige kindjes, ik had mijn diploma al behaald werd daarna chronische ziek en ben dus wel thuisblijfmama Mijn zusje is op haar 17e zwanger geworden en alleenstaand moeder en is tot op het eind door gegaan met haar studie, nu is haar dochter 10 maand en begint aan haar volgende studie, je hebt een huis vriend goede relatie, finaniceel ook redelijk op orde, en als studie je enige probleem is.... zou ik het niet weg halen..... studie kan daarna ook nog.
Ik vind de omgeving wel het minst belangrijke om voor leven of dood te kiezen! Ik was zelf 19, bewuste keuze, toen ik zwanger raakte via een donor. Nu is ze 8 jaar en ik ben 28, ik heb 3 kinderen en bezig voor de 4e. Ik vind het geweldig! En ja niet iedereen was positief maar dat interesseerde mij echt niets! IK ga voor mijn kind, voor altijd, wat er ook gebeurd! Ik leef niet voor andere mensen maar voor mijn kindjes! Ik denk dat twijfels ook wel bij de hormonen horen hoor maar zou er anders wel met iemand over praten FIOM oid zodat je een weloverwogen keuze kunt maken!
Er zijn nog zoveel mogelijkheden voor je opleiding, vaak wordt je goed geholpen door de school en zijn ze meedenkend. Zelf werk ik en volg ik daarnaast nog een opleiding in de avond uren, ben 24 en bewust zwanger. Het komt allemaal wel goed. Bedenk vooral goed wat jullie willen / wat jij wilt!
Hoi iedereen, Dankjewel voor jullie berichtjes! Ook al zal ik zelf de beslissing moeten maken, samen met mijn vriend, toch heb ik erg veel aan jullie ervaringen en adviezen!! Vandaag ben ik bij de studieadviseur geweest en ze heeft letterlijk meerdere malen gezegd: "Je studie moet niet de reden zijn om je zwangerschap te stoppen en je zwangerschap hoeft niet de reden te zijn om je studie te stoppen." Ik was hier zeer blij mee, dit haalt toch een beetje spanning weg. Ook kunnen er inderdaad aanpassingen worden gemaakt in mijn studieprogramma, zo hoef ik bijvoorbeeld geen veldonderzoek te doen in het buitenland en kan ik i.p.v. een onderzoek in Twente lekker in de buurt van mijn huis blijven. Echt helemaal super en ik denk dat het mijn gelukdag is.. Vandaag namelijk ook nog te horen gekregen dat we, als we willen, een groter huis kunnen krijgen. Mijn dag kan niet meer stuk.. Ik wacht het gesprek van a.s. vrijdag (bij het FIOM) af voordat ik mijn definitieve besluit maak. Ik merk aan mezelf dat ik het toch best eng vind, de gedachte om moeder te worden. Nogmaals superbedankt voor al jullie reacties! Liefs, NotSoSure
@MamaChantal Mijn vriend werkt gewoon en heeft een baan met goede vooruitzichten, dus dat is het probleem niet. We wonen ook al ruim een jaar samen
Haai meis Jij moet zelf een keuze maken, en je niet laten beinvloeden wat een ander zou vinden Ik was 17 en zwanger... en heb dus wel school gestaakt. Ook jaren mee gestopt. Wat een andere van mij vond , vond ik niet boeiend!! Uiteindelijk 18de bevallen en 2de op mijn 19de... Ik heb nu een goed leventje, diploma's en mijn oudste is bijna 12 jaar!! geniet elke dag van de mannen in huis!!
Weet je ineens voel ik je spanning.... want die had ik ook.... het is ook erg eng om zwanger te zijn.... wat die dikke buik.. wat de bevalling oeiiiiii en alle gedachtes erom heen sterkte
klinkt allemaal super meis! ennuh vanaf het moment dat je positief test.... zullen de zorgen komen en altijd blijven
hoi notsosure! ik was 19 toen ik zwanger was.. halverwege werd ik 20. eerst even een vraag aan jou, ben jij klaar voor een kindje? jullie wonen samen en je vriend heeft een goede baan das al een deel van een goede basis! ik was zelf heel erg toe aan een kindje en ben ook zo blij met hem, hij doet het super! ik heb dit altijd gewild zo, ik leef gewoon voor hem dus.. ik merk wel dat sommige mensen me een beetje raar aankijken af en toe en soms ook raar reageren maar daar geef ik niks om, ik ben heel goed voor mijn kindje en hij heeft een geweldige papa dus das het allerbelangrijkste en dus kijk ik echt niet naar de buitenwereld!! al is het wel leuk als sommige mensen zeggen dat ze het zo leuk vinden jonge mama's! dus doe wat je hart je in geeft, je kunt niet meer terug, wat je ook doet! als je het kindje weg laat halen dan zal je heel je leven er verdriet om hebben en als je het houdt en je bent er nog niet klaar voor heb je ook je leven vergooit en zal je dit je kindje misschien nooit vergeven. maar als je eenmaal in die oogjes gekeken hebt ben je verliefd succes!!
Meid, Tuurlijk is het eng, maar dat is het ook nog als je 32 bent en je eerste kindje verwacht. Het is ook een hele verantwoordelijkheid. Fijn dat je je studie wat kan aanpassen en dat ze zo met je meedenken. Heel veel succes met je keuze!