Hallo allemaal, ik weet niet eens waar ik moet beginnen. Ik heb net een test gedaan en die is dus positief. What do I do?
Ik durf je niet meteen te feliciteren, aangezien je aangeeft niet te weten wat te doen. Hoe is de situatie? Was het bijvoorbeeld een onenightstand of heb je een vaste relatie? Wat dacht je zelf eerst toen je zag dat je positief testte? En ik denk de belangrijkste vraag: wat wil je zelf? Ik hoop dat je er ook over kunt praten met de mensen dicht om je heen. Ook al is dat misschien spannend, omdat je dan wel moet vertellen dat je zwanger bent.
Kijk, niemand van ons kan jou vertellen wat je moet doen. Wij hebben geen achtergrond informatie (heb je een relatie of niet, woon je thuis, ga je nog naar school, had je voor in de toekomst überhaupt een kinderwens etc), maar het is jouw lichaam, jouw zwangerschap en jouw keuze. Ik kan me voorstellen dat het even schrikken is, maar uiteindelijk waar een wil is is een weg. Ik denk dat je voor jezelf de antwoorden op een paar vragen moet zoeken.. - Wil je de zwangerschap überhaupt doorzetten? - Zou je adoptie overwegen? - Zou je abortus overwegen? Niets hiervan is goed of fout, het belangrijkste is natuurlijk dat jij je er in the end goed bij voelt. Het zou zonde zijn als je een (overhaaste) beslissing neemt en hier de rest van je leven spijt van hebt. Daarnaast zijn er ook een aantal praktische vragen die je jezelf kunt stellen. - Weet je wie de vader is en zou hij een rol willen spelen? - Heb je een geschikte woonruimte of is dit passend te maken? - Zou je het financieel kunnen redden? Nu heb ik geen idee hoe je band met je familie is, maar ik denk dat het belangrijk is om iemand in vertrouwen te nemen. Iemand die met je kan mee denken en mee praten maar voornamelijk iemand die geen keuze voor jou probeert nemen maar die de keuze bij jou laat. Mocht je niemand in je nabije omgeving hebben zou je natuurlijk ook contact kunnen opnemen met bijvoorbeeld je huisarts of een verloskundige. Ik ga er vanuit dat zij je ook zouden kunnen begeleiden of anders doorverwijzen naar een ander persoon om je te helpen bij je keuze, wat die keuze uiteindelijk ook gaat zijn..
Als je een dochter van mij was had ik gehoopt dat je me in vertrouwen nam en we samen konden kijken naar een oplossing.
Ik was 18 toen ik m’n oudste dochter kreeg. Zij is nu 19. Dat had jij dus kunnen zijn, spreekwoordelijk. Wat @Vero0504 zegt; ik zou hopen dat ik in vertrouwen genomen zou worden. En ik zou helpen en steunen waar ik maar kon, ongeacht de keuze(s) die gemaakt zouden (moeten) worden. Je mag me altijd pb’en als je praten wil.
Mijn moeder heeft jarenlang babymeuk in een kist bewaard en onderhouden. Toen ik ging puberen liet ze me de kist zien, met de boodschap: mocht je zwanger raken, vertel het ons. We zijn er voor je, niet alleen in woorden maar ook in steun opdat jij je opleiding af kan maken en je niet gedwongen voelt tot een keuze waar je mogenlijk de rest van je leven spijt van krijgt. We zijn op alles voorbereid en ook dat zal goedkomen mocht het zich voordoen. Beter wacht je en voorkom je het, maar alles kan. Met die steun was ik geholpen en zo'n zelfde kist staat hier ook met eenzelfde boodschap voor G. Babyspul kwam uiteindelijk wel van pas, G en R hebben mijn rompers nog aangehad (die zijn nog steeds goed na 38 jaar )
Laat het eerst maar eens een dag of 2 landen, voor zover dat kan. En dan hebben de mama’s hierboven al veel tips gegeven. Neem in ieder geval iemand die je vertrouwt ook hierover in vertrouwen. Heb je niemand naast je kan dit ook de huisarts zijn of een verloskundige. Je kan sowieso geen foute keuze maken. Het leven loopt zoals het loopt en je gaat nu een hele belangrijke beslissing nemen op basis van wat je nu weet, denkt en voelt. Die keuze is dus altijd ok…