onze dochter is een heerlijke dreumes van 19 mnd. De laatste tijd is haar ontwikkeling weer hard gegaan. Ze verbind woordjes tot mini zinnetjes, en heeft heel veel interesse in dingen als constructie speelgoed. Ze gaat zich sinds een weekje zelf aankleden, en zelf op het potje zitten om te plassen. Het gaat hard dus. Daarbij merken we dat ze ineens meer aan mij ( mama) hangt. Het is continue mama. Bij opa en oma gaat het nog wel, maar als ik in de buurt ben wil ze alleen mij. Nu lijkt zich dit te vertalen in onrustige nachten. Ze is meerdere keren per nacht wakker, en vannacht is dit voor het eerst een drama geweest. Ik moest gisteravond even naar het zh vanwege veel harde buiken, en mijn man bracht haar dus naar bed. Totaal drama. Ze ging rustig slapen, maar werd na een half uur in totale paniek wakker. Toen ik thuis kwam duurde het een uur voor ze weer rustig was en sliep. Vannacht werd ze om 2.00 weer huilend wakker, en wilde ze absoluut niet meer dr bedje in, krijsen en paniek. Ze heeft een klein uur naast ons gelegen en is toen naar haar eigen bedje gegaan, waar ze wel ging slapen gelukkig ( ons meisje slaapt helaas niet bij ons, ze kan dan gewoon niet slapen). Hoe kunnen we hier het beste mee omgaan? Wil haar de geborgenheid en warmte geven die ze nu nodig lijkt te hebben, maar aan de andere kant wil ik haar nacht ritme ook niet teveel verstoren. Eerder sliep ze van 19-7.
Mijn dochter is net zo oud en heeft dit met vlagen ook de laatste weken. Ze slaapt sowieso niet heel best, maar soms wordt ze snachts ineens in paniek wakker en klampt zich ook helemaal aan me vast. Ik neem haar dan eventjes mee en leg haar na een kwartiertje oid weer terug in haar eigen bed. Samen slapen werkt hier helaas ook niet, dochter maakt er een feestje van. Ik merk hierin geen gewenning want het gebeurd zeker niet elke nacht dus ik geef toe en bied haar die geborgenheid. Ik heb weleens gedacht dat het misschien aan de zwangerschap ligt (ben bijna net zo ver als jij). Of het is gewoon een fase.. Heb dus niet echt tips voor je, maar wel herkenning!
Ik was ook zwanger toen de oudste 13-21 maanden oud was en ik herinner mij Heel Veel nachten met geklooi. Wat uiteindelijk hielp was dat één van ons ernaast ging liggen. We hebben er een vouwmatras voor gekocht. Zo sliepen we allemaal weer. En het ging vanzelf weer over. Als de jongste dit ook gaat doen, hebben we vast een slaapbank klaar staan. Ligt wat beter.
O dat is ook nog iets dus lees ik, mijn zwangerschap? Moeilijk dat je ze het ook zo moeilijk uit kan leggen op deze leeftijd. We doen het wel, en ze snapt veel, maar niet alles natuurlijk. Gelukkig heeft ze tot 8.00 geslapen en ze lijkt nu vrolijk. Ging graag met opa en oma mee ook. Lief meisje is het.
Hoi Madelein, Mijn dochter is bijna 17 maanden en hier hetzelfde probleem. Mijn dochter is nooit echt een goede slaper geweest. Heel lang korte hazentukjes en vanaf ongeveer een jaar gaat het best goed. Nu sinds 2 weken slaat ze 5 van de 7 keer haar middagslaap over. Ze is dan 12 uur achter elkaar wakker, maar ze gaat met geen mogelijkheid slapen. Als ze 's middags wel heeft geslapen, is het 's avonds een groot drama. Ik blijf op haar kamer, haal haar alleen uit bed als ze echt overstuur is, bij ons in bed wil ze niet eens.. Ze begint te slaan en krijsen.. We doen elke avond hetzelfde ritueel. Na het eten gaan we zelfs even lekker met haar lopen, dat vindt ze heerlijk en wordt ze goed moe. Wat hebben jullie allemaal uitgeprobeerd? Misschien zit er nog iets tussen voor mij... Ze wordt nog steeds iedere nacht wakker, al vanaf de geboorte. Doorslapen gebeurd af en toe een nachtje. Dus ik ben wel wat gewend.. Alleen die gebroken nachten.. en nu dit erbij.. pfoe nu vind ik het wel pittig worden. Ik hoef niet altijd naar haar toe, soms is het kort even huilen of roepen. Dan ga ik niet heen, alleen als ze echt huilt. Ze is dan overigens heel makkelijk te troosten en slaapt vrij snel weer verder. Ik hoop op tips van jullie die ik kan uitproberen. 17 maanden en geen middagslaapje meer.... dat bestaat toch niet?
@Regenboog01 Pfieuw dat klinkt wel heftig. Zo erg is het hier gelukkig niet. Onze dochter is eigenlijk altijd een makkelijke slaper geweest. Als ze s middags moe is gaat ze onderaan de trap staan en zegt ze 'bedje'. Maar het is s avonds nu ineens een dingetje. Vanavond ook weer. Ze gaat rustig liggen en 5 min later is het brullen. Ik laat haar even gaan, en als het me te gek wordt of ik hoor dat ze echt overstuur raak ga ik erheen om haar over haar bolletje te aaien. Dit was vanavond 3x nodig. Na een half uur sliep ze. Volgens mij zijn er meer kindjes die rond die leeftijd geen slaapje meer doen. Zeker als je merkt dat ze dan s avonds makkelijker slaapt zou ik het even accepteren als dat gaat...
Dankjewel voor je reactie. Het zou me niets verbazen als het nu al stopt. Ze heeft altijd minder geslapen dan een 'gemiddeld' kindje. Vannacht was het hier ook drama. Van 2.15 tot 5.30 bijna om het kwartier wakker en hard huilen. Moest er echt heen om haar gerust te stellen.. Haar 4 kiezen zijn allemaal door en ik zie verder geen bobbels in haar mondje. Ze heeft geen verhoging, niet verouden etc. Ik merk verder niets. Ze zegt alleen papa, mama en nee. Misschien dat er binnenkort een grote ontwikkeling in praten plaatsvindt? Dat ze gewoon onrustig is in haar hoofd? Ze doet wel dieren na en dingen aanwijzen enzo. Ze snapt ook als ik bijvoorbeeld zeg: we gaan fietsen.. Dan loopt ze naar de hal voor haar jas en schoenen en loopt ze naar de garage toe Ik hoop maar dat het een fase is. Ze was nu helemaal op (logisch met zo'n onrustige nacht) en ligt nu al een kwartiertje in bed. Het was even protesteren, maar ze slaapt... Ben benieuwd wat vanavond dan weer gaat brengen.. Lijkt me voor jou momenteel ook niet makkelijk nu je zwanger bent. Hopen dat het bij jou ook een fase is.
Lastig zeg. Dat van ontwikkeling zou idd goed kunnen. Dat merk ik aan onze dochter ook altijd goed. Je kan proberen haar te helpen met taalontwikeling wat te stimuleren door haar dingen te laten aanwijzen in boekjes. Vind ons meisje heel erg leuk, en ze krijgt er heel snel een grotere woordenschat van. Nu is het bij ons ook wel heel duidelijk dat het ontwikkeling is ( ik geloof niet in de oei ik groei sprongen, maar deze klopt qua tijd precies... voor het eerst ) Wij hebben een dreumes meisje die gaat peuteren . Alles is 'nee' vandaag, en dat gaat dan ook gepaard met een groot drama en stampvoeten enzo . Grenzen opzoeken en verkennen, en ze laat heel duidelijk merken dat ze ook een individuutje is met een wil. Ook wel erg grappig om te zien, en geruststellend dat het niks geks is. Verklaard haar hang naar mij ook wel.
Ze wijst uit zichzelf al heel veel aan. Dan vertel ik wat het is (bijvoorbeeld een boom, een vlinder etc). En als het diertjes zijn, maakt zij daarna de dieren geluiden. Super lief is dat haha. Ik ben nu ook begonnen met kleuren en puzzels en dat vindt ze ook heel leuk. Ze doet alles gewoon lekker op haar gemak en dat vind ik ook prima. Ieder kindje doet het op zijn/haar eigen manier. Ik geloof ook nooit in die sprongen, bij mij klopt het in ieder geval qua tijd echt nooit. Het vreemde is, dat ze na eventjes protesteren nu wel gewoon gaat slapen. Het is met name 's avonds en 's nachts en soms dus ook overdag. Ze heeft een klein lampje op haar kamer (altijd al gehad). Er is niets veranderd en ze heeft ook geen oorontsteking o.i.d. Zodra we haar knuffelen is het over.. Zodra je haar weer neerlegt en wegloopt, dan is het weer brullen. Ik vind het ook zielig en ben geen mama die haar kind laat huilen.. Gewenning... tja misschien, maar dat zie ik dan wel weer. Ik geloof dat overigens niet echt.. Ik denk dat er tijden zijn dat ze wat meer aandacht / knuffels nodig hebben dan andere momenten. Ik weet me alleen soms geen raad. Dan weet ik niet of ik het juiste doe en ben ik bang dat ze misschien toch wel weer went aan dingen... Hoort een beetje bij het moederschap denk ik Het lijkt erop dat ik gewoon moet afwachten of het weer over gaat en tot die tijd maar meerdere rustmomenten voor mezelf inplannen
Verwennen geloof ik ook niet in. Wij laten haar ook niet huilen. Maar gisteravond was het dikke tranen, en toen ik bij haar ging zitten ging ze kletsen. Dat is dan wel een teken voor mij om weer weg te gaan. Troosten, geruststellen en weer weg. Dat ging uiteindelijk vrij snel goed.
Mijn zoon had precies hetzelfde rond die leeftijd. Hij sliep altijd van 19:00 - 7:00 en ineens was het drama 's nachts. Huilend wakker worden, hij leek ook echt bang. Hij heeft een aantal weken tussenin geslapen en op een gegeven moment was het weer over. We hebben wel een nachtlampje aan moeten doen en hij wil nu altijd de deur open.
Dat ben ik met je eens. Dan merk je dat het 'aandacht vragen' is. Als ze me echt gaat knuffelen en half in me kruipt, dan weet ik dat het óf angst is óf mamahonger. Daar geef ik aan toe. Jij ook? Zodra ze dan weer rustig is of als ze idd gaat kletsen, dan geef ik een aai over haar bol en ga ik weer weg. @Mythique Dank voor je reactie. Dat stelt me wel gerust dat het een fase is Gewoon afwachten en gaat vanzelf weer over dus
Jazeker. Als ik merk dat ze echt behoefte aan me heeft blijf ik bij haar. Net zo lang tot ze aangeeft weer rustig te zijn. Dan wurmt ze zich vaak los of iets. Haha alles is een fase. Manlief is nu even met haar banjeren in de speeltuin, kan ik even liggen op de bank. Mijn buik vind het niet zo leuk meer na zo'n dag
Mmm, een sprongetje dan toch hier misschien. Vannacht van kwart voor 1 tot half 4 in de weer geweest met zoon. Hij wilde echt niet alleen. Zodra we er waren, was t goed (al wilde hij bij mij alleen maar de borst), maar totaal overstuur als we weggingen. En vanmiddag bijna 20 minuten overstuur geweest omdat hij de iPad niet mocht. Die krijgt hij normaal ook nooit (alleen op zondagochtend bij ons in bed). En 20 minuten is best lang voor een kind wat nooit huilt.
Oooo jij ook de klos dus! Hier is het na vanmiddag duidelijk, koppige dreumes, check Gooit gelijk dr kont in de krib als iets niet naar haar zin gaat, hele drama's. Slapen net was ook weer naar. Ze ging heel rustig slapen maar schoot na een kwartier wakker en helemaal overstuur. Zo sneu. Ze werd gelijk rustig toen ik haar over dr koppie aaide. Ging ook slapen. Maar zodra ik weg ging weer paniek. Heb uiteindelijk een klein nachtlampje ( tip van iemand hierboven, thanks!) naast een foto van ons drietjes gezet. En slapen ging ze. Och wat hou ik zielsveel van dit mopje, maar wat is het lastig om haar zo te zien worstelen...
Hier dus nog steeds een overstuur kind. Zodra hij van de borst los is, is het geschreeuw. Ik word gek! M'n tepels doen pijn en m'n bekken nog. Wel meer. Weet ook niet wat het is. Of het uittesten en grenzen zoeken is, wat ik eerst wel dacht, of dat hij mama even nodig heeft. Maar m'n lichaam kan het niet aan om continu met hem aan de borst te zitten. Maar gewoon knuffelen is niet genoeg helaas.
Ah sneu voor jullie allebei . Heb je wel melk nog? Kan het zijn dat hij daarvan zo overstuur is? Dat er te weinig komt naar z'n zin? Hier heeeft het lampje geholpen. Ze is niet meer wakker geworden. Net even gekeken bij dr, en nog een kus gegeven.
Fijn dat het lampje heeft geholpen. Ik heb bijna geen melk meer, maar das al weken zo. Is niet opeens minder. Hij had ook geen honger of dorst, normaal drinkt ie met dorst gewoon water, ook op bed. Als m'n man hem uit bed haalt, wil ie alleen maar naar de iPad. En is dan heeeel boos dat t niet mag. Ik moet zeggen dat ik het even niet meer weet.
Vervelend dat jij het ook hebt. Misschien helpt inderdaad een lampje nog? Hier werkt dat ook best goed. Vanavond is ze wel goed gaan slapen. Ik juich nog niet te vroeg, want ik weet niet wat de nacht gaat brengen. Hier ben ik echter al helemaal blij mee! Vanmiddag is ze ook goed gaan slapen. Het zou top zijn als dit het was, maar ik wacht nog even af. Ik heb vandaag heel veel met haar gespeeld, geknuffeld, lieve en leuke dingen gezegd. Erg veel aandacht gegeven... wie weet heeft dat ook geholpen?