Hoi meiden, Ik heb even een vraag. Ik hoop dat wat meiden dit herkennen en weten hoe ik hier het beste mee om kan gaan. Ik heb een zoon die net één jaar geworden is. Nog hartstikke klein dus, maar hij is nu al bekend en berucht als de 'terror'baby/peuter. Mijn zoontje is kort gezegd erg stout. Hij verzint de hele dag door dingen die niet mogen. Ik ben de laatste tijd echt de hele dag door aan het corrigeren. Als hij niet tegen de tv mag slaan, gooit hij de wii-controlers op de grond, als dat niet mag wil hij de trap opklimmen, als dat niet mag gaat hij richting keukenkastjes, als dat niet mag gaat hij met de afstandsbediening op de tafel slaan, als dat niet mag gaat hij met zijn handen in de prullebak en als dat niet mag gooit hij al het oud papier door de hele kamer. En dat was alleen maar vanmiddag tussen 6 en 7. Ontzettend vermoeiend. Ik heb inmiddels mijn hele huis stoute-peuter proof gemaakt natuurlijk met trapkhekjes, bescherming op de keukenkastjes, dichtgeplakte tvkastjes etc. Het grote probleem is eigenlijk dat hij nergens naar luistert. Hij reageert totaal niet op 'nee' of ik dit nou heel corrigend laag en diep zeg of tegen hem schreeuw bij wijze van spreken. Ik pak zijn handje vast maar als ik los laat gaat hij weer verder. Bovendien is hij de hele dag aan het huilen als hij zijn zin niet krijgt, als we boos zijn of als we wat afpakken. En we pakken hem natuurlijk steeds af wat hij heeft gepakt of we halen hem weg waar hij aan zit en zetten hem bij zijn speelgoed. En maar brullen, tussen 6 en 7 heeft hij zeker 20 keer gehuild. Steeds heel kort maar toch... We weten eigenlijk zelf niet goed wat we met dit gedrag aanmoeten. En houden ook ons hart wel een beetje vast voor hoe zich dit verder gaat ontwikkelen. Het is helemaal niet leuk om een kindje nog zo klein de hele dag te moeten corrigeren. Ik vroeg me dus af of er meiden zijn die dit herkennen? En hoe zijn jullie hiermee omgegaan? En hoe heeft het zich verder ontwikkelt (erger of minder geworden)? En wat ik ook wil vragen: hoe kan je een kindje van net 1 op een goede manier corrigeren, Straf geven werkt nog niet volgens mij (ik denk niet dat hij dat begrijpt dat hij straf heeft). Het negatieve gedrag negeren was tot op heden ook geen succes want dan sloopt hij de toko. Misschien heeft iemand op dat gebied nog tips? Heel lang verhaal maar is moeilijk om het kort te vertellen. Ik weet ook niet of ik in dit verhaal wel goed duidelijk heb kunnen maken hóe lastig mijn mannetje soms is zeg maar .
Hoi Meid inderdaad heel herkenbaar, ik ben mijn zoonje van 16 maanden ook de hele dag aan het corrigeren, ik heb mijn box nog staan dus als hij boos wordt, omdat hij bijv. moet wachten omdat ik een flesje drinken voor hem maak, en hij wordt boos, dan zet ik hem met fles en al in de box. Is hij gewoon in huis dan ga ik op gelijke hoogte als hem staan en kijk ik hem aan en zeg Nee dat mag niet. Hij heeft ook een tijd lang kopjes koffie thee en dergelijk van tafel gemept. Ik heb een paar keer zijn handje tegen een warm kopje gehouden en dat een paar keer herhaald en nu laat hij de kopjes staan. Wat ik ook nog wel eens doe is stel dat hij boos wordt of stout deed dan moet je m gewoon afleiden, boekjes of dingetjes en het gewoon weg praten tegen hem. Ik hoop dat ik je zo een beetje op weg heb geholpen.
Kan je het niet andersom doen? Mijn schoonmoeder is een kanjer in de hieperdepiep struisvogel tactiek, dit heb ik van haar overgenomen bij mijn oudste want hoe meer ik corrigeer hoe erger het wordt. Bij echte grenzen(maar daar is je mannetje nog te klein voor) pak ik hem wel duidelijk aan maar bij kleine dingen ben ik dus een hieperdepiep struisvogel. Je negeert dan het negatieve en bent helemaal hieperdepiep voor het positieve, zo blijf je ook uit de strijd. Dit zit overigens totaal niet in mijn aard, ben van de confrontaties, maar het went echt! Bijvoorbeeld: Als je zoontje op te TV begint te rammen pak je hem op en zet je hem op de grond. Geef hem een speeltje en ga hem dan echt ontzettend enthousiast belonen dat hij met dat speeltje speelt(al doet hij dat niet, heeft hij hem alleen maar vast, dat speeltje is dan dus iets positiefs). Niet een beetje maar echt alsof hij net het wiel heeft uitgevonden. Voor hij kastjes gaat opentrekken kan je hem zelf pakken en een la toewijzen met pannen. Ga je zelf de vaatwasser uitpakken bijvoorbeeld. En zolang hij daar zoet zit helemaal hieperdepieperdehappy doen!(OOOOOH WAT SPEEL JIJ GOED!!! Goedzoooo wat een mooie pan!! Blaablaa..). Er zijn gewoon kindjes die echt bij elke correctie opstandig worden en vaak juist wel gevoelig zijn voor het belonen. Na een poosje kan het ook af met wat minder hieperdepiep hoor maar de eerste periode moet hij echt leren voor welk gedrag hij positieve aandacht krijgt en dat dit erg leuk is! Verder denk ik dat je zelf even goed moet kijken of hij nog genoeg uitdaging heeft in zijn speelgoed? Wat vindt hij leuk en zou je hem nog kunnen leren/ aanbieden? Ook in huis tuin en keuken dingen, een blik met rauwe macaroni is ook geweldig(al gaat dit over de grond, opvegen en zo weer in de bak kan hij er morgen weer meer spelen..). Of een bak met kindvriendelijk bestek(theelepetjes bijvoorbeeld en pollepels). Of een pollepel en een pan, twee deksels. Doos met lege wasbolletjes en ga zo maar door! Beetje om het normale heendenken!
Dat doet mijn zoon ook inderdaad, alles van tafel pakken/slaan. Ik heb mijn eigen spullen meestal in de vensterbank staan nu, ik vrees voor de dag dat hij daar bij kan haha. Ik heb (jammer genoeg) de box al weggehaald. Ilias zat er nooit meer in en werd ook heeeel boos als hij erin moest. En moet eerlijk zeggen, hij vertoonde eerder dit gedrag niet zo erg anders had ik de box nog wel even gelaten denk ik. Ja bedankt voor je tips en vooral ook de herkenning. Op het kinderdagverblijf vinden ze mijn zoon ook moeilijk. Hij heeft een hele sterke wil en als wij en zij daar niet in meegaat wordt hij erg boos. Het lijkt wel alsof hij de hele dag bezig is met verzinnen 'wat kan ik nu weer eens gaan doen wat NIET mag'
je verhaal klinkt eigelijk gewoon als een normale dreumes die de wereld aan het verkennen is. Ik weet het, frustrerend. Hier worden ook de lades meerdere keren per dag leeggehaald en hij loopt zelf naar het kastje met de rijstwafels om er een te halen. Ik moet het niet in me hoofd halen om een afstandsbediening of glas op tafel te laten staan want geheid ligt het glas in 1000 stukjes of rent ie weg met de afstandsbediening. En als je het afpakt is het krijzen... Hoe ik er mee omga... ik probeer hem gewoon een beetje af te leiden als ie gaat krijzen en voor de rest moet ik gewoon alles weg leggen. Hij is nog veel te klein om te begrijpen dat iets echt niet mag. Was van de week op visite bij allemaal meiden met een baby van zijn leeftijd. En sam was de enige die alles van tafel af plukte. Op een gegeven moment heb ik die dingen gewoon weggezet. Wordt een beetje tureluurs van achter hem aan rennen de hele dag... Bij mijn dochter duurde deze fase ongeveer tot ze 2 werd...
Positief blijven is een goede tip maar heeeeeeeeeeel erg lastig als ik niks anders aan het doen ben dan hem overal vandaag plukken, nee zeggen etc.
Zo denken kindjes echt niet al voelt het wel zo. Het is een combinatie van lastig tegen correcties kunnen, fase, cirkel waar je in vast zit van negatieve aandacht en dus vooral het aandacht vragen op deze manier. Hij krijgt hier in zijn ogen waarschijnlijk meer aandacht mee dan met lief spelen(niet negatief bedoelt, maar na een uur corrigeren ben jij ook blij dat je even kan zitten en hij rustig speelt dus dat is niet zo gek!!) dus zet hij dit in en blijft hij er wat in steken.
Ik was laatst op een verjaardag, zij had zo'n klein en licht salontafeltje van Ikea en daar stonden allemaal koppen thee en koffie op. Ik heb van die verjaardag niks meegekregen want ik ben alleen maar bezig geweest om Ilias weg te houden bij die tafel haha. Ik ben blij dat je zegt dat je vindt dat mijn verhaal klinkt als een normale ontdekkende peuter. Ik zie zelf meer kleintjes die gewoon heel rustig zitten te spelen bij wijze van spreken en dan zie ik mijn jongen de kamer door stuiteren met geen enkele rust in zijn kont en dan denk ik weleens: is dit wel normaal?
Loopt jouw zoon al helemaal los Debby? Knap zeg! Ilias loopt wel langs de banken, aan de tafel, stoelen en achter auto's aan etc maar nog niet los. Hij kan er dus, thank god, nog niet vandoor rennen met spullen haha.
Het hepperdepeppie doen moet ik nog even goed doorlezen en zal voor mij wel heel lastig zijn (ik ben niet echt zo zeg maar) maar zal morgen eens proberen of het werkt. Vast wel want als ik gek doe ben ik sowieso extreem grappig voor hem haha. Het grappige is ook dat hij eignelijk heel erg vrolijk is en grapjes uithaalt etc maar dan ineens zo;n bui krijgt en niet meer te harden is. Tip van het speelgoed is wel goed, ik heb me dat ook wel eens afgevraagd. Ik bied wel steeds nieuwe dingen aan zeg maar, maar hij kan gewoon slecht spelen alleen. Hij pakt iets, gooit het weg en gaat weer verder naar het volgende.
Ik ben ook niet zo'n typ maar ik moet zeggen dat ik merk dat het wel werkt om uit een spiraal te komen. Ze doet het altijd dan verliest het een beetje zijn kracht geloof ik Maar het helpt om het negatieve te doorbreken.
ja vanaf 11 maanden al. Dat is leuk hoor... maar nadeel is idd dat ie gewoon wegrent met spullen, naar de keuken gaat als ik ook maar 1 sec niet oplet etc.
Oooh Debby dat lijkt me ook echt pittig! R is ook zo snel en echt een dondersteen, ik berg me voor de dag dat hij gaat lopen.
Heel herkenbaar.. idd net zoals kwabbernoot al aangeeft.. Negatieve aandacht is ook aandacht!! Niet overal op reageren en dan is het niet leuk meer.. Mijn zoontje weet precies als iets niet mag en als ik er dan op reageerd dan gaat hij juist door en dan lacht hij nog ook.. Ik reageer soms expres niet en dan is het niet leuk meer en dan stopt hij ermee. Positief gedrag idd belonen, werkt hier goed.
haha ja... vanmiddag waren we bij ballorig. Eerst was ie lief in het speelgedeelte aan het spelen. Maar toen ontdekte hij wat anders... rende naar de kratten met lege flesjes toe en ging de rietjes eruit plukken. Dus ik hem weer weghalen, rent ie weer naar andere kratten toe. En hij rent nog snel ook...
Allereerst zou ik hem geen terrorbaby noemen, want zijn gedrag is heel normaal voor een dreumes. Als je hem zo noemt lijkt zijn gedrag verschrikkelijk, maar dat is het helemaal niet. Het is gewoon een fase waar je doorheen moet met je kindje. Straf en iedere keer corrigeren hoeft niet de hele dag. Duidelijk nee zeggen en hem uit de situatie halen is voldoende. Geef hem daarbij afleiding door ander speelgoed aan te bieden. Zet spullen waar hij echt niet aan mag komen weg. En leg plastic bakjes in lades waar hij bij kan. Lepels en pannen kunnen ook leuk speelgoed zijn. En daar gaat niets stuk aan. Ga lekker met hem naar buiten. Als ik thuis ben met de kinderen komt er altijd wel een moment waarop ik naar buiten móet. Koop een driewielertje met duwstang, zoek de speeltuin op en zet hem op de glijbaan, ga met hem schommelen. Zet hem voor op de fiets en maak een fietstocht met picknick. bedenk hoe hij zijn energie kwijt kan. (En jij ook...haha..). Veel plezier!
Eens met bovenstaande plus een aanvulling: Als hij boos wordt omdat ie 'zijn zin niet krijgt' zou ik accepteren. Hij mag best boos zijn, en even stampen en gillen. Dat is een emotie en dat hoort bij het leven. Ik zou hem nooit het ding dat je hebt afgepakt teruggeven omdat ie boos is. Want dan geef je verkeerde signalen. Kies daarnaast dingen die echt niet mogen, en laat de rest gaan! En geef hem 'echte' spullen om mee te spelen. Hier hadden ze toen ook een fase dat alles behalve speelgoed interessant was. Ik gaf ze lege flessen met macaroni, oude glazenonderzetters, lege afstbediening enz. En dat werkte wel.
Dat laatste is wel een belangrijk punt denk ik. De laatste tijd zijn we meer thuis omdat ik thuis zit met ernstige rugklachten. We gaan daardoor minder naar buiten en sindsdien is hij echt thuis moeilijker te handelen. En tuurlijk zijn alle dreumessen wel ontdekkend en ondeugend maar als je een groepje kinderen van dezelfde leeftijd naast elkaar zet (en dat doe ik regelmatig met een meeting met een groepje moeders) dan zitten die andere kindjes lekker te spelen en is mijn kind aan het rellen . Hij is echt niet de gemiddelde dreumes zeg maar. Maar terrorbaby is ook niet heel serieus bedoelt hoor, het is een engel met een hoofdletter B ervoor
@ Adi En ook dat vind ik wel eens lastig. Hij kan met zijn 1 jaar echt alle energie uit me zuigen door nergens naar te luisteren, alleen maar dingen te doen die niet mogen (en zoveel mag hij eigenlijk helemaal niet niet-doen), dat huilen en boos zijn. Moet je nagaan als je drie van zulke exemplaren zou hebben . Ik ben dan soms wel geneigd om te denken: oke hier heb je mijn blackberry, gooi maar tegen de grond dan als je dat perse wilt doen. Als ik dan in een half uur al 10 keer nee heb gezegd en hem ergens bij weg heb gehaald met veel boosheid en huilen.