Zoals het onderwerp het al zegt!! Mijn meisje is nu 10 weken, wil eigenlijk alleen maar bij mij zitten. Zelfs bij papa begint ze te huilen als een gekkie Normaal huilt ze wel maar nu gaat ze gieren en gillen!! Hartverscheurend!! Kan een baby van 10 weken al éénkennig zijn??
ik denk het wel: Ze herkent jullie en jouw geur natuurlijk echt wel. En natuurlijk ook qua zien en horen weet ze echt wel wie je bent: En als jij het meeste bij haar bent dan ben jij het vertrouwds. Dus als ze dan even een mindere fase heeft en wat minder lekker in haar velletje zit- dan kan het best zijn dat ze zo aangeeft het liefst even bij mama te zijn. ----> je bericht zal denk ik wel verplaatst worden naar baby en dreumes denk ik
Ja herken ik zeker! Het bij iemand zitten valt wel mee, maar als er iemand vreemds binnenkomt (=iemand anders dan vriend of ik) trekt meneertje sinds deze week een flinke pruillip haha. Maar zoals jij zegt wel zielig hoor. Vind dat altijd lastig, moet je dan juist vaak aan andere geven of is dat zielig en lekker bij je houden?! Ik plant hem wel bij mensen op schoot hoor, anders leert hij het niet, maar dat vindt hij weer niet erg.
Ja hoor, dat kan. Ik heb het mezelf namelijk ook afgevraagd bij mijn dochtertje. Ze was ook nog geen drie maanden toen ze begon te gillen bij het zien van anderen, maar gelukkig heeft ze het niet gehad bij papa of haar broer, maar ze is dan ook wel een papa's kindje. Bij alle anderen die ze zag begon ze te gillen, behalve een vriendin die ze echt regelmatig zag. Ik heb haar gewoon laten wennen aan de situaties en niet zomaar bij iemand op schoot gezet, maar pas als ze aan de mensen en/of de omgeving gewend was. Na een half uur ging dit eigenlijk altijd wel goed, ze moeten er inderdaad ook mee leren omgaan. Na die periode is ze nooit meer écht eenkennig geweest, papa of mama in de buurt was genoeg, maar ze heeft zelfs nu nog dat ze moet wennen aan een situatie. Onbekenden, grote groepen vind ze prima, als ze maar eerst overal aan gewend is. Misschien heeft het zin om lekker naast papa te gaan zitten, de kleine op schooot en even aan papa wennen. Dan kan je de kleine daarna misschien wel zonder te huilen aan papa geven.
Denk een combi van niet fit zijn en éénkennig worden.. Ze had last van echt erg dunne ontlasting en spugen vandaag.. Waarschijnlijk dat dat eraan zat te komen... Laat haar altijd wel aan mensen en omgevingen wennen.. Vanuit haar eigen hutje dus maxicosi of kinderwagenbak.. En pak haar dan op schoot zodat ze alles kan bekijken.. En ook de mensen.. Het gekke was/is.. dat ze na de geboorte alleen rustig werd van mij, Mijn man en mijn moeder... Moeder legde namelijk vaak contact met hand op buik en praatte tegen mijn buik... En zelfs daarvan huilt ze nu, heel gek!! Verder is ze lief, tevreden en speels!! Vooral onze hond en kat zijn boeiend hihi
Ja, ik heb ook zo'n zoontje! Ik moet er wel bij zeggen, dat het er wel aan ligt welk persoon, en dat het denk ik ook wel te maken heeft met stem geluid. Gisteren was mijn man zijn moeder even bij ons, en zij wilde hem even vast houden en hij begon echt kei hard te huilen/krijsen! Mijn man heeft hem even over genomen en getroost, en daarna terug gegeven en toen was het wel goed. En 2 weken geleden was mijn moeder op bezoek en ook dat vond onze man niet leuk, ook toen begon hij te huilen, daarna bij mama op schoot en alles was weer prima! Maar afgelopen weekend had mn stief-moeder hem op schoot en dat vond hij helemaal niet erg, ook als zijn peettante hem vast heeft, dan heeft hij er geen probleem mee. Daarom vermoed ik, dat het wellicht ook aan stem geluid of geur ligt...
Mijn meisje is ook al sinds ze een maand of 3 is erg eenkennig, al lees je nog zoveel dat kindjes pas veel later eenkennig (kunnen) worden... Ze wil het liefst alleen bij mij of papa en trekt direct een pruillipje en gaat brullen als 'vreemde' mensen (dus ook oma en opa die ze ong. 1 keer per 2 weken ziet) te dichtbij komen. Vorige week was mijn moeder op bezoek en zij ging mee naar boven toen ik mijn dochter uit bed ging halen. Dat was geen goed plan... Ook al was ze al wakker, ze schrok zich rot toen ze oma ineens achter mij zag en krijste de hele boel bij elkaar. Ze was wel een minuut of 10 en echt ontroostbaar... Ik vond dat zo rot voor mijn moeder, die is juist zo gek op haar, maar ja, wat doe je eraan...? Ik laat haar altijd zo rustig mogelijk wennen als we bezoek hebben of ergens zijn, en dan gaat het na een half uurtje meestal wel goed en wil ze zelfs wel bij iemand anders op schoot, maar echt van harte gaat het niet. Als ze alleen met ons is, is ze altijd zo heerlijk vrolijk, dan lacht ze de hele dag, maar aan andere mensen laat ze dat zelden zien. Ik hoop maar dat het snel minder wordt!!