Hey allemaal! Hebben degene die ook naar hun bevalling toe lopen dat ze de ene dag denken: “Oh dat komt wel goed”, en de andere dag: “Straks raak ik in paniek of dergelijke”. Haha.. ik wel! Hoe gaan vrouwen hiermee om die ook hun eerste bevalling verwachten?
Dat had ik ook. Ik keek er enorm naar uit maar het leek me ook doodeng. Ik ben een enorme controlefreak. Dus ik ben echt alles op gaan zoeken. Hoe werkt wat. Wat als dit en wat als dat. En heb een cursus gevolgd. Wat ik geleerd heb, het gebeurd toch wel. Wat je van te voren ook leest en doet. En op dat moment dacht ik bij vlagen echt dat ik doodging. Maar toen hij dr eenmaal was, was het eerste wat ik zei "Oh dit doe ik zo opnieuw " En zo geschiedde. Over een paar weken ben ik weer de Sjaak haha. Ik kijk er echt naar uit. Tuurlijk het gaat weer zeer doen en het is niet lekker. Maar tis zo voorbij. Succes!
Heel herkenbaar, dat had ik bij mijn eerste zwangerschap ook regelmatig. Uiteindelijk zelfs toen de inleiding net begon dacht ik nog kan ik dit wel.. Toen ik eenmaal midden in de bevalling zat ben ik hier totaal niet mee bezig geweest en ging ik gewoon mee in wat er gebeurde. Heel veel succes!!
Bij de 1e wel gehad, maar toen het eenmaal begon had ik er vertrouwen in dat het goed kwam, en op dat moment doe je er toch niks meer aan dus je "moet" wel! Succes
Ja bij elke naderende bevalling opnieuw dat wisselende gevoel van ik kan het wel tegenover de angst voor pijn. Uiteindelijk helpt het niets om in je hoofd te zitten of een beeld te maken van hoe je het graag zou willen doen, want het gaat toch zoals het gaat.
Heel herkenbaar. Maar heel soms verlang ik er ook weer naar terug. Die pijn, daarna dat intense geluksgevoel als je dat kleine mormeltje op je borst krijgt, iedereen die je feliciteert, de slapeloze nachten, de stuwing. Oh ik mis het soms haha. Toen het bloedverlies na een tijdje stopte was ik zelfs even verdrietig, dat maakte het zo definitief. Geen kraamvrouw meer. Anyway ontopic: je kunt dit! En het is heel normaal om je zo te voelen. Alles is onbekend.
Mooie verhalen lezen of filmpjes kijken. Ik denk dat dat juist kan bijdragen aan een positieve ontspannen gevoel bij de bevalling. Het loopt zoals het loopt maar kennis is macht
Is hartstikke normaal! Had ik ook! En ik had allerlei cursussen gedaan en veel gelezen en gekeken. En toch ging het compleet anders dan ik ooit had kunnen bedenken. Ik heb de hele bevalling gedacht; ik kan dit niet! Terwijl ik vervolgens in 6 uur bevallen ben zonder pijnbestrijding. Ik had gelijk weeën om de drie minuten en de eerste wee deed net zo zeer als de laatste; ik wist niet eens dat dit ook kon ondanks mijn zorgvuldige voorbereiding. Ik dacht ff lekker ontspannen "in de bevalling" te groeien en me voor te bereiden op steeds meer pijn. Ging dus ff totaal anders! Je lichaam neemt het gewoon over. En dat maakt het een unieke ervaring; ongekend waar je lichaam toe in staat is. Ik vond en vind het prachtig! Belangrijkste daarom; vertrouw op jezelf en degene die je bevalling leidt. Het gaat echt allemaal vanzelf! Komt echt goed meid!
Haha daar is echt niks knaps aan; je lichaam neemt het simpelweg over. En omdat het zo snel ging was pijnbestrijding niet meer mogelijk. Achteraf heel blij mee want zo "kreeg" ik de bevalling die ik gewenst had; zonder medicatie met mijn eigen VK. Maar op dat moment dacht ik echt dat ik het niet kon. Verstandelijk wist ik dat het goed ging komen. Het vertrouwen in mijn verloskundige die mij erdoorheen coachte was de sleutel voor mij. Deed het zeer? Nondeju nou en of! Maar ik had deze ervaring voor geen goud willen missen. Het is echt zo gaaf wat je lichaam presteert!