Ik weet niet goed wat ik hier mee moet. Onze zoon van 4 is ineens bang om, zoals we dat hier noemen, een sterretje te worden. Vanmiddag begon hij zelfs ineens te huilen, dat hij gewoon in zijn eigen bedje wil liggen en wil eten. M'n hart brak! Ik probeer hem eerlijk uit te leggen, dat iedereen een keer een sterretje wordt als hij of zij oud wordt. Maar dan heel erg oud. Toen kwam ook de vraag, waar ik eigenlijk helemaal geen antwoord op wilde geven, maar toch maar eerlijk heb gedaan, of ik ook een sterretje ga worden. Pfff Poesje van mijn zusje is een half jaar terug aangereden en een tante van mijn vriend is in aug op bijna 95jarige leeftijd gestorven. Het speelt dus wel iets, maar ik vind het zo moeilijk om hem daar zo mee te zien worstelen, terwijl het niet aan de orde is, dat 1 van ons snel overlijdt ( als je begrijpt wat ik bedoel). Ik ga morgen nog wel even aan zijn juf vragen of dit op school misschien aan de orde is geweest en dan kan ik het begrijpen, dat hij er zo mee bezig is. Iemand een idee, hoe ik hier mee om kan gaan? Weet iemand ook een begrijpelijk prentenboek, die ik eventueel kan gebruiken?
Onze dochter heeft hier ook een tijdje mee geworsteld, nadat de hond van mijn ouders was overleden. Als ze bv 's avonds ooit sterren ziet, dan kan ze er zomaar weer over beginnen. Ik heb er altijd vrij luchtig over gesproken. Zolang er in onze omgeving geen heftige sterfgevallen zijn, blijft het hier ook bij. Mensen/dieren worden oud, oude mensen/dieren worden ziek of zwak en op een gegeven moment worden ze een sterretje. Op de onvermijdelijke vraag of zij ook ooit een sterretje zou worden, zei ik 'maar papa en mama kunnen jou toch nog helemaal niet missen!'. Zo heeft ze wel meer van dat soort vragen gehad. Ik ga er wel op in, wuif het zeker niet weg. Maar blijf altijd luchtig en als ik vind dat ze er op dat moment te lang in blijft hangen, schakel ik over op een ander onderwerp.
Mijn oudste is er ook erg mee bezig. het komt met regelmaat terug. Laatst zei hij jij gaat als eerste dood hè mam(omdat ik de oudste van ons gezin ben). Hij stelt ook veel vragen van" Wat is er dan nog mam als iedereen dood is?" Het boek Derk de Das is een mooi boek om voor te lezen en de dood enigszins begrijpelijk te maken. mag je best ff van me lenen hoor!
Hier nog een manneke die er heel veel mee bezig is de laatste tijd. Hij snijdt het onderwerp echt meerdere keren per dag aan. Maar de laatste weken lijkt zijn angst wel minder te worden. Ik probeer het gewoon zo goed mogelijk uit te leggen en zo eerlijk mogelijk te zijn. Maar ik heb wel gewoon tegen hem gezegd dat wij nog láááng niet dood gaan. Hij wilde van de week met mij afspreken dat we tegelijk dood zouden gaan (als ik 100 ben ), dan kunnen we samen in een potje (urn) of in een kist. Een kist leek hem wel wat beter, want dan zouden Isabelle en papa er misschien ook nog wel bij passen. Ik heb maar gezegd dat me dat wel gezellig leek en dat ik m'n best zou doen om 100 te worden. Dat accepteerde hij toen gelukkig gewoon. Maar hij komt steeds weer met nieuwe dingen/verhalen aanzetten.
Bedankt voor jullie reacties. Ik probeer er ook luchtig mee om te gaan, maar als ik zie hoe verdrietig hij wordt, twijfel ik, of ik het dan wel goed doe. Als hij 's avonds de sterren ziet, vraag ik hem wel welke ster van het poesje zou zijn, als hij er over begint. @pinguin, ik wil het boek graag lenen! Ik stuur je wel even een berichtje op fb .