Ik begin de beperkingen ondertussen toch wel heel erg zat te worden. Mijn buik zit me in de weg, slaap tekort, nou ja noem het maar op. Vreemd genoeg vind ik het idee dat de kleine er bijna aankomt doodeng! Ik kijk er niet echt naar uit zoals ik hier op het forum lees of in de omgeving hoor. Natuurlijk ben ik wel nieuwsgierig maar het gevoel van angst, onwetenheid en verantwoording overweldigen mij. Zowel de komst van de kleine als de bevalling beangstigen me Ik voel me vreemd, anders dan anderen, ik schaam me en maak me zorgen om deze gevoelens. Iemand tips of een hart onder de riem?
Geen tips, maar snap precies hoe je je voelt! Voel me hetzelfde en ben blij dat ik niet de enige ben. Soms denk ik zelfs: o, waar ga ik aan beginnen. Vind dat echt heel erg, maar hier kan ik het kwijt.
Bij mij is het andersom. Ik heb die onzekere gevoelens zowat de hele zwangerschap gehad maar nu in de laatste weken juist niet meer. Ik heb het zo gehad met zwanger zijn dat ik zelfs zin heb in de bevalling. 😏 Misschien helpt het je een beetje dat het heel normaal is. Ik las laatst in een (heel feitelijk) zwangerschapsboek dat deze gevoelens in de laatste weken kunnen komen, onder invloed van hormonen en slaapgebrek ('s nachts pieker je het meest). Ook komt het dan ineens heel dichtbij, super spannend. Je bent dus niet vreemd of anders dan anderen. Probeer je niet schuldig te voelen en praat erover. Focus je zoveel mogelijk op de positieve dingen. Succes!
Heel herkenbaar. Ik keek eerst erg uit naar "de baby", toen was het nog abstract. Nu zie ik op tegen de bevalling, maar ook tegen de kraamtijd.. Ik probeer wel een en ander te lezen om me voor te bereiden, maar word daar ook onzeker van.. Rationeel weet ik best dat het vast pittige weken zullen worden maar ook met mooie momenten en dat we onze draai uiteindelijk wel vinden... Maar emotioneel, met name als ik snachts wakker lig, denk ik "ik kan dit niet!" En "wat als ik nooit meer 'mezelf' word, mentaal en fysiek"... Niet echt tips helaas maar je bent zeker niet de enige....!!!!
De laatste loodjes zijn altijd spannend! Ik snap jullie gevoelens best. Het is natuurlijk een hele verandering en verantwoordelijkheid in je leven erbij ineens. Maar uit ervaring weet ik dat het komt zoals het komt. Tijdens je bevalling zul je denk ik precies weten wat je moet doen met je ademhaling enzo. Ik had dat wel iig. En na je bevalling zal de kraamzorg je veel leren. Maar ook je moederinstinct is zo groot ineens! Bij mij was dat wel zo.. Succes dames het komt helemaal goed!!
Had ik heel erg. En weet je wat het gekke was? Op 39+5 dacht ik 's middags ineens: hmm volgens mij ben ik er nu wel klaar voor mentaal. Echt van het een op het andere moment. En 's nachts braken mijn vliezen. Terwijl ik daarvoor echt steeds dacht. Nee blijf nog maar even zitten ik kan dit niet!! En ook een hart onder de riem: het komt allemaal goed! Ja, heftig, ups en downs, emotioneel, onzekerheid, grote verantwoordelijkheid, nieuw als moeder, partner nieuwe rol als vader, relatie veranderd, overweldigend liefde gevoel, slapeloze nachten, bezorgdheid....en toch voelt het natuurlijk, gaat het als vanzelf, kan je niet anders dan je nieuwe leven volgen en is dat ook goed. Je blijft ook jezelf alleen met nog iets heel moois erbij: je baby ! Ik kan nu een half jaar later zeggen dat alles goed is gekomen en wij het meer dan prima doen! En als ik het al kan....
Hopelijk stelt je dit iets gerust.. Dit word mijn 3e en voel mij weer precies zoals je beschrijft.. Behalve dat ik natuurlijk wel weet wat er komen gaat en ook wat betreft verantwoordelijkheid.. Vind het weer doodeng.. ook ik heb slaap tekort.. (werkt ook veel op je emoties) Buik zit in de weg, verlang weer naar op mijn buikje slapen.. Maar toch ook de komst van de kleine vind ik best weer spannend.. Het is toch weer een nieuw mensje wat er bij komt.. het hele ritme zal voorlopig even veranderen.. Voel me ook vreemd (wazig, alsof ik niet echt in het nu ben..) Dat schamen herken ik wel, maar weet ook dat dit niet hoeft.. Jij mag dit zo voelen.. en straks als de kleine er is..valt alles op zijn plek.. Zal nog wel even wennen zijn, en misschien ook niet perse direct die "blauwe" wolk.. Maar je zal je draai heus wel vinden uiteindelijk.. Sta je er alleen voor, of heb je een partner??
Ik ben nog niet zo ver als jij maar ik heb t ook hoor. Ben nog vrij jong dat maakt t ook niet makkelijker. Je moet je echt niet schamen voor een gevoel dat je hebt! Een eerste kindje is ook niet zomaar wat ineens worden we mama
Heel herkenbaar, bij alle zwangerschappen mochten ze lekker blijven zitten van mij tot de uitgerekende datum of zelfs verder. Ik genoot ook wel van de buik, het speciale gevoel. En ik zag er ook wel tegenop, vooral bij de eerste en dit keer ook wel bij de derde omdat we juist een wat drukkere fase met de twee meisjes in gingen toen ik in mijn 3e trimester kwam (jongste sliep opeens niet meer door en werd erg mama-plak, en ze kunnen ongelooflijk kibbelen... niet goed voor mijn korte lontje). Mijn kleine knul kwam precies op de uitgerekende datum, echt perfect. Niks om je voor te schamen hoor. Iedereen kan je vertellen over hoe een kind je leven gaat veranderen, maar niks kan je er echt op voorbereiden. Het is óók niet erg als je niet direct op een roze wolk zit te zwijmelen. Ik durf te wedden dat veel vrouwen dat zeker bij de eerste niet meteen zitten, omdat het gewoon onwennig is (ok, er zullen ook zat vrouwen zijn die een soort oermoedertalent hebben dat ik niet heb, een gen ofzo). Geniet van elk moment, probeer in het 'nu' te leven. Ik mis stiekem mijn laatste zwangerschap nog wel 'n beetje...
Heel herkenbaar, ik had dat gevoel ook bij de oudste. Met 37+1 vroeg de vk nog og ik al aan het aftrllen was, maar helemaal niet; ik kon me nog niet voorstellen dat we straks ineens een baby zouden krijgen. Met 37+2 werd ze geboren En meteen toen ik haar zag, was ik er wél klaar voor. Dat wil niet zeggen dat alles daarna vlekkeloos verliep, helemaal niet zelfs, maar ik was vanaf dat moment wel echt een moeder en dat voelde ik heel sterk.
Jullie reacties doen me goed. Dank jullie wel. vandaag al 39 weken, het is echt spannend nu. Ik hoop dat het omslag punt voor mij heel snel komt. Ik voel me momenteel wel een stukje beter. Hopelijk houdt het dit in stijgende lijn aan.
Ik hoop hetzelfde; we lopen bijna gelijk! Spannend hè. Het komt vast goed; de herkenning etc. helpen idd enorm!
Ik heb vannacht zitten lezen.. Ik heb toen gegoogeld op " onbewust bevalling tegenhouden"... Ik pieker er namelijk zelf heel erg veel over.. kan soms echt gespannen zijn.. Dus ergens leek het mij best logisch dat je het onbewust zelf tegen kunt houden.. Nu las ik dat adrenaline (door angst) de weeën wel kan afremmen.. je ziet het ook bij dieren in het wild die in gevaar zijn.. daar word de bevalling dat uitgesteld tot ze weer veilig zijn.. De weeën worden dan tijdelijk afgeremd.. Dus ontspannen is denk ik toch echt wel heel belangrijk, maar zo moeilijk als je het zo spannend vind!! Makkelijker gezegd dan gedaan dus..
Ik ben gisteren middag bevallen! Alles is voorspoedig gegaan, heel erg vlot. Om 9 uur 2 cm, rond 12 uur 4 cm en om 13:15 8 cm. En om 13:45 lag ie op m'n buik.
Gefeliciteerd!! Wat fijn!! Ben erg benieuwd hoe je de komende dagen ervaart, gelet op je herkenbare zorgen... Laat nog maar eens horen als je tijd hebt!!